De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1927 7 mei pagina 14

7 mei 1927 – pagina 14

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 7 MEI 1927 No. 2605 door HENRIK SCHOLTE Rott. Hof stad tooneel: Hofjoden", door Hans Kottow |~)EZE ' Hofjoden ontleenen hun uithangbord aan. het feit, dat zij tijdens de Napoleon tische oorlogen een vluchteling-vorst onderdak verJeenden, ofschoon het gevaar niet erg dreigend .scheen. Maar zoo'n titel wordt gauw gegeven. In de laatste acte ,,toen Napoleon met z'n Helena op een eilend zat", zooals de text het, laten we zeggen geestig, uitdrukte werden de braven derhalve beloond met een soort Krelis Louwen-droom, en familie, aan het operette-hofje van Reule den Zooveelsten. Een niet onbelangrijke bijkomstigheid vormden 100.000 Thaler, die de vorst op zijn vlucht aan den pater familias in deposito had gegeven en die thans als geschenk. een aardige bruidschat voor de dochter beteekenden, al nam de familie er ook het hare van. Ge noemde dochter stond er echter op om te trouwen met het wat slappe zoontje van een in de buurt wonende maar gansch niet edele, neen miserabele familie, die maar 30.000 Thaler uit een loterij had getrokken en zich dus meer dan driemaal over troefd zag. Eigenlijk hoorde dat geld ook aan de hofjoden, maar zij schonken het met onbegrijpe lijke edelmoedigheid aan de sofjoden, die daarop ook nog de verloving poogden te saboteeren, aan gezien zij zooals wederom de text zegt hun zoon niet hadden grootgebracht om voor andermans kind te zorgen, Lieve familie ! Vervolgens verdwe nen de ellendelingen van het tooneel, want in een blijspel hoorden zij feitelijk niet thuis. En het geluk liep van stapel. Kenners zeggen: MIJ smaakt allén een BROCHES Cigaret" Er viel echter veel aardigs te waardeeren in het spel van Herman Schwab, die humeur en humor van een ouden, inwonenden marskramer met mili taire allures verdienstelijk wist op te disschen. Van Gasteren kon van zijn marsepeinen rol niet veel anders maken dan een mooie kop en een sonore voordracht. Dora llaus, als zijn vilijn tegendeel, toonde den moed der zelfverloochening, Reule was natuurlijk volkomen salonfahig. Maar het gaafste spel, een prettige en met animo gezegde rol, was wel van Mevr. Schwab?Weiman, als de algoede moeder des huizes. And all the rest is silence. DIT MERK IS EEN WAARBORG VOOR ONOVERTROFFÊN REPRODUCTIE EN ONGEËVENAARDE AFWERKING. N.V. DUTCH GRAMOPHONE COMPANY. AMSTERD. VEERKADE 22A DEN HAAO. Muziek in de Hoofdstad door CONSTANT VAN WESSEM Einde van het Concertgebouwseizoen 1V/I ET Beethoven's ,,Freude"-koor eindigde het seizoen der abonnementsconcerten in het Concertgebouw en de firma Philips zorgde er voor dat deze jubelroep der umschlungen Millionen" de wereld om ging. Het was imposant, want er werd, onder den indruk van het oogenblik met de grootste toewijding gezongen en Mengelberg gaf van de geheele 9de symphonie een prachtige en uiterst scherp gedetailleerde uitvoering. Dat deze gezongen finale van de symphonie nog altijd een beetje aandoet, ondanks haar indrukwekkendheid, als het volkslied achter aan Weber's Jubelouver ture, is een indruk, die ons niet wil verlaten, zelfs onder de volmaakste uitvoering, en het is begrij pelijk, dat Beethoven zelf het ,.probleem" er nog niet geheel mede opgelost vond. Het was een jeugdideaal van den jongen Beethoven, die do Fransche revolutie meemaakte, op deze hymne-achtige wijze (Ie muziek te verpopulariseeren en men stelt tegen woordig Beethoven wel een beetje te veel verant woordelijk voor een idee"-niuziek, die na hem kwam en feitelijk een uitvloeisel der romantiek is. /ooals reeds gezegd, de uitvoering was vrijwel volmaakt. Het orkest speelde voortreffelijk en geheel naar .Mengelberg's intentie, het koor gat' den prachtigsten denkbaren klank en alleen het solo-kwartet klonk ondanks de samenstelling uit eerste rarigs-zangers: Klisabeth Hethberg. Meta Heidel, l'rlus en Denijs. niet zoo geslaagd. Het gelukt een sopraan bijna nooit, trouwens, aan Beethoven's hooge toonligging te voldoen. Vooraf ging een cantate van Hach. waarin men de virtuositeit en het. uiterst subtiele zingen van Klisabeth Hethberg, beter kon bewonderen. Ken en ander werd aanleiding voor een grootsche huldigi

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl