ORÖNE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2562 f-y i-fr B IJ K O M S T I G H E D E N DOOR ANNIE SALOMONS CCXXV SOMS heb je weken lang het gevoel, dat je net zoo goed in Hilversum 'of in Alkmaar zoudt kunnen wonen; dat de dagen voorbijgaan met autoritjes en visites en eetpartijen; maar dat je het Inlandsche leven toch nooit nader komt, omdat je e'r riiet meer van merkt, dan wat je toevallig op straat te zien krijgt: langharige Klingen, schommelend op hun ossenkarren; een Chineesche groenteverkooper, die de in vlerkanten gesneden pisangblaren op een stapeltje bij zich draagt, zooals een Hollandsche leverancier zijn zakjes en couranten, om de verkochte waren in af te leveren; vroolijke, kortgeknipte Javaantjes, die de helling a,an de rivier op de scheede van een koningspalmblad naar beneden rutschen, zooals de liefhebbers van win tersport in Zwitserland met hun bobslee, en een barbiertje, dat in den drogen greppel langs den weg den schedel van zijn geduldigen cliënt zoo kaal scheert als een biljartbal. Maar dan komt er op eens weer een gelegenheid, om je wel heel erg in het Oosten te voelen, om te beseffen, dat dat Suropeesche maatschappijtje, dat je soms de heele wereld toelijkt, toch maar een druppel is in de zee van InJandsch leven, en terwijl je je oogen uitkijkt naar al het nieuwe en kleurrijke, heb je tegelijk de beangstigende senrsatie, dat je met een heel enkele ver. wante toch wel in een erg onbegrijpelijk «tuk van den aardbol bent aangeland. Het begon al dadelijk erg echt" met, auto's, die ons vijf kwartier te Iaat kwamen halen; maar als je je dan juist voortvarend Europeesch gemon4 teerd hebt, dat het toch geen manier '^s je zoo lang te laten wachten en dat Je niet meer meegaat, om te toonen, ,jjMt ze zich toch maar niet alles ver..«orloven kunnen, dan staan ze in hun : mooie bessensapkleurige en bruine man tels, onder hun statige, witte, met goud versierde hoofddoeken al te buigen en te glimlachen voor het huis, en ze kijken zoo kinderlijk blij en trotsch, dat je "opeens begrijpt, dat je haast en je eisch van Pünktlichkeit volkomen misplaatst waren, omdat er in het leven altijd tijd genoeg is en omdat dezen hoffelijken ouden heeren zeker niets mér zou ver drieten dan de schijn van onbeleefd te zijn geweest. Het feest had plaats opeen kerkhof; want slechts na langen strijd hadden ze erkenning van het recht gekregen, dat zij alleen hier mochten laten begraven, en de vreugde, dat dit nu onmiskenbaar hun terrein was, waar hun ouders rustten, waar zij zelf zouden worden bijgezet en waar hun kinderen eens met hen zouden worden vereenigd, werd met zooveel uitbundige feestelijkheid ge' demonstreerd, dat een Europeaan eer aan een speeltuin op Pinkster-drie dan aan een begraafplaats zou hebben geKLEINE MEUBELEN IN EIKENHOUT-PRIMA UITGEVOERD-IN ELKE CËWENSCHTE KLEUR ONTWERP W.PENAAT MCTZCC2 UBERTYAGENCY dacht: vlaggen wapperden aan den in gang; langs het pad, waar aan twee kanten honderden Inlanders zich in zwij-, gende belangstelling verdrongen, wan delden we naar een kleine tent, van boven met een soort kleurige lappendeken behangen, terwijl de zijwanden door gele, gespleten bamboe werden gevormd. Achter een-gedekte tafel stonden de stoelen voor de Europeanen; enkele Inlandsche hoogwaardigheidsbekleeders zetten zich om ons heen; maar er buiten, in dicht opeen gepakte rijen, zag het volk toe; ze stonden tot vlak achter de ruggen van onze stoelen; als we om zagen, als we opzij zagen, overal niets dan aandachtige, donkere gezichten, geduldig transpireerende in de barre zon, geduldig wachtende, wat er zou ge beuren. Dat was voorloopig nog niet zoo heel veel; het scheen, alsof men zich nog eens moest bezinnen, hoe men het feest in gang zou zetten; en eigenlijk scheen het bovendien, alsof men dit stil naast elkaar zitten, bakken en braden tenslotte al feestelijk genoeg vond; men had al vier uur samenzijn achter den rug; er zouden er zeker nog tien bij komen; wat zou men zich haasten? De heete middagzon blakerde op de tent; het licht buiten was zoo fel, dat het soms scheen, of er donkere plekken in vielen; vlak achter ons stonden al die honder den heete lichamen op elkaar gedrongen; er was een eigenaardige stilte; zelfs de jongens, die boven in de boomen wa ren geklommen om beter te kunnen zien, maakten geen gerucht. We keken naai den man in witten mantel, met gouden spangen om zijn sorban; we keken naar den gepensioneerden djaksa, die een Europeesch grijs colbertje, dat hem te nauw was, dipht gesjord had om zijn breede heupen; we keken naar den ouden man met'de sympathieke oogen, die het felst voor het recht had gestreden, en die, met die mengeling van zachtheid en hevigheid in zijn breeden kop, ontegenzeggelijk gelijkenis toonde met Johan de Meester; en toen, voor het eerst, kwam het Oosten over me; ik vroeg niet meer: wat gaat er nu gebeuren? het interesseerde me nu niet meer, hoe lang we daar nog zouden zitten; ik aanvaardde het lange, onbeweeglijke oogenblik van- opperste hitte; ik zag, dat ook de blanke gezichten om me heen niet meer afgeveegd werden; ^dat in de blauwe oogen dezelfde uitdrukking van berusting was neergedaald als in de honderden bruine om ons heen; en als ik niet zoo dom van bevrediging was geweest, had ik op dat oogenblik een studie over den invloed van het kli maat op de mentaliteit van het individu kunnen concipieeren Maar toen barstten de schoolkinderen met hun huidezangen los. Het lied bevatte veertien coupletten en men scheen, bij de instudeerïng, van het principe te zijn uitgegaan: hoe harder hoe mooier. Soms zwegen de jongens, die vlak naast onze trommelvliezen ston den opgesteld, en nam een ver afstaande schare het gezang over, dat dan als een vage echo klonk; die intermezzo's waren het prettigste. Een klein, donker jongske, dat vooraan stond, zong heel alleen enkele melodieuse Arabische klan kenrijen; het was een allerliefst ge/icht: het donkere, ernstige kopje onder de fez, met het eene handje aan de wang, en het heldere stemmetje, dat zich moedig door de moeilijke modulaties heensloeg Nu werd er ook achter elkaar door gewerkt: een van de leiders klom' op een tafel, nam een rood, wit en blauwe vlag in de hand, om te toonen, dat hij loyaal was, en vertelde de lange geschiedenis van den strijd; eenander, met een nobel profetengezicht, in een 7P.K.,4cyl.,57/97, Kleppen in den kop SPIDER Normaal f 2300. Laxe . . f 2500,Ballonbanden Vierwielremmen TORPEDO Normaal f 2550. Luxe . . f 2750.DE IMPORTEUR J. LEONARD LANG - Stadhouderskade 114 ~ AMSTERDAM TEOOSÏERBEEK LEVEPT MEUBELEN EN VEG/IEEINGEN Le^ons d'equitation par ancien officier de la cavallerie de la garde Imperiale Russe. Ecrire S. H. F. A., bureau du Gr. Amsterdammer Amsterdam. NAAMLOOZE VENNOOTSCHAP Uurwerk, Goud- en Zilverhandel v/h Gebr. BREEN NIEUWENDIJK 172 ROZENGRACHT 53 HAARLEMMERSTRAAT 64 Groote sorteering in Trouw-, Verloving*en Zegelringen. Zilveren Couvert» en diverse Schepwerk tegen scherp concureerende prijzen oso <ro osa osa Uurwerken met Westmluter en dlvene gomgwtiyc* RUIME KEUZE HORLOGES 1ste Klas reparatie-inrichting voor Goud, Zilver en Uurwerken e*o e\s e\a VICTORIA-WATER Heeft gunstigen invloed OBERIAHNSTEIN op de spijs vertering prachtig oud roze gewaad, nam de vlag over en volgde; maar zijn kleed was te nauw voor den hoogen stap; onmid dellijk liep kinderlijk gelach door de plechtige rijen der wachtenden. Ter wijl hij nog sprak, werden zes kogelfleschjes met roode en witte limonade, (o, dierbare jeugdherinnering) aan zijn voeten neergezet Ik dacht aan het evangelie van de duizenden, die met vijf brooden en twee vischjes moes ten worden gespijzigd. Wat is dit voor zóó velen?" Maar de koele dronk bleek uitsluitend voor ons bestemd te zijn; en al die honderden uitgedorsten zagen ons drinken zonder een spier van hun gezicht te vertrekken. Maar er was een onrust over de menigte gekomen; in de zengende zon voor den ingang zagen we een helkleurig stoetje naderen, en daar, onder een af dakje van knal geel, versierd met roode bloemen en groene blaren, iets als de mast van Kokanje" bij volksfeesten, werden de presenten aangedragen, elk weer met linten en strikken versierd; de zorgvuldige manier van verpakking en opdiening, waarover ze zeker weken lang hadden overlegd, was het roerendste van alles. Johan de Meester'" kreeg een wandelstok met zilveren knop. Toen een van de Europeanen op stond om te bedanken, bleek dit wel het hoogtepunt van het feest; hij stond forsch en breed op zijn beenen geplant; al de bruine hoofden hieven zich naar hem op, en wat we tot nu toe stilte" hadden genoemd, bleek een suizend geroes vergeleken bij het strakke zwijgen, dat nu over de schare hing. De waardige ouden in de tent gaven door uitroepen en hoofdknikken het bewijs van hun volkomen instemming; de kinderen ston den met open mondjes; de jongens in de boorr.en hingen gevaarlijk voorover, opdat geen woord hun zou ontgaan, en vlakbij lachte een mannenkop met groote witte tanden zóó verheerlijkt, alsof hij dacht: Kon dit nu mijn heele leven maar verder zoo doorgaan. Dit smaakt nog lekkerder dan Ketan 1)". Ik had nooit gedacht, dat ik mijn gulzigheid naar tafelspeeches met de primitieve volken gemeen had ! 1) Ketan: zcete, kleverige, rijst; zeer geliefde spijze. E. J. Van Schaick MAKELAAR Korte Jansstraat 25bu Utrecht WONINGBUREAU Assuranties Telefoon 125 v.VOLLENHOVEN 'S STOUT