De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1927 15 januari pagina 6

15 januari 1927 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND No. 2589 B IJ K O M S T I G H E D E N DOOR ANNIE SALOMONS [CCLI T K herinner me van jaren geleden de ?*? zeldzame gebeurtenis, dat er een Engelsch tooneelgezelschap in ons land voorstellingen kwam geven. Ze hadden voor hun tournee een stuk ,,Mid Channel" gekozen, waarvan mij als de clou is bijgebleven, dat de auteur het voor twee gehuwden de fataalste periode noemde, als ze veertien a vijftien jaar getrouwd zijn. Hij vergeleek die situatie bij een tocht over het Kanaal, waarbij men ook eerst meent, dat alles goed zal gaan, totdat men, halfweg gekomen, een tijd van stormachtigheid, geschommel en ellende moet doormaken, die menigeen de neiging geeft over boord te springen. Maar als men eenmaal over dat gevaar lijke stuk heen is, als men daar heeft volgehouden, kan men er ook zeker van zijn, verder tot het einde toe van een rimpellooze vaart te zullen genieten. Ik geloof, dat de auteur van boven genoemd tooneelstuk zich in den aard der huwelijksmoeilijkheden in een be paald levensstadium eenigszins vergiste; dat er niet na veertien of vijftien jaar een verkoeling kan intreden, omdat men al zoo lang bij elkaar heeft behoord en dat nu een beetje eentonig begint te vinden, maar dat het gevaar hierin schuilt, dat de echtelieden dan norma liter in het seizoen zijn gekomen, waarin ze hun jeugd door de vingers voelen glijden; waarin ze beseffen, dat ze binnen enkele maanden oud kunnen zijn. Dan flakkert hun levensbegeerte nog eenmaal op; met veelal ongezonde hevigheid ver langen ze nog eens tot op den bodem aller vreugden te drinken en alles wat hun bij dien laatsten jeugdroes in den weg zou kunnen staan, wordt op zij getrapt. Naar mijn meening doet men het beste, dit physiologisch verschijnsel, dat boven dien van korten duur pleegt te zijn, als zoodanig te onderkennen en te laten uitbranden, en er geen tragedie van te maken, omdat het met de waarde van een tot dan toe goed huwelijk eigenlijk niet veel te maken heeft. Maar in ,onzen tijd is dit gegeven al weer in zoover ,,démodé" geworden, dat bijna niemand zich meer den tijd gunt deze gevaarlijke inzinking in zijn hu welijksleven af te wachten, maar in dat zelfde aantal jaren meerdere malen bindt en breekt, zoodat de spreuk: Marry early and of ten" hoe langer hoe meer het devies van onze tegenwoordige jeugd schijnt te worden. De scheidingen na slechts enkele maanden samenzijn nemen hand over hand toe, en als het zoo door gaat, zal men het beste doen de feeste lijke mijlpalen ook hier per lustrum" te gaan rekenen, en van een 12J-jarige of een vijf-en-twintig-jarige trouw" met evenveel eerbied en ophef in de couran ten te gewagen, als tot nu toe van een vijftigjarige of zestigjarige echtverbintenis, omdat dat dan een even zeld zaam" feit zal zijn geworden. In zekeren zin kan men zich zoo'n snelle scheiding begrijpen en levert ze eigenlijk minder verbazingwekkends op dan het feit, dat ménschen, die jaren lang dag aan dag samen, hebben geleefd, die vreugd en teleurstelling, zorg en angst met elkaar hebben gedragen; die iets gemeenschappelijk hebben, waarnaar hun beider liefde uitgaat: hun kinderen NAAP. ONTWERP W. P E MAAT. BESTAANDE UIT DRESSOIR t TAFEL. TH EEKAST 4 STOELEN 9. ARMSTOELEN AFBEELDIN&EN FRANCO iMSTEB DAM DEN HAAG MET26C2 nog kunnen denken, dat ze zich van elkaar losmaken kunnen, zonder dat bij die scheuring eigen en anderer hart tot in zijn wortels wordt beschadigd Maar toch zijn ook deze overhaaste terugtochten betreurenswaardig, omdat ze doen denken aan bloemen in den knop gebroken, en vóór den uchtend van heur bloei vergaan"; en omdat oudere buitenstaanders dikwijls het gevoel hebben, dat dit alles niet noodig zou zijn geweest, wanneer de twee jonge mén schen, vóórdat ze op elkaar werden los gelaten, een beetje anders hadden hooren spreken over wat hun te wach ten stond. Wie waagt het ons voor te spiegelen, dat een nieuwe betrekking juist zoo bizonder.prettig" is? Wie durft te be weren, dat nieuwe schoenen het ge makkelijkst zitten? Wie erkent niet vol mondig, dat voor 't eerst uit logeeren gaan, zelfs bij goeie vrienden, van wie we veel houden, altijd zijn eigenaardige moeilijkheden oplevert, omdat elk gezin zijn speciale gewoonten en gebruiken heeft, en je die pas leert kennen, als je ochtend, middag en avond met de ménschen samen bent? Maar als ieder dit graag toegeeft, waarom doet men dan bij een huwelijk, dat de moeilijkheden van een nieuwe betrekking, nieuwe schoenen en een eerste logeerpartij, met nog een oneindig aantal speciale complicaties in zich vereenigt, alsof men met het el kaar ge kre gen hebben" klaar was? Terwijl het dan toch eigenlijk pas begint Terwijl men dan toch eigenlijk dan pas merkt, hoe weinig men elkaar in zijn pleziertjes, in zijn plagerijen, in zijn kwetsbaarheden en zijn verlangens nog kende; en het toch zoo verschrikkelijk graag goed zou willen doen en net zoo, als de ander het het prettigst zou vinden; en zoekt, en probeert en misgrijpt; en daarover onge lukkig is, zonder precies te begrijpen, waar de fout heeft geschuild Die eerste maanden van gespannen goeden wil van twee kanten; van een opgedreven behoefte om de liefde te eeren, zoodat men zich bijna schaamt, als men rustig zit te lezen of te Werken, wanneer de ander in de kamer is; die maanden, wanneer nog niets van zelf spreekt, maar elk contact als een nadrukkelijk geluk of een nadrukkelijke ellende moet worden verwerkt, zijn zeker over het algemeen niet de beste en menig paar, dat zich door die branding heen gewerkt heeft, zal daarna lachend tegen el kaar zeggen: Hoe hebben we 't indertijd toch aangedurfd? Wat hielden We toen nog maar een beetje van elkaar en we dachten al, dat 't de Wereld Was !" Of zooals een pittige vrouw met al een jubileum" achter den rug laatst tegen me zei: 't Is niet, dat je in 't beginniet bereid bent, allerlei voor elkaar op te offeren; maar dat je het nog als opoffe ring voelt. Later kun je 't niet meer onderscheiden in de gemeenschappelijke gewoonte om 't elkaar zoo plezierig mogelijk te maken". Over deze dingen moesten de jonge ménschen vóór hun huwelijk hooren spreken; en dit soort moeilijkheden, het leed van den miskenden, goeden wil, het leed van verschillende gewoonten en familiegebiuiken moest behandeld wor den in de handleidingen voor verloof den en jonggehuwden", waarin men nu veelal dingen vertelt, die iemand in dat levensstadium juist liever niet beduimeld en uitgerafeld ziet. Als men hun vóór en in hun bruidsdagen de overtuiging kon bijbrengen, dat ze niet regelrecht den hemel der gelukzaligheid zullen invaren, maar dat juist nu hun leven van ernst en arbeid" begint, dan ben ik er zeker van, dat de statistiek van scheidingen in het eerste huwelijksjaar" met een sprong naar beneden zou gaan; en dat men de vroolijkheid en de fleur van de m rjarige paren voortdurend zou zien toe nemen. Want zoo ergens, dan geldt in het goede huwelijk de spreuk van den braven Coué: Eiken dag voel ik mij hoe langer hoe gelukkiger". Gezond voor jong en oud TtOO/ïttBKK VERZOET MH WHNia KOTEN' UWE WOON'INRICHTINa Spoor's Mosterd W. A. Spoor Jr.( Culemborg1. Clichc's Van Leer Amsterdam Fijne Lingeries ?? moeten steeds zorgvuldig gewas^1 schen worden; ? DE PELIKAAN" te GOUDA ^1 is daarvoor SPECIAAL ingericht; ? GEGARANDEERD onschade^B lijke behandeling. ^1 Vraagt eens om onze prijs^B courant No. 16 SMMMMMHMMMBMHM BLANK ALS HET GELAAT VAN MONA LISA te blijven, is de wensch van iedere vrouw, die er prijs op stelt haar natuurlijke bekoorlijkheid duurzaam te verzorgen. De keuze van de soort toiletzeep is daarbij een belangrijke factor. Neem gerust een proef met MONA LISA TOILETZEEP zij zal U in alle opzichten bevredigen en U zult er de heilzame uitwerking van op Uw huid met voldoening constateeren. Zij is door fijne geur en schitterende kwaliteit DE ZEEP DER UPPER TEN. M ueoitöwtaMMt

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl