DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. '2571 l A1TANNEER de torrero Don Aturo * * Manzano zijn Spaansche stieren in den lichten, door zware spijlen om ringden en van arnrnonia-stalluchtdampen vervulden cirkel brengt, dan schijnt mij die veel grootere kring daarboven, waar het monster met de duizend hoofden rumoert en aan zijn ketenen rukt, gevaarlij'ker; want is er een onversaagder en grilliger dier denk baar dan het Publiek, dat een circus vult en zijn genegenheden, zijn veront waardiging, zijn spot neerzendt van twintig meter hoog, op wat daar DON ATURO MANZANO beneden met koenheid, lenigheid of dwaasheid het leven houdt? Waar zijn de Vestaalsche maagden die den ver slagene een welwillend duimpje toe steken, reddend manuaal dat den ge vallen gladiator er om zoo te zeggen met den schrik en een nat pak deed afkomen ? Een gevallen clown staat nooit meer op; alle Vestaalsche maagden der oudheid kunnen hem niet redden, wanneer hij" het veelhoofdige dier geen masker voor kan houden dat, ik weet niet waar om, lachen doet, hoe tragisch de lijnen ook gepenseeld zijn. Ik spreek nog niet eens van het grappige rapalje, dat gelij'k met de stalknechts de manege komt binnenfladderen en een kakelende verwarring schept, waarin echter iedere kreet, iedere oorvijgen iedere ongelukkigge buiteling staat, als een noot in een partituur men moet slechts ver staan alle partijen gelijktijdig te lezen. De echte clown is niet met theorieën bezwaard en heeft Bergson niet ge studeerd" er komt altijd veel later iemand met een theorie aandragen, wanneer elke circuskap gesidderd heeft van den lach. De meesters in het vak gaan des daags in voortreffelijke gewa den en lachen weinig; zij beminnen de huiselijkheid en hebben eenige frasen bij de hand, voor het geval een reporter, die zijn best wil doen, hun in de kleed kamer mocht vragen: wat doet de menschen lachen? Zij antwoorden nooit: weten ze veel! Maar geven eenige alge meenheden ten beste over het vergrooten van een menschelijke lijn, over het onverwachte der onverstoorbaarheid in oogenblikken van opwinding, vice-versa. BROOD EN SPELEN IN HET CIRCUS MAXO DOOR JOHAN LUGER Met teekeningen voor de Groene Amsterdammer" door B. van Vlijmen Maar weten het zelven niet. Zij bespelen zich zelven als een instrument, dat aan temperatuurswisselingen onderhevig is en zijn nooit zich zelven gelijk, zoo min als het publiek dat hen met een stilte begroet van twee seconden.... de verschrikkelijkste van een geheelen avond. Hoe houden ze die spanningen uit? De oudste der drie Price's is drie en .zestig jaar. Hij spreekt meer talen dan er aan n Berlitzschool onderwezen worden en alle steden van Europa zijn hem bekend. Hij is overal binnengewan deld in dien lichtkring, die zijn werk plaats is, met dat bonte manteltje en die tiaarachtige muts, die zijn gelaat zoo iets waardigs geeft, geheel in tegen stelling met zijn beide collega's, den langen huilerigen vagebond, die met vier corsetten de illusie wekt er twintig te dragen, en het overspannen ventje met de vlammende pruik. On ne dit pas du mal de ses collègues, n'est ce pas? Men moet de recla me verstaan. En de Fratellini's. Ik kan zeggen... ce sont mes lèves !.... Maar grappig te zijn voor een publiek van ?Russen, van lichtbewogen Italianen, koele Scandinaviërs, geestige Franschen, critische Hollan ders mais je vous assure, les Hollandais sont patants er ont gaat hun niets en ze hebben een zeer groote ontvankelijkheid voor humor Merci ! Merci! De teekenaar zwerft met zijn schetsboek en zijn bewogen gemoed door kleedkamers en stallen en leunt vertrou welijk tegen onbekende paarden, ten einde het object op de gunstigste wijze in het kunstenaarsoog te vatten. Hij strijkt zonder zichtbare emotie over het beerenvachtje dat hem langs de beenen waggelt en is de vertrouwde van mensch en dier. Voor hém staat de schoone Zweedsche schoolrijderes Karen Hassel wel tien minuten lang onbe weeglijk op haar zwarten Duitschen volbloed en de elegante pluim op haar gouden hoofdtooi siddert zelfs niet. Straks komt ze als een orkaan de manege binnenrijden en bezorgt allen die het niet weten willen korte rillinkjes, zoo schoon zijn hare paarden en zoo schoon is zij zelve in hare zekerheid en haar nauwsluitend gouden gewaad. Ook andere paarden draaien op tonnen, maar niet allen gehoorzamen aan zoo schoon eene gouden Amazone, om wier verschijning men zoo gaarne een uit verkochten circusroman zou wenschen te weven. En om te bewijzen, dat wij zonder nevengedachten enthusiast kun nen zijn, zonder goud en zonder slanke G. ADOLFI handen en zoo, waardeeren wij met nadrukkelijkheid den Zweedschen mees ter dresseur Qustaaf, die om alle verdere relaties met beroemde, hoewel gestorven Zweedsche koningen uit onze geschie denisboekjes te vermijden, zich ver volgens Adolfi noemt. Zijn vijftien genummerde paarden vormen zich snel ler tot de gewenschte cijfercombinatie dan de geoefendste hand die een auto matisch telefoontoestel bedient en laat ik in dit Paardenparadijs niet vergeten den Hollandschen schoolrijder William Heyer, die, naar het oordeel van zijn Zweedschen vakbroeder, de beste is welken hij in zijn loopbaan ontmoet heeft. En al dit schoons van herleefde circusheerlijkheid in de stad, waar Carr zulke wonderlijke tijden heeft doen be leven, zou natuurlijk niet volledig zijn, wanneer aan het slot niet iemand of iets uit den nok des circus naar beneden kwam ratelen.... iets breekbaars van beenderen en zenuwen en met oogen en een te beschadigen neus. Niet dat iemand hem iets kwaads zou toewenschen, maar men ziet gaarne een mooien" val. Aldus volvoerde de heer Francesco met een 80-kilometer vaart in een 400kilogram zwaren automo biel een sprong met saltomortale, van een hoogte enz. Voor nadere bijzon derheden: zie program ma. De heer Francesco brak dezen avond niets en den volgenden avond had de politie niets tegen de salto, maar wel tegen de eventueele mortaliteit, zoodat ook dezen avond de heer Francesco on beschadigd naar den familiekring terugkeerde. Ik spreek niet van de apen die in dit voortreffelijk circus optreden, onder directie van een waardig en correct heer, die zeer onbillijkerwijze alle applaus in ontvangst neemt voor wat zijn apen doen, hoewel hij, ik zeg er niets kwaads mee, geen enkelen van deze toeren zelf zou kunnen verrichten. Waarom is een aap grappig? Het wordt te laat om daar nu nog verder op door te gaan, maar wanneer zoo'n kinderlijk oud apengezichtje zich opheft en ons aan staart, onderwijl de vier handepootjes iets volmaakt-nutteloos en daarom zoo belangrijks doen.... bevinden wij ons dan niet op de grens van die ontroe ring, die geen amusement meer is, maar iets van melancholie en verteedring, waar we dan maar liever geen naam aan geven, uit vrees een beetje belachelijk te schijnen? f(( f * A *. VERTAALDE BOEKEN MARYSE RUTLEDGE, En toch Vertaald door Jhr. J. P. de Savornin Lohman. Baarn, Hollandia DrukkerijDe roman van een speler en een dronk aard, een afstammeling van voorname Engelsche familie. Het boek brengt ons in zoowat alle voorname hoofd- en modeplaatsen van Europa, waar de hoofdper soon in zijn levensonderhoud tracht te voorzien met behulp van kunstig uitge dachte trucs, die in den regel in een onver wachte ontknooping eindigen. WILLIAM HEYER AAN DE INZENDERS Alle voor het redactioneele gedeelte bestemde inzendingen moeten worden geadresseerd AAN HET SECRETARIAAT DER REDACTIE VAN DE GROENE AMSTERDAMMER" KEIZERSGRACHT 333 AMSTERDAM, zonaer vermelding van persoonsnamen. De geschiktste omvang van artikelen bedraagt ten hoogste 1800 woorden. Indien de bijdrage voor illustreering met foto's in aanmerking komt, gelieve de inzender, zoo mogelijk, de Toto's . die niet reeds in andere week- ot dag bladen mogen zijn gereproduceerd -?? tegelijk met het artikel in te zenden De copy moet in machineschrift zijn geschreven, terwijl slechts n zijde van het papier mag zijn gebruikt. Indien inzenders prijs stellen op terug zending van ongevraagde bijdragen, wanneer deze niet worden geplaatst, dan moet daarvoor porto worden ingesloten.