DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2586 T v GOE IE help! Wat zit daar alle-. maal in?" vroeg Karel, toen hij weer naar het kantoor gaande, toeval lig nog even een blik wierp in de voor kamer, waar de tafel en de stoelen " vut lagen met pakken en doozen van allerlei kleur en vorm. - 'Öertha, die triefelde aan den nog .kalen Kerstboom, gaf een gilletje. i.Wegl..-.. Wat doe jij hier?.... Je mag hier niet komen !" Hij lachte. i,Ik kijk toch niet door de papieren heen l" Ze wierp toch maar haastig en met nog een kleur van schrik, het tafelkleed over een pak, dat op den stoel lag, waar haar man vlak bij stond. Dat belooft wat, hoor l" sprak hij pleizierig rondkijkend met pla gend fel-speurende oogen. Nee, dat belooft niks! Ga nou alsjeblieft weg ! Nu heb ik eerst 'niet moeite Zus en Broer aan 't spe len gekregen en Pukkie in slaap en nu zal ik warempel nog last krijgen van deri vader!" ??Maak je maar niet te moe !" . Hij keek *n beetje ernstig naar haar bleek gezichtje, waarin de oogen, haar mooie maar wat dwepende oogen, wat te veel schitterden naar zijn zin. Hij kende datj voorzag een hoofdpijnbui en een felle humeursto ing bij den minsten tegen spoed in haar fanatieke werklust. i,*k Ben heelemaal niet moe ! En alles ligt klaar. We zullen een ideaal, een volmaakt Kerstfeest hebben!" ; Hij lachte nu weer vergenoegd. Buiten lag de sneeuw Vpetert hoog; telkens dwarrelden de vlokken uit dé.lei-grauwe lucht en dan het vooruitzicht van cfe vrije dagen en de knus-intieme en zoo koesterende vreugde binnenkamers met Bert en de drie jongens ! ' Hij wilde weer gaan, begreep, dat zijn blijven nu een hinder zou zijn. i.Zeg, n ding. Ik vraag meneer Dankuwel er bij," zei ze nog. i.Watte?" Hij keek verbaasd. Ja dat wil ik nu zoo graag." Hoe verzin je 't, kind... i die nurks!" ]' Ze lachte wijs, schudde 't hoofd. Juist daarom. Jij begrijpt dien man niet. Een nurks.... zeker. Maar zijn gebrek aan warme huiselijkheid maakt hem zoo. Zoo'n oude vrijgezel mist zooveel. Geloof je dat ook niet?" Karel meesmuilde wat. ,,Nou ja, natuurlijk, maar " Ik denk, dat ik daar nu es een echt goed en chris telijk werk mee doe. Natuurlijk, wij offeren er iets mee op. Alleen onder elkaar is het prettiger, dat spreekt! Maar ik denk dat hij zóó genieten zal!" Ze beet haar boventandjes in haar onderlip en een glimlach van geestdriftige verwachting glansde in haar oogen. Genieten? Waarvan eigenlijk, lieve?" vroeg hij voorzichtig. Nou, om te beginnen van 't kerstdiner hé? We hebben 't zoo echt! Kalkoen met kastanjes en plumpudding! En dan 's avonds warme punch en appel bollen en saucijzenbroodjes ! En natuurlijk de kerst boom zelf, die aan alles wijding geeft! Heel de sfeer, de warme, weldoende omgeving, die hij in zijn koue, troostelooze vrijgezellenkamer zoo mist. Misschien onbewust mist! Och en dan.;.." ze kneep de mooie oogen nu kleintjes jij aan de piano " Ik met mijn kerstliedjes !" Hij lachte wat. Als je maar weet, dat ik zoo schor ben als 'n kraai!" __Ze schudde het hoofd, streek hem half plagend, half liefközênd-óver zijrt wat vroegtijdig kalen sctiedel. MACfiT EEN TRAGI-COMEDIETJE VAN KERSTVIERING DOOR F. DE SINCLAIR met feekeningen voor ,,de Groene Amsterdammer" door Eelco ten Hamsen van der Beek S-, l 't Zal hem toch ontroeren, 't Is ook niet om het muzikale genot. Het is de idee. Het symbool! Zus en Broer, die zoo leuk meezingen en ik er bij met Pukkie pp mijn arm en vlak bij ons de kerstboom met al zijn lichtjes en zijn schittering van goud en zilver, en de ringelrei-rozenkrans er om heen, allemaal, hand aan hand, en de open haard met de knappende hout blokken. ...! Als dat je niet ontroert en weldadig en koesterend aandoet! " Dweepster l" schold hij vriendelijk. Als meneer Dankuwel je mooie stemming maar niet bederft !" Dat kan hij niet. Dat kan trouwens niemand !" riep ze uit. Ik heb zielsmedelijden met iedereen, die ontoegankelijk is voor de poëzie van de Kerstmis viering in het gezin, maar mijn gevoel daarvoor en mijn genoegen daarin, kan goddank niemand me ontrooven of bederven !" Nou, ik vind 't best, hoor !" sprak hij heengaande. De bedoeling is in ieder geval zér menschlievend en dus in stijl. Dat moet het geheel ten goede komen". O, zoo, dat dacht ik toch ook !" ,,Heb je 'm al gevraagd?" Nee, maar Antje loert op hem uit de keuken en zoodra hij voorbij komt, zal ze hem vragen even binnen te komen." Mooi ! Dan zal ik nog wat fijne sigaren koopen !" Materialist!" Ze stak haar vuist op. Daag !" Toen hij weg was, draaide Bertha toch maar voor alle zekerheid de deur op slot, Karel moest es terug.komen en ook de kinderen.... Zus kon al bij de deur kruk als ze op haar teenen stond en was soms binnen, voor je er erg in had. Goeie genade, wat had ze eigenlijk aangehaald zoo op er eentje, om en Karel en de kinderen te ver rassen die chaos ! Eer dat daar een versierde kerst boom met zilversneeuw en goudloover en gekleurde kaarsen vol fraaiigheden en lekkers in schitterend vloei en staniol uit geworden zou zijn.... ! Enfin.... toch leuk ! Maar heur slapen bonsden van een opkomende migraine; ze ging even zitten in den chesterfield; de kerstboom en de pakkenboel draaiden ineens zoo; ze nam 'n aspirientje, sloot de oogen. Geen halve minuut later werd er op de deur getikt. Ze zuchtte even: Hè.... jazzus....", maar dan sprong ze toch op, draaide de sleutel om. 't Was Antje, de goedhartige, roodharige, met heur platte sproetengezicht en wimperloo/e fletsblauwe oogen. ,,Metrou. 'k hibbeni gefangen". Wat?" Meneer Dankuwel. 'k Zig, mefrou mot u effies hibbe. Hij seit: kind, 't hoef nie effies te wesen. Hoe langer Mefrou me hib, hoe liefer. Hij sit in 't spreikkamertje". Goed, ik kom". Ze vocht even tegen de migraine en tegen den weer zin om het ongepaste grapje, keek in den spiegel, wreef haar bleeke wangen wat fleuriger en verliet de kamer. Meneer Dankuwel was een veertiger met peper-enzout-kleurig haar, snor en sik en donkere borstelige wenkbrauwen; zijn gelaatskleur was een beetje grauw en zijn oogen waren groengrijs. Er lagen diepe groeven in de lengte van zijn smal gezicht, die dwars verplooiden indien hij lachte; dan gingen ook zijn wenk brauwen chineezig schuin naar boven en trok zijn bovenlip op over zijn gave gele tanden. Men vertelde van hem, dat hij altijd een paar jaar achter was met de mode om vrij te kunnen smalen op die van heden en dat hij zich hoffelijke manieren had aangewend, alleen om des te gemakkelijker onbeschoft re kunnen zij u. Met een laatst wilskrachtig gebaar schudde Bertha nog eens de onlust van zich af, deed de deur van het spréekkamertje wat rumoerig open, lachte en trad dan met een houding of ze in blijde haast kwam toege sneld, op den bezoeker af, trachtte hem snel te omwebben in haar vrien delijkheid. Meneer Dankuwel! Hoe lief van u om cjadelijk aan mijn brutaal verzoek gevolg te geven en dat ik u hier moest laten ! Vindt u 't heusch niet erg?.... Dat komt, de kinderen zijn in de voorkamer en ikzelf...." Meneer Dankuwel's glimlach en gebaren waren zóó overvloeiend van toegevendheid, dat het besef der overbodigheid harer excuses haar plots deed afbreken. Mevrouwtje", viel meneer Dank uwel dadelijk in, ik ben zoo razend nieuwsgierig naar wat u me te vra gen heeft, dat zelfs een staanplaats op de mat in de gang " Stel u voor! Ik wilde u alleen maar met het oog op het Kerst feest " Het Kerstfeest!" viel hij haar lachend in de rede, met een knippogje van verstandhouding uit de ironi sche wijze, waarop u dat woord uitspreekt, voel ik onze wederzijdsche sympathie!" Ironisch? Maar ik verzeker U " begon ze verwonderd. Ha, ha ! Kerstfeesf l Och heere, daar be ginnen ze weer, hé?.... met hun boomenvernielerij! Dan heb je als natuurminnaar bijgedragen voor en zelfs meegedaan aan de vernietiging van de non-vlin der; je verheugt er je over, dat er in ons schandelijk ontboschte land's winters toch nog enkele plekjes zijn, die 'n beetje groene fieurigheid en 'n lekkere gezonde geur geven op je naargeestige wandelingen door sneeuw en slik en dan ineens moet je machteloos toe zien, dat ze de mooiste boomen met wortel en al uit trekken, vernielen is 't niet waar, Mevrouwtje !.... baldadig vernielen ! En waarom? Alleen om zoo'n zielig boomenkadaver te kunnen optuigen met sigarenlintjes en gekleurde papiertjes en druipende eindjes kaars " Maar meneer Dankuwel.... ik...." viel Bertha verschrikt in. Juist mevrouwtje en dat optuigsel noemen ze dan een symbool! Een symbool in den vorm van een dooien boom met lorren en dat heeft dan quasi iets te maken met den Heiligen Nacht, den nacht, waarin de Ver losser werd geboren ! Ha, ha. ... ik zie, dat u mijn opinie heelemaal...." ,,Meneer Dankuwel.... ik...." beefde Bertha. Niewaar? En om zich voor te bereiden voor dien Heiligen Nacht gaan ze zich dan eerst te buiten aan allerlei onverteerbare dingen, vette kalkoenen en kas tanjes en loodzware puddingen, waar ze bovendien nog sterke drank op gieten, dat ligt allemaal al als keien op hun maag en de wijn, die ze er bij drinken houdt bovendien de vertering tegen en terwijl ze dan nog hikken en blazen van de ellende, die door sterke koffie en- pousjes en daarachter slooten thee, niet zakken wil, dan proppen ze daar weer bovenop warme appelbollen en saucijzenbroodjes, die ze begieten met glazen kleverige punch.... Ah bah! Alles ter wijding van den Heiligen Nacht, waarin het Kerstkind geboren werd en...." M'n God.. . . meneer Dankuwel !...." En op die averechtsche verkwikking, nietwaar Mevrouwtje, vragen ze dan nog gasten, die natuurlijk wat mee moeten brengen voor de kinderen. Dat ver wachten de ouders en de kinders allebei. Want bij den kerstboom is het allemaal en hoofdzakelijk te doen