DE GROENE AMSTERDAMMER WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 17 AA L T J E'S mr HET KLADSCHRIFT VAN JANTJE CROQUANTE C R O Q U E T£J E S DOOR ALIDA ZEVENBOOM * ET is bij ons 's avonds wat gezellig. Meleest mij altijd uit de Tele graaf" voor en ik zit bij de kachel opeenlaagstoelr t je met mijn stopmandje voor me. Zoo had Mevrouw zaliger me nog eens moeten zien zitten! Zij zou haar oogen niet geloofd hebben. Het eenige dat ik op meneer tegen heb, is dat hij erg sleetsch is. En ik heb van jongs af een hekel aan kousenstoppen gehad. Maar het is huiselijk en daar houdt meneer van. Hij had mij het diepgevoelde stukje uit de krant voorgelezen over de af wezigheid van de Regeering bij de be grafenis van meneer Dresselhuys en meneer was het er niet mee eens. Waar zou het naar toe moeten, zei hij, als de Regeering zich bij dat soort plechtigheden liet vertegenwoor digen? Vandaag is het een Vrijheidsbonder en morgen een sociaal-democraat en dan gaat het nog, maar overmorgen is het de leider van de Plattelanders en dan? Om nog maar niet eens te spreken als het de hoofdman van de commu nistische fractie is. Wat moet zoo'n Regeeringsvertegenwoordiger dan zeg gen? En als hij wat zegt, zal het dan niet door iedereen verkeerd Worden uitgelegd? Door de vrienden van den overledene, die zullen spreken van een verdoorgevoerde huichelarij bij een open graf, en door de vijanden, die het te veel eer zullen vinden? Ik ben zoo vrij het niel; heelemaal met u eens te zijn, zei ik, want waarom zou de Regeering voor al deze droeve -gelegenheden niet een zelfde soort rede voering kunnen opstellen? Zoo iets als een jubileumspeech, maar dan natuurlijk in omgekeerde richting, om het zoo eens te zeggen. Ik geloof zelfs, als u mij vraagt dat het Instituut tot Ontwikkeling der Welsprekendheid zoo'n redevoering kant en klaar heeft. Het begint met den slag die het land getroffen heeft en het onherstelbare verlies dat de natie ge leden heeft en dan worden de ver diensten en deugden van den overledene gehuldigd, waarna Het zou zoo kunnen, zei meneer, maar nu de Regeering afwezig was, komt van zelf de vraag op: wat moet er ge beuren als het ongeluk Wilde dat er een minister kwam te vallen? Moet de Kamer dan ook wegblijven? En hoe zou dat uitgelegd worden? Daar staan Wij voor dezelfde moeilijkheid. Neem aan, dat er een Coalitie-Regeering aan het bewind is. Moeten de sociaal-democraten dan tranen met tuiten huilen en de communisten met glaasjes water worden bijgebracht? Het zou de Waarheid in de politiek niet bevorderen, juffrouw Alida hij heeft de laatste week heelemaal geen kind" meer gezegd en ik ben bang dat die Hoogeveensche drabbelkoek van het Drenthsche kermisbal nog nawerkt n het is juist aan Waarheid dat Wij zoo'n behoefte hebben. En Wie is de opvolger van meneer Dresselhuys? vroeg ik. ' Iemand ergens uit Groningerland, zei meneer. "- Dat bedoel ik niet, zei ik. Wie volgt hem op als leider van den Vrijheidsbond? Dat is nog al duidelijk, antwoordde hij. Dat kan niemand anders zijn dan meneer Boon. Een prachtnaam voor een politicus zei ik met een zucht. En zoo gemakkelijk voor de caricaturisten. Maar ik zou toch meer voelen voor meneer Walrave. Die heeft zijn naam als goed politicus en doorkneed staatsman en knap financier Weer eens bevestigd gedurende onze Begrootingsdebatten en Als je over den duivel spreekt bij wijze van spreken, natuurlijk maar er ty/!j&M^^^ t* werd gescheld en het was meneer Wal rave in hoogst-eigen persoon. Hij zag er een tikje bedrukt uit, Wat begrijpelijk is en, toen ik hem een l ekker warm kopje thee had ingeschonken, begon hij uit zich zelf al. Heb je gelezen wat er over de op volging van Dresselhuys geschreven is? vroeg hij aan meneer. Wij hadden het er juist over. Zoo Kijk eens, hier is nu een mooie gelegenheid om Amsterdam de plaats in onze politiek terug te geven die het in den loop der jaren verloren heeft. Al onze groote politieke mannen wonen tegenwoordig in den Haag of omstreken. Monseigneur leeft in den Haag in een Katholieke stichting. Colijn Woont, geloof ik, in de Witte Brug", Albarda in den Haag, Marchant op Scheveningen, de Visser en de andere de Visser ook in den Haag, zoo dat alleen de drie kleine partijtjes buiten den Haag zijn. Dat nu is een wantoestand. Er heerscht daar een atmosfeer die wat erg aan een poli tieke broeikas doet denken. Amsterdam en Rotterdam liggen er voor een oortje thuis en wat is het gevolg van dat samen wonen in n stad? Dat de heeren en dames op elkaar gaan lijken, net als een echtpaar dat zijn gouden bruiloft viert en waarvan de bezoekers niet meer Weten of zij de bruid dan wel den bruigom voor zich hebben. Zoo weet je tegenwoordig ook niet meer of je een sociaal-democraat of een katholiek of een liberaal of een christelijk-historicus voor je hebt en ik heb met Majoor Solkesz uit den Raad een proef genomen. Ik heb hem een pagina van de Handelingen" voorge legd en mijn hand op den naam van den spreker gehouden en hem gevraagd: van wien denk je dat die rede is?" En wat zei deze doorgewinterde politicus, wiens scherpa neus algemeen bekend is: Boissevain, zei hij, dat is van Bram Staalman. Ik herken aan zekere spiritueele zinswendingen den vertegen woordiger van ons, Vergunninghou ders. Het was er glad naast. Het was een rede van Snoek Henckemans, die nota bene geheelonthouder is, niettegen staande hij een vermaard Fransen Huis in Champagne vertegenwoordigt. Zoodat u ziet hoe moeilijk het zelfs voor erkende politici tegenwoordig is de heeren uit elkaar te houden. Amsterdam is zijn invloed in den Haag geheel kwijt. Als u nagaat welk prachtig werk mi nisters als Theo en Simon de Vries, die voor dien allebei wethouder van de Amsterdamsche Financiën geweest wa ren, voor Amsterdam gedaan hebben, dan heb ik niets meer te zeggen en het is allerminst om mij zelf op den voor grond te stellen, maar ik meen toch dat het weer eens tijd wordt dat tenminste n leider van onze groote politieke orga nisaties in Amsterdam woonachtig is. En ik kan dit met te meer gerustheid zeggen, omdat mijn taak in den Amsterdamschen Raad zoo goed als afgeloopen is. Ik heb er het zaad der bezuiniging gezaaid en het is thans aan mijn volge lingen Carels en Koek en mijn geestver wanten Weiss en Majoor Solkesz en Zacharias Jansen het te oogsten. En ik mag een boon zijn Ik kon het niet helpen, maar ik schoot in een lach en meneer lachte ook. Ik kan je geen kans geven, Walrave zei hij goedig. En waarom niet? vroeg Walrave, een tikje in zijn wiek geschoten. Omdat je tegen iemand die Boon" heet in de Nederlandsche politiek niet op kan. Er ligt een wereld in dien naam. Ik zag aan meneer Walrave dat hij het voor de eerste maal in zijn leven be treurde Boissevain" te heeten.... C H AR I V A R I A De gewezen keizer heeft een b rief tot zijn kabinet-chef v. Bergh gericht, een brief waaruit geheel de oude Majesteit spreekt, en waarin hem tot slot het keizerlijk portret in olieverf wordt aangeboden." (H. P.) Men vindt den inhoud van dezen brief, zij het dan eenigszins gewijzigd, in den juist verschenen herdruk van Charivarius' Ruize-Rijmen" op blz. 70 onder den titel Olieverf-rijm." ONZE ONHARTELIJKE MARECHAUSSEES De heer Braat, lid van de Tweede Kamer, heeft aan den minister van Justitie o. a. de volgende vraag gesteld: Is het den minister bekend, dat een persoon, die bij de mare chaussees op onderzoek uitging, op onvriende lijke wijze gelast werd zich te verwijderen?" (N.R.C.) En dat waren ze voor wat jaren terug trouwens allemaal." (Gr.) En wat zullen ze na wat jaren vooruit allemaal zijn? De heer Carl Denig, te Amsterdam zond ons zijn geïll. Padvinders-prijscourant." (Kampioen) Ons ook, maar wij hebben er geen besteld. SOEP Ons trof de soepele vertaling van den heer van Leeuwen. Melchior heeft een soepel malsch tenorgeluid. Daarbij had ook een soepele vorm van samenweking kunnen worden geregeld." (N. R. C.) Prachtig soepele aanslag." (Hbl.) Het leerplan moet uiterst soepel zijn." (Tel.) Het leerplan diene (lees: dient Char.) dus altijd soepel te blijven." ( Volksondcrw.)