DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 4 JUNI 1927 No. 2609 B1JKOMST1GHEDEN door ANNIE SALOMONS CCLXXI E hoorden de zware ossenkarren oyer den weg denderen en het volk, dat te hoop geloopen was, joelde enj gilde er omheen. Zoo moet het in\ de revolutie zijn toegegaan", dacht ik onmiddellijk, als er een hooggeplaatste naar de guillotine werd gereden en 't gepeupel jouwde en'schreeuwde, om aan zijn dronken zelfoverschatting uiting te geven " Maar wat er eigenlijk aan de hand was, wisten we niet. Ze hebben hier achter twee tijgers aaa gekregen", zei onze alwetende maior domus. Ze zijn in hokken van het station gebracht. Je kunt ze hooren brullen". 't Valt me nog mee, dat ze in hokken zitten", zei de ander. Ik heb nog den tijd gekend, dat de oude mevrouw hierachter een paar heel jonge tijgers naast haar stoel had liggen, zooals een ander poesjes. Niets '' plattierig We kunnen straks wel eens gaan kijken, als 't volk wat weg getrokken is". Het erf van onze achterburen is het wonderlijkste hoekje tropenleven, dat ik ken; en ik weet, dat ik er in Holland aan terugdenken zal, als aan iets dat eigenlijk niet werkelijk kan zijn ge weest: het woonhuis, hoog op palen, staat in het midden; in de rondte er omheen zijn de boxen voor de paarden, bij1 elke box leidt een ladder naar een soort duiventil er boven, waar, ka mertje naast kamertje, de paardenknechten met hun familie resideeren; een paar donkere kindertjes hangen m eestal uit elke opening, alsof ze in den eigenlijksten zin er uit puilden. Verder wemelt bet erf van kippen; magere poezen houden er hun saturnaliën; er loopen minstens vijf of zes honden rond, en dan is er nog een vlottende bevolking, die nu eens uit een olifant, dan weer uit een log suikerbeertje, en dezen keer uit een grópten en een kleinen tijger bestond... Toen we, dien warmen mane-avond, het blauw-overschenen dierenrijkje in liepen, was het er verwonderlijk rustig, ondanks de uiteenloopende bewoners; de honden snuffelden even aan onze beenen, en lieten zich toen bevredigd weer neer; een nieuws gierig race-paard rekte zijn langen hals en snoof, maar verder was er geen geluid, dan het geplas van de paardedie, voordat ze hun heete EETKAMER MAAA ONTWERP W. P E NAAT. ? BESTAANDE UIT ? DRE55OIR.TAFEL. THEETAFEL.4STOELEN 2ARMSTOELEN ?. UITGEVOERD IN PRIMA EIKENHOUT EN IN ELKE GEWENSCHTE HOUTKLEUR AFBEELDINGEN FRANCO METZCC2 slaapsteden betrokken, nog even ver koeling zochten in de glanzende, trillend-lichtende rivier. Achterin, waar een paar auto's ge stald stonden en een sado zijn disselboomen als lange armen naar den hemel rekte, zat, bij een olielamp, de magere trainer in zijn singletje. Bij onze nadering stond hij op en met zijn hand naar de hokken wijzend, zei hij rustig: Hier zijn ze; de een is al een flinke knaap, maar die schijnt erg moe te zijn van de reis.... De ander is veel tieriger; hij blaast als je in zijn buurt komt". Vreemd, dat de paarden er zoo rustig onder blijven," zei ik, naderbij komend. Ach, als tijgers een paar dagen in een hok hebben gezeten, zijn ze al veel van hun lucht kwijt. Dat merken de paarden ook en dan weten ze, dat 't geen kwaad kan. Als je een tijger in 't' wild tegenkomt, ruik je al van heel ver een lucht als van citronelolie.... Nu is 't nog maar een zwakke ammonia-geur." Hij hief de lamp op, zoodat de schijn in hun phosphoriseerende oogen viel; de een, met een prachtig gestreept lang en tenger lichaam, wendde zich vermoeid af, maar de ander gromde en blies en keek nijdig naar z'n tralies. Ik blijf er vannacht maar bij", zei de trainer, zoo'n eersten nacht kun je nooit weten; ze zijn zoo on wennig." Ik weet niet, of je kunt zeggen, dat Marinus veel van dieren houdt; in dat woord zit misschien te veel week heid; maar hij heeft er verstand van; hij kent en begrijpt ze, en niemand, die paarden beter van stilstaande koliek, surra of droes kan genezen, niemand, die hier in de omgeving de drinkplaatsen van de herten beter te vinden weet. Tegenwoordig gaan we dikwijls met lampen op de jacht," begon hij te vertellen. Als ze een licht zien, blijven de herten meestal op een meter of vijftien afstand, als gebiologeerd, staan; maar 't is moeilijk schieten, want ze lijken in die schemering grooter, hooger, dan ze zijn.... We hebben den laatsten keer ook veel dwerghertjes gezien, ja mevrouw, heelemaal de vorm van een hert, maar niet grooter dan een konijntje". In de Maleische volksverhalen, in de oude sprookjes speelt het dwerg hertje dezelfde rol, als de vos bij ons, klein maar slim". Nu moeten we morgen weer op de varkensjacht om een lekker hapje voor de tijgers te hebben." Een mooi leven," zei de advocaat, met iets van benijden in zijn stem, alsof hij op dat oogenblik alles er voor had willen geven, als hij ook mee de wildernis had mogen intrekken, om het spoor van een wild zwijn te volgen, of om uren onbeweeglijk te liggen wachten, tot zich een nobel hert ver toonde. En ik, grootestadskind van m'n jeugd af, die geleefd heb bij boeken, schouwburgen en concerten, voor wie het leven uit een serie artistieke gebeurtenissen bestond, ik zat op een ruwe, houten kist en voelde me^wonderlijk gelukkig. De Spider 7/12 P. K. 4 cyl. kopkleppenmotor, 2 zitplaatsen met ruime 3c in achtergedeelte, duco-lac, lederbvkleeding, 4 schokbrekers, 4-wielremmen, afneembare wielen, reserve-wiel, 5 volballonbanden. compleet uitgerust voor dao weg Fl. 2200.?, J. LEONiiD Stadhoiidtn'kad.114," mmm Snelschrift ln den Boekh- en na postwissel bij RIËNTS , , o Zelfond. 95 Ct. f r. * . . DagUerrestraat 28. DEGELIJKE OPLEIDING, mond. en schrift, aan bovenstaand adres. G/nder den Jt. y/teubeien. Q)en \3iaa - ^/laarlem ? - (/Imsferclam. HERSTELT O.A. O.Z.VO Mosterd W. A. Spoor Jr., Cutemborcf. Fülranc ^Inrtnan Keukengoed enz.. LaKens, oioopen, ook ^ e£nvou. digste, behandelen wij steeds op de beste wijze. Uw wasch heeft onze bijzondere zorg l Vraagt eens om prijscourant No. 16 aan de meer dan 100 jarige Stoom-telierijJEPELimfT te GOUDA. Cliché's Van Leer Amsterdam VICTORIA-WATER Bij geregeld gebruik OBERIAHHSTEIN digestie bevorderend mannen praatten over de aanstaande races, over de griffins, die van den overwal waren gekomen, over de qualiteiten van een paar oudere paarden. Soms kwam een bruine kerel, zijn zwarte haar druipend over zijn voor hoofd, na zijn bad, het rivierpad opgeklommen; een paard schopte tegen zijn beschot, of een hondje huilde in zijn slaap. De donkere stemmen, rustig en traag, schenen aldoor dezelfde woorden te hanteeren van kruis",, en longen" en ruime draf". De maan sproeide zulk een overdaad van licht, dat iedere boom. een wonder van ijlheid werd; en erhingen geuren van Kajoelaut en kerkhofbloemen in de lucht. Vlakbij lag de kleine tijger en keek met lich tende oogen in de lamp. En ik kon me niet begrijpen, dat ik ooit, weei op een podium in een warme, volle zaal zou staan; en dat prettig zou vinden. PEEK & CLOPPENBURG Voornaamste Kleedinqinrichtin op elk gebied