DE RÖENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND IN HTET KOLONIAAL INSTITUUT " DOOR ELIS M. ROGGE ET Koloniaal Instituut te Amsterdam heeft ???? dezer dagen een zijner ingangen wijd opengezet «om er te ontvangen de vrouwen van verschillende anden met academische opleiding, vereenigd in een internationalen bond. Als wij dit 27 Juli neerschrijven, zijn de laatste -voorbereidingen tot het Congres, dat van 28 Juli tot ??en met 2 Augustus wordt gehouden in werking. Op het gladde, witte marmer van hall, trappen en ;gangen, op het parket van de rustige hoogever'trekkën trippelen de luxe-schoentjes der afgestu deerde of nog studeerende vrouwen en meisjes heen «n weer. Meisjes-padvindsters voegen zich reeds aan de groep ouderen toe, ze wijzen den weg en helpen de vreemdelingen terecht. Het zijn er velen, die voor »deze samenkomst overkwamen, de lijst vermeldt «66 afgevaardigden uit 16 verschillende landen en dat ?.zijn dan nog de kopstukken, die weder secretaressen *ot vakgenootenen medebrachten 't Is een bont geroes van talen, want velen loopen «p den dag vóór de opening al eens aan, om de ge legenheid van samenkomst op te nemen, of om zich -te laten inschrijven voor kleine of groote excursies ?die een goeden, kijk op stad en land zullen geven. De regelingscommissie, onder presidium van *Dr. A. M. J. Freie, heeft waarlijk flink werk verricht. "t Is alles tot in de fijnste puntjes in orde. In de ;hall staat natuurlijk de groote tafel met boeken, ?couranten en tijdschriften, die op geen Congres ont breekt en gemist mag worden. Reeds nu verdringt .tmen er zich omheen. Dan volgen de vertrekken. /Rechts is het secretariaat en de perskamer. Er wordt »reeds -druk gewerkt, de bureaux liggen vol met [papieren en stukken, de schrijfmachines tikken en "telkens wordt de brievenbus gebruikt, die bij de ,,Post Office" achter in de gang geplaatst, op ge regelde tijden door den besteller geledigd Wordt. Zes telefonen zijn in de verschillende kamers steeds ,ïn gebruik. De stemmige bestuurszaal is voor rustige 'besprekingen geëigend. Daar is ook de réunie van «de pers. Aan de andere zijde van de lange gang ligt de groote clubkamer . Een heerlijk, kalm vertrek, zoo «defig-voornaam in eiken betimmering en kostbaarsobere bespannings^tof. Een reeks pastels, schilder stukken en etsen van Noorsche werken van Albert Hemelman zijn daar tentoongesteld, 't Is knap werk, -dat in toon samenstemt met het interieur. Hier in ?dit vertrek heerscht volmaakte kalmte, in de zaal -daarnaast is het bedrijf in vollen gang. 't Is de Registration room" met haar Banking" voor het wisselen van vreemde munt, haar Travel department" enz. kortom de zaal, waar tal van vrouwen op post zijn ?om landgenooten en vreemde afgevaardigden te raden en voort te helpen. De kaarten voor de excur sies gaan grif van de hand. Vrijdag naar de kaasmarkt 1e Alkmaar, Zaterdag naar Edam, Marken, Volendam. ^Zondag maar de School van Wijsbegeerte te Amers foort, naar Loosdrecht, naar de hortus van de 'Utrechtsche universiteit te Baarn, of het plantikundig laboratorium van prof. dr. JohannaWesterdijk. ; Keuze genoeg naarmate men ontwikkeling wenscht of wat verpoozing na ernstigen arbeid. Dagelijks bege leiden de meisjesstudenten-pages de vreemde congresleden op tochten door Amsterdam en haar musea. Zoo waren Dinsdag reeds in het Instituut allen, ?vooral de leden van onze Hollandsche Vereeniging Dr. E. C. Simons, Dr. I. M.Graftdijk, Dr. J.Westerdijk, ?Dr. M. A. Muusses e. a. in actie om de vierde confe rentie van de International federation" op Hollandr-schen bodem schitterend te doen slagen. Als Woensdag het Congres wordt geopend schittert ??de Aula van het Koloniaal Instituut in een zee van licht; de vele rijen vaste fauteuils doen echter aan de Intieme gezelligheid afbreuk. Het schoolsch karakter ?der samenkomst is in te fel contrast met de waarlijk ; schitterende avondtoiletten en het diepe décollet - -der Amerikaansche vrouwen. Slechts in de korte pauze, als in de marmeren hall ververschingen worden arondgediend, kan men elkaar bereiken en de hand . drukken. :?*?*» */*) * Van het podium wordt het welkom gesproken en ? de groot beteekenis der Internationale federatie belicht. Als spreker treedt mede op, de grijze wet houder Wibaut. Zijn woorden treffen door de waar? deering van vrouwenarbeid buiten en in het huwelijk. De taak, die spreker de vrouw als grondlegster van een nieuwe maatschappij op de schouders wil leggen is: de opvoeding van den man. Na de pauze kon men zich vermaken met een historisch opgebouwd spel, waarbij zang en licht beelden zich aansloten. Op de opening volgen Donderdag, Vrijdag, Zater? dag en Maandag de openbare vergaderingen, dan zal naar voren worden gebracht wat de wetenschappelijk ontwikkelde vrouw in de verschillende landen presteert. Die meetings" zijn kosteloos bij te wonen. Men heeft slechts een introductiekaart te vragen aan een der leden der Nederlandsche Vereeniging ». (zetel Koloniaal Instituut), ? Aan haar die dit weekblad tijdig genoeg lezen, raden wij, den belangrijken ochtend vanZaterdagSl Juli niet te verzuimen als daartoe bevoegde spreek sters zullen getuigen van What University Women do in Holland and the Colonies". De uitslag van het Congres zal in het volgend weekblad door Dr. M. A. Muusses nader besproken worden. Deze zal getuigen van belangrijk vrouwen werk, waarvoor geen vrouw van beschaving en ont wikkeling onverschillig mag blijven. MARGARETHA MEYBOOM DOOR GEERTRUIDA CARELSEN D E 29ste Juli 1926 was Margaretha Meyboom's zeventigste: verjaardag. Zij is in de Nederlandsche vrouwenwereld een bekende, nobele figuur. Door haar veelzijdigheid heeft zij met tal van menschen verschillende punten van aanraking; een rijke verscheidenheid van herin neringen doemt op nu haar naam, wegens dien datum, feestelijk ter sprake wordt gebracht. Omstreeks dertig jaar geleden ontmoette ik haar voor het eerst, te Kopenhagen. Ik had van den toenmaligen Nederlandschen consul het adres van een pension aldaar gekregen, door hem aanbevelens waardig geacht, omdat juffrouw Meyboom er de meeste zomerseen poos logeerde. Werkelijk verscheen zij binnen een paar weken. Over de eerste oogenblikken van ons samenzijn hing, tot mijn spijt, aan haar zijde, een wolk van teleurstelling: het viel haar tegen, door een landgenoote in de moedertaal te worden verwelkomd, want het was haar bedoeling, op Deenschen bodem uitsluitend het Deensch te beoefenen. Binnen enkele minuten triomfeerde echter haar vriendelijk hart over haar momenteele ontstemming, en gedurende de enkele dagen, die ik nog rondom Kopenhagen kon vertoeven, heeft haar bijzijn veel tot mijn touristenvreugde bijgedragen. Behalve over 'tgeen de sightseeing" bood, had zij het toen vooral over twee onderwerpen: Selma Lagerlöf, wier Gosta Berling" zij wenschte te ver talen en de hooikist, die zij in ons land hoopte inge voerd te zien. Grappige combinatie: dat Deensche keukenmeubeltje en die fantazierijke Zweedsche vertelster! Maar teekenend voor haar, die altijd op ieder terrein er naar streefde, dat wat zij bewon derde, in ruimer kring, voor velen bereikbaar te maken. Wat heeft zij sinds dien tijd al niet gedaan, eens deels letterkundig door haar vertalingen, anderdeels op maatschappelijk gebied, door haar liefderijken arbeid ! Voor velen is zij persoonlijk, in materieelen, zedelijken, verstandelijken of geestelijken nood, een tactvolle weldoenster geweest. In onverstoorbaar idealisme streefde zij er steeds naar, in dit opzicht samenwerking tot stand te brengen. Daarvan ge tuigen o.a. haar Coöperatieve Vrouwenbond" en, in nog meer omvattenden geest, haar oprichting der Broederschapsfederatie", met het doel om geestelijke stroomingen van dezen tijd, die ieder op eigen manier hulpvaardig verbroedering trachten te bevorderen, met elkaar in contact te biengen. Haar stichting Westerbröis opgeheven. Maar zij is te Rijswijk (Z.-H.) blijven Wonen en geniet nog steeds een goede gezondheid en een ongekrenkte opgewektheid. Vele vriendelijke feestgroeten zullen haar dezer dagen zijn toegezonden. Ook hier zal het spreekwoord zich doen gelden, dat ieder vogeltje zingt zooals het gebekt is. Maar de grondtoon van dit alles zal zijn, dat het hier gaat om een liet mensen, aan wie nog ettelijke jaren van gelukkig leven en werken worden toegewenscht. Rocmtruffels Aangename fpissche , smaak. ZIEKENHUIS- SILHOUET DOOR MINNY HEYERMANS Doorfje EEN troost voor'de zieken was het bespreken der vrindelijkheids-betuigingen, achtergelaten door de bezoekers. Dan keuvelden ze overdemededeelingen uit de wereld der gezonden. Dan toonden ze elkaar de geschenken, om na wederzijdsch lof dubbel 't genot te beseffen van een nieuw bezit. Doortje, steunend op 'r ellebogen, richtte 'r benauwd-poezelige lichaampje van ziek, oud vrouwtje op, om met 'r gittige glunderoogjes te monsteren, wat Anne had gekregen van 'r man, of Mien van 'r dochter. Met een genoegelijk lippen-gesmak critiseerde ze de gebrachte fruit-versnaperingen, besnoof ze de eau-decologne-festijnen, waaraan 'r buurvrouwen van-'t-bednaastan zich te goed deden. Haar, volgens de regelen van 't ziekenhuis, kortgeknipte peper-en-zout haar bevlokté't hoofdkussen, als 'r hoofd heen en weer bewoog haastig om toch vooral te kunnen mee genieten van wat anderen aan vrindelijkheid genoten. Doortje! Een naam, waarbij'wij zusters elkaar aankeken, steeds weer ontroerd om 't weten van haar zielige bestaantje. Doortje, die daar tien jaar dag aan dag de witte plafond-kilheid lag te bestaren, omdat 'r beenen gedoemd waren tot ongeneeslijke onbewegelijkheid. Die in het ziekenhuis haar thuis kreeg, omdat daar buiten er geen voor haar gevonden had kunnen worden en wier eenige ongeweten levenstaak bestond om als noodzakelijk studie-object te dienen en wier prettigste verpoozing was, zich te herinneren de namen der zusters, die haar in deze zaal verpleegd hadden, van den dag af, dat ze vervuild en verwaarloosd ergens" vandaan, opgenomen" werd. Doortje, die van 'r leven nog iets maakte, omdat 't beetje leven steunde op de hoop, dat ze toch nog genezen zou, hoop, die 'r verjongde als ze op de vraag van belangstellende bezoekers-van-anderen, ant woordde: Nou 't volgend jaar spring ik over tafel.... jullie zelle is wat zien...." Al tien jaar geloofde ze. In iederen nieuwen student, die 'r onderzocht, zag ze den dokter, die 'r genezen zou. Urenlang lag ze hardop haar toekomstplannen te bespreken. Urenlang kon ze wikken wat ze worden" zou als ze er uit" kwam, voelde ze zich als vijftig jarige bereid te werken.... want dat mot toch, h zuster? Dat is 'n staaltje van je plicht als je gezond ben, hèzuster?" Vragen, die de'zusters onder 't drukke werk door met een terloops zeker, Doortje !" beantwoordden, gewend als zij waren aan haar gebabbel. Bezoek kreeg'ze nooit. Ze miste 't niet. Ze was deel van 't ziekenhuis geworden, ze behoorde tot de verpleegsters-ervaring daar. Ze was een zoo vanzelfsprekend deel, dat ze leek zonder verleden, met een star-eenzelvigheden en zonder toekomst. Ze zou worden, wat ze tien jaar geweest was. En dat zou eindigen met den dood. Maar dat wist ze niet. Gelukkig. ' Want elke dag was voor haar een hernieuwd festijn van te kunnen denken over haar toekomst-plannen... als ze gezond zou zijn. Abonneert U op De Vrouw en haar Huis" Prijs per jaar f l O Franco p.p. f 10.75 Proefnr. op aanvraag Uitgave Van Holkema & Warendorf's Uitg. Mij. A'dam