De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1927 10 september pagina 10

10 september 1927 – pagina 10

Dit is een ingescande tekst.

DE fÜENE AMSTERDAMMER VAN 10 SEPTEMBER 1927 No. 2623 ;*? *» v ** £' l,,t ? iv f, tf:' iV ^ 4; w: Jhr. Mr. F. Beelaerts van Blokland, Minister van Buitenlandsche Zaken, Voorzitter van de Nederlandsche Delegatie te Genève. Het allernieuwste op het gebied der bewapening : een monster kanon voor het beschieten van vliegtuigen. SPREEKZAAL Kunstenaarsmisère 1"~\ B heer A. H. v/d. Feen die in uw blad een tip" gaf aan kunstenaars en publiek over de ontwijfelbare oorzaak" der misère onder eerstgenoemden, maakt een rekensommetje en be cijfert, dat een schilderstuk van b.v. een halven vierkanten meter oppervlak met lijst en verf etc. den schilders ? 15.?zegge vijftien gulden, kost. Waar is de lijstenmaker die een behoorlijke hjst immers een factor van beteekenis voor een wandversiering" voor ? 10.?kan en wil leveren? En dan meent de heer v. d. F. nog wel, dat / 15.?erg ruim berekend is. Ik heb pas voor vier lijstjes waarvan dégrootste 40 X 50 cM. was /80.?betaald en ik loop ook op de koopjes. De heer v/d. F. zal de gansche Ned. Schildersbent aan zich verplichten, indien hij ons dat adres van dien lijstenmaker aan de hand kan doen. Wat verder de te hooge prijzen betreft. Inderdaad zijn er zulke gevallen. Maar generaliseeren is fout. Op de laatstgehouden tentoonstelling van de Ver. de Brug" waren prachtige schilderstukjes, en niet eens van de eerste de beste, waar maanden lang aan gewerkt was, te koop voor ? 300.?Maar ik moet toegeven, ze waren niet 50 bij 100 cM.,de heer v/d. F. schijnt echter niet te weten, dat de eene schilder heel anders werkt dan de andere, want een schilder die vlijtig is, behoorlijk acht uur per dag werkt en niet uit luiheidsdrang op de divan gaat liggen wachten op inspiratie, werkt hoogstens zeven dagen aan een stuk van een halven M2". Elke schilder die er langer over doet is lui of verknoeit z'n tijd. En een schilder die meerdere doeken maakt 'en uit artistieke overwegingen slechts een daarvan wil tentoonstellen en verkoopen zoo een, nu ja die is ook waard dat hij armoe lijdt. Elke week minstens een schilderij van minstens Keen halven vierkanten nieter er bljjftjiogJtijdTgenoeg over voor^om^schetsen of ontwerpen voor andere dingen te maken" A ? 100. 52 x f 100 = ? 5200. Gaat af 52 x ? 15. = ? 780.?. Blijft over ? 4420 per jaar, dat is toch een behoorlijk inkomen? Er is slechts een bezwaar. Er zijn duizenden schilderij-ma/cers zegt v/d. F. (de eenigo juiste benaming voor zulke worst-, pardon schilderijen draaiers). Laten wij aannemen, dat er in ons land slechts duizend zijn 1000 x 52 schilderijen = 52.000 per jaar alleen voor ons goeie landje. Als die niet alle verkocht worden, ja dan zullen de schilderijen makers uitverkoop moeten houden zooals elke gewone nuchtere zakenman. Er is ook niets tegen als er maar verkocht zou worden. Maar ik vrees dat ook dan nog vele werken onverkocht terug zouden komen, want zoolang nog een groot deel van het publiek niet kan zien wat een goed uitsluitend vakkundig gesproken en een slecht schilderij is, zoolang zullen er slechts weinigen ? 100 uitgeven voor een schilder stuk. Kijkt u maar eens de binnenkamers en salons van gegoede burgers na, de grootste prullen hangen aan den wand. Op de Ver. De Brug" is voor het eerst hier in ons land de mogelijkheid geopend om in huurkoop te koopen. U ziet, wij zijn zakelijk, nuchter. Waarom zou men wel een auto of piano in huurkoop koopen en geen schilderij ? En ook de minderwelgestelde kunstliefhebber krijgt zoodoende een kans. Zoodra nu de behoefte aan een goede wandversiering bij het publiek even sterk ontwikkeld is als de behoefte aan muziek in huis, zoodra zal de misère der kunstschilders minder worden. De kwestie van meer steun van Rijk en Gemeente in den vorm van subsidies van ver. of opdrachten laten wij nu maar onbesproken. Laat de heer v/d. F. eens nazien hoe karig de schilders gewaardeerd worden in vergelijking b.v. met musici of tooneelspelers. De ontwijfelbare oorzaak" van de misère der schilders schuilt dan ook niet in de prijzen die zij vragen, och kom, dat zijn slechts enkele onverstandigen. De kwestie is wel wat ingewikkelder. Maar een der hoofdoorzaken is hierin gelegen. dat het publiek geen behoefte heeft aan schilder kunst omdat ze niet kleurgevoelig ontwikkeld is ert over 't algemeen ook niet genoeg onderscheidings vermogen bezit om goed werk van slecht werk teonderscheiden. JAN VISSER.. (Van redactieieeye bekort)Risico _ Tn uw blad van 3 dezer bracht de WelEd. GestrHeer Mr. E. van Bolhuis een belangwekkend stuk over Notaris en risico". Mogen we nu ook eens; het risico beschouwen, dat de burgerij loopt, inverband met de al te veel voorgekomen malversatiën in de laatste jaren gepleegd, door hen, diehet in hen gestelde vertrouwen zoo deerlijk mis bruikt hebben? Was dat vertrouwen lichtvaardig?' Geenszins. Men kiest zijn medicus of rechtsgeleerde, nadat men zich naar de betrouwbaarheid van den persoon tot wien men zich vervoegt, goed heeft geïnformeerd. Bij een Notaris acht men de nood zakelijkheid daarvan uitgesloten. Bij hém toch,. benoemd en aangesteld door de Kroon, die bij het uitoefenen van zijn functie onder een zeker toe zicht van den Staat blijft (immers bij tijdelijke afwezigheid is hij telkens tot het doen van mededeeling daarvan verplicht), voelt elke cliënt zich veilig. Het groote publiek en zeker ten platten lande, ziet nu eenmaal in die officieele benoeming een waarborg. Bestaat er niet een annaloog verband in het risico dat de Notaris loopt, in het geval door Mr. v. B. beschreven en het risico dat de Staat moest loopen, ingeval burgersg eruïneerd worden,. door eene misdraging van een der enkelen door den Staat aangewezen vertrouwenslieden ? Door meer bevoegden wordt dit onderwerp wellicht van voldoende beteekenis geacht, om het nader uit te werken. Zou het verschaffen van Cautie of borgstelling bij de benoeming niet verplichtend, kunnen gesteld worden? C. &v : t t

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl