«, ' DB GROENE AMSTERDAMMER VAN 21 MEI 1927 No, 2607 BUKOMSTIGHEDEN door ANNIE SALOMONS CCLXIX T~YE Zaterdagavonden zijn altijd feestelijk. Iedereen loopt in een schoon pakje te winkelen; niemand heeft haast, omdat de lange, vrije Zondag toch voor de deur staat; in de lekkere" toko's is een soort beurs van gezelligheid. Zullen we een endje in eenhongkong rijden?" zegt mijn gezel, die weet, dat ik er dol op ben. Laten we dan even loopen, tot de standplaats van Ah Lim", stel ik voor. Ah Lom is mijn vriend, ofschoon hij mij nog altijd als een min of meer overbodig aanhangsel van zijn toean" beschouwt. Maar ik heb een zwak op hem, omdat hij al in lang vervlogen jaren den toean" op Zaterdagavond naar en van de sociëteit kruide, en op den terugweg zijn belangstelling toonde, of meneer" gewonnen had of verloren bij het spel, ofschoon zijn belooning toch altijd even bevredigend bleef. Ik heb zwak op hem om z'n eerlijkheid, omdat, toen hij eens een gulden niet kon wisselen en meneer" zei: Nou, dan rekenen we een vol genden keer wel af", hij dat een verlof van zeven maanden lang onthield en toen de baas terug was en gewoon weer z'n ritje betalen wilde, hem afweerde met een: Nee, u hadt nog altijd recht op n gratis vervoer". Maar het beminnelijkste vind ik z'n trotsche dankbaarheid. Hij is, zooals vele protégés van den huize, een boef, die weinig voelt voor orde en tucht, en zoo was hij dan ook al zóó dikwijls vóór zijn beurt de rij der wachtende hongkongtrekkers uitgeschoten om een vrachtje te veroveren, dat hem niet toekwam, dat de politie ten slotte zijn rij-vergunning" had ingetrokken. Daar stond hij een middag, met een diep bedroefde snuit, achter het latwerk van n onzer ramen, en smeekte de voorspraak van den advocaat" af, om aan gebrek en broodeloosheid te ontkomen. En het moet zoo'n ongelukkigen paria wezen lijk wel tooveren lijken, als de machtige Europeaan dan maar naar de telefoon hoeft te gaan, en een paar minuten met overredende stem te praten, om de ramp, die zijn toekomst bedreigde, weer afgewend te krijgen, en hem de permissie terug te geven, niet voor over een week of over een maand, maar onmiddellijk. Een paar weken later was het NAAA ONTWERP W. P E NAAT. ? BESTAANDE UIT ? DRESSOIR.TAF E L. THBETAFEL.4STOELEM 2ARMSTOELEN ?.473. UITCEVOERD IN PRIMA EIKENHOUT EN IN ELKE GEWEN5CHTE HOUTKLEUR AFBEELDINGEN FRANCO METIGCO stortregen; dan hebben de hongkong trekkers volop werk en het geld stroomt hun toe; we stonden onder een colonnade, waar het eene volle karretje na het andere voorbij schom melde; de bloote voeten der kerels kletsten op den natten grond; het water gudste van de daken en we hadden 't gevoel, dat we daar nog wel een uur zoo zouden kunnen blijven staan, toen opeens, als de goede fee uit het sprookje, Ah Lim voor ons opdook, onder zijn druipenden, gevlochten hoed uit, lachend met zijn hoekigen kinnebak. Ik zag meneer daarnet staan, toen ik met een vrachtje voorbij kwam. Ik dacht wel, dat u nog geen hongkong gevonden zou hebben". Mijn hart sprong op van vreugde: goeie, goeie Ah Lim. Geen enkel pralend woord over al de aanbiedingen en bevelen, die hij op zijn terugtocht had afgeslagen; over het gewin, dat hij had gedorven.... Zoo maar gewoon, alsof het vanzelf sprak.... En toen hij ons tot onder de pendoppo van ons huis had gebracht, nam hij, stralend over zijn heele gezicht, tegelijk zijn wagentje weer op en reed den stortvloed in: Ik wil geen geld, meneer; meneer heeft me te goed geholpen". Sindsdien heb ik de overtuiging, dat de meest disréputabele vriendjes misschien wel de beste zijn, en Ah Lim is tot onzen lijf-hongkongtrekker bevorderd, al moeten we aan 't slot altijd nog een klein combat de générositéover de betaling ondergaan, waarin de Europeaan overwinnaar blijft onder de bedreiging, dat hij zich anders nooit meer wil laten rijden. . .. Ook nu springt hij vroolijk op, werpt z'n vettig stinkend sigaretje weg en trekt het dekkleed je glad. Hij negeert mijn minzaamheid, maar kijkt vol vertrouwen in het gezicht van den meester, klaar om op zijn eerste grapje in lachen uit te barsten. Wat heeft de G.G. toch tegen dit bedrijf?" zeg ik, als we veerend over het asfalt glijden. Deze kerels zijn altijd even jolig; ze werken alleen 's ochtends en 's avonds; als ze sparen, kunnen ze betrekkelijk vlug naar hun land terug". Ze sparen niet; ze gokken," zegt de ander, en hij kijkt met waardeering naar het elastisch opveeren van de vlugge gele beenen. Loopt die kerel uitstekend, hè?" Stoker zijn in de -buik van een schip in deze hitte, is toch veel erger", filosofeer ik door. Of in de mijnen werken.. .. Zoolang er geen weg is zulke ellendige baantjes op andere wijze te doen vervullen, geloof ik niet. ..." Tegelijk treft een oorverdoovend geraas ons oor; slagwerk, houten blokjes, het magere krassen van een piepende viool. Wajang China", zegt Ah Lim met een verheerlijkt gezicht, en we laten hem dadelijk ophouden. Je hoeft niet te wachten", zegt m'n man lachend, en Ah Lim lacht terug, omdat we alle drie wel weten, dat hij nu heel den avond door de ChineezenTORPEDO TYPE 509 7/12 P.K. 4 cyl. kopkleppenmotor, 4 zitpl., 2 por tieren, duco lak, leder bekleeding, bijzonder doel matig kapsysteem, 4 schokbrekers, vierwielremmen, afneemb. wielen,reservewiel, 5 ballonbanden, compleet uitgerust voor den weg Fl. 2400.?. J. LEONARD LANG, Stadhouderskade 114, Amsterdam. /ERT KTIMMERINttN WOON INPKHTINJEN EN VEE/IERIN4EN STEUNZO LEN (^SS^HO f&} NET OPSTAANDEN BUITENBAND MERSTELT DB/ PLATVOET \\ O.A.MESSING. V O.Z.VOORBURSWAL 33*. Prb. ^ VfcMET BINNEN6ASTHUIS DE HOLLANDSCHE HUISVROUW houdt van een frissche, heldere wasch; daarin heeft zij gelijk, maar niet iedere Hollandsche Huisvrouw weet daarvoor het adres DE PELIKAAN" te GOUDA staat ter Uwer beschikking. Vraagt eens om onze prijs courant No. 16. Spoor's Mosterd W. A. Spoor Jr., Culemborg-. Pension 'T MATTHIJSStNHOUT" Blaricum (Gooi). Clichés Van Leer Amsterdam nder den Jt. tf/laarten, Qjen (/iaat? - Taar/em - (stmsferdam. wijk achter ons aan zal blijven slifferen, om de kans, dat we moe worden en nogeens z'n sportkar willen bestijgen. . . . Maar bij het loketje voor de opera hebben we dadelijk een nieuwe, vreugdevolle ontmoeting; de Chineesche bureaulist lacht van zijn eene oor naar z'n andere: Glad to see you, Sir. Walk rightin,Sir. . . . No. no, you're welcome here. . . . very pleased, Sir". Ik ben er langzamerhand aan ge wend geraakt, dat we op straat dooi' de wonderlijkste seigneureri als intimi worden gegroet: Arabieren met fijne puntbaardjes; hadji's onder hun witte mutsjes, Batakkers, Mandailingers en tengere Maleiers.... Dat brengt het vak zoo mee, en ik blijf ook nu geduldig wachten, tot het geanimeerde gesprek is afgeloopen. Het blijkt de gewezen hoofdkassier van een groote Europeesche bank te zijn, en de link" is een gemeen schappelijke relatie, die naar Djember is overgeplaatst. Als hij al het nieuws weet, buigt hij ons naar binnen. En we staan in de enorme hall, waar de muziek nog onverminderd door raast(Wordt vervolgd) Voornaamste Kleedinqinrichtin op elk gebied