De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1926 25 september pagina 12

25 september 1926 – pagina 12

Dit is een ingescande tekst.

Ik - heb Uwe koffie HAG met aandacht geproefd. Zooals de aangename geur reeds deed verwachten, liet de smaak niets te wenscben over; integendeel. Met veel genoegen zal ik dan ook koffie HAG aanbevelen aan de vele personen, wien gewone koffie moet worden ontzegd. . Rhoden, Dr. J. B. B W^^^'-^^^^^W'. DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 25/3 C O M O E D I A DOOR HENRIK SCHOLTE te, De Speeldoos: De Lood... .architect", door J. C. Nugenf E telefoon speelt een belangrijke rol, niet omdat zij zoo vaak gaat, maar omdat er zooveel aan hapert. En dit is eigenlijk het eenige natuurlijke in deze klucht. , Voor de rest krijgen wij een huisgezin voorgezet met weinig frissche manieren. Toch blijkt er nog een drietal jonge mannen bereid om met de respectieve lijke dochters dezer familie het werkwoord huwen" jn den verleden, tegenwoordigen en toekomenden tijd te voegen. Maar hij, die huwde, is een chronische ?dronkenlap. Hij, die huwt, weet van mallotigheid .geen in en uit meer. En hij, die binnen afzienbaren tijd nog wel zal huwen, nadat hij heeft gehuwd, bij ?vergissing, omdat men hem zei: huw! wel, dat is' .nu juist de lood architect, met de stippeltjes. Onder dezen flauwen titel blijkt men een wezen ie verstaan, dat noch loodgieter, noch architect, vleesch noch visch is, wat hij trouwens met de heele klucht gemeen heeft. Kaart Jr., al kent men zijn onverstoorbare allure zoo langzamerhand wel, weet met zijn kale oogjes en zijn spitse neus, die in :zijn gezicht staat als een no\igatkantje in een taart, nog wel een aantal grappige situaties te scheppen. -Maar zijn plotselinge, dwaze zelfverzekerdheid is lang zoo niet als zijn vaak goed-geestige typeering van het onnoozcle bloed. Hij Werd echter overtroffen door Cor Hermus als ?de rampzalige, die het genot, met een dochter uit dit gezin getrouwd te zijn, al dubbel en dwars ge proefd heeft en nu als een vergeefsche waarschuwing ?over het tooneel stevent. Het gevaar om, doorJoopend aangeschoten, toch niet te vervelen, weet deze acteur door een kunstige tempering en een raken humor te ontgaan. Men verlangt naar hem als hij van het tooneel weg is, en dat is veel voor een dronken man. Constant van Kerckhoven viel bij deze beide komieken danig af. Het wordt langzamerhand moeilijk ?om bij het clichévan deze kefhónd-allures n dit «nfant terrible-stemmetje nog veel te lachen. En de critiek op den directeur treft tenslotte het geheele gezelschap. De speeldoos is een aardige naam op zichzelf, maar gevaarlijk als symbool: zij heeft een of twee deuntjes,' die tegenstaan naarmate zij vaker afgedraaid worden. De heer van Kerckhoven moet nu eens iets anders verzinnen dan deze zoutelooze Amerikaansche films uit het bijprogramma. Wij wachten op een hoofd nummer. Anders loopt men deze tent voorbij, ondanks de meubelen van Haag, de tapijten van Reizian en de lampen van Mok. Want het stuk blijft toch'maar van het jaar nul. Het spel van een paar goede komieken, gesteund door enkele charmant-medeplichtige actrices, kan zulken onzin niet redden. N.v.v/?F.VANDERHEIDE HILVERSUM '30RAVELANDSCHEWEQ. TEL. 1150. VRAAGT U EENS TEEKEN INGEN EN PRIJSOPGAAF VOOR HET SMAAKVOL INRICHTEN VAN uw LANDHUIS OF VILLA. BEKNOPT PROSPECTUS FRANCO. EEN AMERIKAANSCHE OPERETTE TE PARIJS DOOR CONSTANT VAN WESSEM Operette trépidante IN Parijs, waar op het oogenblik weer geen titel van een operette, revue of comedie is te lezen zonder dat het woord ,,nu" of toute nue" er in voor komt zelfs de ,,Verité" is thans te Parijs ,,toute nue" (omdat zij niets meer waard is vanwege de lage franc?) doet het eenigszins verbluffend aan om het groote succes te vernemen van een operette, die heel decent verloopt en vrij is van gewaagde woord spelingen of sexueele aardigheden. Maar, moeten wij er bij zeggen, deze operette is Amerikaansch en is alleen maar in het Fransch vertaald terwijl de ver tolkers uit Franschéoperette-stars en Londensche revue-girls zijn gerecruteerd. Zij is dus wel inter nationaal op haar manier. Deze operette wordt aangekondig als operette trépidante" en heet naar haar onvertaalde titel ,,No, no,1 Nanette" (hoewel sommige aankondigin gen niet de officieele ! de verzoeking niet konden weerstaan in de algemeenen toon" te blijven door er Nu, nu, Nunette" van te maken, eenigszins onbegrijpelijk overigens). Wij zijn deze operette, die met ontzaggelijk succes reeds haar tweede Parijsche seizoen is begonnen, eens gaan zien. Wij vonden haar in Thcatre Mogador tusschen vuurroode lichtreclames en een stel por tretten van allerliefste Londensche meisjes. Wij zijn naar binnen gegaan, gespitst op het trépidante", dat men ons beloofde. En wij hebben ons inderdaad geamuseerd. Wat is een operette trépidante?" Een jazz- en charleston-operette. Niet een operette, waarin men op jazz- en charleston-muziek danst, maar waarin alles, van de dikke man tot het magere dienstmeisje, staat te schudden en te trappelen bij de eenvoudigste dialoog opeen continuo van jazz- en charleston-rythmen; waarin het orkest meespringt, meetrappelt, meeschudt en de dirigent, op zijn verhevenheid staaad onder belichting van een reflector, demonstreert hoe de sportiviteit, die in deze muziek schuilt, het dirigeeren het aanschijn kan geven van een training voor een boksmatch en een Sint Vitus-dans. Er is in deze operrette feitelijk niets meer wat de operette van de revue of het ballet scheidt. Alle niet dansbare melodie is verdwenen. Alles wat gezongen wordt is tegelijk te dansen. Zslfs een tncditation", dat als een negersche lullaby klinkt. Maar tegelijk laat deze heerschappij der rythmiek, met haar gymnastische regelmaat van gesyncopeerde stooten en telkens terugkeerende accenten een soort commedia dell'arte van den dans toe, dat herinnert aan het telkens hernieuwd entrain der dansende negers en dat meer boeit dan een gewoon schouwspel. Het wordt een groote clownerie op een vast terugkeerend refrein, een aanschouwelijke nonsens, die in het orkest met gestopte trombones of klarinetten reeds lachwekkend voor het oor is uitgekraaid. Onuitputtelijk schijnt men in het bedenken van dansposen, tot zelfs het beeld van een vertraagde opname wordt ons voor oogen gebracht; vooral voor den dikken man een prestatie in uithoudingsvermogen van zijn grooten teen ! Het is zot, het is onwijs om te zien en te hooren, maar men frischt er van op, zooals slaperige lieden, wanneer zij eens goed door elkaar worden geschud. Het publiek blijft dan ook den geheelen avond wakker en de liefdes-affaires worden op deze manier nooit vervelend, hoewel zij ook in deze Amerikaansche operette niet schijnen te kunnen ontbreken evenmin als de intrigue van te gewoon recept: Nanette, het door rijke lieden geadopteerde weesje, door rijkdom verbluft, geeft eerst haar eenvoudigên klerk-minnaar den bons om later na verschillende wederwaardig heden berouwvol tot hem terug te keeren al is het zeker een origineel-Arnerikaansch denkbeeld om in den rijken weldoener een hoofdpersoon ten tooneele te brengen, die rijk geworden is door de uitgave van den Bijbel" en nu ook anderen gelukkig wil maken" ! Deze cocktail van geluiden en sprongen is een goede Zweedsche gymnastiek voor uw gemoedsrust geweest. Men kan haar u niet aanbieden als een meesterwerk van muziek van Vincent Youmans ge geraakt het wijsje van Pour tre heureux comme je veux tre heureux nous devons tre heureux tous les deux" echter de eerste dagen, de eerste weken niet kwijt en zooals twee menschen eikaars gedachten raden, beginnen zij hét ook tegelijk te fluiten , men kan er ook niet op wijzen dat dit nu de jazz-operette is, waarvan de Amerikaansche nationalisten den mond vol hebben, en men loopt ook kans, dat men de zwart gallige lieden, die in jazz- en charleston de ondergang van onze wereld hebben ontdekt, hier nog somberder gestemd van daan ziet komen, maar men heeft zich geamuseerd, het meest op gevaar af dat Tante Betje weer verrukt uit Parijs heet gekomen door het rappe, geestige spel en gespring van de Fransch acteurs en actricetjes, minder door het wat conHDAT-TD Achter St- Pieter 4 . £\jt\LLI\. Utrecht Tel. 443 MUZIEKHANDEL p T A NT O ' Q Violen © Snaren i JL.T\.JLNW O ventioneele revue-gedans der Engelsche meisjes, die de beenen over en weer zwaaien en glimlachen alsof ze nog aan de ooievaar gelooven. De hoeveelste honderd zal No, no, Nanette" te Parijs halen? De zaal is voorloopig nog iedere maal stampvol. H E N R I ALBERSf "p EN jaar na zijn 40-jarig zangersjubileum is Henri ?'-?* Albers te Parijs overleden. Wij herdenken met een enkel woord dezen in het buitenland gevierden Hollandschen zanger, die nog met Orelio samen op de planken heeft gestaan, doch vrij spoedig het opera-gezelschap van de Groot verliet voor Antwerpen, Brussel en later Parijs, waar hij aan de Opéra Comique" als eerste bariton verbonden is gebleven. Dit is de reden, dat Albers voor de huidige generatie in Nederland vrijwel een onbekende is en men nauwelijks bij naam van hem heeft gehoord. Doch de ouderen, die de tijden van de Groot en van der Linden hebben meegemaakt, herinneren zich Albers in zijn jonge jaren nog wel. Li Parijs heeft Albers ook de opera's van Wagner gezongen, en zij die daar Debussy's Pelléas et Melisande" hoorden, zijn zeker nog niet Albers' prachtige en beheerschte vertolking van de Golaudpartij vergeten, een der laatste prestaties, die zijn roem nog hebben vergroot. Helaas, ook deze zanger, de tijdgenoot van Orelio en met hem tot de oude garde" behoorend', heeft in het buitenland moeten vinden.wat de funeste opera toestanden in ons eigen land hem niet toelieten, hier te vinden de volle ontplooiing van zijn talent, een bestaan en de roem zonder armoede. DIT MERK IS EEN WAARBORG VOOR ONOVER TROFFEN REPRODUCTIE EN ONGEËVENAARDE AFWERKING. THE DUTCH GRAMOPHONE CY l_TD. AMSTERD. VEERKADE 22A DEN HAAG. ..HOLLAND?BELGIË" Neen l gaat niet om voetbal, het gaal niet om sport: 't is maar 't wel en hef wee van ons land/e; de Staatkunde heeft zich ten strijde gegord. zoodal in de Pers ..Gemengd Nieuws' wordt bekort: de Landspolitiek komt direct na de Sport, en het Feuilleton vergt het restanf/e ! Neen : 'f gaat om 't verdrag: we bereiden ons voor tot verdraaglijk verdraagzaamheid plegen ; dan is men bij Holland aan 't rechte kantoor : hef blijft laconiek, want de aarde draai/ door : hel gaaf om 't verdrag, en de helft is ervóór. en de andere helft is ertegen ! Het is geen iractaatje, het is een tractaal: een Tractaat (met een hoofdletter. Zetter!) : de n zegt Het schaadt!", en de ander Het baal , en Nederland voert dezen strijd desperaat: hef is geen fraclaatje, hef is een tractaat. een 'TRACTAAT (druk 'i, o Zetter, nog vetter!) Hef is een verdrag. dus de Pers is actief, want verdraagzaamheid is haar behagen ; ook is ons van oudsher 'f vergaderen lief: de sprekers zijn vele, 't gehoor is passief: hel heef .? een verdrag (druk het ruim en c u r s i e f!) om hef zwaartepunt ver te ver-dragen ! Het is geen traclaatje, het is een traclaaf: een Tractaat" (tusschen aanhalingsteekens) : ? het gunt ons geen gaatje, hoe gunstig 't ook gaat, en 'f laai ons geen slaat/e, of 'l vroeg slaat of laai : Het is geen tracfaalje, maar?is f een Tractaat?"", is de slotvraag, na twee uren sprekens ! Het is een verdrag, dus de Pers is in touw, en de Kamer in deliberatie: de resl onzes volks, zijn beginselen trouw, blijft, wakker en kloek, onverzettelijk lauw .? maar zij, die ervóór zijn, zien 'f uitspansel blauw : het Tractaaf lijkt voor hen een fractafie! KUMCKA NOSALIS

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl