No. 2601 DE GROENE AMSTERDAMMER, WEEKBLAD VOOR NEDERLAND VOOR VROUWEN LENTEMIDDAG VAN ONS HUI S" DOOR ELIS M. ROGGE 'T" WAS Zaterdag 2 April 't Lentefeest van Ons -*? Huis". Wij hebben 't meermalen medege maakt. Eerst, toen Ons Huis" beperkt bleef tot de Rozenstraat, was 't in de groote bovenzaal van het eigen gebouw. Daar glommen in overvloed de gele dotters, de madeliefjes en andere grasbloempjes en daarboven uit wuifde met fijnen zwier het fluitekruid. Een lenteweelde door de kinderen der verschillende clubjes van de velden geplukt, was binnen de muren van het lokaal gebracht. Op 't tooneel werden vertooninkjes gehouden; er werd gezongen, kortom 't was een feest dat met de echte blijde lentestemming, door de rijke, overgroote natuurschat in de zaal, de belofte wist te brengen van den heerlijken zomer die aanstaande was. Maar Ons Huis" werd uitgebreid. In verschillende stadswijken kwamen andere Ons Huis"-en. Toen werd al spoedig de behuizing wat eng voor 't groote, vroolijke Lentefeest. Wat nood ! Men had toch de velden, de weiden in de omgeving van Amsterdam, waar de lentebloemen bloeiden, de vogels zongen en dus eerst recht de blijheid van de ontwakende natuur op allen kon inwerken. In groote vrachtauto's, naar wij hoorden de laatste maal 80 in getal, werden de kinderen tot over het IJ gebracht. Welk een gejuich ! wat een genot! Dat alleen al was een Lentefeest. En er werd op de weiden gedanst, er werd om den Mei boom gesprongen en gezongen. EenLentemiddagin de volle natuur! Doch ons Hollandsch klimaat is wisselvallig, er is weinig staat op te maken en zoo gebeurde het wel, dat het mooie Lentefeest de lentezon moest missen, dat 't koud en nat was en daardoor de stemming bedorven werd, want een fleurig kinderfeest vraagt nu eenmaal licht en warmte. En nu werd dit jaar vroeger dan andere jaren het Lentefeest gevierd in den Stadsschouwburg te Amsterdam. Welk een climax! De kleine Ons Huis"ers op de planken van dengrooten schouwburg ! Dat hadden ze zeker nooit gedroomd. Ons Huis" is voor algemeene samenkomsten zijn eerste gebouw ontgroeid. Het is een vereeniging die in liefde bloeiend" steeds wijder om zich heen grijpt, geleid door de krachtige hand van de Hoofd-Directrice mej. C. van Asperen v. d. Velde, die de teugels zoo flink weet te voeren, door het Bestuur en het groote aantal leerkrachten, aan de inrichting verbonden. In Ons Huis" Rozenstraat en de elf afdeelingen was door en voor de clubkinderen dit groote feest voorbereid. Den gansenen winter waren hoofden en harten vol van de aanstaande pret, de nijvere handen van de meisjes naaiden de pakjes, de jongens hadden de verzorging van alle tooneelattributen op zich genomen. De dansen werden ingestudeerd en er werd gehuppeld weken, maanden lang. 't Zou dit jaar eerst een echt feest zijn. Dat was 't ook in alle opzichten ! De schouwburg, in die middaguren gevuld tot in de nok, ook met een groot aantal kinderen, gaf een aanblik van kleur en fleur. Wel misten we het fluitekruid en de dotterbloemen, doch de zonnige kinderkopjes stelden ons daarvoor ruimschoots schadeloos. Alles jubelde en juichte om 't geen ging voorvallen. Heel de zaal leefde met 't gebeuren op de planken mede. In ruste werd de Menuet aanschouwd, van al die ouwerwetse menschen", zooals een meisje in onze buurt dit waarlijk sierlijke nummer van het programma, als zijnde buiten haar tijd, opvatte. Uitbundig sloeg de Poesenvreugd in 't voorjaar" in, en als tot laatste nummer de Boerenbruiloft" op de planken wordt gehouden, als het jonge bruidje met haar bruigom in den bokkenwagen onder de tonen van alle eendjes zwemmen in 't water'' het tooneel oprijden en jong en oud(?) zijn vreugde uithuppelt in de dansen van Sièp en allerlei bekende vaderlandsche volkswijzen en volksreien, dan glun dert de geheele schouwburg en begint het jonge publiek van vroolijkheid opstandig te worden. Zeker het beste teeken dat de vertooning inslaat en volkomen geslaagd is. Ja, deze Lentemiddag", hoewel voor Ons Huis" wat grandioos van aard, kan met eere geboekt worden. Ze was uitstekend verzorgd in allen deele. Hulde aan allen die hieraan hebben meegewerkt! Kleine fouten in deze voorname omgeving zouden dubbel storend naar voren zijn gekomen. Ze waren er niet. Treffend was het: Als de lente komt". De jonge lentefee roept de lentekinderen uit hun schuilhoeken. Op de tonen van de muziek komen ze in groepen aan: de bloemen, de bijtjes, de vlinders, de elfjes, de kabouters, de groene kikkers. Het tooneellicht speelt in ver schillende kleuren over de teere, licht gekleede figuur tjes. Dan komen de stadskinderen. Ze spelen hun kringspelletje in het groene bosch eerst alleen, daarna met de lentekinderen. In dit Nr. werd op de bekoorlijkste wijze het Lentefeest van Ons Huis" gesymboliseerd. Het was een spel van dans en vreugde, met de diepe kern?het doel van Ons Huis, om door ont wikkeling en beschaving aan de jeugd en rijpere jeugd de ware levensblijheid te geven, die tot geluk leidt. NA VEERTIG J AREN DOOR ANNA LAMBRECHTS?VOS ZOO iets liefs enflinksmoet met een fleurigheidje beloond worden." Het jonge meisje las andermaal die woorden op het kaartje en keek naar het mooie mandje met bloei ende roode tulpen, dat het vergezelde. In gedachten ging ze 'n jaartje terug. Toen stond ze op een zomerschen voorjaars middag met bloemen in de handen tegenover de zoozeer vereerde kunstenares en sprak: ik heb u al negen jaar bewonderd;" Dan moet er nog rriaar een tiende jaartje bij," was het antwoord, en de gulle lach van de concertgeefster klonk monter in het kleine kamertje achter het podium. Van dat podium af had zij ze geboeid, die gansche schare, kinderen en grooten, waarmede de zaal gevuld was: moeders met hare kleuters, muziekjuffrouwen óók met hun spannetje leerlingen, en zelfs vaders of ooms. Daar had ze aan den vleugel gezeten, met hare guitige liedjes, met hare Muizenwereld" vol muzikale vondsten, en ? last not least met het ,,roode boekje". Zóó iets alleraardigst van vinding! Hier was, naast de scheppende musicienne, de origineele paedagoge aan den gang. Wat wist ze nig te vertellen van de kinders in Utrecht die zij les gaf, van de rijmpjes, die de kinderen zelf mochten maken, waarvan zij dan de beste in het roode boekje noteerde en die zij, de groote Catharina, dan zelf voor hen op muziek bracht. En hoe? ! Allergeestigst en vol plastiek. De heele zaal leefde mé. Zie, dat was nu eens cht prettig/nuziek leeren, wat de kinderen op deze wijze spelenderwijs (en tóch ernstig) mochten doen, en waar ze voor hun heele leven wat van opstaken. Het jonge meisje, het kaartje nog mijmerend in de hand, overdacht dat tiende jaartje, dat verstreken was na die negen jaartjes, na het gesprek met de Utrechtsche kindervriendin. Toen had ze immers zelf liedjes neergeschreven, woorden en muziek en die had ze, met een bewon derend briefje, aan de vereerde componiste gestuurd. Maar het bundeltje-beginnelingenwerk was na 'n korten tijd van spannend wachten terugge komen; en het altijd ondeugende potlood van haar, aan wie ze deze liedjes dacht op te dragen, had er zoo hier en daar een opmerking bijgezet, die raak was en leerzaam tevens. En ten slotte, in een pittig briefje, stond te lezen: U schrijft makkelijk, haast al te gemakkelijk: dat is juist uw gevaar. Oa, nog eens naar een Meester, die weet te troeven." Het jonge meisje maakte juist een periode door van beginnend succes. Wie, die dat nmaal zelf heeft beleefd, weet niet mee te praten van zoo iets, dat is als een roes, die bedwelmt? En wat is het dan moeilijk om bij zichzelf te erkennen, dat men er nog bij lange na niet i's! Maar aan den anderen kant, als de jongste gevoelt, dat de oudere eigenlijk, op den keper be schouwd, gelijk heeft.... dan ja dan is de keuze nog wel even moeilijk, maar ten slotte eindigt het met: rechtsomkeert gaan op het reeds met be scheiden lauweren bestrooide pad. In haar hart gevoelde zij: deze bevoorrechte, deze hoogbegaafde, heeft gelijk. En de oprechte bewon dering voor haar, die zelve vroeger als beginwerk had gegeven liedjes als: Kinderen van n Vader" en Als 't zonlicht, dat neerstraalt," gevolgd door zooveel andere juweeltjes, die bewondering gaf haar mi een briefje in de pen: Ja zeker, ze gingnu opnieuw zoeken, en studeeren, hard, hard ploeteren, om hoogers te bereiken; de oude prullen begraven of liever nog, verscheuren. Het jonge meisje, later tot vrouw gerijpt, heeft nooit of te nimmer spijt gehad, dat ze dien wijzen raad van de oudere kunstzuster heeft opgevolgd. En.... op dat tiende jaartje van bewondering zijn er nog driemaal tien gevolgd. Want datzelfde jonge meisje van toen weet ook nu nog goed en hél muzikaal Nederland wét het dat Catharina van Rennes velen strevenden jongeren in Holland ten voorbeeld is geweest. Uit haar liederen straalt iets van groote, muzikaal-paedagogische waarde, omdat ze iets bevatten van haar eigen karakteristieke persoonlijkheid. Wie, die wel eens haar openbare les mocht bijwonen, kwam niet onder de bekoring van haar kunnen? Wat ze met de clubjes kinderen van opklimmenden leeftijd be reikt, is uniek. Nog tuit het in mijn ooren, het wisselspel van loopjes en gebroken accoorden en al dat zorgvuldig-geordende zangoefeningmateriaal. En nog denk ik aan den climax op dien warmen zomermiddag in het volle zaaltje aan de Brigittenstraat, toen die bende opgewekte kinderen onder hare schwungvolle" leiding de dynamische teekens moest uitbeel den. Hoe krachtig schalde het uit die goedgedrilde keeltjes: APRIL DOOR GEERTRUIDA CARELSEN Teekening voor , de Groene Amsterdammer" door Hermine Yzerdraaf Lentejurk van bedrukte wollen mousseline in fleurig patroon Au seuil d Avril, ouvrant Ia porie, Mars dit: Printemps, tu peux venir. Theophile Cautier "7 IEZOO, nu kan de lente binnenkomen. De ^ Fransche dichter laat het Maart zeggen; en wij weten allen, van oudsher, dat wij nu door den winter heen zijn. Wij weten allen ook wel bij ervaring, hoe het met die intree van de lente, in ons klimaat, gesteld is. Dat gaat doorgaans met horten en stooten. April doet wat hij wil", zegt het spreekwoord; en zijn wil brengt heel wat slingeringen mee. In traditie en taal is April de officieele vertegenwoordiger van veranderlijkheid. Men denkt, en heeft alle reden om te denken, dat de wereld mooi op weg is naar den zomer; en ziet, dan komt er plotseling een sneeuwstormpje als in Januari. Omgekeerd is, na een paar uur, die sneeuw weer ontdooid, en koestert ons de zonneschijn, zoo kostelijk als wij 't maar kunnen wenschen. Er valt op April niet te rekenen. Dat is lastig van hem. Even als van menschen, die datzelfde karakter hebben; hun luimen, hun inconsequenties, hun grilligheid maken hen moeielijk in den omgang. Ik zal de laatste zijn om het op te nemen voor menschelijke luimen. Doch aan den anderen kant leven er ook menschen, zóó vastgeroest in hunne consequenties, b.v. in hun eens opgevat oordeel over de een of andere persoon, dat zij er ik had bijna gezegd: met geen stok uit los te slaan zijn als ik niet begreep dat voor zulk een doel een stok juist het minst geschikte werktuig is. Als bij hen, af en toe, ook de Aprilzon eens doorbrak, te goeder uur hardheid en scherpheid in zachtheid verkeerend, op een incon sequente, maar verkwikkelijke manier? Leve Aprü's wonderdoende onstandvastigheid, die ons per slot, getrouw aan zijn ouden naam van Grasmaand, onze frissche groene weiden bezorgt, ? karakteristiek sieraad van ^het Hollandsche land schap ! Wat zijn we ge - zond!! Ja, Catharina van Rennes zaait gezondheid, lust en leven. Haar muziek is vaak als de zonneschijn zelve, waar ze in menig liedje van zong; daar gaat opbeuring, troost en levenskracht van uit. DRINK WEINIG MELK maar goede melk, van betrouwbaar GEZOND VEE, HOFSTEDE OUD-BUSSEM. KERKSTRAAT 67 TELEFOON 37344