No. 2554 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 11 MODERNE VROUWEN EN MODERNE VRAAGSTUKKEN DOOR EMMY J. BELINFANTE ///. De vrouw als presidente ER zijn wel reeds vrouwelijke ministers en gou verneurs van Staten, maar nog niet vrouwelijke presidenten van Republieken. Er zijn echter reeds tal van vrouwen opgetreden als presidente van vereenigingen en vergaderingen en aan haar dachten wij bij het kiezen van onzen titel. Op dit gebied hebben de vrouwen haar geschiktheid reeds bewezen, al is er wel eens sprake geweest van de wenschelijkheid eener stelselmatige opleiding voor dit ambt. Wij kennen in binnen- en buitenland vrouwelijke presidenten van Int. Congressen en Commissies en in het buitenland zelfs vrouwelijke leidsters van ge meenteraadsvergaderingen en de presidente van den Raad van Beheer eener universiteit. Bedriegt ons geheugen ons niet, dan heeft ook wel een vrouw een subcommissie van den Volkenbond gepresideerd. Er zijn geboren presidenten en vrouwen, die het door ervaring en intelligentie tot uitstekend presi dente brengen. Onder de eersten denken wij bijv. aan een Mrs Chapman Catt, die hier in 1908 te Amsterdam het Int. Vrouwenkiesrechtcongres leidde en aan verscheidene Nederlandsche vrouwen, die in het verleden en het heden haar talenten toonden als voorzitster van een vereeniging of leidster eener ver gadering, wat alweer niet hetzelfde is. Van de eerste verwacht men, dat zij geheel thuis is in de geschie denis en den geest der vereeniging, van de tweede, dat zij gemakkelijk spreekt, gezag aan tact paart en niet minder goed op de hoogte is van de aangelegen heden welke in behandeling komen, en de statuten en reglementen van het lichaam, waarvoor zij op treedt. Vandaar dat het niet hetzelfde is welke ver gadering men leidt. Maar evenals de ervaren en bekwame onderwijzeres, die orde heeft in haar eigen klasse, die spoedig weet te verkrijgen onder lastiger leerlingen, evengoed weet de presidente, die gezag heeft en tact zoo goed een rustige als een onstuimige vergadering te leiden, wanneer zij slechts door drongen is van den geest der organisatie, welks be langen zij behartigt. Er zijn vereenigingen met eenvoudige beginselen «n een weinig ingewikkelde organisatie, waar zich zelden botsingen voordoen en alles gesmeerd" gaat. Maar er zijn ook meer gecompliceerde organisaties, aooals bijv. de Nat. Vrouwenraad van Nederland. Ieder, die voor het eerst een jaarvergadering bij woont van dezen omvangrijker! bond van vereeni gingen begrijpt er weinig van, en de presidente, die gekozen wordt, zonder reeds als bestuurslid of in .andere functies in den Raad werkzaam te zijn ge weest, zal zeker eenige moeite hebben om zich in haar nieuw ambt in te werken. Het is feitelijk niet denkbaar, dat een presidente wordt gekozen, die niet reeds eenige jaren als lid van het Dagelijksch Bestuur lief en leed van den Raad heeft meegemaakt. Toch deed zich in 1922 het moeilijk geval voor, dat bij het aftreden van mejuffrouw Naber geen der bestuursleden zich in staat achtte het presidium te aanvaarden. Wij herinneren ons zeer goed die ver gadering van 20 April te 's-üravenhage, toen het onmogelijk scheen een presidente te krijgen, totdat mevrouw Doorman?Kielstra, die sinds 1919 be stuurslid en sinds 1921 penningmeesteresse was, zich opofferde en na toezegging van mejuffrouw Naber «n mejuffrouw Baclde haar te helpen, wilde be proeven de leiding op zich te nemen. Het was wel s waar afgesproken, dat mejuffrouw Naber bij de bijeenkomst van de Executive van den Int. Vrouwen raad in 1922 als presidente van den Nat. Vrouwen raad zou optreden, terwijl mevrouw Doorman bij die gelegenheid presidente was van de financieele com missie, maar niettemin was het een quaestie van moed en zelfverloochening voor de vrouw, die zoo .kort pas werkzaam had deelgenomen aan het Dag. Bestuur van den Raad, en die meer hield van de rust van het huiselijk leven, van muziek en eigen liefhebberijen dan van het optreden naar buiten. De proefneming is gelukt. De vrouw, die in 1920 door de stichting van een reisfonds voor afgevaar digden van den Nat. Vrouwenraad naar internatio nale congressen, toonde hoeveel zij voelde voor den ?Raad, heeft zich in den loop der jaren van 1922 3926 zoo ingewerkt in haar functie van presidente, dat dit jaar om haar het volgend jaar als presidente Ie kunnen behouden een statutenwijziging is voor gesteld, waardoor de presidente een tweede vijftal jaren zitting kan hebben. En de wijze, waarop die .aanneming geschiedde, getuigde van algemeene ?warme instemming van alle afgevaardigden. Het gold de persoon van mevrouw Doorman ?zoowel als de uitnemende presidente. Terwijl deze wellicht de eerste paar jaren, nog niet volkomen zeker was in haar optreden, was haar leiding ver leden jaar te Amsterdam en dit jaar te Breda vol maakt. Soepel en toch sterk als het de beginselen van den Raad geldt, verstaat zij voortreffelijk de kunst te geven en te nemen, de orde te bewaren zonder iemand te kwetsen, met den tijd te woekeren en debatten te bekorten, zonder iemands vrijheid van het woord aan te randen. Geheel doordrongen van den geest van den Raad, weet zij onder die vrouwen van verschillende richtingen den vrede te bewaren, en het is zeker niet weinig aan haar beleid en aan haar openingsrede te danken geweest, dat het niet kwam tot aanneming van een statuten-wijziging, waarbij werd gebroken met den eisen van eenstem migheid voor voorstellen van principieelen aard. Bijzonder intelligent begrijpt zij snel een bedoeling en vriendelijk in den omgang, eenvoudig en be scheiden, is zij goede vrienden met alle afgevaar digden, algemeene bestuurs- en comitéleden. Haar openingsredevoeringen zijn degelijk van inhoud en keurig van vorm, haar antwoorden aan burgemeesters ad rem, correct en geestig. Haar representatieve taak begrijpt zii volkomen, o.a. door steeds te zorgen, dat haar garderobe wel verzorgd is. In Amerika moge de Nederlandsche presidente niet zoo de kunst hebben verstaan zich op den voorgrond te dringen als de presidenten van andere kleine landen, aan haar toiletten en haar gaven heeft liet niet gelegen. Zoo feliciteeren wij den Raad met de mogelijkheid deze presidente te behouden, die in alle opzichten heeft getoond opgewassen te zijn tegen de niet ge makkelijke taak leiding te geven aan een verga dering van zoo heterogene elementen als de Vrouwen raad omvat. LEED DOOR S. BOS HOOFIEN'S ROOMBOTER WORDT SPECIAAL BEREID Nu is het dan toch eindelijk gebeurd, het groote, groote Wonder Waarnaar ze zooveel maanden ver langend heeft uitgezien ! Nu ligt het daar naast haar in de wieg, haar eigen eerste kindje. Als ze zich even opricht kan ze precies het kleine roode kopje op het kussentje zien. Wat een rust is in haar gekomen nu alles achter den rug is, nu ze weet hoe het er uit ziet, nu het een goed gevormd flink kind is. De lieele kamer staat vol zon en licht, stralend op naaren 't kind en op alle bloemen die gebracht Werden, alles ademt rust en tevredenheid en 't jonge moedertje peinst over de toekomst. Wat leuk dat het een meisje is ! Wat zullen al de kleertjes die ze in voorraad heeft, lief staan. Morgen zal ze vragen haar eens een stapeltje op bed te geven, zoo dolgraag wil ze eens passen en kijken hoe alles staat. Stel je voor, dat wit Wollen mutsje, wat doddig zal dat staan om dat kleine hoofdje. En die fijne nethemd jes, waar ze zóó'n werk aan gehad heeft ! Nee, morgen nog niet. Wachten tot ze Weer alleen is, nou lachen ze haar misschien uiten zeggen geleerd, dat je 't kind in de Wieg moet laten en 't niet ver moeien mag. Niemand kan begrijpen hoe ze hunkert om alles zelf in handen te hebben. Ze is immers zoolang alleen geweest met de leege wieg en al dat kleine goedje. Heele dagen lang als haar Jan 's mor gens wegging en 's avonds pas weer thuis kwam. Honderd keer heeft ze alles al in handen gehad, gemaakt en gevouwen en telkens Weer bekeken in steeds grooter verlangen, te weten hoe alles staan zou en wat voor kindje het eens aan hebben zou. De Wollen cape met 't zijden kapje zal precies passen, denkt ze. Nee, nu niets vragen ! Wachten tot de vreemde Weg is. O zeker, ze Wordt uitstekend verzorgd, 't kindje ook ! Maar toch, toch, 't gaat anders dan zij alles doen zal, dat weet ze heel zeker. De zuster weet niet met hoeveel zorg en liefde alles is klaargelegd en dat ze zoo heel graag wil dat nu alles ook gebruikt wordt voor 't doel waarvoor 't bestemd is. Voor de zuster is 't een gewone wieg met keurige lakentjes en dekentjes, maar ze ziet niet hoe mooi het kantje is geplooid om het sloopje en hoe lief 't kleine hoofdje daarop uitkomt. En dan 't kastje! De stapeltjes liggen niet eens meer recht, en dan zoo'n mooie hoofddoek als onder legger in de wieg te gebruiken ! ! Nee, denkt ze nog eens, 'k zal er heelemaal niets van zeggen, ze heeft hartelijk en goed gezorgd, maar heel echt genieten zal ik pas als ik weer alleen ben en alles gewoon is. Wat een geluk zal dat zijn ! Tranen van vreugde en verlangen komen naar boven, als ze het zich indenkt. Verwennen zal ze 't kleintje niet, neemt ze zich voor, probeeren er een goed mensen van te maken. Wat moeilijk en te veel voor haar, lijkt haar dit. Zal zij, die zelf veel fouten heeft, dit kunnen volbrengen? Ze hoopt het innig met heel haar hart. Jan zal haar helpen ! Hij is ook do! met het kind en wordt al uitgelachen omdat hij zich verbeeldt dat het grooter en wijzer is dan een ander kind. Zoo peinst en peinst ze tot eindelijk werkelijk de dag komt dat alle rust in huis is weergekeerd en ze met het kind alleen zal zijn en alles weer zelf in handen neemt. 't Is 9 uur, ze is al op en loopt neuriënd door 't huis. Jan heeft voor alles gezorgd, /t is overal lekker V O O R HET TENNISVELD Teekening voorde ..Groene Amsterdammer van Mien Jansen rva. Tennisjurk van naturel shantung, afge werkt met bedrukte zijde. Amandelgroen stroohoedje met raffiaversiering. warm en rustig, tegen elf uur zal (irootmoe komenen den verderen dag bij haar blijven, dit vindt Jan een rustiger idee. Nu, ze is anders best hoor ! Veel beter dan vóór dien tijd ! Af en toe wat duizelig maar dat is dan ook alles ! Rustig gaat ze aan 't werk, alles echt naar haar /in. Schoone kleertjes klaarleggen voor 't kind,dat wollen truitje maar vandaag en die rose sokjes ! Wacht, eerst zal ze de wieg maar in orde maken. 't Kindje legt ze maar even in haar bed. Mag eigenlijk niet zegt de zuster, maar och, eventjes op moeders kussen ! l;ijn, zoo'n schoone witte wieg. Nu 't kleintje! Kon; ze zal het maar in 't bad doen, waar heeft ze anders dat mooie witte badje voor gekocht. In de huiskamer maar, voor den haard dan kan het geen kou vatten. Vol aandacht ontkleedt ze het kind, ieder stukje goed beteekent iets voor haar. Zoo, nu is het naakt, wat teer en zacht voelt zoo'n naakt lijfje in je handen ! 't Huilt niet eens als ze het in 't water stopt. 't (iaat prachtig, denkt ze. Maar wat is er nu toch voor een geraas in haar hoofd? 't Bukken valt niet mee ! Klam en koud voelt ze zich worden ! Zwart wordt het voor haar oogen. God, o God, steunt /.c en grijpt zich vast aan den rand van 't bad. Met uiterste krachtinspanning probeert ze het kind vast te houden, probeert ze haar bewustzijn te behouden en 't noodlot af te wenden dat over haar komt. Vergeefs. Als ze eenigen tijd later 't kind opheft uit het water, ademt het niet meer. Op een kerkhof is nu een heel klein grafje. ,,Pas vier weken oud", zeggen voorbijgangers. O dat is Wel naar, maat niet zoo hél erg, dan ben je er nog niet zóó aangehecht als wanneer een kind ouder is." Maar in een kamer staat een leege wieg, stapeltjes kleertjes liggen te wachten, alles zoo klein en fijn. Zorgzame handen hebben willen verbergen, maar 't moest blijven staan. En tusschen dit alles beweegt zich de jonge vrouw met dit onzegbaar groote leed in hart en oogen. De voeding van een zuigeling met KARNEMELK van OUD BUSSEM ~:~ kost 30 cent per dag -;Kerkstraat 187 Telefoon 49344