De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1926 24 juli pagina 6

24 juli 1926 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

6 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2564 .(tl BIJKOMSTIGHEDEN DOOR ANNIE SALOMONS CCXXVII NEEN, eigenlijk hebben de meeste vrouwen lastige en vervelende eigen schappen. Ik, die een vrouw ben, en in dit opzicht een echte, mag het zeggen. Ze maken het leven van den man, van wien ze houden, dikwijls noodeloos moeilijk, en dat bovendien nog juist omdat ze zooveel van 'm houden, .en in haar in beslag nemende, heerschzuchtige liefde geen gedachte van hem kunnen vrijlaten. Want ik Wil hier niet spreken over de slechte vrouwen, over de dwarsdrijverige, de onberekenbare, die telkens Weer op een andere manier het huis houden en den huiselijken vrede in de .?War gooien, omdat hun innerlijk jagende onrust geen ordening verdragen kan en ze altijd opnieuw den chaos moeten scheppen. Maar ik bedoel hier juist de goede" vrouwen; haar van wie de buitenwereld zegt, dat ze alles voor haar man over hebben", de toegewijden, de overgegevenen, maar die een onoverwinnelijke neiging hebben om zich zelf tot iets zieligs te maken. Komt het eigenlijk door onze op voeding, doordat we in onze jeugd weg wijs worden gemaakt met boeken, waar in de man bijna altijd wordt voorgesteld als de boeiende, charmeerende, maar hard-hartige en zorgelooze egoist, die .eerst al zijn listen en lagen gebruikt om het droomende meisje te veroveren, en dan, snel verzadigd, zijn aandacht haar nieuwe geneuchten, naar de wereld, haar zijn werk keert; als een rattenvan ger van Hameln, die, onder den dwang van zijn begeeren, klanken weet te vinden, die de vrouw weerloos met hem meesleepen tot hij, bevredigd en ontgoocheld, plotseling den glans van aanbiddend ridder en stralend verove raar verliest en een gewone, brommerige iiiuistiran wordt? ; Maar zelfs uit deze eenzijdige en karikaturale voorstelling zou voor ons nog wel eenige leering zijn te putten, als we maar niet zoo sterk met de fatale neiging waren behept de prendre tout au tragique et rien au sérieux." We zouden er uit kunnen leeren, dat, als het dag aan dag samenzijn met een aanbeden koningin voor den man, die zijn werk heeft, op den duur al Wat vermoeiend mag zijn, de houding van toegewijde slavin" hem moet be schamen en irriteeren; we zouden be. grijpen, dat een gezellig, opgewekt kameraadje, dat niet voortdurend nobel, en lijdzaam en eerbiedig den man in al zijn onredelijkheden en dwaasheden ontziet, maar dat eens een frisschen lach bui krijgt, als hij juist erg plechtig en gewichtig iets onhoudbaars wil betoogen en dat, als hij driftig is, niet moordend geduldig toeziet en de ver onderstelling waagt, dat hij wat moe" KLEINE MEUBELEN IN El KENHOUT PRIMA UfTGEVOERD- IN ELKE CEWENSCHTE KLEUR ONTWEPP W.PENAAT LIBERTY AGENCY zal zijn, maar gedachtig aan Conan Doyle in The duet", kordaat zegt: Nu, voor dezen keer dan, omdat jij begonnen bent; de volgende keer is 't mijn beurt", hem, langs veel lichte, rustige dagen altijd weer naar de extase terugleidt van de matelooze wereld", die liefde's ongerepte droom" is ge bleven. En dan zou 't ons ook niet zoo moeilijk vallen om te aanvaarden, dat een man in bijna alle dagelijksche dingen anders is dan een vrouw, en dat, net zooals wij in hem soms het vriendinnetje missen, met wie we over alle kleine feitelijkheidjes van den dag met vlakke stem gezellig kunnen doorzeuren, wie we dien middag zijn tegengekomen; wat ze zeiden, welke japon zij aan had; hij evenzoo in ons den vriend mist, die mannelijk rustig, zonder expansiviteit, een ernstige meedeeling aanvaardt, een raad geeft, en een grap vertelt, zoodat het huis ervan davert. Dan zouden we kunnen trachten er ons op toe te leggen onze vermoeiende bewogenheden eens wat te matigen, en bijv. als hij ziek is, er niet een eer in te stellen zoo ongerust, zoo vol ont moedigend initiatief mogelijk te zijn; maar ons op te voeden tot een zekere nonchalante blijmoedigheid, die in plaats van met altijd nieuwe spijsjes en dran ken, met plezierige grapjes en genoeg lijke verhalen den patiënt tegemoet komt; die niet altijd wat wil verschikken of verleggen en niet altijd iets nog beters" weet, maar die den zieke zijn tijd laat zich rustig rampzalig te voelen, zonder zich te hoeven opwinden tot dankbaarheid. Al deze wijsheden gingen mij door het hoofd, toen ik bij het jonge paar logeerde dat, fleurig en verknocht, vrijwel alle fouten maakte, waarmee jeugdige, lief hebbende schepselen eikaars geluk be derven kunnen, om 't daarna altijd weer voller terug te geven. Worden de menschen dan nooit wijzer en beleeft ieder opnieuw de waarheid van wat hij vroeger in de romans heeft gelezen? Of hebben de romans zulke diepe sporen in ons hart getrokken, dat het gevoelswagentje, eenmaal in gang gezet, nooit meer uit die voorgeschreven wendingen en bochten los komt? Hij was een eerlijke, vroolijke jongen, die nog altijd (na een huwelijk van zeven jaar) opeens zijn hoofd uit zijn boek kon opheffen en langs de lijnen van haar gezichtje zoeken met een uitdruk king in zijn oogen, alsof hij, als het licht hem ontnomen zou worden, dit beeld toch altijd op zijn netvlies wilde mee dragen. Zij, levendig, warm van hart en zeer romantisch, dag aan dag zich zonnend in zijn genegenheid, wist het op de een of andere onverklaarbare manier toch nog klaar te spelen zich van tijd tot tijd verongelijkt en ver waarloosd te voelen en hem onder stroomen tranen te betoogen dat hij dit vroeger nooit zou hebben gedaan." Mysterie van de liefhebbende vrou weziel ! In plaats van er zich op toe te leggen, een beetje geschikt te zijn en er een beetje aardig uit te zien, omdat een man toch waarachtig ook niet voor zijn plezier zijn illusies verliest, lag ze als het ware voortdurend op de loer, om bij het eerste misselijcke teeken" onmiddellijk uit te roepen: Zie je wel, zoo zijn jullie !" Hij vond 't beroerd, maar hij zei niet veel, omdat een man 't tegenover een verongelijkte vrouw toch altijd aflegt. En ook omdat hij dacht: als ze 't een oogenblikdenken kan, heb ik haar ook niet genoeg getoond, wat ze voor me is." Eén avond zat hij met een oud dagboekje. Hij had er een datum in willen zoeken, die er niet in stond, Kleppen in den kop SPIDER Normaal f 2300. Luxe . . f 2500.Ballonbanden Vierwielremmen TORPEDO Normaal f 2550. Luxe . . f 2750.DE IMPORTEUR J. LEONARD LANG - Stadhouderskade 114 - AMSTERDAM r UW INTENEUR IEEE JAREN MET U MEDE LAAF HET DOOP W VERZOPENHOTEL D'ORANGE. ZANDVOORT. HEERLIJK ZOMERVERBLIJF. ZATERDAG en ZONDAG DANCING* VICTORIA-WATER Opwekkend en gezond OBERLANHSTEIN Natuurlijk Bronwater maar nu viel hij op de bladzijden, waarin hij zijn vertwijfeld verlangen naar haar had uitgeschreven, het onbereikbare meisje, het kind van louter lieflijkheid", verloofd met een ander, en daarom voor goed voor hem verloren. Hij las de pathetische woorden van renunciatie; hij las den heldenmoed van geen troebeling te willen brengen in haar geluk; hij wou er om, lachen en toch roerde he_t hem tegelijk, omdat het met al zijn opgeblazen nobelheid toch wel heel echt was geweest: de wanhoop, het ver driet en het niet te gelooven geluk, toen ze weer vrij was en naar hem glimlachte, zoo wonderlijk vol beteekenis, dat hij zijn hart wel voor haar voeten had willen werpen, omdat hij toch niets meer was zonder haar. Zij schreide stilletjes achter haar zakdoekje, om de herinnering aan dien verwarden tijd van onwil en nieuw verlangen, om de herinnering aan zijn heroïsche lijden; en ook omdat ze daar nu zoo gewoon in de huiskamer zaten, omdat ze juist het meisje met zijn laarzen naar den schoenmaker had gestuurd om de hakken recht te laten maken en dien middag nog met den boterhandelaar had geconfereerd, omdat meneer" zulke jonge kaas we zenlijk niet wilde eten.... ,,Je moet je nauwelijks meer kunnen in denken, dat dat allemaal gaat over jou en mij," zei ze stilletjes, zoo grootsch en zoo heftig...." Hij bleef er voor zitten kijken alsof hij aan iets anders dacht. Het wonderbaarlijke is eigenlijk dit," zei hij toen langz'>;m, en er ging een licht open over zijn gezicht, nat ik 't zoo heftig heb gewild en zoo fanatiek heb vastgehouden, terwijl ik je toen toch eigenlijk nog maar zoo weinig kende. Als ik 't toen geweten had, zooals nu, hoe lief je eigenlijk bent; en dat je toch voor mij voor eeuwig onbereikbaar leek: waarachtig, ik zou met een dol len kop het water zijn ingeloopen." Een onbeheerschte beving trok over haar mond; haar oogen straalden alsof ze voor 't eerst de wijsheid naar de wereld" door de overtuiging van het hart zag overtroefd, en voor 't eerst ook vond ze het antwoord, dat een huwelijk deugdelijker cementeert dan de teederste benamingen: We kunnen den hemel niet dankbaar genoeg zijn, dat je zoo voortreffelijk zwemmen kunt." E. J. Van Schaick MAKELAAR Korte Jansstraat 25bu Utrecht WONINGBUREAU Assuranties Telefoon 125 v.VOLLENHOVEN 'S STOUT

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl