DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 13 AUGUSTUS 1927 No. 2619 Een Amerikaansche beeldenstormster in Britsch-Indi door Mr. H. G. KOSTER l' Katherine May o T N onzen tijd wordt vereerd al wat uit Indi ?komt. Wel te verstaan: uit Voor-Indië, Britsch-Indië. Indische Wijsbegeerte, Indische godsdiensten, Indische architectuur, sculptuur en dichtkunst houden de verbeelding van duizenden westerlingen geboeid. Zelfs meenen velen onzer, dat een Indiër als een tweede Christus in ons midden is opgestaan. Zij luisteren naar zijn woord, ont vangen en huisvesten dien Indischen Messias als een vorst. In de fantasie onzer tijdgenooten schijnt Voor-Indiëeen tooverland, mysterious India", waar rijzige Mahatma's rondgaan, Meesters van Wijsheid, toegerust met bovenaardsche krachten; waar heilige mannen aan de oevers van stilspiegelende wateren zich verdiepen in Veda's en TJpanishads; kortom, waar de schoonheid, de reinheid, de liefde en de rust wonen, waarnaar ons bedorven en rusteloos westen hijgt als een van dorst versmachte naar lafenis. Koet Hoemi, Tagore, Grandhi:' als goddelijke muziek klinken die namen velen in het oor; een belofte van een nieuw morgen rood: een,, het daghet in den oosten !" Zietdaar de poëzie. * * * Nu het proza. Doet eens een vereerder van dit Indiëeen nuchtere, gewone vraag uit de aard rijkskunde of uit de geschiedenis. Vraag hem de namen van de volken, die er wonen, van de provincies, waarin het grondgebied is verdeeld; vraag wie Akbar was, wie Warren Hastings. Tien tegen een, dat hij u het antwoord schuldig blijft. De vereering van Indiëzooals die bij theo sofen en Tagore-minnaars tot uiting komt, is dikwijls slechts de vereering van een fata morgana., van een door eigen fantasie geschapen lucht spiegeling. Daar in die wonderlijke dweepzieke bovenkamers leeft een ander Indiëdan de echte tastbare driehoek, die zich uitstrekt tusschen de Perzische en Bengaalsche golf, van de Himalayatoppen af tot in den Indischen Oceaan. Over dat werkelijke Indië, land van stof en zweet, van cholera, pest, dood, hongersnood en waanzin komt ons vertellen een dappere Amerikaansche vrouw Miss Katherine Mayo in haarboekMotter/ndw.l) Moeder Indië": dat is de naam waarmee de Hindoe bij voorkeur zijn geboortegrond aanduidt, zooals de Bus ook spreekt van Moedertje Rusland". Katherine Mayo heeft Indiëin alle richtingen door reisd van den Kyberpas tot Kaap Comorin, van Karachi tot Manipoer. Zij heeft gezien hoe arm het volk is, hoe onwetend, en hoe ziek, lijdend vooral aan venerische ziekten. Zij heeft de gasthuizen, gynaecologische klinieken, crèches bezocht; zij heeft gezien hoe de kinderen er sterven als muizen; hoe vuil het volk is, hoe zwak en futloos. Zij heeft gehoord de volksmenners, die de kwalen óók kennen en als al-genezend middel uitschreeuwen: swaradj, swaradj, d.w.z. autonomie, zelfregeering voor Indië. Zij is gaan denken, studeeren, inter viewen, statistiek gaan beoefenen. En zij is ge komen tot de zeer scherp geformuleerde conclusies 'TRANSPORT Mij. HOLLAND"i 'Weesperzijde 94 AMSTERDAMS |Telefoon 51271 Tel.-Adrcs Transport", f Verhuizingen, door geheel Europa per meu-! ? belwagen en gesloten spoorwegwagons, j ') binnenlands ook per gesloten autoverhuis- < | wagens met aanhangwagen. Binnen een > rayon v. 80 K.M. bespaart men Hotelkosten > BEWAARPLAATSEN VOOR GEHEELEEN© )?GEDEELTELIJKE INBOEDELS die zij heeft neergelegd in haar boek. Deze: wat e goeds is in Indië, dankt het aan Engeland; swaradj is een dwaasheid en een misdaad; jammer en lijden der Voor-Indische bevolking zijn grootendeels het gevolg zoowel van de toomelooze, perverse zinne lijkheid der Indiërs als ook van de verderfelijke dogma's van den Hindoe-godsdienst. De perversie der Voor-Indiëers is godsdienstig en de godsdienst is pervers. Dat is de kern van Miss Mavo's boek, haar sfovj'dboek. Het ergste sexueele misbruik der Hindoes be treft volgens Katherine Mayo het kinderhuwelijk. Het Hindoe-meisje mag reeds de oudste heilige boeken schrijven het voor de eerste bewijzen harer puberteit niet ontvangen vóór haar huwelijk. Zulks behoort in het huwelijk te geschieden. Daarom trouwt zij op een leeftijd, waarop haar westersche zusjes de eerste klasse van de lagere school bezoeken. Menses, welke vóór het huwelijk zijn ingetreden, beduiden: ongebruikt gelaten conceptiemogelijkheid. Dit is een zware zonde: een gelegenheid tot reïncarnatie van een ziel is voorbij gegaan. Natuurlijk zijn de gevolgen van het kinderhuwelijk rampzalig. De copulatie is in den regel violatie. Tallooze jonge schepseltjes bekoopen het met haar leven. Komen zij de physieke ontredde ring en den psychischen schok te boven, dan brengen zij ongelukkige zwakke babies ter wereld, waarvan 40 % in de eerste week, 00 % in de eerste maand sterven. De geheele tragiek van het kinderhuwelijk geeft de auteur weer in de beschrijving van een kliniek, waar kraamvrouwen zoet gehouden werden met speelgoed. En met een herinnering aan het Engelsch kinderversje: early io bed and eurli/ to rise" zet schrijfster boven het hoofdstuk .,eurly to marry, early to die !" In 1025 maakte de leeftijds grens voor het kinderhuwelijk een punt van debat uit in de Legislative Assembly. Uit de verslagen van dit Indisch parlement citeert schrijfster menige wreed-cynische uiting van rechtzinnige Hindoes, die liever de kindervrouwtjes aan vernieling en dood prijsgeven, dan afstand doen van hun eeuwen oude vooroordeelen. Katherine Mayo, hoewel een tegenstandster van Gandhi, geeft hem alle eer, die hem toekomt; ook hij is een fel bestrijder van het kinderhuwelijk; het afnemen van zijn populariteit is voor een groot deel daaraan toe te schrijven. Des te heviger laakt zij Tagore, die in zoet-bloemige taal het kinderhuwelijk verheerlijkt. In aanmerkinggenomen de vele hatelijkheden, die schrijfster aan het adres der theosofen richt, had zij óók wel even mogen vermelden, dat de stichtster der Theoso fische Vereeniging, Mevrouw H. P. Blavatsky, het kinderhuwelijk steeds heeft afgekeurd en bestreden. C oionel Olcott vermeldt daaromtrent een merk waardig geval in Old Diary Léaves. Van jongsaf is het leven van het Hindoe-kind in pervers-sexueele banen geleid. De moeder onder wijst de jongens zoowel als de meisjes zekere voor het lichaam zoo schadelijke verkeerde gewoonten: zij meent, dat dit de jongens vroeg tot mannen maakt. Muurschulderingen in de Hindoe-tempels (alleen te vergelijken met de waanzinnig-erotische muurschilderingen in de opgegraven huizen van Pompei) vergiftigen al vroeg de fantasie der kinde ren. Op het voorhoofd der meisjes wordt met roode verf een obscene teekening aangebracht. In het bizonder bestrijdt Mayo de tempel-prostitutie. Wie Herodotus gelezen heeft, herinnert zich zijn mededeelingen omtrent de tempelprositutie te Babel. (Muzen, boek I 199). Welnu, de tempelprostitutie bestaat in Voor-Indiënog, al is haar doel en in richting verschillend van de Babylonische. De tempeldeernen te Jaggernath (Poori) in Orissa bijvoorbeeld, waarheen duizenden jaarlijks ter bedevaart gaan, dienen hoofdzakelijk om den pelgrims in de bedevaartsdagen ter wille te zijn. De pelgrims reizen vaak zonder hun echtgenoot^ en aan onthouding denkt een Hindoe nooit, tenzij hij een sadhoe (heilige) of yogi (asceet) is; doch dit wordt hij, volgens schrijfster, pas als hij door liederlijk leven is uitgeput. De ouders brengen de meisjes zelf naar de tempels om ze daar te doen opleiden. Eerst hebben die kinderen daar een prettig leventje; ze worden geoefend in zang on dans en getooid met de juweelen van den god. Als KATHERINE MAYO VAM HELLES ? TABAK ? IS I-WC/2X1.ITEIT zij echter haar bekoorlijkheden verliezen, worden zij ontslagen en trekken er op uit, eerst als straat deernen en later als bedelaresseri. Een af zonderlijk hoofdstuk is gewijd aa,n den toe stand der weduwen. Van oudsher is de toestand der Hindoe-weduwe berucht. Het verliezen van den echtgenoot wordt beschouwd als een straf voor vreeselijke zonden in vorige incarnaties. Vandaaidat eigenlijk de weduwe tegelijk met het doode lichaam va.n haar man behoort te worden verbrand. Van oudsher pleegde dit in Indiëte geschieden. Het is de befaamde zede der suttee". In 1829 werd het door de Engelschen verboden; het geschiedde nogtot diep in de negentiende eeuw clandestien. In onze koloniën heeft de laatste weduwverbranding (op Bali) plaats gehad in 1903. Nog komt het voor, dat Hindoe-weduwen zich vrijwillig met petroleum overgieten en zich in brand steken. Deels is dit gehechtheid aan de swMee-traditie, deels vrees vooide haat en verachting, waarmee de Hindoe omgeving de weduwe overstelpt. Ook zij komt vroeg of laat op het breede pad: tweede huwelijk is ten strengste verboden. Is het reeds voor ieder duidelijk, dat dergelijke zeden een verslappende»}., verziekenden invloed op het ras moeten oefenen,. die invloed wordt nog verergerd door het kasten stelsel. Getrouwd mag alleen worden binnen de Bijzondere Aanbieding 3 kamers salon huiskamer f 1175 en f 1775 slaapkamer HEEOEnOBACMT 5OO AM 5 T C Q D A M