DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND ?No. 2577 BIJKOMSTIGHEDEN DOOR ANNIE SALOMONS CCXL IS dit 'huisje werkelijk heelemaal voor ons alleen : de eetkamer met haargezellige theetafel, de zitkamer met een echten schoorsteenmantel, de slaap kamers met zooveel ledikanten, dat je net als Sneeuwwitje bij de dwergen ieder uur in een ander bedje zou kunnen kruipen? maar vooral de e'rker met het verrukkelijke uitzicht op het meer en de strakke bergen er omheen en den wijden, wijden hemel er boven.... Den eersten morgen in alle vroegte roept hij al: Wil je de zon zien opgaan? Maar het is bar en bar koud; doe alles aan, wat je hebt". Het licht over het meer is nog lood grijs, maar links is er al glans in de wolken. Over den weg langs ons huis spoeden de menschen zich in groepjes n#ar den passar. Je kunt wel zien, dat ze het ijzig vinden, want bijna alles gaat op een sukkeldrafje. De vrouwen hebben een koninklijke houding; de mannen dragen wollen selimoet's, in mooie, be storven kleuren. ,,Kijk, zóó'n doek zou ik wel willen hebben1', zeg ik, dadelijk begeerig, ze loopen er allemaal mee; 't is echt van deze. streek". Dat hoeft je maar n woord aan den boy te kosten , en dan zit hier vanavond zoo'n kerel". Maar die arm3, arme, bloo te ventjes, die in den killen morgen mee moeten ! Later, als de zon boven de bergen is gekomen en de zware nevels opdrinkt, -alsof ze uitgedorst was, moet het wel lekker zijn om rond te loopen, zooals God je geschapen heeft; maar nu bijt de kou, en ze springen op hun teenen over den weg, alsof de barre grond hun ^ijn deed. " ' Welk een aardig, vrijmoedig volk! Zoodra we ons tusschen hun armelijke hutten hebben gewaagd, op hooge palen opgetrokken, waarin een heel geslacht, soms wel zestig menschen, samen wonen, de jongens aan den rechterkant, de meisjes aan den linkerkant, en de ge trouwde paren in het midden, houden ze ons staande met een goedmoedig: Waar kom jullie vandaan?" Ze zijn zonder uitzondering zeer vuil, hun . woningen volkomen verwaar loosd, maar er ligt een opgewektheid over hun wezen, die ons het gevoel geeft, dat zij misschien toch wel innerlijk vrijer zijn, en meer van de levenskunst ver staan, dan wij, die er last van hebben, dat onze huid prikt van de te felle zon; die het als een gemis voelen, dat er geen ijs is om onze dranken te frappeeren, en die met een zekere angst en een in tuïtieven kriebel ons afwenden, als we zien, hoe een moeder den zwaren haardos van haar dochtertje in onze buurt zit te vlooien. Maar als er nog ergens op de wereld de evenknie van Diogenes-m-de-ton te vinden zou zijn, dan moet het zijn aan het blauwe meer in de Oajolahden, waar de ^bloeiende bouguinvilles hun kardinaalpaarse bloemen over het water laten hangen, waar de aaronskelken zoo groot zijn als een hand, en de aalscholvers KLEINE MEUBELEN IN EIKENHOUT*PRIMA UITGEVOERD-IN ELKE GEWENSCHTE KLEUR ONTWERP W.PENAAT METZ6C2 il LIBERTY AGENCY majesteitelijk rondscheren: een oud kereltje, dat, ver van het dorp, in een holte van de rots woont, en ons zoo rustig en beleefd ontving, alsof hij de gewoonte had, dag aan dag te recipieeren, terwijl hij toch zeker wekenlang geen menschelijk schepsel te zien krijgt; een mager ventje, dat zich met de kleine vischjes van het meer in het leven houdt, die hij bakt op de mat, die hem ook tot slaapplaats dient, en die hij tusschen op staande bamboestaven heeft uitgespan nen. Hij gaat er niet op uit om een wijs mensch te zoeken; het is hem voldoende zelf een vergenoegd mensch te 2ijn, met zijn vogel in een kooitje als eenig gezel schap en den innerlijken vrede des harten". Hoe wijd uiteenloopend lijken hier de mogelijkheden van het leven, en hoe krijgt alles ineens weer glans en beteekenis, nu je je gewoon en vrij kunt bewegen, als in Holland; nu je kunt wandelen en warm worden; en kunt gaan zitten en weer opkoelen; nu je roekeloos een paadje ophuppelt, zonder dadelijk buiten adem te raken, en languit onder een denneboom ligt, zonder bang te zijn voor onbekende gevaren. Want dit is misschien het meest essentieele: dat de spanning van de tropen je hier heeft vrijgelaten; dat je niet meer vreest aan alle kanten belaagd te worden door ziekten, door infecties, door geheimzinnige dieren, door iets ontastbaar schrikwekkends; maar een vlieg een vlieg blijft vinden, op een kakkerlak moedig je hak durft neerplanten, ei den boy, die, zóó van het bemesten van den tuin, het eten opdraagt, gemoedelijk een yiespoes noemt, zonder je over de hygiënische gevolgen eenigszins te verontrusten. We eten de kip, die den vorigen dag nog om ons huis liep te kakelen, groente van eigen grond en de tong van een der runderen, die onze heenreis zoo hebben belemmerd. We drinken het water, dat in den mandibak in gesloten flesschen kalt gestellt" is; en als de waterleiding eens weigert, omdat ons huis nogal hoog ligt, zijn we zelfs bereid zoo maar uit het meer te scheppen, omdat in deze koele, zuivere lucht, alles onschadelijk moet zijn. 's Middags loopen we over de hooge grasvlakte, de blang, terwijl de zon al bijna de kammen der bergen raakt. De kleine paarden worden door de jongens naar hun stal gedreven; in de verte is gejuich van de Inlanders, die voetbal spelen; het groepje Europeanen tennist voor het huis van den assistent-resident. Als we thuis komen, de Van Dalen boom, die naast ons erf staat, lijkt drei gend groot en zwart in de schemering hurkt een kerel zwijgend voor onze deur, die een pak met kains bij zich heeft. Daar heb je het al", zegt m'n man, je hoeft maar een wensch uit te spre ken. ..." Hij spreidt de wollen selimoets voor ons uit; ze zijn spiksplinternieuw, met helle kleuren, en ik begrijp niet, waarom ik opeens, in Takéngeun, verder dan ooit van de Hollandsche samenleving, aan dat winkeltje in de Schoolstraat moet denken, waar we, na de gelukkige beëindiging van de schoonmaak, soliede blauw katoen voor dienstbodenjaponnen gingen koopen.... Zoo dichtbij valt 't niet mee", zeg ik een beetje onzeker, ik denk, dat 't wasschen en 't verschieten en mis schien ook 't niet-wasschen en de viezig heid, pas de mooie bestorvenheid aan de kleuren geeft.... Die we uit de huizen zagen hangen en die ze droegen, waren vél fijner van tint". Hij kijkt naar een wit kaartje, dat er aan bengelt en begint te lachen. Van Heek en Co. Enschede. Hulde aan onze nationale industrie !" We zijn er tijdens ons heele verblijf niet meer van los gekomen; waar we Snelschrift *» RIËNTS BALT ~ Zelfond. 95 Ct. fr. In den Boekh. en na , postwissel bij RIËNTS BALT, Den Haag, - Daguerrestraat 28. DEGELIJKE OPLEIDING, mond. en schrift, aan bovenstaand adres. DE 25 MODELKAMf R/ VAN TtOO/IttUtk ZUN /TEED/TEEE7KMTI(jEN DE HOLLANDSCHE HUISVROUW houdt van een frissche, heldere wasch; daarin heeft zij gelijk, maar niet iedere Hollandsche Huisvrouw weet daarvoor het JDE PELIKAAN" te GOUDA staat ter Uwer beschikking. Vraagt eens om onze prijs courant No. 16. __^_ Spoor's Mosterd W. A. Spoor Jr., Culemborg'. Clichc's Van Leer Amsterdam BLANK ALS HET GELAAT VAN MONA LiSA te blijven, is de wensch van iedere vrouw, die er prijs op stelt haar natuurlijke bekoorlijkheid duurzaam te verzorgen. De keuze van de soort toiletzeep is daarbij een belangrijke factor. Neem gerust een proef met MONA LISA TOILETZEEP zij zal U in alle opzichten bevredigen en U zult er de heilzame uitwerking van op Uw huid met voldoening constateeren. Zij is door fijne geur en schitterende kwaliteit DE ZEEP DER UPPER TEN. ook heen reden, overal hing zoo'n vlag van Van Heek, met zijn mooie bestor ven" kleuren, te luchten in de zon; over al dook opeens een figuur langs den weg op met zijn schouders in een Van Heek sprei gedrapeerd; en toen ik onlangs in de courant las, dat er iets broeide in de textielindustrie in Twente bedacht ik met bezorgdheid, dat de oeconomische machine toch wel erg gecompli ceerd in elkaar moet zitten, als de luie rende, gezelzende Gajo van die moeilijk heden in Enschede den last en de ge volgen zou ondervinden. Voornaamste Kleedinqinrichtin op elk gebied