F)e Groene J>CAVeckbIad voor Nederland Hotel HAMDORFF LAREN ZELFDE DIRECTIE ALS RESTAURANT TRIANON" AMSTERDAM ONDER HOOFDREDACTIE VAN G. W. KERNRAMP Redacteuren. H. BRUGMANS EN TOP VAN RHIJN-NAEFF Secretaris der Redactie i C. F. VAN DAM Ultg.t N.V. DE GROENE AMSTERDAMMER KEIZERSGRACHT 333 AMSTERDAM TOE AND HEEL Socfes OPGERICHT IN 1877 No. 2605 ZATERDAG 7 MEI 1927 De Economische Conferentie te Genève IN de rubriek Bijkomstigheden" van dit nummer komt Annie Salomons tot de con clusie, dat de cynicus, die al over wurmen praat, wanneer hij een gave vrucht in de hand houdt", minder schade aanricht, dan de idealist, die dweept over de schoonheid der vruchten, als ze in de modder liggen te verrotten". Het is gelukkig niet noodig, de keus te doen tusschen wrang cynisme en voos idealisme; maar als er geen andere uitweg overbleef, zou ik me ook liever laten indeelen bij de groep van menschen, die sceptisch staan tegenover onze heiligste goederen", dan bij hen, die er een caricatuur van maken. Want de geesteshouding van de eersten bergt ten slotte toch een dieper eerbied voor het ideaal, dan die van hen, die het profaneeren door te juichen ov^er de onvolmaakte afspiegeling ervan in de werkelijkheid. Dit geldt ook voor de gezindheid, die de men schen ten opzichte van den Volkenbond koesteren. Men kan deze instelling knauwen, zoowel door hare beteekenis te overdrijven als door die te onderschatten; maar nog gevaarlijker dan de ver guizing is voor haar de verheerlijking, omdat deze laatste de inspanning van alle krachten tot be reiking van het ideaal: vrede door recht, over bodig doet schijnen, omdat zij de volken in slaap sust met den waan, dat zij reeds door een stevig bolwerk tegen den oorlog zijn beveiligd, terwijl er in werkelijkheid nog maar een licht staketsel is opgetrokken. Daarmede is intusschen niet gezegd, dat alle kritiek op den Volkenbond voortvloeit uit waar achtige liefde voor de idee, die hij nog maar ge brekkig heeft verwezenlijkt. Men moet bij die kritiek wel onderscheiden tus schen de motieven, waaruit zij voortkomt. Er zijn er, die het doel, waarnaar de Volkenbond streeft, niet alleen onbereikbaar, maar ook op zich zelf niet begeerlijk vinden; die den strijd tusschen volken als een door God gewilden, of althans, in aanmerking genomen den aard van den mensch, als een onvermijdelijken factor in de wereld be schouwen; die het aankweeken van militaire ge oefendheid en tucht noodig achten en verslapping van de volkskracht vreezen bij het veldwinnen van de pacifistische gezindheid; die de ijveraars voor den vrede eigenlijk minachten als slappelingen en papbroêrs. Zulke menschen treft men in alle landen aan, in conservatieve en nationalistische kringen. Vóór den wereldoorlog uitten zij zich onbeschroomder dan daarna; er zijn er nu maar weinigen, die open lijk durven verkondigen dat zij den oorlog voor een gewenschte instelling houden; maar hun aantal begint toch weer te groeien. Veel talrijker zijn ech ter reeds zij, die heimelijk met hen instemmen en in private gesprekken ook wel voor die meening durven uitkomen. Het zijn dezulken, die gnuiven over de misluk king van Volkenbondspogingen, die zich smalend uitlaten over het geringe succes van de jongste bij eenkomst ter voorbereiding van een Ontwapenings conferentie en zich daarover verheugen, omdat het weer de juistheid van hun inzicht bevestigt, dat de Volkenbond toch maar larie" is. Maar men kan ook, uit een geheel andere gezind heid, telkens en telkens weer den vinger leggen op datgene, waarin de Volkenbond te kort schiet; men kan sceptisch staan tegenover den Volken bond, zooals hij nu nog is, en hem, voor het voor naamste deel van zijne taak: het scheppen van vrede door recht, een gelegenheid noemen tot het uiten van vrome wenschen, waarvan de groote mogendheden, onder zalvende betuiging van sym pathie, de verwezenlijking verijdelen, zoodra haar eigen belang zich daartegen verzet; men kan des noods den Volkenbond honen maar niet uit weerzin tegen zijne bedoelingen, neen, juist uit vurige liefde daarvoor, uit een gevoel van teleur stelling over den verren afstand tusschen wat nog maar bereikt werd en wat bereikt zal moeten worden, uit de begeerte om te waarschuwen tegen berusting en verslapping, om het vuur, dat ont stoken werd en nog maar flauwtjes brandt, aan te blazen tot een machtige vlam. Ook de door den Volkenbond in het leven ge roepen Economische conferentie, die in deze week te Genève is aangevangen, zal?het wordt reeds bij voorbaat erkend ook door hen, die de beste wenschen voor het slagen der bijeenkomst koeste ren slechts geringe resultaten opleveren van onmiddellijk te oogsten nut. Want het streven om de belemmeringen, die het internationaal ruilverkeer op zijn weg ontmoet, op te ruimen, zal, evenzeer als dat naar arbitrage. veiligheid, ontwapening, in botsing komen met het vermeende eigenbelang van de mogendheden, en thans niet alleen met dat van de groote, maar ook met dat van verscheiden kleinere. Voor het behoud van den wereldvrede is de heer schappij van het recht in de politieke betrekkingen tusschen de Staten een vereischte; maar als pijlers van het gebouw van dien wereldvrede moeten ook worden beschouwd: een ruilverkeer, waarbij de be langen van de gemeenschap der volken den door slag geven, en internationale regelingen ter ver zekering van sociale rechtvaardigheid in de be trekkingen tusschen arbeiders en werkgevers. Dit laatste werd erkend in het vredesverdrag van Versailles. Bij het Xlllde deel daarvan werd de organisatie geschapen, die internationale maat regelen moet beramen ten opzichte der arbeids voorwaarden. Het lidmaatschap van den Volken bond brengt tegelijk dat van deze organisatie mede, die overigens een groote zelfstandigheid tegenover dien Bond heeft behouden en alleen zijne jaarlijksche begrooting aan de goedkeuring van den Vol kenbond moet onderwerpen. Dezelfde reden, die de werkzaamheid dezer Internationale Arbeidsorganisatie remt, zal zich bij de Economische conferentie in nog hooger mate doen gelden. De regeeringen onthouden nl. dikwijls hare sanctie aan de ontwerp-verdragen, aanbevelingen en resoluties, waartoe op de ver gaderingen der Intern. Arbeidsorganisatie wordt besloten, hetzij omdat deze hun te ver gaan, hetzij omdat zij de daarin voorgeslagen maatregelen alleen ten uitvoer zouden willen brengen, wanneer ook andere landen dit zouden doen; zulk een voor waardelijke bekrachtiging is echter niet toegelaten. De Economische conferentie nu heeft in dit opzicht nog minder bevoegdheid; zij kan alleen van advies dienen. Maar over het opvolgen van haar adviezen be hoeft de Conferentie zich nog niet te verontrusten; het zou reeds veel waard zijn. als zij omtrent som mige onderwerpen een advies kon opmaken. Onze Nieuwe Letter Zooals onze Lezers zullen opmerken hebben wij in dit nummer een geheel nieuwe letter voor den tekst aangewend, welke met groote zorg voor de Groene Amster dammer gekozen en gegoten is. Onze nieuwe letter munt uit door twee dingen: Eenvoud en Duidelijkheid, welke twee eischen feitelijk alleen, maar dan ook ten volle, aan een letter gesteld moeten worden. Wij houden ons overtuigd, dat onze lezers deze verandering, welke een groote ver betering beteekent in het aspect en de gemakkelijke leesbaarheid van ons blad, zullen weten te waardeeren. De Inhoud staat op pag. 24 Aan stof ontbreekt het haar niet; eerder dreigt zij erdoor overstelpt te worden. Als zij haar aan dacht gaat wijden aan de belemmeringen van het internationaal ruilverkeer, kan zij een keus doen uit de volgende onderwerpen: de invoerrechten, ter wering van den invoer van buitenlandsche goederen; vooral na den wereld oorlog is dit streven in tal van landen toegenomen, deels uit nationalistische overwegingen, deels om niet meer, zooals in dien wereldoorlog het geval was, voor den toevoer van allerlei levensbehoeften af hankelijk te zijn van het buitenland; de zgn. vechttarieven, waarvan sommige staten zich bedienen om andere tot concessies op het gebied van de handelspolitiek te dwingen; de plotselinge en her haaldelijke wijzigingen der tarieven; de lastige douane-formaliteiten; de absolute in- en uitvoer verboden, soms gemotiveerd door de vrees, dat ziekten van planten en dieren worden overgebracht, maar ook wel onder voorwendsel daarvan uitge vaardigd. In het kort: het is de taak der conferentie, mede te helpen om de schotjes weg te ruimen, die het ruilverkeer bemoeilijken. Maar men spanne zijne verwachtingen niet te hoog ! De Commissie, die op verzoek van het Bestuur der Vereen, v. Volkenbond en Vrede een brochure heeft uitgegeven om belangstelling te wekken voor de Economische conferentie zou reeds tevreden zijn, wanneer als gevolg der conferentie de regeeringen meer doordrongen geraakten van de waarheid, dat de tegenwoordige belemmering van den internationalen goederenruil aan de gemeen schap schade berokkent" ! Bescheidener kan het niet. KERNKAMP