DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 23 JULI 1927 No. 2616 BUKOMSTIGHEDEN door ANNIE SALOMONS CCLXXVIII "NJ ATUURLIJK was ik in Indi algemeen gewaarschuwd: Op 't oogenblik lijkt alles van Holland je nu zoo mooi, maar als je er eenmaal bent, zul je eens zien, hoe het je tegen valt; als je er uit bent geweest en je hebt het wijdere leven leeren kennen, dan zie je, dat het toch maar een klein landje is met bekrompen menschen, geen durf, geen go"...." Ik weet niet precies, waaruit die rivaliteit tusschen den Hollander uit Holland en den Hollander uit Indi is te verklaren, maar het is niet te ontkennen, dat ze elkaar a priori met een ziekere verdenking aanzien. Is het in het vaderland nog altijd de nawerking van het sprookje, dat zoo'n Indisch gast" een soort avon turier is, die op een schoen en een slof in de koloniën is komen aandrijven en er met een wagenlading goud uit is teruggkeerd? En moet de teleur stelling van den koloniaal bij het weerzien der achtergebleven familie vooral hieruit worden verklaard, dat iet in vroeger tijden veelal jongens «it zeer bescheiden milieu waren, die in het land, waar men naar geen afkomst vroeg, hun carrière maakten; .en die, terugkomend, zich aan de benauwde kamertjes en de benepen -denkbeelden van hun krentenwegende «n dubbeltjessparende naast-bestaan?den voelden ontgroeid.. . Wie ook in Indiëop de hoogte van zijn eigen kring" in Holland bleef, «lacht ik, zal zich allicht bij zijn Tterugkeer over niet veel anders te verbazen hebben, dan over de be hangsels aan de muren en de meneeren in pandjesjas achter de broodkar; maar ik had al lang genoeg op de wereld rondgekeken om te weten, dat de heftigheid van een verlangen dikwijls omgekeerd evenredig is aan de bevrediging, die zijn vervulling geeft, en daarom boog ik onder deze verzekeringen bescheiden het hoofd en schreef naar Holland, dat, volgens algemeene ondervinding, wij veroor deeld waren elkaar voorloopig slechts zeer matig te waardeeren.. Dat ik hen bekrompen en zij mij snobbish zouden vinden en dat ik nog wel dikwijls naar Indiëterugverlangen zou... Nu geloof ik, dat het met dat terugverlangen" naar Indiëeigenlijk zóó zit: als onze zenuwen door de zeereis, door de kou, door het rustige, normale leven van Holland weer «terker zijn geworden, en we denken terug aan het wijde erf, waarop we 's middags zaten thee te drinken; aan de avonden, als de maan heel de "wereld blauw verzilverde en aan de EETKAMER NAAA ONTWERP W. P E NAAT. ? BE5TAANDE UIT ? DRE5SOIR.TAFEL. THBETAFEL.45TOELEN 2ARMSTOELEN UITGEVOERD IN PRIMA ?IKBNHOUT EN IN ELKE GEWENSCHTE HOUTKLEUft AFBEELDINGEN FRANCO rilMETZGC heel vroege ochtenden, met den dauw nog over de bloemen, dan zeggen we: Het was toch een goed land," maar we vergeten, dat wij zelf daar niet waren, die we hier mogen zijn; dat we daar niet rustig, niet open staand voor de schoonheid, niet gezond, maar slap en zonder weer stand waren. Indië, met een klimaat, dat ons niet aantastte, dat ons niet over spannen maakte, maar ons even vredig liet, als we in ons eigen land zijn, ja, dat zou een begeerlijk land wezen; want dit is het eerste, dat den terug gekeerde opvalt: wat zijn de menschen in de koude streken vriendelijk, voorkomend, weinig prikkelbaar. Niet alleen je vrienden en bekenden, maai de politieagent, wien je den weg vraagt, de winkelbediende, de tram conducteur; zooals de menschen uit de oorlogvoerende landen niet uit gepraat konden raken over de wel willende stemming bij ons, zoo her leeft hier de koloniaal. Het is niet een voorzichtig elkaar ontwijken en het goede oogenblik afwachten; maar er is een natuurlijke, opborrelende vroolijkheid tusschen den groenteboer en den wegwerker, het dienstmeisje en de fruitvrouw. En de belangstelling, het meeleven is onbegrensd: ik vraag een portier van een Bank met welke tram ik naar het Zuiden van de stad kom; en niet alleen dat hij het me uitvoerig uitlegt, maar hij blijft, ofschoon ik me al lang aan'den anderen kant van den weg geposteerd heb, voortdurend in de verte vorschen, of er nog niets aankomt, en als het gewenschte bordje tenslotte ver schijnt, wuift hij me discreet maar dringend toe. om m'n aandacht te trekken, en pas als ik het voorbalcon heb beklommen en hij me veilig weet onder de hoede van den gemoedelijken bestuurder, hernemen zijn oogen hun droomerige rust.... En juist op dat voorbalcon, sta ik ineens tegenover onzen ouden tuinman met zijn beziel den Toorop-kop, die jarenlang zijn strammen rug over onze bloemen heeft gebogen en die waarempel nu nog vraagt: Als mevrouw in Den Haag komt wonen., ach, wat is de oude mevrouw er nog gauw uit geweest. Maar den tuin heb ik magge houën. ." En omdat dat lief vertrouwde van de juffrouw in de drogisterij, die je onmiddellijk herkent en nog weet welke zeep je gebruikt, van den tram conducteur, die je bij de halte van vroeger vragend aanziet en van de oude huisnaaister den gerepatrieerden Indischgast zoo sterk treft, maakt hij ook wel de vergissing, dat hij nu meent, dat dit land niets dan knussigheid en kneuterige goedheid biedt. Maar laat hij eens naar de fabrieken en de wer ven, naar de groote bankgebouwen en de kantoren kijken ! Holland is even min een slaperig, suf landje, als het een land van niets dan boert j es en boerinnetjes is. Zonder veel praal van woorden wordt er hard gewerkt, en als men misschien wat voorzich tiger in zijn manier van zakendoen is dan in de koloniën, men weet toch ook wel degelijk zijn kans te grijpen. En om en achter al dat gedoe van menschen ligt als een grootsch decor het wijde, welige, vlakke land onder de geweldige regenluchten, in het milde, rijpe licht van de zon, altijd mooi en boeiend en eindeloos dierbaar aan oogen, die het lang missen moes ten. Nog hangen de meidoorns vol roode bouquetjes; de klimroos aan den tuinmuur wordt al wit; de eenden Hier is de Kachel!!! een vulkachel, U kent toch het nieuwe systeem CENTRALE VERWARMING. Zoo niet, vraagt nog heden onze brochure: IN DEN WINTER DE ZOMER IN UW HUIS HERINGA & WUTHRICH, HAARLEM. Tel. 11966 Voor den Haag: C. OLDENBURQ Jr., Rijswijk. Tel. Den Haag 18970 Voor 't Oooi: W. SEIBERT, Oranjelaan 3 A, Bussura. Tel. 1515. (ynder den Ji. ^J/taarten ^Windsor (o/iairs (J) e n (Jlaag ^Amsterdam LUX-DE CAMERA" Hebt U interesse voor fotografeeren? Zoo ja, leest dan het gecombineerde fototijdschrift LUX-DE CAMERA" dat begin Juli is verschenen, VRAAGT GRATIS PROEFNUMMER. Administratie Warmoesstraat 147/151 - Amsterdam. HOTEL GROOT-BADHUIS", ZANDVOORT. Kamers met volledig pension vanaf f 8.50 RICHT U TOT /3^*S""B"'!B^ TEOOJTHOT, VOOR /PECIALE l STEUNZO LEN ( MET OPSTAAN DEM BUITEN R AN O > / HERSTELT O&/PLATVOeT\\ O.A.MASSING. O.Z.VOORBURGWAL 33* K,MET BINNEN6A&THU1S) OVERHEMDEN NAAR MAAT FR. SINEMUS 20 Leidachestraat 22 - Amsterdam BOULJTINHET [IIWÏI8.N!» VERSTREKT DE DIRECTIE PHOENIX-MEUBELEN" Voor WONING ca KANTOOR rijn GOED, GOED KOOP en worden onder GARANTIE geleverd ?» *? BEHANGEN - STOFFEEREN - BEDDENMAKERIJ Magazijn Damrak 76 Tel. 48489 <? <*°eva svs ro »* Fabriek.Toonkamen WarmoèMtraat 141 Tel. 42689 in den singel hebben negen kleintjes en als de zon ondergaat, o de wonderlijke lange schemeringen. lijkt het water in de plassen rood. Lieve vrienden in Indië, die me zooveel over de ontoereikendheden van het vaderland en van zijn bewoners hebt verteld, laat ik u toegeven: het is een koud land; midden in den zomer kruipt men nog van tijd tot tijd bij een electrisch kacheltje en de vervoermiddelen staan verre bij die van Indiëachter. . . . Maar wat de rest betreft, kan ik alleen met dien eenen regel van Jacqueline van der Waals antwoorden: ,,Niets heeft me ooit teleurgesteld."