No. 2611 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 18 JUNI 1927 23 Op een gezonde, sterke, rood-wangige vrouw zou hij nooit meer verliefd kunnen worden, maar de bleeke, zwakke, ongelukkige Tanja bekoorde hem. En hij streek haar verheugd over haar haar en schouders, drukte haar handen en droogde haar tranen. . . . Eindelijk hield ze op met schreien. Nog lang bleef ze klagen over haar vader en over haar zwaar, ondragelijk leven hier in huis en ze bezwoer Kowrin zich in haar toestand in te denken. Dan begon ze langzamer hand te glimlachen en te zuchten, dat God haar een zoo slecht karakter gegeven had, en tenslotte lachte ze hardop, noemde zichzelf een idioot en holde de kamer uit. Toen Kowrin kort daarna in den tuin kwam, liepen Jegor Sjemjonytsj en Tanja al weer samen te wandelen alsof er niets gebeurd was, en aten roggebrood met zout, omdat ze allebei honger hadden. V. Voldaan dat hem zijn rol als vredestichter zoo goed was afgegaan, liep Kowrin het park in. Hij ging op een bank zitten peinzen en hoorde het geluid van rijtuigen en vrouwen-ge lach er was dus bezoek gekomen. Toen de avondschaduwen over den tuin begonnen neer te strijken, dronCADILLAC Het feit, dat de Cadillac dikwijls voor veel duurder wordt gehouden, dan ze in werkelijkheid is, pleit wel zeer sterk voordehooge plaats,dle de CADILLAC in de algetneene achting inneemt K. LANDEWEER UTRECHT AMSTERDAM Biltstraat 74 ~ Singel 430-432 gen vaag de tonen van do viool on zingende stemmen tot hem door en dat herinnerde hem aan den zwarten monnik. Waar, in welk land of op welke planeet zwierf nu die optische ongerij mdheid ? Nauwelijks was de legende hem weer ingevallen en in zijn fantasie de donkere gestalte weer opgedoemd, die hij in het roggeveld gezien had, toen van achter de sparren, vlak t genoverhem, onhoorbaar, zonder het minste geritsel een man van middelbare grootte te voorschijn kwam, het grijze hoofd ongedekt, geheel in het zwart en blootsvoets als een bedelaar en op zijn bleeke. als doode gezicht teekenden zich scherp de zwarte wenk brauwen af. Vriendelijk met het hoofd knikkend kwam deze bedelaar of zon derling na-av de bank toe en ging zitten. Kowrin herkende den zwarten monnik in hem. Ken minuut lang keken zij elkander aan Kowriu verbaasd, de monnik vriendelijk, af en toe een beetje listig, met een uitdrukking van zelfverzekerdheid. Maar je bent toch een spiegel beeld, zei Kowrin. Waarom ben je hier en waarom blijf je op n plaats zitten V Dat komt niet uit met do legende. Dat doet er niet toe ant woordde de monnik aarzelend, met zachte stern en hij wendde zijn gezicht naar hem toe. De legende, het spiegel beeld en ik het is alles een product van jouw overspannen verbeelding. Ik ben een hallucinatie. Je bestaat dus niet? Denk daarover, zooals je wilt, zei de monnik en glimlachte vaag. Ik besta in je verbeelding en je ver beelding is een deel van de natuur. Dus besta ik ook in do natuur. Je hebt een heel oud, verstandig en in hooge mate expressief gezicht, alsof je inderdaad meer dan duizend jaar geleefd had, zei Kowrin. Ik wist niet, dat mijn fantasie in staat was zulke verschijningen to.scheppen. Maar waarom kijk je me zoo verrukt aan? Beval ik je zoo goed? Ja, je bent een van do weinigen, die men met recht de uitverkorenen der Goden noemt. Je dient de eeuwige waarheid. Je gedachten, je plannen, je bewonderenswaardige kennis en je heele leven dragen het goddelijke, het hemelsche stempel, omdat ze het wijze, het schoone, dat is dat wat eeuwig is, gewijd zijn. Je zei: de eeuwige waarheid.... Maar is er een eeuwige waarheid noodig on bereikbaar voor de menschen, wanneer er geen eeuwig leven is ? Kr is een eeuwig leven, zei de monnik. Je gelooft dus aan de onsterfe lijkheid der menschen? Ja, natuurlijk. U, menschen. wacht een groote, luisterrijke toekomst. l'] n hoe meer menschen als jij er op aarde zijn, hoe eerder die toekomst werkelijkheid zal zijn. Zonder jullie, de dienaars van het hoogste beginsel, die bewust en vrij leven, zou demenschheid niets zijn; had zij zich naar de natuurlijke orde ontwikkeld, dan moest ze allang het einde van haar aardsche geschiedenis verwachten. Maar gij zult haar «enige duizenden jaren eerder binnen voeren in liet rijk van de eeuwige waarheid en daarin ligt uw hooge verdienste, (i ij be lichaamt in u den zegen van God, die op do menschen rust. - Kn wat is het doel van het eeuwige leven? vroeg Kowrin. Als van ieder loven het genot. Hot ware genot ligt in hot kermen on hot eeuwige leven biedt talloozo on onuitputtelijke bronnen van kennis 011 in dion zin is gezegd: In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen. ----- Als jo \visf. hoe prettig hof is Kenners zeggen: MIJ smaakt allén een BROCHES Cigaret" naar je te luisteren ! zei Kowrin en hij wreef zich vergenoegd do handen. Daar ben ik blij om. Maar ik weet zeker: als je weg bent, zal de vraag of je al of niet bestaat, me gaan kwellen. Je bont een zinsbegoocheling, een hallucinatie. Dat beteokent zeker, dat ik goostos-ziok, abnormaal ben. Kn al was dat zoo? Wat moot jo je ongerust maken? Jo bont ziek omdat je boven je krachten gewerkt on je overspannen bobt en dat beteekerit, dat jo je gezondheid aan do Ideo ton offer hebt gebracht en dat do tijd nabij is, wanneer je ook je loven zelf geven zult. Wat is er beter? Dat is immers, waarnaar alle begaafde, door don hemel gezegende naturen streven. - Als ik weet, dat ik geestelijk ziek bon. hoe kan ik dan mezelf goloovon? Maar hoe weet je. dat do gonialo monschen, in wio do heele wereld gelooft, ook goon verschijningen gezien hebbon? Do geleerden zoggen tegen woordig dat hot genie verwant is aan do abnormaliteit. .Mijn vriend, gezond 011 normaal zijn alleen middelmatige kuddo-monschen. Do voorstellingen over onzon zemuvziekeii tijd, over uitputting, degeneratie eiizoovoorts kunnen alleen hen ernstig veront rusten, die hot doel van hun lovoii in hot heden zion. dat zijn do kuddonionsohon. Do Romoinon zeiden: ..inons sana in oorporo sano , ( \ \' tn'dl rt'/