De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1927 10 september pagina 19

10 september 1927 – pagina 19

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 10 SEPTEMBER 1927 19 Uit het kladschrift van Jantje CHARIVARIA r las, zou onbekend, als een belachelijke - dwarsdrijver, ergens in ellende zijn omgekomen, als niet een pad in het dichte woud, bij de invallende duis ternis, Drouet verborgen had voor zijn vervolgers. Hoe hij toen de inwoners van Varennes alarmeerde en de heele Koninklijke familie gevangen nam, is uit de geschiedenis bekend. Twee dagen later trok de man die een dag te voren nog volslagen onbekend was, aan het hoofd van dertig duizend gewapende leden van de Nationale garde, bejubeld als redder van Frank rijk en van de vrijheid, Parijs binnen, leverde zijn gekroonde gevangenen in de Tuilerieën af, werd door de Hooge - Nationale vergadering met dank eii eer overstelpt en zijn naam werd overal met vloek beladen waar hoogmoed heerschte en vrees voor het verlies van privileges. Niet lang zou deze haat slechts in woorden zich uiten ! Drouet die het aangeboden geld der natie met ver ontwaardiging van de hand gewezen had, werd door zijn dankbaar geboor testadje naar de Nationale Conventie afgevaardigd, stemde vóór den dood van hem, die slechts door zijn be moeienis verhinderd was de poorten van Frankrijk voor den vijand te openen"; overigens vermeed hij het redenaarsgestoelte, want zoo veel verstand als hij had van paarden, hooi en haver, zoo weinig bezat hij de gave van het woord. Het was de wonderdadige kracht van het Comit de Salut public om geen talent onbenut te laten, en zoo 1. wam ook Drouet, getooid met de wapperende -veeren en de almacht van den volksafgevaardigde. als kwartiermeestergeneraal in de oorlogszöiie. Het was kort na het verraad van Dumouriez, de Oostenrijkers belegerden Maubeuge, de paarden in de vesting zouden zijn verhongerd als Drouet niet eiken nacht een aanval gewaagd had voor de poort, tot op een keer zijn paard over een sloot en onder hem weg sprong, en hij bewusteloos door Oostenrijksche huzaren werd opge nomen. Vóór den commandant der ? KeieerUJke troepen, graaf von Mannsfeld-Coloredo gebracht, aarzelde Drouet geen oogenblik, zijn waren naam te noemen, bekende kalm. dat hij dezelfde was als de gehate schoelje die Maria Theresia's dochter, de zuster van den keizer in de gevan' genis gebracht en zijn koning naar het schavot gesleept had l.... In de zwaarste ketens geklonken, voortgedreven met kolfstooten, liet graaf Mannsfeld hem te voet naar de vesting Luxemburg brengen, waar door bijzondere instructies zijn pro voost werd verscherpt. Maar meer dan alle lichamelijke folteringen werd de vurige patriot gekweld door de ge fantaseerde nederlagen van Frankrijk die zijn bewakers hem onder hoon mededeelden. Het was de tijd der gebroeders Montgolfier; als ijverig krantenlezer had Drouet iets gehoord van parachutes, hij naaide twee beddelakens aan elkaar, knipte een gat in het midden, en waagde met dit primitieve valscherm den sprong uit het doorgezaagde tralievenster van zijn cel in de 20 M. diepe vestinggracht. Hij kwam wel levend, maar met een gebroken been neer, de pijn ontlokte hem een kreet, die de wachtposten alarmeerde, en zoo werd hij opnieuw gevangen gezet en v oor straf naar Spielberg gebracht, de Bastille van de Habsburgers, waaruit geen ontkomen mo gelijk was. Daar zouden honger, gebrek aan lucht en aan hoop zelfs over , zijn taaien levenswil hebben getriomfeerd, als niet het nieuw gekozen Directoire van Frankrijk het laatst-overlevende lid der konink lijke familie, de nicht van den keizer, die nog in Parijs in den Temple ge vangen zat, in ruil voor de uitleve ring der gevangen leden van de Con ventie had aangeboden. In Bazel vond de ruil plaats en zoo trok postmeester Drouet voor de tweede maal door een deel van Frankrijk, ditmaal in de koets van de bevrijde koningsdochter, wederom in elk dorp als een held gevierd, door Parijs met enthousiasme ontvangen, ten tweeden male met feestelijke toe spraken geëei'd in. de Conventie, die weliswaar van naam gewisseld had en nu Baad der Vijfhonderd" heette. Voor den martelaar der vrijheid Jean Baptiste Drouet was een plaats open gehouden in den Baad, hij mocht onmiddellijk te midden der vijf honderd zijn ambt aanvaarden, maar hij voelde zich niet thuis in de ver anderde vergadering. Waar waren allen die vanaf deze tribune den troon ten val hadden gebracht? Waarom bleven de poorten van den Jacobijnenclub gesloten ? Zijn leden smacht ten hi de gevangenissen, in plaats van de vrijgelaten royalisten, die brutaal hun reactionaire liederen zongen, patriotten afranselden onder de oogen van het souvereme" volk, dat ver hongerd en in lompen door de straten sloop, terwijl oorlogsleveranciers, oor logswinstmakers en meer dergelijke uitzxiigers van het volk met half naakte vrouwen in het Palais Royal braspartijen hielden !. .. . Nauwelijks twee maanden na zijn feestelijken terugkeer was Drouet al genoodzaakt om uit Frankrijk te vluchten; hij was in het complot van Babeuf tegen het Directoire betrokken en zou aan den beul worden overge leverd, als men hem pakte. Maar hij bleef niet in Zwitserland, zooals andere lotgenooten, hij vluchtte tot naar Indië, had den maandenlangen zeiltocht om Afrika juist volbracht, toen de Fransche kranten hem de overwinning van de Radicalen op den ISden Fructidor en zijn amnestie berichtten. Onmiddellijk, zonder te overleggen, scheepte hij zich weer in, en. kwam nog juist op tijd om zich bij den staatsgreep van Bonaparte aan te sluiten. De eerste consul bleef hem geen dank schuldig, de voormalige postmeester keerde als prefect terug naar Sainte Menehould, en het scheen een tijd lang alsof de bewogen periode van zijn leven ten einde was. Maar Napoleon dolf het onderspit, kozakkenpaardeii traden de landerijen van Frankrijk plat, de Oostenrijksche uniformen, waaraan hij, door Spielberg een hatelijke herinnering had behouden, drukten den prefect het geweer der .vrijschareri in, de hand, dreven hem aJs aanvoerder de wouden in, waar hem niet alleen de vijand maar ook het eigen vaderland, de nieuwe regeering der Bourbons, die zich door den vijand had laten installeeren, als een roofdier liet ver volgen en opjagen !. . . . Voor de tweede maal vogelvrij verklaard, wilde Drouet niet meer naar den vreemde, hij dwaalde in. het land rond en zou ten slotte in handen der speurhonden zijn gevallen, had niet de verrassende landing van Napoleon hem wederom gered. Met den keizerlijken adelaar en de driekleurige vlag laaide ook in het leven van den postmeester van Sainte Menehould voor de laatste maal de vlam van den roem op. Voor de derde maal als held gevierd om zijn strijd tegen den vijandelij ken inval, werd hij voor de derde maal door zijn vaderstad naar het parle ment afgevaardigd, maar de heer lijkheid duurde, zooals men weet, slechts honderd dagen, toen begonnen de verbitterde vervolgingen van de Bourbons, en het bekeerde" Frank rijk zette met de andere koningsmoordenaars" ook Drouet over zijn nu weer koninklijke grenzen !. ... HET LEVENDE LIJK Hondje weggeloopen. De vinder, dood of levend wórdt beleefd kennisgeving verzocht." (Adv. Apeld. Post) HET LEVENDE KB ,,Het dier, dat inmiddels was afgemaakt, werd weer opgegraven en bleek dol te zijn." (O.H.C.) DE VOLDERS De korte, inhoudvolle autobiografie." (Gr.) Een gewetensvol wetenschappelijk onder zoek." (O. H. C.) Dat het onheilvol kan worden, wanneer Duitschland weer tot macht zal zijn gekomen, dat wordt door velen gevoeld." (Prof. B., Het Ned. Schaap) Een spanningsvolle wedstrijd." (De Strijd) DE NIEUWE VERBANDLEEB In dit verband is gezinspeeld op een ge zegde, waarin in dit verband; de Nederlan ders de Chineezen van Europa worden ge noemd. In verband met de beschouwingen door den hoogleeraar gehouden over biologi sche erfelijkheid in verband met de taal, is dat van zeer bijzondere beteekenis. De heer Z. heeft aan den Minister een adres gezonden in verband met den beweerden zelfmoord van den heer M., die gegijzeld werd in verband met een contract voor advertenties." (N. R. Ct.) CORRESPONDENTIE S. te H. Mej. Rogge schrijft in het nummer van 3 September over handgeknoopte" tapij ten. Wat dunkt u van dat woord? Antw. Ik vind het mooi. U spreekt toch cok van een vingergespeelde sonate, een revolvergeschoten inbreker en een luciferaangestoken sigaret? Het is logisch gevormd en smaakvol, want het is in de mede, en hiermede eindig ik mijn vulpengeschreven cor respondentie. Kenners zeggen: MIJ smaakt allén eea BROCHES Cigaref' Uit deze derde verbanning keerde hij, reeds afgeschminkt, terug, nam onder een valschen naam zijn bur gerlijk bestaan weer op, daar waar het op 21 Juni 1791 door een blik in de calèche van Lodewijk XVI onder broken was. Als een marionet die weer op den haak wordt gehangen, zonk hij in de ongenoemde massa der spitsburgers, in het enge kringetje van zijn zaken en winst j es terug, een merkwaardig voorbeeld van de tegen strijdigheid der menschelijke natuur, die in n wezen den postmeester van Sainte Menehould, den held van deze fantastisch-bewogeri avonturiersfilm, en den rechtschapen wijnhandelaar van Macon omvat. In een anderen tijd geboren, zou Jean Baptiste Drouet zijn heele leven tusschen zijn paarden en zijn geld buidel hebben gesleten, zonder iets te vermoeden van den held en. avon turier dien hij in zichzelf liet ver schrompelen. Hoe velen zien aldus zonder eenig vermoeden het rijtuig voorbijgaan waarin hun eigen ver vulling geborgen is?.... Wie het wachtwoord van het leven niet op het juiste oogenblik opvangt, neemt zijn rollen, óngespeeld, mee in het graf en wordt in tegenstelling met Drouet onder zijn waren naam begraven als een andere persoonlijk heid dan die welke hij geroepen was te verwezenlijken. ...

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl