No. 258! DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 21 LJÏ_ UIT DEN GEMEENTERAA DOOR BARBAROSSA MET TEEKENINGEN VOOR DE GROENE AMSTERDAMMER" DOOR B, VAN VLIJMEN nfi BEGROOT ING PFFICIENCY! Iedereen heeft er ?*-' tegenwoordig den J mond vol van : De Raad kan er met een Ipddertong over praten terwijl het voor iedereen die in deze dagen van gemeentebegrootingsdiscussies vergeving, o Charivarius ! het ongeluk mocht hebben naar de Militiezaal af te zakken, duidelijk is dat de eerste eisch van efficiency de radicale afschaffing van een debatingclub als de Raad, zijn zou. Verlustig u in het schouwspel en gij zult het met ons eens zijn. Daar zitten achter een groene tafel acht vroede en Wijze mannen. Mannen met hersenen, niet arbeidskracht, goeden wil en liefde voor hun stad. Zij zien er uit als ge stoofde schelvisschen. In hun bureaux stapelt zich het werk op zij hebben geen tijd. Zij moeten in den Raad zitten en aanhooren hoe een lid zonder hersenen zijn denkbeelden over hun politiek lucht, hoe hij zijn politiek aan beveelt. Zij worden doorgezaagd, van twee uur tot half zes, van half negen tot half twaalf, hun hersenkronkels worden slangen van stopverf, het draait hun op de maag, hun slapen kloppen en 's nachts springen zij recht op in hun bed, het angstzweet staat koud op hun schedels en zij zien Boissevain met het hoofd van Solkesz op zijn nek, Sam .Pothuis met de beenen van juffrouw Crielars en den Generaal in het aanspirekerscostuum van den Exter. En dit zal duren zes weken.... Bn de Raad? zult gij vragen. Reeds heeft er een den strijd moeten opgeven. Klaas de Vries heeft blindedarmont steking gekregen. Een graat je uit de speech van Walrave heeft het hem aangedaan. Er zullen meer slachtoffers volgen. Er is verdacht licht in de oogen van Zachie Jansen en zijn koontjes zijn als de kooltjes vuur van de water- en vuur-juffrouw uit de Accolijenstraat. Hij zal het niet overleven.Boekman is, na zijn magistrale rede der vorige week, in elkaar geploft en nog altijd niet tot het bewustzijn teruggekeerd. En Romme? Hij loopt met ijskoude doeken om zijn hoofd en Frans Ferdinand Wierdels ziet zich zelf alweer als de onbetwiste leider zijner fractie. En zoo getuigt het van wijs beleid en voorzichtigheid van B. en W. dat zij, gedurende al die dagen en nachten, een gemeente-arts hebben aan gewezen die, naast de stille dienders op de publieke tribune gezeten, steeds bij de hand is zijn hulp te verkenen als het een der Raadsleden of een der Wet houders te bar wordt en zij teekenen van acute verstandsstoornissen geven. De chronische laten zij maar aan hun lot over. Daar is toch niets mee te bsinnen. En onze Burgemeester? Niet lang geleden heeft op hef feest der Antirevolutionaire Kiesvereeniging Nederland en Oranje" Simon de Vries, wiens ironische en sarcastische geest, helaas, niet meer door de Raadszaal zweeft, den Burgemeester toegewenscht dat hij te midden der baren van ongeloof en revolutie de man der mannen zou blijven. Doch blijf eens man en mensch als je gedurende laat ons matig schatten vier en zestig zittingen met gespannen aandacht moet zitten luiste ren naar de welsprekendheid van Weiss, naar de argumentatie van Solkesz, naar de klaagliederen van Boissevain, naar het gezang van de communistische lint worm die aan den lever van den heer Wijnkoop knaagt. Men zou aan alles en iedereen gaan wanhopen en zich terugtrekken op het Kikkerseilandje in den Amstel bij Ouderkerk, om er de rest van zijn dagen te slijten in stille en eenzaamheid. Kameraad David was aan het woord. Nadat hij een kwartier gesproken had, heb ik meneer Boer, den redacteur van het Gemeenteblad gevraagd of hij die speech nooit eens eerfler gehoord had en de alwetende, die gansch de Hande lingen van den Raad van binnen en van buiten kent, knikte, voerde me naar de bibliotheek, haalde van de plank de verzamelde redevoeringen van Henri Polak en Piet Tak en Wibaut, gehouden gedurende het glorietijdperk dat de sociaal-democraten hun intrede in den Raad deden en sloeg ze op een wille keurige plaats op. En inderdaad het klopte. Woordenkeusbeelden, argumen ten, in n woord: stijl en inhoud waren dezelfde ! Zooals Wibaut jaren geleden toornen kon tegen de liberalen en vrijzinnigdemocraten die den arbeider uitbuitten, die hem op zijn loon beknibbelden ten bate der kapitaalkrachtigen, die hem belasting lieten betalen van zijn armoedje, die hem uitzogen wat zijn huishuur betrof, die hem zich liet doodwerken, zoo ging thans David tekeer tegen den Machtige die achterover in zijn stoel geleund, langzaam tot purper werd en al deze echo's uit zijn ietwat ontstuimige politieke jeugd als aasgieren om zich heen zag vliegen want was heel de teneur van Wijnkoop's felle aanklacht iets anders dan: daar ligt het lijk van wat eenmaal een levende sociaal-democraat was"? Gij zijt van tijd tot tijd sociaal, beet hij hem toe, gij zijt op uw tijd democraat maar nooit zijt gij meer sociaal-demo craat" ! En hij rekende hem voor: tien percent meer uitbuiting van het personeel; zes millioen hebt gij ze van hun loon afgenomen; met zestien percent zijn hun huren gestegen en hij sprak van den illusionist Wibaut, den handigen goochelaar en zoo zagen wij Bam-baut staan: ffi MEEREN» SCHOEISEL BERNARD ELIAS 51 LEIDSCHESTRAAT W AMSTERDAM bfi In November '2(3: Hocus en leeg is de hoed! Er moet belastingverhooging komen. In April 27: Pocus en vol is de hoed ! Wij kunnen de burgerij verblijden: er komt geen belastingverhooging. En eindelijk Juli '27: Pas en uit den hoed haal ik al de zetels van de sociaal-democratische raadsfractie, die in onverminderd aantal terugkeert, tot in den Raad gedragen door den dank der opgeluchte burgerij ' En intusschen roept hij den Ver menigvuldiger" op en schrik en ont steltenis verspreidt /.ich alonime in Amsterdam.... VERZOEKE ALLE STUKKEN VOOR DE REDACTIE IN TE ZENDEN AAN HET SECRETARIAAT VAN DE GROENE AMSTERDAMMER", KEIZERS GRACHT 333, AMSTERDAM.