DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2551 BIJKOMSTIGHEDEN DOOR ANNIE SALOMONS CCXIV T~\ E duisternis was snel gevallen en het *-' begon zachtjes te regenen; we had den allebei onze jassen aangetrokken en mijn handen zagen een beetje paars. De chauffeur wist niet, waar het groote hotel was en hield telkens stil om te vragen; neg eens stegen we langs een steile bocht naar boven, en daar kwam een <;ud meneertje op stijve beenen naar het pcrtier; met de hoffelijkheid van een gastheer en de verbazing van den kluizenaar in nen heette hij ons welkom en terwijl we wat beduusd om ons heen zagen, omdat het zoo wonderlijk vredig was, nu de rm.t< r na zooveel uur ineens niet meer draaide, liet hij onze bagage al uit de auto halen en na;.r een paviljoen brengen. Ja zeker, we konden hier logeeren, we waren zelfs de eenige gasten; we konden thee krijgen in onze eigen vocrgalerij en IK.e laat wilden we eten? En teen bracht een jongen met een stallantaarn ons dot r den donkeren tuin naar ons eigen huisje. Er waren ruiten en er brandde een petroleumlamp; de klambcekamcr achter ins, zelfs de mooie Bataksche Kains aan de muren wilden we even niet zien. We trokken de gordijnen vo< r de donkere glazen en zetten ons onder het gouden licht rond de kleine tafel. De wolkjes van de pijp krulden vredig naar boven, het begon harder te waaien, de wind klaagde om het huis en de regen, plotseling t< enemend, sk eg tegen de ruiten. n echte winteravond", zeiden we dankbaar. Ik deed een sjawltje om m'n schouders om de fictie nog te versterken. T( en kwam de thee op een zwart gelakt blaadje, dat aan de randen gesprongen was. Het waren soliede kopjes met bit emen en een trekpot met een stukje uit de tuit; de lepeltjes stonden in een namaak-kristallen beker en de theeblaadjes dreven na; r onze lippen. ,,O", zei ik verrukt, ,,dien beerlijken zonurmiddag bij de oude kerk van Doesburg". ,,En al die pittige herfstochtenden in Duin-en-dai". Ma; r eigenlijk is het net een berghc tellet je in Zwitserland". Maar nóg eigenüjkcr is liet toch werkelijk midden in Sumatra, en nu,et je, als je er bij uitzondering eens iets prettig vindt, Indiëtoch ot k de eer geven, die het toek< mt". Ik vind dit zalig", bekende ik grif, en den weg hierheen UK oii'r, dan iets, dat ik nog o< it in 't buitenland heb gezien". De Zwitsers hebben op een hoog punt aan het meer een huis gebouwd en gezegd: Dit i's Zwitserland". O ja, dat Zwitsersche huis, ik heb het gezien.... 't Is alleen grootscher dan Zwitserland. Maar omdat alle afmetingen hier zooveel geweldiger zijn, merk je het nauwelijks". Ze zeggen, dat de weg langs het Tobameer en de rand Canion de imptsantste natuurmonumenten van de heele wereld zijn". Maar ik ben klein genoeg", zei ik een beetje beschaamd, ,,om even intens te genieten van deze beslaten huiselijk heid: dichte ramen, waar de regen tegen klettert, klokkende goten, en LINCOLN de meest volmaakte wagen AUTO-CENTRALE - Haarlem den geur van je pijp en van de thee". Toen het tegen negenen liep, liet de meneer van het hotel twee zeildoeken pa jongs brengen om ons tegen den regen te beschermen bij onzen tocht naar het groote huis; ze stonden dik en bol in den hoek, als twee ouderwetsche besteedsters" en toen we, met de olielantaarn Voi r ons uit bungelend, do< r de plassen onzen weg zochten naar de verlichte vensters in de verte, leek de wereld een eeuw teruggedraaid en wij weer terug gekeerd tot trekschuit en postwagen. Maar die illusie werd snel vcrstoi rd; we hadden juist onze soep opgelepeld en onzen gastheer charmant van onzen wijn aangeboden, toen in razende vaart een auto voorsnorde, waaruit twee vermoeide dokti ren stapten ; ze moesten gauw iets warms hebben en dan nog 130 K-M. verder, waar hen die nacht een spoedoperatie wachtte.... En in de kille duisternis onder een echte wollen deken, moest ik er nog weer aan denken, hoe dramatisch dat alles was: het verre huis, waar iedereen in spanning wachtte; en eindelijk de toeter van den autohoorn, het snelle, suizende voorrijden, en het uitstappen van de ernstige, moeëmannen, die misschien, misschien neg redding konden brengen.... Waarom mi cht de ellende toch nooit ophouden in de wereld? Maar den volgenden mi rgen, in alle vroegte, riep al een juichende stem: ,,O maar gauw, kom nu eens kijken". IJe goten klokten nog steeds; de wind was wat minder gewi rilen, maar er hing een zwaar, grijs gordijn van nevel en regen tusschen ons en de wereld: daarachter, waar het iets lichter leek, raadde je liet meer, maar eigenlijk zien kon je het niet. Ik wilde juist voor zichtig zeggen, dat liet bij mooi weer zeker een schitterend uit/.icht zi u zijn, toen hij met een wijd gebaar het heele land scheen te willen omvatten: Is het niet prachtig?" vn eg hij o\ertuigd, die parelmoeren schijn, waarachter je tic groene landen weet". Ik slot t overhaast mijn im nd en dacht aan die allerhekoorlijkste episode uit De jeugd van Eraneesco Campana", als de kleine Francisco aan liet logeetje de schoonheid van zijn" wereld wil laten zien, van den top van zijn" berg. Maar den eenigen middag, dat ze den tocht kunnen ondernemen, recent hel, en de zachte, wijze grootvader maakt bedenkingen: ze zal niet veel kunnen zien hij dit weer; ze zal niets kunnen onderscheiden.... En dan geeft Eraucesco dit overtuigende antwoord: Dan kan ze het zich toch precies zoo mooi voi rstellen, als ze zelf wii". Nooit had de diepe waarheid van deze uitspraak me zoo getroffen, als op dien stillen regenochtend, ti en alle goten girgelden; toen hel water in riviertjes den berg afliep, maar een gelukkig jongensgezicht met verrukking in den nevel staarde en een dankbare stem zei: Dat wordt een prachtige dag", en liet met zooveel klem van overtuiging zei, dat zelfs de boy, die de koffie bracht, en de oude meneer van het hotel, die begonnen was < ns te beklagen, omdat we het zoo slecht troffen, eindigden met het t-.1 beamen: en die het, terwijl de auto doi r den modder sudderde, bleef zeggen, dat de hemel zich ook niet meer verzetten kon, en liet meer als een lap diepblauwe zij diep onder onze voeten lag. Dan kun je liet je toch precies zoo mooi voorstellen als ie zelf wilt". Maar waarom dan niet zijn lieekn wil er op zetten, om zich lederen gewonen dag als iets moois voi r te stellen, ook nu we weer van den berg der koele geluk/.alig]-.cid zijn afgedaald in het l'eele, bcnauwende dal der tranen? m 'ERT BETIMMERINGEN WOON INEKHTINdEN IN VEfcIERIN(jEN OVERHEMDEN NAAR MAAT FR, SINEMUS 20 Leidscbestraat 22 - Amsterdam Spoor'f Mosterd W. A. Spoor Jr., CulembOrg. N. V. PAERELS Aleubileermg~M.ij. AMSTERDAM COMPLETE e u b L L e e r i n g : Rokin 128, Tel. 44541 Cliché's Van Leer Amsterdam MET LISSONE 22 Juni: DE REIS VOOR U! Heen per s.s. .Johan de Witt" nuar Genua, terug door de wonderbare Dauphiné. 4 Mei: Louri'es. II) Mei: Parijs en oirgeving. l l Mi i : Rome L n Nape's. 12 Mei: Noord-Italië. IU Mei: lïerlijn ui l'otsdam. TIJDENS PINKSTEREN: 20 Mei: Londen en \Vight. 20 Mei: I lar/. 21 Mei: l'aiijs. Puxirai'.mia s en inlichtingen o,r,r.i.v N.V. LISSONE 6 ZOON'S REISBUREAU. L.EIDSCHESTR. 5. AMSTERDAM. DAM 1O. Meest schitterende uitvinding dezer eeuw, orn de schoonheid der vrouw te verhoogen Verkrijgbaar in alle l'klasse parfumerie-en kapperszaken. PARIS Eenigst pro-luct ter wereld. dat ia zicli vcrcenigt de zachtheid der crème en d; donzigheid der poeder zonder te vlekken of vet te m iken. - Te verkrijgen in - tubes vanaf f 0.40 Wit - Ivoire - Naturelle. Bij toezending van f 0.10 porto aan onderstaand adres wordt proeftube gratis toegezonden. Filiaal voor Nederland en Koloniën : Lcidschekade98 - Amsterdam ?Telefoon 36372. PEEK&