« E T K A S T E E L ARGERONNE DOOR B. BAKKER?NORT T~\ IEP in de bosschen van Normandiëverscholen *-/ ligt een oud kasteel. Breed en forsch, beheerscht het als een grand seigneur de geheele omgeving. Het is ?dan pok gebouwd -door een zeer grooten heer, de Markies Pierre Armand, president van het Hoogste ?Gerechtshof in Normandiëin 1653, op de grondvesten ?van een veel oudere behuizing, stammend uit den tijd ?der Noormannen. Toch is dit geen reden om u er iets ^ -van te vertellen. In het schoone Normandië, waardoor ?de Seine zich kronkelt tusschen hooge rotsoevers les Falaises", liggen op de .heuvelen te midden der dichte bosschen zooveel oude kasteelen. Ze herinneren ons ?aan den feodalen tijd, toen er nog een groote kloof toestond tusschen den adel, den heer van het kasteel «en burgers en boeren van het omliggende land. .Meestal zijn deze kasteelen omringd door dichte heerlijke bosschen en landerijen; als een wereldje op :zich zelf, een oase in de woestein van het moderne -verkeer. Maar met dit oude kasteel is er iets bezonders. Het is door het enthousiasme en de offervaardigheid «der eigenares, Mlle. de Montmort, geworden tot een ?centrum van het sociale werk in Frankrijk. Haar .opvoeding, gedeeltelijk in Engeland, heeft haar de ?oogen geopend voor veel praktisch werk, dat reeds lang jn Engeland gedaan werd voor verbetering der sociale -verhoudingen en dat voor kort nog onbekend was in Frankrijk. En zij, een nog jonge gracieuse vrouw, het ??charmante type eener intelligente Fransche Chatelaine, heeft het geluk te zien hoe veel van het zaad, dat ze ^uitgestrooid heeft, in haar vaderland begint te ont kiemen en tot wasdom komt. De School voor Sociale .Arbeid in Parijs, (les Résidences sociales) in wezen -veel gelijkend op onze gelijknamige school in .Amsterdam, op Ons Huis" in verschillende steden, -en de scholen voor verpleegster, zijn alle "inrichtingen, waartoe Mlle de Montmort met haar -medewerkster, Mlle Diemer, thans directrice van de :Sociale School te Parijs, het initiatief heeft genomen. -Zoo ook voor het,,Scoutisme", de instelling van groe pen Padvindsters in Frankrijk. En juist van deze nieuwe pogingen is thans het -kasteel, zijn boomgarden en schuren vol. Mlle de .Montmort wil aan de Fransche jonge meisjes het : heerlijke vrije leven van hét kampeeren leeren kennen, maar vooral de discipline, de sport en het collectieve ^optreden zoo noodig voor de Fransche jeugd, die wat al te intellectueel en te individueel is opgevoed. Want «er kampeeren op het oogenblik niet minder dan drie ?.groepen Engelsche Guide-Scouts in Argeronne, elk ?ongeveer twintig tot dertig jonge meisjes omvattend, ? onder leiding van haar captaines et cheftaines". Allen werksters, hetzij met het hoof d of hand want ; anderen ontvangt de Chatelaine van Argeronne niet -op haar terrein. Maar laat ik Mlle de Montmort zelve het woord :geven, zooals ze gisterenavond, zittend in den kring ??der padvindsters rondom het kampvuur ons verteld heeft, hoe ze er toe gekomen is haar kasteel te openen voor het sociale werk en de sociale werksters. Wij allen,ook de gasten van het kasteel waren uitgenoodigd voor supper" in een der kampen, die alle drie ge.:scheiden zijn; en zich tot mijn verbazing weinig ver mengen, zelfs niet in zang en dans. Hotel Duin en Daal0 - Bloemendaal Str. koud en warm water op alle kamers KPRIVÉBADKAMERS Telefoon 22223 De groep, die ons had uitgenoodigd, bestond uit jonge meisjes uit Londen en verschillende universi teitssteden. De meeste meisjes hiervan zijn studenten of bezoeken colleges of Economie Domestique huishoudscholen, zouden wij zeggen. Ze dragen allen het correcte blauwe uniform der Engelsche padvind sters. Doch alleen de ingewijden kennen de verschil lende insignes en onderscheidingen, die precies zooals in het leger de diverse rangen en posities aangeven. Daar werden we dan ontvangen voor het avondeten in den grooten appelhof. (Laat ik nog even tusschen haakjes vertellen, dat in Normandiëheel veel appelboomen zijn van een bepaalde soort, om uit de kleine harde appels de nationale drank, de cider, te bereiden. Cider, een ietwat zure drank, waaraan men moet wennen om die te apprecieeren). Alle meisjes zaten in een kring op den grond; voor de gasten was echter voor stoelen gezorgd. In het midden van den kring waren de huishoudsters voor dezen dag, die het eten opdeden en rondreikten. Op eenigen afstand brandde het vuur, waarop de werkelijk zeer smakelijke een voudige spijzen waren gekookt. Want de meisjes koken zelve, al krijgen ze alle proviand uit de keuken van het kasteel. Het werk wordt tusschen haar verdeeld en wisselt lederen dag. O, 'k wilde, dat de Hollandsche huismoeder eens zag met welke eenvou dige middelen de meisjes haar huishouding zoo praktisch mogelijk hebben ingericht. Een rek uit twee stokken gemaakt, met touwen verbonden, voldoet uitstekend om er de borden in te dragen. Aan een lange stok worden alle bekers geregen, en in de provisictent geborgen. Elk der meisjes zorgt n.l. voor eigen emaille servies en eenig reserve. Na het avondeten, en nadat het tafelgerei in een ommezien door rappe handen was gewasschen, schaarden we ons allen rondom het kampvuur. 't Was een heerlijke zomeravond. 't Vuur was kunstig opgebouwd, in een bed van mos, in den vorm van het insigne dezer groep een klaverblad. Drie meisjes onderhielden met veel vaardigheid het heerlijke, hoog opvlammende vuur. 't Is van een bizondere bekoring zoo onder den klaren avondhemel in Normandiëgezeten, de vroolijke padvindstersliedjes te hooren zingen, door frissche jonge meisjesstemmen. In een pauze vertelde Mlle de Montmort aan haar jonge gasten de legendes van den streek, waarin ze thans vertoeven; en die ze in groote chars a banc in excursies zullen leeren kennen. Ze wees er de jonge Engelschen op hoe de ge schiedenis van haar land ten nauwste is verbonden met die van Frankrijk, en speciaal met de geschiedenis van Normandië. Was het niet de Normandische hertog, Willem de Veroveraar, die in de llde eeuw Engeland ver overde, en daar de Normandische taal en ?eden bracht? En was het ook niet weer Normandië, die mét Jeanne d'Arc de eerste vrouwelijke ,,Guide" aan de wereld schonk, ons ailen tot voorbeeld, levend en stervend voor haar ideaal. Nog is haar standbeeld in Rouaan in de prachtige oude hoofdstad van Normandië, met haar schitterende Gothische kerken en Paleis van Justitie, waarin ze haar heldendood stierf, de plaats van bedevaart van alle Fransche padvindsters, wier schutspatroon ze is geworden. Maar wat in deze omgeving dieper trof, dat was het eenvoudige onopgesmukte verhaal, dat de eigenares van 't Kasteel deed van eigen werken en leven. Hoe ze in haar jeugd met haar kleine familie levend in het groote kasteel met zijn 70 vertrekken altijd betreurd had, dat zulk een groot huis slechts huis vesting aan zoo enkelen bood. Als jong meisje had ze er steeds over loopen te denken, hoe ze toch eens volwassen, het kasteel dienstbaar kon maken voor anderen, in het bizonder voor de maatschaplijke werksters. En zoodra ze meerderjarig was, en zelfstandig kon beschikken, heeft ze uitvoering gegeven aan haar idealen, 't Kasteel is thans geworden een centrum van het sociale werk in Frankrijk. Sociale Congressen worden er gehouden, waarbij alle deelnemers logies vinden in het oude huis. Ook heeft ze dezen winter op het eenzame kasteel een Kerstfeest bereid voor vele Russische emigranten; terwijl 's zomers de boomgaarden getuige zijn van het frissche vrije leven der padvindsters. Een oudere Engelsche dame, die gisteren ook de gast was van het kamp, zuchtte, dat ze daarvoor te vroeg was geboren tot haar spijt. En dat zeggen wij haar na. De maatschappelijke werksters vinden op 't Kasteel d'Argeronne altijd een rustoord, dat haar tegen matige vergoeding een ideale plaats van absolute rust, ver van 't gewoel der samenleving biedt. ? En juist dat laatste is ondanks de ruimte van 't kasteel niet gemakkelijk door den dienstbodennood, die nog erger dan in de steden op het platte land van Frankrijk heerscht. Zoo zijn twee Weensche kamermeisjes in deze dagen plotseling uit het Kasteel verdwenen, 't Is een geluk dat een paar flinke padvindsters, haar ideaal getrouw te helpen waar het noodig is", inspringen om dit huis vol menschen mee te helpen onderhouden. Ja, van onderhoud gesproken, dat vraagt voor een groot kasteel natuurlijk groote uitgaven. Om deze te besparen verft, behangt en bekleedt Mlle de Mont mort met haar medewerksters alles zelve; Grande dame als zij is. Alle hulde aan Mlle de Montmort, de Chatelaine van het Kasteel d'Argeronne, die aan veel intelligentie 200 veel praktisch idealisme paart. Grand CaféRestaurant DE HEEMRAAD' N. BINNENWEG 276 ROTTERDAM 8 B i 11 ar ds Orchestre SPRATO LEVENSVOLHEID De zon op de lage velden. De wind in het ruischend woud, De geur van de frissche bloemen, Hef boffen van 'f schijndood hout; De liefde in menschenoogen, De lach van een kindermond. Hef lied uit een vroolijk hartje. Zijn schaffen, die f leven zond, A. KLEIN?v. d. LE1J VOOR TAFELZILVER (HANDWERK) EN IMITATIE ANTIEK ZILVERWERK JN DEN SILVEREN MOLENBEECKER" AMSTERDAM DEN HAAG Kalventraat 32 Hoogstraat 31