TreurT C'H N'A T 'Ö"'N' ci oor pro i. j» X1L j urres UW te worden en al wat lafschheid aan zijn voeten e. Eerst de krijgers en de lis de getrouwen die hem na den ander, weg alsof tot ten slotte niemand de twee bekoorlijke sla gen heel den avond be er voor gegeven, als deze gaan, iets hadden laten i van het zich Ipsscheuren Binaal kinderlijk moeten .? rzou hier Ichnaton ge le toonen hoe groot en neid in zijn geloof ware. reen van hem weg als ?voelen aanbreken en de ; een armzalig figuurtje paleis, totdat de duisteris de nachtkaars die uit triomf van het licht op iorernheb als middelpunt on-priesters op de tinnen jagend en Ammon, den l inhalend. Hier miste van ""geboden kansen na van lle wijze gebruik gemaakt taieer de ideale toeschouwat Ichnaton is, heb ik $nu'van het harte moet en d tusschen de vroomheid wil tot de daad, een waas i van de zelfde soort als j bruiloften en partijen, leen goedgemeend stukje Wen wel de liefste eigenfcVwant is het ten slotte ten familiefeest, waartoe jf: zijn beste krachten en id medewerkt? BARBAROSSA BOEKBESPREKING volstrekt niet zeggen, dat het een roman, een geheel in kon opgaan, dat ik er mij in verloor, dat ik met onverdeelde aandacht bleef doorlezen. Maar nog eens (in eenigszins anderen vorm): het kan aan mij liggen. A. Mankes?Zernike. Rainer Maria Rilke. Een benadering. Rotterdam 1925. N. V. Uitgeversmij ,,De Tijdstroom" Mevrouw Mankes?Zernike schreef een be schouwende studie over den merkwaardigen dich ter Rilke. Zij deed het met toewijdingen begrip, en schreef vooral over den mysticus Rilke een aantal fijne notities. Het is jammer dat er niet wat meer samenhang, wat meer eenheid in haar werk is. Men zou de vraag kunnen stellen, of de schrijf ster de talrijke aanhalingen niet beter in 't oor spronkelijke had kunnen geven. Mevrouw Mankes zal zelf gevoeld hebben, dat het vertalen van Rilke's werk, als van zoo menigen moderne, niet gemakkelijk is. Overigens zijn haar vertalingen lang niet slecht. Een voorbeeld uit het Stundenbuch": | ,,Wanl Heer Oe groote steden zijn verloren en totaal ontbonden, de grootste bloedt uit duizend wonden er wordt geen troost voor haar gevonden, haar tijd, die vliedt, is al te klein. Daar leven menschen zonder eenig lied in lage kamers, banger van gebaren dan lammeren, die pas geboren waren : dat d'adem uwer schoone aard', de zware daar buiten hijgt, zij leve en weten 't niet. Daar leven kinderen op donk're sloepen waar altijd schaduw hing, zoolang 't hun heugt, en welen niet, dat buiten bloemen roepen tot eenen dag vol wind en zongeneugf en moeten kind zijn zonder vreugd." Herman de Man. Hollanders komt naar het water. Met penteekeningen van Dirk Nijland. Uitg. Reederij op de Lek Een kleine reisbeschrijving, verhaal van een boottocht op de Lek tusschen Kuilenburg en Rotterdam. Het is een reclameboekje van de Ree derij op de Lek, en werkelijk die reederij had bij niemand beter dan bij Herman de Man kun nen aankloppen om het idee van zoo'n tochtje op de Lek smakelijk te maken. Ik vóór mij ben met geen stok Amsterdam uit te krijgen, behalve dat ik nu en dan naar Ouwerkerk ga om te visschen, maar ik moet eerlijk bekennen, dat de lezing van dit boekje mij in de verzoeking brengt om eens naar Culemborg te reizen en me met een boot van de Reederij de Lek te laten afdrijven. t- RECTIFICATIE. Een welwillende lezeres maakt er mij opmerkzaam pp, dat de vertaling van Poole's His Family, die ik in een vorig nummer besprak en prees, niet is van den heer, maar novelle of een vertelling had moeten zijn. Maar van mejuffrouw G. W. Elberts. ook als ??betrekkelijke lyriek, wat mij betreft, als proza-gedicht, was het niet zóó, dat ik er HERMAN MIDDENDORP Patric O'Conaire. De vertakte boom. Vert. uit het lersch-Gallisch door A. G. van Hamel. Lochem 1925. De Zonnewijzer Ik heb bij de lezing van dit boek gevoeld, dat het niet zonder waarde is, maar ik kan niet goed zeggen, waar het belangrijke in bestaat. Er is een element in dit boek, dat mij vreemd gebleven is, en waar ik, ook bij herhaalde lezing, niet achter heb kunnen komen. Waarschijnlijk komt het, doordat de lersche volksgeest en de lersche litteratuur wel te verstaan: de eigen lersche litteratuur, niet die van Engelsch schrijvende Ieren mij volkomen vreemd zijn. Prof. van Hamel schrijft er iets over in zijn korte inlei ding, en ik maak er ifit op, dat ook onder de moderne Ieren het bekende de taal is gansch het volk" wordt begrepen en in praktijk gebracht. In verband met wat ik hierboven heb gezegd, zal men kunnen begrijpen, dat ik over het boek De vertakte boom" slechts met de uiterste voor zichtigheid kan spreken; ik moet op den voor grond stellen, dat de indruk, dien dit werk op mij gemaakt heeft, geheel persoonlijk is, en dat de volgende volzinnen niet beschouwd moeten worden als een meer objectieve critische be schouwing. (Ik voeg dit woordje meer" er bij, omdat geen enkele critiek voor honderd percent objectief kan zijn). Ik heb in dit boek kun nen meevoelen: de zuivere liefde voor de natuur en het spontane zich wijden aan het leven. Prof. van Hamel heeft het boek vertaald in uitmuntend Nederlandsch, en deze zeer goed geschreven volzinnen laten zich eenigen tijd met belangstelling volgen. Daarna werd ik wat geïrriteerd, en vroeg mij af: komt er nu niets anders? Toen was het boek uit. Ik wil hiermee