t .. 5RÖENE AMSTERDAMMER VAN 22 OCTOBER 1927 Tot geluk geboren door IDA HEIJERMANS FEESTTAFEL VAN DE KEGELCLTJB. De gedekte tafel door ELIS. M. ROGGE _I ET is vol in de Bijenkorf", het paleis van de levensvreugde. Geen wonder, op de 3e tage is de tentoonstelling van gedekte tafels. Er zijn n 60 tal in orde gemaakt, al het noodige werd genomen uit den winkelvoorraad, die voor dit doel ia alle vakken flink geplunderd werd. De breede bovengalerij is f eerlek verlicht. De lichtstralen weerkaatsen in de facetten van het kristal, ze glijden vluchtig over het glanzende tafeldamast en schijnen door de lichtkappen der han gende en staande, groote en kleine lampen, die aBe te zamen een vroolijk kleurenspel spelen in harmonieus contact met de weelderige bloem versiering op de tafels. Aan de eene zijde der galerij staan de gezellige theetafels, met opzet van kostbare Engelsche theeserviezen en sierlijke bloemvazen met precieuse bloemen gevuld. Ze brengen een genoegelijke sfeer. De kamers waarin ze geplaatst zijn, gaan boven het middelmatige uit, de kleedjes en tafeldekjes in de omgeving zijn met bijzondere zorg gekozen. Aan de kinderen is ook gedacht. Kinderslaap- en speelhoekjes zijn er vele. Hoe echt kinderlijk zijn de tafels voor de kleinen gedekt: een kleurig kleedje, tal van koddig speelgerei en dan de lievelingspop die met teddy om den voorrang in de liefde vai den kleuter strijdt. Die kindertafels met al hun bhj-kinderlijk gedoe zijn hél aantrekkelvjk niet alleen voor de kinderen zelf, maar ook voor kinder vrienden. Aan de andere zijde van de galerij staan de feesttafels opgesteld. Geen huiselijk festijn, geen jubileum is vergeten. Allereerst wordt grootmoeder bedacht. Zie eens de groote tegenstelling van verleden en heden. Het Grootje" van 1867 is jarig, de lieve oude vrouw, die wij ons kunnen voor stellen met haar keurige zwart-kanten coiffure, waaruit koket aan beide zijde drie om de vingers gedraaide haarkrullen op de slapen hangen. Kin deren en kleinkinderen hebben grootmoeder ge schenken gebracht. Ze liggen op een tafeltje uitge stald, 't Zijn een paar dikke warme vilten schoenen om in huis aan te trekken ais Grootje zit te naaien, een dikke, gevoerde rok, een heel groote parapluie, de gedichten van Da Costa, een deegroHer, en een lekkere tulband. De Oma van onzen tijd heeft echter een andere verlanglijst gemaakt. Op een tweede tafeltje liggen haar cadeaux: lage schoentjes van goudstof met hooge hakjes, een tompouce, een sigaretten ensemble, ,,de Opstandigen" van Jo van Ammers-Küller en.... een puntroller, DOOPTAFEL. want Oma moet jong en lenig blijven. De tractatie bestaat uit petit four en caisse. Dan volgen op de feesten Pappie en Mammie's verjaardagen. Mam neemt 't op Pap 's feest waar, om extra voor 't toilet van den heer des huizes te zorgen. Voor den aankoop van liefhebberijen zorgt vader zelf wel denkt zij. Er liggen dus op 't ge schenken-tafeltje: dassen, bretels, mooie fijne sokken, een pullover en dan de onmisbare sigaren. Mammie's rekening van de uitgaven ligt er naast. De huishoudkas kan immers die onkosten niet dragen, in een eensgezind huwelijk begrijpt Vader dit volkomen. Als Mammie jarig is, krijgt zij allemaal luxe artikelen, maar Pap is voorzichtig, hij kent zijn vrouwtje, hij geeft bij elk cadeau een bon voor ruilen in de Bijenkorf, daar toch kan aan alle wenschen voldaan worden als hij sonas in zijn keuze mocht hebben misgetast. Natuurlijk dekt moeder de vrouw op beide ver jaardagen een recht feestelijke tafel. De kinderen groeien op. Het meisje is verloofd. Nu volgt het verlovingsfeest, niets is daarvoor te goed, het tafellaken met de mooie breede kloskant komt uit de .kast, het kristal is van een fijn slijpsel. De beide couverts van de verloofden zijn omslingerd met medeola ranken, hier en daar vastgehouden met tser-rose lintstrikjés, de rose anjelier is de tafelbloem, rose is de kleur der kap van de groote tafellamp. De bruiloftstafel heeft een ander cachet, wel sprekender, gewichtiger. De menukaartjes zijn symbolisch, de servetten op de borden zijn ge vouwen als kleine bootjes met twee masten. De bloemversiering is er een van orchideeën. De eerstvolgende mijlpaal is nu de dooptafel, wellicht de beteekenisvolste van de geheele expositie. Ze is zoo liefelijk in haar glans van reinheid en onschuld. De ooievaar presenteert bij ieder couvert het spijskaartje. Witte margrieten, witte anjers en fijn groen zijn weelderig over de tafel verspreid. Het wit der reinheid en het groen der hoop, die beide kleuren geeft de fee aan de baby bij zijn weg op aarde mede. En dan komen de huiselijke feesten aan de beurt, de kersttafel met haar lichtende kaarsen, haar dennengroen en kerstverrassingen, de Oudejaarsavondtafel met haar verrukkelijk mooi servies met banden wijnrood en goud, de zilveren bruilofts tafel met haar mooie bordenkleedjes, haar sier van gele rozen in zilveren vaasjes, de gouden bruiloftsdisch met zijn bezonkenheid, die de ernst van dit feest medebrengt. Nog is het programma van de tentoonstelling niet ten einde. Want immers Vader heeft zijn iutieme heerendiners: den jaarlij kschen feestmaaltijd van zijn jachtclub, zijn kegelclub, zijn hengelclub. Dan worden er liederen gezongen op den haas en den snoek en den matador op de kegelbaan. Hier had de kok van de lunchroom ruimschoots gelegen heid zijn bekwaamheid te toonen. Groote, opge maakte faizanten- en vischschotels waren op culinair gebied majestueus van opvatting. Bij elk der tafels sloot het decor van het eetservies zich toepasselijk bij de beoefende sport aan'. * * * Het was een schitterende gedachte van liet bestuur van de Bijenkorf een dergelijke reclametentoonstelling op zulk een fijne, gedistingeerde wijze te organiseeren. Ze kon echter slechts tot zulk een goed resultaat leiden door de poëzie en de toewijding waarmede het geheel was in orde gebracht. Naar ons voorkomt had daaraan het damespersoneel der magazijnen wel het grootste aandeel. De psyche der vrouw heeft het stempel gedrukt op de uiterst fijne, weldoordachte wijze van compositie tot in de kleinste details. Persoonlijk heeft de expositie bij ons tal vanblijde, goede herinneringen doen herleven uit vervlogen dagen. Moge dit bij velen het geval zijn geweest. "7 O O heet het boekje, geschreven door mevr. J. Riemens-Reurslag, geilhistreerd door Adri Alindo. Het is een uitgave van de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen en dus ligt er iets anders aan ten grondslag dan de verkoop van het boekje ter wille van de winst. Eerst is er een korte inleiding van den heer Hovens Greve, die zegt: ,,En als vader en moeder van den beginne af in zich zelf de tooverformule blijven uitspreken tot geluk geboren", dan zullen zij een kracht in zichzelf en in het leven van hun kind ontwikkelen, waar allerlei uitwendige narig heid en tegenslag voor wijken moet". Op de keerzijde van de bladzijde, waar dit te lezen is, staat enkel Ie?5e duizend ! In den grond der zaak is het cijfer der oplaag van dit werkje een uiting van hetzelfde rotsvaste optimisme, dat den heer Hovens Greve bovenstaande zinnen in de pen gaf. Vijfduizend boekjes gedrukt. ... en dat in ons kleine land ! Het beteekent geloof in de liefde der ouders tot hun kinderen, geloof in voortschrij dende ontwikkeling en.... ook geloof in de waarde van het werkje, door de Maatschappij uitgegeven. Het lijkt mij in geen enkel opzicht een mis rekening. De schrijfster begint eerst te vertellen, dat er in onzen tijd feeën om elke wieg staan. Drie ter linker zijde. Zij heeten Leven, Leiding, Liefde. Die ter rechterzijde: Bust, Reinheid, Begel. Deze grond gedachte wordt al dadelijk uitnemend weergegeven door de teekenaarster. Zes engelen waken over een pas geboren kindje, dat rustig slaapt. Een houdt een horloge in de hand, de tweede een lelie, de derde legt den vinger tegen den mond om 'tot stilte te manen. De andere drie kijken oplettend toe en boven allen uit is de fee der liefde. Met nog enkele sobere teekeningen volgt Adri Alindo den tekst, waar het natuurlijk in het boekje om te doen is. Laat mij maar dadelijk het neerschrijven, dat mevr. Riemens met dit boekje op haar allerbest is. Zonder eenig vertoon van geleerdheid, het schijngedoe hetwelk zooveel paedagogisch geschrijf onge nietbaar maakt, geeft zij korte pittige beschouwinkjes, die het kindje volgen van de geboorte af, totdat het den schoolleeftijd gaat bereiken. Het werkje heeft het over den invloed der zes feeën aan de wieg; het vertelt smakelijk, liefdevol en met be zonken wijsheid over spel en ondeugden, gezonde en zieke kinderen, hoe wij doen en juist niet moes ten doen enz. enz., want ik doe slechts een greep uit datgeen, door mevr. Riemens behandeld. Een klein staaltje van haar verteltrant. Zij heeft het over kinderversjes en zegt: Lieve, ouwe kinderversjes ! Wie, die er mee groot geworden is, voelt er geen prop in de keel, als hij aan u denkt. Eerste taalles van het kind, chte taalles van de huiskamer, zonder regels, zonder schoolmeesterij. Ik zie mijn grootvader van negentig jaren, met zijn boord en das uit den tijd van Koning Willem II; ik zie hem met het achterkleinkind op zijn schoot, en ik hoor hem vertellen met z'n bevende oude stem de vreeselijke geschiedenis van de Holle-bolle-wagen waar die hongerige Gijs op zat. Ik zie de huiskamer van mijn Ouderhuis, mijn vader in de kracht van zijn leven, en zijn lieve stem hoor ik in de oude kinderliedjes. Ik zie onze eigen kinderen klein, en het zijn weer dezelfde versjes zonder zin, van den ouden negentig-jarige, die hen boeien. Zal ik straks het voorrecht hebben, kleinkinderen op te zien groeien en hun de oude wijsjes voor te zingen? Zoo groeten elkaar de geslachten in den ouden kinderzang". Van de bespreking van dit werkje mocht en kon ik mij niet met een nietszeggend woordje afmaken. Het boekje heeft een ideëel doel. Het wil kind, ouders en volksontwikkeling dienen. Wie YOGHURT van OUD-BUSSEM eet wordt oud, maar blijft jong. KERKSTRAAT 67 _ TELEFOON 37344