De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1926 29 mei pagina 9

29 mei 1926 – pagina 9

Dit is een ingescande tekst.

No. 2556 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND DE GENERAL DIRECTOR" EN DE PRESIDENTE VAN PHILADELPHIA GASTVR IJ AMERIKA DOOR W. WYNAENDTS FRANCKEN?DYSERINCK Samenkomst van Padvindsïers uit alle landen TG* en oude kennis is je aan de boot komen -*-?' afhalen en nauwelijks dringt dat door tot de gastvrouwen-padvindsters of, alsof het vanzelf spreekt, wordt ze mee geïnviteerd naar de club waar de lunch zal plaats hebben en als je ander half uur later daar komt, blijkt ook reeds een naamkaartje en een gedrukt menu voor haar klaar te liggen: er is een plaats voor haar ingeruimd aan een «der gezellige ronde tafels, waaraan men hier zijn onder linge maaltijden gewend is te geven. Intusschen heb ben een paar afgevaardigden, die buitengewoon be langstellen in het allermerkwaardigste mondonderioud-werk, dat de Metropolitan Life Insurance ?Company voor haar beambten doet, even de beschik king over een auto gekregen om haar eigen plannen uit te voeren, terwijl de meesten eerst naar het hoofd kwartier in Lexington avenue tuffen. Daar heet de 200 zeldzaam beminnelijke Directrice Mrs. Jane Deeter Rippin ons welkom, een vrouw die zich vroeger 'vooral aan het Pro Juventute werk wijdde en ook :,,rechter" in een domestic court is geweest, waar vooral echtgenootelijke twisten behandeld werden. Het hoofdkwartier is gevestigd in een groot huis, ?waarin beneden de padvindiserswinkd gehouden wordt, terwijl een buitengewoon mooie zaal, waar het ;geschildcrd portret van de stichtster Mrs. Low uit Savannah hangt en een vleugel van muziek en dans .spreekt, daarachter ligt. Behalve het vriendelijke beureau van de directrice op de eerste etage, zijn HUISELIJKE BEZIGHEDEN He andere groote en kleine vertrekken niets dan kantoorlokalen, waar alle draden van de meisjespadvinderij samen komen (haar aantal is niet vermeer van de 100.000 verwijderd) en vanwaar voortdurend het contact uitgaat in den vorm van het aardige .maandblad ,,the American GirI", goed bekend ook ten onzent. Dan tuffen we naar de Colony Club, waar aan de speakerstable, o.a. Dame Katherine Turse, liet van de commissie voor kinderbelangen in den volkenbond en speciaal de meisjespadvinderij, daarin vertegen woordigend plaats heeft; het zijn heele warme woorden -die ze spreekt, wel sterk getuigend van de liefde tot het opgroeiende meisje. Zij is de eenige seaguide" ?die we ditmaal in ons midden hebben, kenbaar aan de witte katoenen bol van den blauwen hoed. Ons bekende gevlochten koord van de Nederlandsche meisjesgezellen trekt dadelijk haar aandacht, die snaken de seaguides ook. Door de presidente van het ontvangstcomitéwas ook mrs Catt als spreekster uitgenoodigd, die door een recente ziekte daaraan geen gehoor geven kon, maar van haar groote be langstelling in de padvinderij de verzekering zond. De feministische toespraak, die mrs. Charles Riker in haar plaats houdt, mag er zijn. Daarna volgt opnieuw een rit door de stad en een ontvangst van den mayor, die doodgemoedelijk op de straat voor het raadhuis plaats vindt en waarbij onze gastheer" onder algemeene hilariteit, ook van de volksmenigte die toeluistert, getuigt dat hij z'n stadhuis nog nooit zoo fraai gezien heeft als nu, nu de stoep met al de padvindsters is versierd. Wat er aan plechtigheid ontbreekt, wordt door de humor van het geval ruimschoots vergoed ! Een van de waarlijk schitterende booten van de Eastern Stcamship Company met op z'n vier dekken boven elkaar gelegen rijen hutten (312 in het geheel, terwijl men desnoods U)() personen nachtleger kan geven) vindt ons dan aan een korten maar goeden maaltijd, door negers voorgediend, vereenigd. Be halve rook- en lees- en praatsalons is er natuurlijk ook een ruime danszaal aanwezig, waar onvermoeid de keeren dat ik er langs kwam n witharig danseur met een niet zoo heel veel jongere gezellin afwisselend zich aan foxtrot en charleston wijdden. Toen we allang in kooi lagen, drong de scherpe klank van den saxophoon nog onafgebroken tot ons door. Waarom ook niet? hej: is zachts gezonder dan altijd over boeken gebogen te zitten en heel wat aesthetischer dan het rondhangen in een bar. * * * Als we den volgenden ocntend in het klassieke Boston bij het uit Hawthorne's novellen zoo bekende customhouse gemeerd liggen, begint het natuurlijk met de gebruikelijke bestorming door fotografen en filmers. Speciaal naar de afgevaardigden van Egypte en Palestina, waarvan de roep vooruit is gegaan, wordt direct gevraagd en de teleurstelling is wel wat zicht baar als het alleen maar een snoeperig Engelsen meisje en een dame van middelbaren leeftijd blijken te zijn. Gelukkig verheugt de laatste zich in een titel, wat dan toch ook een zekere attractie geeft. ,,Two noble women" is een der ,,head lines", die we dien avond in de kranten vinden. Belgiëheeft de elegante Miriam, B.ssede Broqueville afgevaardigd. En teekenend voor de Amerkaansche pers is, dat een verhaal volgt, hoe zij den reporter verteld heeft, dat men in Europa zonder eenig be zwaar rooken kan, mits niet in uniform. Aangezien het een veel bestreden punt in de Ver. Staten is of nice women" en sigaretten samengaan, lijkt het interview begrijpelijk. .Als ik haar den volgenden avond in avondtoilet op een receptie tref, en lachend vraag of nu haar sigarette haar gesmaakt heeft, blijkt het g.'heele geval uit des reporters duim Ie stammen. Mlle de B. spreekt trouwens uitsluitend fransen, dat zijn de persmuskieten hier nog niet machtig ! Als we de enveloppen ontvangen met de ver schillende adressen, waar we de Bostonsche dagen zullen ,,thuis" zijn, blijkt de gedelegeerde uit Neder land met een twintigtal anderen de heerlijkheid van een verblijf op het mooie Cedar Hill, het eerste trai ning centrum, dat men in de Vereenigde Staten had en het troetelbezit van Massaehusetts, te mogen deelen. Het kleinste aantal padvindsters vindt men in Uruguay en Portugal: nauwelijks honderd en eenige tientallen kabouters, het grootste (Engeland en de Ver.Staten uitgezonderd) in Polen waar men reeds vóór den oorlog begon en toen tegen de verdrukking in moest opwerken, want meermalen werd het werk verboden. Thans telt men er 30.000 padvindsters en de afgevaardigde reist met een diplomatieke pas ! Een land als Tsjechoslowakije, waar men pas enkele jaren bezig is en Letland, dat vier jaar geleden begon onder een presidente-hoofdsleidster (wier baby nog een jaar jonger is dan haar werk" en die desniette genstaande n in Foxlease n nu weer, haar organisatie vertegenwoordigt, verlangend uitziende naar de dagelijksche berichten uit Riga, maar met dat al den taak volbrengend dien ze als burgerplicht voelt), blijken beide al drieduizend padvindsters te tellen. Als dan het rampzalig toeval wil dat de alfanethische volgorde Nederland vlak daarna naar het podium roept, ja dan smokkel je de eerste vijf jaren, dat toch al afzonderlijke groepen bestonden, praat aMeen van de tien officieele jaren en om de aandacht van het beschamend kleine aantal af te leiden vertel je maar het je net bijtijds te binnen schietend grapje, dat wij als we in ons land nijdig op mekaar zijn elkan der voor ,,de Chineezen van Europa" uitmaken en dat we daarom in de eerste tien jaar net zooveel padvindsters hebben als er nu al in China zijn, maar het vaste plan hebben in het volgend decennium in dit opzicht de Amerikanen van het vasteland te worden. Dat slaat naar wensen in, het griezelige getal heb je niet genoemd, en Nederland kan in Amerika altijd een extra potje breken. Zelfs krijgt het met de Hongaarsche gedelegeerde, de Zweedsche, die vroeger in Washington leefde toen haar vader daar gezant was en de vice-presidente van den zoogenaamden internationalen raad" van de girl guides in Engeland, de eer aan het eind van de bijeenkomst nog een afzonderlijke toespraak te mogen houden. Sinds mevrouw Cijfer in Oxford en Cambridge en EEN DER KAMPEN douairière van den Bergh van Teyn in Eoxlease ons vertegenwoordigden, zijn wij altijd in een goed blaadje gebleven. Een zeer pakkende toespraak van de emerita Louisa Arnold, de tegenwoordige presidente, besluit de bijeenkomst, een vroolijke tea volgt nog, en dan tuffen de meesten naar Boston terug. Een uurtje later zitten we om de donkerbruine gladgeboende tafel met enkele planten en een mooi bloemstuk versierd, dat uit wel zestien verschillende soorten bloemen, van elk drie of vier, bestaat, dus alle kleuren vertoont en toch uiterst smaakvol is; een wijze van arrangeeren, die ik ook in de Colonyclub heb opge merkt. Groote bossen gele winterjasmijn versieren het buffet. Het diner bestaat uit tomatensoep, kip met aardap pels in den schil, hardgroene sleepasperges, en aard beien met room, voorgediend in een warm pasteikorstje, terwijl koffie en candies ons nog lang bijeen houden. In den aanvang is op de opgewekte scout manier, staande achter de stoelen, zouder handeiivouwen of oogen sluiten, gebeden; zingende: For lualth and'strenglh 'and d.iily jood. Wc pruKC tliyjiamcj^oli Lord. Nog een uitgebreid programma wacht ons. Sightseeing in Boston, een lunch in Lincoln, een tea in Harvard University, diners bij verschillende families, een receptie in het Museum of Eine Arts in den avond, nadat in de ochtenduren de gouverneur en Mrs Euller ons op liet Statehouse zullen hebben ontvangen. Met den nachttrein gaat het dan naar Washington, waar zoowel de oud presidente mrs. l lerbert Hoover, als de offieieele eerepresidente mrs Cooiidge, de gede legeerden zullen ontvangen: laatstgenoemde met haar echtgenoot on het Witte Huis. De gebruikelijke uitstapjes naar Monnt Vernon Arlington's national cemetcry en wat dies meer zij volgen en daarna komt dan de eigenlijke confeteutie, die in kamp Edith Macy zal plaats hebben, dat, een eind ver de Hudson op, in New-York State ligt; daar zullen dan ook de chief guide lady Baden Powell en Sir Robert eenige dagen in ons midden zijn. Daar aan Nederland de keus van een onderwerp ter inleiding werd gelaten, scheen met het oog op de mentaliteit in ons land daartoe wel het meest aangewezen ,,de padvindsters en haar maatschappelijke heteekenis". Moge wat andere landen daarover te vertellen zullen hebben ook ten onzent velen die zich nog angstvallig buiten de pad vinderij houden, kunnen overtuigen dat ze zich ver gissen en helpen plicht is. Boter met Rijksmerk geleverd door OUD -BUS S E M" is het beste van het beste. Verzending per postpakket door het geheele land. TELEFOON 139 ~ Post-adres: NAARDEN.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl