De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1927 13 augustus pagina 6

13 augustus 1927 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 13 AUGUSTUS 1927 No. 2619 BI JKOMST1GHEBEN door ANNIE SALOMONS CCLXXXI \X7 ANNEBB aan een kind, of aan iemand, die naar den geest een kind gebleven is, iets naars overkomt, pleegt hij onmiddellijk de schuld te geven aan oorzaken buiten hemzelf: hij .beschuldigt die stoute tafelpoot,"waaraan hij zich heeft gestooten; hij slaat zijn moeder, als hem. iets tegenloopt, en als hij zijn glas melk om gooit, roept hij: Jij hebt het gedaan,'' tegen zijn onschuldige kinderjuffrouw, die drie meter van hem afstaat. Ook de primitieve mensch, al kan hvj niet meer in die mate zich zelf be driegen als het impulsief reageerende kind, geeft zijn keukenmeisje een standje over het eten, omdat hij den heelen dag tegen een moeilijkheid in z\jn werk heeft zitten optornen, die hij niet onder de knie kon krijgen, en als hij een ochtend te laat is opgestaan, fulmineert hij, zoolang hij bezig is zijn toilet te maken, over boordeknoopjes, die verlegd zijn, over een spiegel, die niet goed is opgehangen, over een lekken fietsband en te warme thee; ? ?en hij vergeet op te merken, dat al die grieven tegen zijn omgeving plotseling verdampt zijn, als hij tóch nog net zijn trein heeft gehaald, of als hij toch nog vóór het sluiten van de poort op ^school was. Ik geloof, dat in deze zielsgesteldlieid een van de redenen gezocht moet ?worden, waarom men zoo vaak zegt, dat het weerzien van het vaderland na .een lange afwezigheid tegenvalt, waarom men dan maar weer begint op te snijden over den goeden, ouden tijd." Die oude tijd was niet beter dan de tegenwoordige; maar wij waren toen beter; jonger, hoopvoller, minder critisch, minder bezwaard door de loome berusting van Koning Salomo, dat al deze dingen zoo moede zijn, dat het niet is om uit te spreken. ..." En daarom, omdat de fout, de achteruitgang in ons veranderde zelf zit en niet in onze omgeving, voelen we ons tenslotte minder teleurgesteld un beter op z'n plaats in een stad, die gegrosid en gemoderniseerd is; in een familie, die andere levensgewoonten heeft aangenomen, dan in een stil dorp, dat pijnlijk, dat tergend precies hetzelfde is gebleven als twintig jaar geleden. Want de verbouwde, uitge breide stad raakt niet aan zeere plekken in ons binnenste; we staan als vreemden tegenover elkaar, die geen van beide meer zijn, wat we waren, toen we elkaar verlieten; we kunnen elkaar misprijzend bezien, maar de innerlijke afstand beveiligt ons voor kwetsing. Wie echter op een windstilten zomer avond, als de wereld pittig geurt naar EETKAMER NAAR ONTWERP W. P E NAAT. ? BESTAANDE UIT ? DRESSOIR.TAFEL, THBETAFEL.45TOELEH 2ARMSTOELEN S. 475. UITGEVOERD IN PRIMA EIKENHOUT EN IN ELKE GEWENSCHTE HOUTM.EUR AFBEELDINGEN) FRANCO eiken en dennen, waar telkens een zoet wolkje lindebloesem doorheen waait, in de streek is beland, waar zij als kind haar eerste natuurindrukken kreeg, op de scheiding van de Betuwe en de Veluwe, in het mooiste land, dat God ooit heeft geschapen; wie daar dan den grooten tuin terugvindt, waar zij als een jongen zoo wild heeft gewipt en geschommeld; waar zij, later als jong meisje, zich heeft geweerd tegen de stormachtige aanvallen van geluksverlangen, als de rijke bloei om haar heen te vol scheen om in eenzaamheid te dragen; die kijkt langs het wel bekende, onveranderde met oogen, die door tranen moeite hebben om te zien. ... Ja, daar staat de wip op dezelfde plaats, en de schommel even ervoor; daar is nog de ton om over te loopen, en de bank, onder de sparreboomen, waar je wegkruipen kon, dat niemand ter wereld je meer kon ont dekken. .. . Daar is de hertenkamp en de geschoren boom, en de rieten tuinhuisjes, waar je, als 't weer heel mooi was, mocht ontbijten. . . . Daar is de groote, glazen verandah, waar de feesten werden gegeven; en zelfs het kijkglaasje, waardoor je het wijdsche panorama aan je voeten nu eens rood en dan weer groen gekleurd kon zien.. . . Maar ach, de oogen, die erdoor mogen kijken, zijn niet meer dezelfde ! Het is alsof het geluk en het verdriet, dat aan hen voorbij is ge trokken, sinds dien verren, verren tijd, ze beurt om beurt vermoeid hebben; en als we stil staan bij de jasmijnstruik, waar, dien lang geleden avond vóór het diner, een jong meisje in een groen japonnetje, nog juist even een witte bloem wilde plukken en er den jongen man vond, die naar ZuidAmerika zou varen, en die er haar n vroeg voor z'n knoopsgat, dan lijkt het leven zoo wonderlijk lang, en dan lijkt oud worden zoo vreemd en droe vig, dat het strijkje, dat smeltend een fantasie uit Carmen inzet, de maat doet overloopen. Want het is, alsof we heel ons verleden door onze vingers zien glijden, de dwaze, uitgelaten kindertijd, en dan al het droomen en verlangen en vreezen van onze zestien jaar, en hoe lang is ons hart zestien jaar gebleven, onstuimig, verlegen, en hulpeloos tegenover het bedwelmende leven; hoe lang hebben we met onze plannen en mogelijkheden ge speeld, als mét kleurige ballen, die we n voor n in de lucht wierpen, ze volgden met brandende oogen, tot ze neervielen, en hun glans verloren. .. . Des Lebens Lenz blüht einmal und nicht wieder." We hebben dien regel honderdmaal blijmoedig gereciteerd, zonder iets te vermoeden van de tra gedie, die hij bevat; maar wie hem voor 't eerst beleeft, klemt zijn handen samen, en beseft, dat er iets funda menteels in zijn ziel is veranderd. Want het weemoedigste van een weerzien is niet, dat de omgeving zoo dikwijls onherkenbaar is geworden; maar het weemoedigste is, wanneer elke struik en elke bank nog precies op dezelfde plaats staan; wanneer de linden nog even dringend geuren, het land met dezelfde rijke tinten aan onze voeten ligt; als het dus .enkel en al leen ons hart moet zijn, dat zoo stil en moe is geworden, dat geen geuren en geen spel het meer bedwelmen kun nen. ... O zeker; ook de wereld blijft zich niet altijd gelijk, maar ze ver andert veel langzamer dan wij: zij rekent met eeuwen, wij met jaren; zij blijft krachtig: wij verouderen snel. ,.Le temps passé, disons-nous; Torpedo-Type 509 7/12 P.K. 4 cyl. kopkleppenmotor, 4 portieren, duco-lak, lederbekleeding, bijzonder doelmatig kapsysteem, 4 schokbrekers, vierwielremmen, 5 afneembare wielen met vol-ballonbanden, compleet uitge rust voor r /* A ft f\ den weg I *? *? v "*? ' J. LEONARD LANG Amsterdam, Stadhouderskade 114 HOLLAME BADPLAATSEN Aanbevolen Hotels: Zandvoort XX7"-i Wijk HOTEL D'ORANGE HOTEL DRIEHUIZEN f BAD HOTEL i ZEE-DEPENDANCE. TtOO/ÏKBffK WP/TBEKT U FOTO/EN BEdCOOTIN(j VOOR WOON INCKHTINdtN Spoor's Mosterd W. A. Spoor Jr., Culemborg1. Cliché's Van Leer Amsterdam MET OPSTAANDEM BUlTENRANO HERSTELT DE/ PLATVOET \\ O.A.MESSING. V O.Z.VOOR6URGWAL 334. PflDAl» VÈHET BINNENGASTHUIS! HOTEL GROOT-BADHUIS", ZANDVOORT. Kamers met volledig pension vanaf f8.50 VICTORIA-WATER Bij geregeld gebruik OBERIAHNSTEIH digestie bevorderend mais nous nous trompons: Ie temps reste; c'est nous qui passons." Wij gaan voorbij, als schaduwen; wie altijd in dezelfde omgeving blijft. tusschen dezelfde menschen. merkt den overgang nauwelijks, maar wie ver weg is geweest, en lang heeft gedroomd, hoe liet zijn zou. als hij weer terug kwam; wie al droomend zijn leven. zooals het eens was, in de toekomst heeft geprojecteerd, hij merkt met schrik, dat het vaderland niet minder heerlijk was dan hij het zich voor stelde; maar dat hij zelf als een ander is teruggekeerd, en dat vooral in dien zin liet oude liedje waarheid bevat: ..lis sclüulet oft, weim man auf Heise. geilt."

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl