DE GROENE AMSTERDAMMER VAN l OCTOBER 1927 19 a t AmateurCinematografie door MELIS STOKE Uit het kladschrift van Jantje T~\ E amateur-cinematografie is in de laatste jaren niet reuzenschre4ea vooruitgegaan. . Er zijn van die aardige kleine toe stelletjes in den handel waarmede men, op hoogst eenvoudige wijze, opnamen kan maken die geschikt zijn voor projectie in den niet-critischen huiselijken kring. Men ziet deze toestellen tegenwoor dig in handen van tallooze menschen, en, waaneer het u gaat als mij, ziet ge aan hun uiterlijk reeds de vermoe delijke samenstelling van de produc ten van hun filmkunst. Er zijn oude dames bij -die met bewonderenswaar dige hardnekkigheid en accuratesse de lens van haar toestel richten op beweginglooze voorwerpen, of uit de vensters van treinen met razende snelheid. Daar zijn voorts de sensatielustigen die bij voorkeur hun onderwerpen kiezen in een horizontaal vlak, b.v. door te hangen uit hotelvensters of uit omnibussen. Sommige filmkunstenaars hebben de gewoonte om belangrijke bouwwerken nauwkeurig van boven tot onder en van, links naar rechts op te nemen, alsof ze die moesten schoonspuiten, en ik heb op Ceylon een fanatieken Amerikaanschen amateur gezien die in een inderdaad angstwekkend tropen-fantasiecostuum, zijn knetterend toestel voor de buik klemmend, met groote sprongen hardnekkig een troep ' wild gillende verschrikte Chineesche kinderen achtervolgde. Men moest bij al die menschen eens thuis de levende reisbeelden kunnen zien: alle levende indrukken die zij hebben medegebracht van hunne omzwervingen in den vreemde. En dan ook, niet te vergeten, de wijze waarop ze op alles wat hun dierbaar is uit de vergetelheid hebben losgedraaid. ... Vooral op dat gebied heeft de amateur-cinematografie ware omwen telingen teweeg gebracht. .... Voorbij is de familiegroep met de verstijfde gebaren, verglaasde oogen en onwezenlijk-verstrakt-glimlachende gezichten rond de theetaf el, of zoo-maar losjes-weg, zittend' op- en staande rondom de eerestoelen in liet midden. Het moderne beeld vraagt beweging. En dus moet al dat dierbare beicer/en. Ziet dus: ze worden, gelijk wild, opgedreven naar het toestel,in onwaar schijnlijke optochten, uit een ver perspectief, tot vlak bij de lens, waar ze een beetje stuntelig en houterig beginnen te doen en pijnlijk glim lachen, of telkens zenuwachtig cigaretten opsteken en krampachtige ge baren maken. Ik heb van die films gezien: einde looze optochten van dierbaren.... waanzinnige processies van harkerige, grijnzend-naderende dierbaren .... kinderen met zich mede sleepend of voor-zich-uit-stuwend .... geliefde huisdieren martelend in geforceerde Kenners zeggen:, MIJ smaakt allén eea BROCHES Cigaret" en klaarblijkelijk hoogst eenzijdig genoten omhelzingen^ waaruit de on gelukkige vertroetelden zich vruchte loos met nagels en pooten trachtten los te worstelen.... Ik heb nog vél erger films gezien: levende beelden van afschuwelijke ijdelheid:.... heeren in ..ambtscostuum met ridderorden", voor de ,,aardigheid" paradeerend in stadstuintjes, zoo onbespied weet u. op een vrijen Zaterdagmiddag. . . . strui kelend over hun degen, bevederd en bepluimd als angstaanjagende inenschelijke hanen in afgerasterde minia tuur-ruimten. . . . Ook heb ik gerild voor de wijze waarop Mej. X. het complex der haar bestormende gewaarwordingen heeft willen vastleggen, bij het aanschou wen der Niagara-watervallen: water. . . . water. . . . niets dan schui mende watermassa's, alsof het bad was overgeloopen. . . . ; en die welke zij ondervond bij het zien van den Bromo-krater:. . . . wolken. . . . rook... rook. . . . niets dan rook en wolken, alsof er een schoorsteenbrand aan het smeulen, was. . . . ; en wat zij beleefde toen het vliegtuig uit Indiëneerstreek: hollende menschen.... niets dan wild rennende menschen. . . . alsof hen een kudde wilde buffels op de hielen zat.... Reeds jarenlang bestond de cate gorie der reizigers die de schoonheid van deze wereld slechts waardeerden door het oog van hun camera"... . Ze bewonderden een landschap pas, wanneer ze de ontwikkelde en afge drukte kiekjes, met de scheeve hori zonten en eindelooze kale voorgronden van den fotograaf thuis kregen. . . . Deze categorie is door de amateurcinematografie aangevuld met specimina, die door de samenstelling" van hun levende beelden volkomen den chaos uitdrukken waarin de menschengeest verward is geraakt door de niet meer te beheerschen techniek. Meedoogenloos staan ze in hun pro ducten te kijk als zwak, ijdel en onver mogend om het te snel wisselend aspect der dingen te omvatten. De lens van hun toestel is eigenlijk gericht op hun warrige binnenste, en de projectie is niet anders dan het meedoogenloos-stumperig beeld van hun onverwerkte indrukken.... hun gemakkelijke afleidbaarheid naar nonsensicale en niet tor zake doende détails. . . . Maar bet allerergst is de groep der baldadigen". . . . Onder de gewone, ouderwetsche fotografen bestonden de trucs derzelven gemeenlijk uit goedig mislei dende onderschriften, zooals b.v. Maanlicht op de Nijldelta" onder een tegen-de-zon opgenomen mislukte foto van den benedenloop van een deizijrivieren van de Zaan. Maar veel ernstiger is het bedrog waartoe ik dezen zomer een jongen Hollandschen amateur-cameraman in staat zag' in een Zwitserschen hoteltuin. Dit jongmensch had ,,op zich genomen" om de goede kennissen die zijne ouders onder de buitenlandsche logeergasten gemaakt hadden, ter herinnering" te filmen. De vlegel had in den tuin van het hotel een school bord opgesteld waarop hij een toe passelijk woord in het Hollandsen schrijven zou, waarop zijne slacht offers die zulks in goed vertrouwen deden wijzen moesten. Zijn eerste slachtoffer was eeno f'anadeesche generaalsweduwe. Men zag haar innemend glimlachend langs een gazon naderen en gracieus duiden naar het schoolbord, waarop geschre ven stond: Canadeesche Maploopster, drinkt voor tien. Een echtpaar uit l>yon. waarvan de man mager en drie hoofden kleiner was dan zijne reusachtige gesnorde vrouw, moest hartelijk wuiven en knikken naast het opschrift: wij protesteeren tegen de daling vanFrnnkrijks geboortecijfer. En een prachtig gekleede fabrikant uit Ohicago duidde met zijn stok naar (in sierlijke krulletters): min stiiljowjen tot millionair in veertien dagen De lezer zal, ocik zonder veel aan drang dezerzijds, willen toegeven dat deze scherts ten koste van weerlooze slachtoffers, niet van de fijnste soort is. Ik heb haar dan ook uitsluitend ver meld als bewijs voor mijne stelling dat de amateur-cinematografie aan alle menschelijke driften en ondeugden gelegenheid tot uiting geeft. Maai- het gevaarlijkst is zij als projectie van de onbewuste hoofd eigenschap van het meerendeel harer bedrijvers: levende bedrijvige.^krioelende leegheid.... AAN DE INZENDERS Alle voor het redactïoneele gedeelte bestemde inzendingen moeten worden geadresseerd AAN HET SECRETARIAAT DER REDACTIE VAN DE GROENE AMSTERDAMMER" KEIZERSGRACHT 333 AMSTERDAM, zonder vermelding van persoonsnamen. De geschiktste omvang van artikelen bedraagt ten hoogste 1800 woorden. Indien de bijdrage voor illustreering met foto's in aanmerking komt, gelieve de inzender, zoo mogelijk, de foto's ~die niet reeds in andere week- of dag bladen mogen zijn gereproduceerd ~tegelijk met het artikel in te zenden. De copy moet in machïneschrift zijn geschreven, terwijl slechts n zijde van het papier mag zijn gebruikt. Indien inzenders prijs stellen op terug zending van ongevraagde bijdragen, wanneer deze niet worden geplaatst, dan moet daarvoor porto worden ingesloten.