De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1926 30 oktober pagina 18

30 oktober 1926 – pagina 18

Dit is een ingescande tekst.

DE GÜOËNËAMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2578 AALTJË'S CROQUANTE CROQUETJES DOOR ALIDA ZEVENBOOM QCHEIDEN doet wee". Als ik er nog aan denk hoe mooi wijlen mevrouw dat zin gen kon ats zij voor het orgel zat en meneer zaliger er bij in slaap was ge vallen, want hij had een drukkeen werkkring en kwam s"middags laat uit de effecten-sociëteit waar hij nog zaken deed, zoo als hij mevrouw altijd vertelde. Ik zie ze nog voor me zitten: mevrouw met het kan ten mutsje en meneer met zijn kale hoofd. Zouden er nog zulke huishou dens zijn tegenwoordig? Scheiden doet wee. Mijn koffertje staat gepakt. Och wat heeft een mensen toch weinig stoffelijk bezit als ik het zoo na ga, maar wat hindert het als het geestelijke maar zooveel te rijker is. Van meneer heb ik al afscheid genomen. Hij gaf me stiekuin vijf en twintig gulden en ik heb een prop in mijn keel weggeslikt. Vreemd dat ik altijd beter met mannen heb kunnen opschieten dan met vrou wen, want zelfs met de oude mevrouw ?waren er wel eens kwesties. Mevrouw heb ik niet meer gezien. Meneer moest me de groeten doen. Kan het hartelijker? En daarvoor heb ik al dien tijd Maar mondje dicht. Het is niet netjes.dingen te zeggen, die je in je betrekking gezien hebt en ze moeten het samen maar uit maken; maar dat het tusschen die twee ooit goed kan blijven gaan Mijn nieuwe meneer heet van Borstelum. Een heele goeje familie en nog een knap mensch voor zijn leeftijd, die ik niet hooger schat dan vijl of zes en vijftig. En een keurige entree aan de De Lairessestraat. Ik verbeter er in eik opzicht op. Dat dacht ik Vrijdagavond nog toen ik nog even bij meneer was en hij me thee liet schenken. Juffrouw Zevenboom, zei hij, ik stel het op prijs als u van avond hier blijft. Ik krijg bezoek van een oud vriend, die een jaar of zes in Indiëis geweest en wiens eerste gang in Holland mij geldt. Nee, nee, u moet blijven. Meneer Fock zal het ook weten te waardeeren u te ontmoeten. Meneer Dirk Fock, de oud-Gou verneur-Generaal? vroeg ik. Dezelfde, zei meneer. Hij is gister avond aangekomen en straks zult u hem zien verschijnen. In dat busje is Chineesche thee en zet u maar een sterk kopje. Meneer Fock is dol op al wat Chineesch is en toen hij nog jong advo?caat op Java was, was er geen een zoo gêzfen en bemind bij de Chineezen als hij, zoo warm kwam hij voor hun be langen op. En dan moet je een eenvoudig ja ponnetje aan hebben (al zat het me keurig) en nergens op voorbereid zijn. * Onzin, zei meneer, Dirk is een veel ie gemoedelijke kerel, en al zou hij honderd jaar onder-koning geweest zijn, hij is dezelfde sjoviale sobat gebleven. Toen hij indertijd minister werd, liet hij zijn zoon jonker en zijn dochter ?freule noemen maar dat kon in den Haag moeilijk anders. Nu doen de ministers dat niet meer al was het een eerbied waardige gewoonte. Maar nu is ook Iedereen minister en het wordt lang zamerhand net als met de Kamer en den Gemeenteraad: het is een eer er niet in te zitten. Maar daar heb je hem al! Ik moet eerlijk bekennen dat ik machiig onder den indruk was. Een onderkoning in levenden lijve voor me! Ik had er tot nu toe alleen een paar op een prentje gezien en dan had ik wel eens bij me zelf gedacht: wat jammer, dat -wij dat allemaal hier missen en zouden ?er wel zooveel rooden zijn als er hier ook wat meer met gouden parasols gewerkt werd en het gewoonte was dat men zich op den buik wierp als de stoet langs kwam? Maar ik had niet veel tijd er al lang over te denken want Zijn Excel lentie was de beminnelijkheid zelf en gaf me een prettige hand en of het een vriendelijkheidje was weet ik niet, maar hij zei me dat hij op Buitehzorg een trouw lezer van mijn bescheiden bij dragen in de Groene" was geweest. Een bijna vroom lezer, zou ik haast zeggen, zei hij en ik hoorde tot mijn genoegen dat hij nog even rad sprak als toen hij liberaal afgevaardigde was en daarna minister en Kamer-voorzitter. En hoe heb je Holland terug gevonden? vroeg mijn meneer. Kleintjes, Bram, beroerd kleintjes. En weet je wat het vervelende is: je bent zoo gewend geraakt aan al dat eerbetoon en je hebt vijf jaar lang het gevoel gehad dat je eigenlijk een wezen van hoogere orde was dan al wat om je heen krioelde, dat het je moeilijk valt je in je nieuwe positie in te denken. Wij, gewezen onder-Koningen, moesten een soort overgangs-tijdperk mee door maken. Je hebt het gezien uit de Grieksche oudheid. Als een god van den Olympus afdaalde en zich onder de menschen bewoog, gebeurden er altijd rare dingen en gaven zij allesbehalve het voorbeeld dat een behoorlijke godheid dient te geven, wat niet zeggen wil dat ik mij op mijn reis niet netjes zou hebben gedragen. Daarvoor' is mijn oer-oude liberale beginsel mij te veel steun en wapen geweest. Het is anders wel droef zoo als ik hier de toestanden terug vind en als ik mij weer in de actieve politiek begeef, en ik heb van Treub al een lieve uitnoodiging, dan zal ik er toch op staan dat wij ons wat meer Indische gewoonten eigen maken. Ik heb in Indiëgeheel volgens de oer-liberale begrippen ge regeerd en je hebt het kunnen constateeren, Bram, het is me gelukt al laat ik het oordeel over mijn beleid gaarne over aan den onpartijdigen geschiedschrijver en waarom zouden wij hier in dit land, dat hopeloos verdeeld en overhoop ligt, niet wat meer de Indische methodes toepassen? Onder mijn liberaal beleid trok gansch de Indische pers n lijn. Hier zooveel bladen, zooveel zinnen. En waren het alleen maar zinnen. Maar het zijn hoofdartikelen en van de ergste. Er wordt hier veel te weinig gedacht aan het repressieve. U volgt me toch, mejuffrouw? Hier laten ze alles op hun beloop en grijpen in als het te laat is of doen heelemaal niets. Stop per maand gemiddeld een stuk of drie van de hard ste schreeuwers in de doos en u zal versteld staan van het resultaat. Binnen een half jaar is er geen oppositie-blad meer te bekennen en zingen ze allemaal de lof van de regeering. Die dit trouwens dan terecht verdient. Van waar anders het enthousiasme waaronder ik uit Indiëvertrokken ben? Wat is er bij jullie niet te doen geweest over het be zuinigen ! Ze spraken van het domme" en het wijze potlood". Ik had heelemaal geen potlood. Ik riep den eerstaanwezenden ambtenaar, die toevallig in de buurt was, bij me en zei tegen hem: haal me de laatste begrooting". En toen heb ik tegen hem gezegd: prik!" En hij heeft geprikt. En al de posten die hij geraakt had, heb ik eenvoudig geschrapt. Waarom heeft Colijn, die hier voor een sterke man doorgaat, dat ook niet gedaan? Dan had niemand iets te vertellen gehad, want kan het onpar tijdiger? En hoe heeft mijn systeem gewerkt? Het is niet om me er op te beroemen maar zouden er nu honderd millioen in de Indische kas zijn? Wibaut heet ook een sterke man en hij werkte met het verstandige potlood en zijn resultaat? Belastingverhooging ! Ik heb je niet veel te zeggen, Bram, maar je begrijpt, dat ik dat geknoei bij jullie niet lang zal kunnen aanzien en daarom heb ik met Treub al voeling over de oprich ting van een Indisch-Nederlandsche zijn verkrijgbaar met verschillende installaties van ft 20.40 tot 85 galden. De verkoop van dergelijke standaard collecties geeft belangrijke kostenbe sparing, die den kooper ten goede komt, doordat gratis wordt bijgeleverd de waardevolle Catsette. Vraagt inlichtingen bij Uwen leverancier* Bik artikel draagt het Garantiemerk ? EUASPiBOMMBf KERKSTRAAT 53 AM5TB=OAM partij. Het Indische bestuursstelsel is rijp voor Nederland of liever, Nederland is rijp voor mijn stelsel en het eenige waar wij nog even over piekeren moeten is welken naam wij aan onze politiek zullen geven. Ik voor mij vind dat er iets van vooruitstrevend in voor moet komen en ik heb hoop Treub er ook toe te krijgen, want hij is nu al anderhalf jaar aan den behoudenden kant en als het zooverkomt,Bram,rekenikbeslist op je". Mijn ooren tuitten en het daasde me, zoo vlug en rad zei hij alles achter elkaar maar dat ik een goeden indruk op hem gemaakt heb, blijkt wel toen hij mij bij het weggaan beloofde een hand leiding voor rijsttafel te sturen. Bram, zei hij, in het voedsel zit alles. Waarom is hier alles even lauw en glazig? Dat zit hem in den aardappel. Wij zullen ze hier rijsttafel leeren eten en dan zul je eens zien hoe ze veranderen. Juffrouw Zevenboom, ik stuur u beslist een kist Spaansche peper. Stel je eens voor dat het geen grapje van hem is ! v.VOLLENHOVEN 'S STOUT

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl