De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1926 25 december pagina 35

25 december 1926 – pagina 35

Dit is een ingescande tekst.

Nó, 2586 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 35 en U een kop cacao schenkt, zult ge daarbij iets willen presenteeren. Niets past zoo goed hierbij en valt zoo in den smaak als Verkade's Lange Beschuitjes met den lekkeren, fijnen en pikanten smaak. 1 4 cent per pakje ,.Met een bon voor een Verkade's plaatje" Lange beschuitjes om de heb", wat zegt u, mevrouwtje! Zoo leeren ze xle kinderen het symbool begrijpen van den dooien boom met het klatergoud !" Meneer Dankuwel !" Natuurlijk Mevrouwtje, zoo ziet ieder verstandig mensch het, maar vanwege de wijding moet er dan eerst een oom of een gelukkige pa, met een kale kop en 'n halve schwieps kinderliedjes hikken aan de piano over stalletjes in Bethlehem" of een starre aan den trans", ze bedoelen er een van bordpapier met verguldsel uit zoo'n fleschje van een kwartje...." Och maar meneer Dankuwel.... !" Ja! Heb ik geen gelijk, mevrouwtje? En dan volgt het gezoen onder een misteltoe en tot slot de Tango of de Charleston rond den kerstboom, rond het symbool", Waarbij de flikjes of andere kleverigheden van dat symbool in 't kleed worden geschuifeld en gesprongen ?. pm te eirtd/gen in een consternatie over een gloeiende kaarsvetdruppel op een bloote vrouwenrug of een binnenbrandje in de papieren Iprrenwinkel met als besluit de brandweer en de politie om de viering van den Heiligen Nacht tenminste nog een beetje buiten ? *t burengerucht te houen.... ! Meneer Dankuwel " U hebt gelijk, m'n lieve Mevrouwtje, ik ratel en redeneer maar door: dat komt er van als een mensch altijd alleen is en nooit wordt tegengesproken. Ik laat u, geloof ik, niet eens aan 't woord komen. Verschrik kelijk onbeleefd van me l En terwijl ik brand van ver langen om te weten, wat u me nu wou vragen!" Meneer Dankuwel zette zijn gelaat in een blij afwachtenden plooi, waarbij zijn wenkbrauwen boven zijn versmalde oogen tot aan zijn schedel schuin naar boven schoten. De migraine had al het bloed uit Bertha's wangen getrokken, ze zag doodsbleek, haar lippen beefden, In haar oogen glinsterde een verbijstering. Ik ik " bracht ze moeilijk uit. Maar verder kwam ze niet, ze gaf een snik en voor meneer Dankuwel's nu toch even verbaasde oogen, rende ze het kamertje uit. Nadat meneer Dankuwel nog een wijle gewacht had, trad hij de gang in, ging naar ^, voordeur, waar nie mand was om hem uit aten. Arme man !" n ompelde hij nog en dan trok hij zachtjes de huisdeur achter zich toe. Toen Karel tegen zessen thuis kwam, zei Antje, dat Mevrouw te bed lag. Hij ging er heen, niet «il te verbaasd. ,,Te moe gemaakt?" Geen antwoord. Slaap je?" Nee". ' Kerstboom klaar?" Toen barstte ze in tranen uit. Kerstboom!.... Ik maak geen kerstbo nu niet.... nooit meer!.... ik.... alle pi eraf.... die vent.... die schoelje.... alles .......i-n. bedorven.... vertrapt...." Die vent, die schoelje? Is dat meneer Dankuwel de eenzame vrijgezel, die we wel zouden opkikkeren.... ? Wel!.... Vertel es geregeld, kind". Hij ging naast het bed zitten, legde zijn koele hand op haar gloeiend voorhoofd. De nuchterheidsmacht van meneer Dankuwel had de Kerstmisillusie neergeslagen: ze lag er voor dood. Maar het was een schijndood; de mensch kan niet leve i buiten illusies en symbolen ! E i na een rustigen nacht zag Bertha den volgenden morgen de zon schijnen op den poëtisch besneeuwden tuin, Broer en Zus galmden al vóór 't ontbijt, nog in hun bed, de geleerde Kerstliedjes door het huis en Antje was al even vroeg zenuwachtig druk over den kalkoen en de pudding, waar ruin over moest, die ze aan moest steken als hij binnenkwam.... ! De illusie leefde welora krachtiger dan ooit in Bertha's blinkende oogen. En het werd een weergaloos feest van huiselijk jolijt, de feestmaaltijd en de roode klokken en de groene hulst en de jolige maretak, waaronder zus niet was weg te krijgen voor iedereen haar gezoend had en de kerstboom zelf met zijn sprookjes van lichten en glanzen en flonkeringen en oede gaven.... ! Alleen toen Karel voor de piano ging zitten, een beetje warm gegeten, met zijn glanzenden schedel in het licht van den boom en wat schorrig het: ,,Stille nacht, heilige nacht" aanhief, had Bertha toch even moeite.... BOOTZ' ORANGEADE TÜIPLE SEC ^^^*^^ * ~ *~J***CHAMPAGNE EXTRA D U M I N Y Agencei Comptoir de* Pay»-Ba» et de Paris, La Haye

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl