Historisch Archief 1877-1940
18
DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND
No. 2601
AALTJE'S
CROQUANTE
CROQUETJES
DOOR ALIDA ZEVENBOOM
UIT HET KLADSCHRIFT VAN JANTJE
Juffrouw Ali
AH"....
Vindt u niet dat er iets van het
voorjaar inzit? Net of je door het
Vondelpark wandelt en de vogeltjes
hoort kwinkeleeren?
Ali"...
Nou, ja, hij zei wel juffrouw" er
voor, maar als u hem dat Ali" had
hooren zeggen, dan was het u, net als mij,
door merg en been gegaan en dat in
den schoonmaaktijd Het is toch
wel een bizondere man. Als bij wijlen
mevrouw schoongemaakt werd, dan
was meneer in geen velden of wegen
te zien en zijn humeur was net een
schip met zure appelen. En zelfs meneer
Pierre die toch altijd even opgewekt was,
kon dan wel eens een hartig woordje
spreken. Maar nooit tegen mij, dat moet
ik hem ter eere nageven.
En nu Ali", terwijl de kleeden zijn
opgenomen en de schilders binnen- en
buitenshuis aan den gang zijn en al de
stoelen op elkaar in de eetkamer staan
en wij in het kantoortje eten.
Een mensch mag zich niet aan ijdele
gedachten overgeven, zei dominee
Koffieberg van de week nog maar een mensch
is geen aardappel, dat zeg ik. En Ali"
is een verkorting, zoo iets als ik tegen
hem zou zeggen: Meneer Bobbie".
Stel je voor. Ik schrijf ervan als ik er
aan denk en toch als hij mij zoo noemt
waarom zou ik dan niet
Ik geloof, als de schoonmaak voorbij
is, dat ik me maar eens op een avond,
als wij knus bij elkaar zitten, verspreken
moet en meneer Bobbie" moet zeggen.
Ik kan dan altijd zien hoe hij het
opneemt.
Ziet u het al in de krant staan:
Verloofd.Alie Zevenboom
en
Bobbie Grijpsfuiver.
Ik mag er toch niet aan denken want
het zou zondige gedachten opwekken en
dominee Koffieberg heeft gelijk.
Er lag een kaart voor de modeshow
en meneer vond dat ik best gaan kon, al
was dan al dat werkvolk over de vloer.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn
oogen uit heb gekeken. Hoe durven
vrouwen zoo iets te dragen en nog wel
fatsoenlijke. Dat had mevrouw zaliger
moeten beleven ! Ze zou het bestorven
hebben.
Ik weet nog dat ze een crinoline
droeg. Ik was toen een heel jong ding
en alleen voor de schel. Nu gaat alles door
de telefoon. Ik was dus zooveel als de
telefoonjuffrouw van nu maar het was
geen gemeentewerk en ik was maar een
dienstbode". Wat is dat allemaal toch
veranderd en als ik nu een dienstbode
in de krant vraag, dan moet ik
adverteeren: hulp in de huishouding" an
ders komt er geen kip op. Hulp in de
huishouding !" Om de wanorde nog een
tikje grooter te maken. Ik ken dat.
En een crinoline was al eigenlijk on
zedelijk. Ik hoor het dominee Hoogerzeil
nog zeggen. Het vlechtwerk des duivels''
noemde hij het. Maar het stond toch
wel aardig als onder zoo'n schommelende
klok mooie witte kousen uitkwamen
en nu zag ik dat een van die modellen
ook een soort crinoline aan had, een
die alleen in de breedte uitstond. Op
het kaartje stond Reveil d'amour".
Meneer heeft me uitgelegd wat het
beteekende en ik kon het niet helpenVnaar
ik dacht in eens aan Ali". En nu hebben
wij?nogfmaarjén=lentedag gehad !
En^wèet u nog de mode derjtournures?
Meneer Pierre had er een liedje>op dat,
geloof ik, erg onfatsoenlijk was. Want,
hij zong het nooit als mevrouw in de
buurt was maar meneer lachte er altijd
om en neuriede het wel mee ook.
Het was iets van:
,, Queue de Paris
Ri de que Peu
Peu de que Ri
Pa de Ri queue!
Als ik maar durfde zou ik Bob....
meneer vragen wat het beteekent.
Er was ook een costuum dat heette:
Frissen des bois" ! Rilling in het
bosch", zei meneer. Net wat ik in het
Vondelpark van de week had. Nee, de
avondlucht is op mijn leeftijd niet goed
voor een mensch maar wat is tegenwoor
dig eigenlijk leeftijd?
Dat zit hem in de relativiteits
theorie, zei meneer. Alles is betrekkelijk
en als het nog eens zoo wordt dat de
mensch 140 jaar wordt, dan is een vrouw
van drie-en-veertig dat heb ik hem
opgegeven als mijn leeftijd, toen ik me
bij hem presenteerde eigenlijk in haar
eerste jeugd.
En of het nu kwam doordat ik op de
modeshow een glas witte port gedronken
had, weet ik niet, maar ik voelde dat
meneer me aankeek zooals meneer
Pierre ook wel eens kijken kon.
Ik zal morgen een heerlijk soepje voor
hem maken....
,,Chant de Mai" was een japon, waar
niets van een rok aan zat, maar eerder
een broek leek. Ik vond me zelf toch
eigenlijk wel zondig bij al die
wereldschheden zoo maar te zitten en taartjes te
eten maar moest het er niet van komen
nu de vrouwen zooveel van hun beenen
laten zien? De duivel zal nog wel
verdergaan ook, zei dominee Koffieberg,
voor hij zal worden uitgedreven maar
dan zal de overwinning ook zooveel te
schooner zijn. Maar de tegenkrachten
zijn al aan het werk en wij zullen moeten
getuigen en daarom zal het goed zijn als
onze zusters zich den volke vertoonen
gansch gesloten tot den hals en met rok
ken tot op den grond."
Kenners zeggen:
MIJ smaakt allén een
BROCHES
Cigaret"
Maar dacht u dat er n zuster van
onder de zestig den moed heeft zich zoo
bloot te geven aan de op- en aanmer
kingen van haar andere zusters, die niet
gesloten zijn tot aan den hals en die
beenen hebben dewelke een prooi des
duivels zijn, want u mag zeggen wat u
wil maar sinds de rokken kort zijn zie je
geen kromme beenen meer en ook geen
afgezakte kuiten en het wil er bij mij niet
in dat daar geen duivelskunsten bij te
pas zijn gekomen.
Ik zal er Maandagavond dominee
Koffieberg eens over spreken.
PEEK & CLOPPENBURG
Voornaamste Kleedinqinrichtin
op elk gebied