AHStBRÖMÖffiR VAN 29 OCTOBER 1927 No. 2630 i U a f rV I '*. B: Alida's croquante croquetjes door ALIDA ZEVENBOOM Mevrouw, is de fijne-wascher al'geweest? Mevrouw, heeft de schoenmaker schoenen al teruggebracht? Zoo gaat het den heelen dag en altijd |il',lf«vrouw*'; Dat is het voordeel als je * -als gasten nette heeren hebt met hun | bezigheden buitenshuis. Als je aan (''vrouwen verhuurt, knoop je dan maar " ,;op. Giftige slangen die overal wat op " , te zeggen hebben. En dan moet je op 9'n drukken Zaterdag als verleden : nog je christelijke plichten waaren 's middags met de heeren jnee naar Huizen om den christelijken f in te wijden en dan nog gauw de receptie van meneer ter Haar 's avonds aan zijn feest mee-aanJe komt in dezen tijd lichamen Vte kort als je als christelijke vrouw je : wereMsche plichten wil nakomen. En daar tusschen door nog het leest van de mama yan Frida Katz, als lid van de Daar ben ik; ook i want ik heb een paar christek-historische heeren pp kamers, ook s jongelui, en ik had ze het beloofd. i Vijf en twintig jaar lid van een school-. ''commissie weet u wat ik daar het »poist van vind? Dat mevrouw Katz lid daarvan nooit, een poging ge daan beeft om lid van den Raad en ifmilFpt van de Kamer te worden. Dat was vroeger de meer. en meer gebrui kelijke weg voor heeren, die hoogerop wilden in de politiek. Eerst zich ^bemoeid met het onderwijs van het volkskind..Bat gaf al direct een idee van de ware democratie.. Bij wijlen . meneer kwamen veel van die sehooloissie-leden over den vloer en oprecht liberaal van goeden huize, dat wil zeggen, dat er geen vlekje rood.aan ze was maar je moest se niet aan het onderwijs komen. Dan was het volkskind hun heilig. En als ze dan een jaar of wat in de School commissie gezeten hadden, dan lid van den Baad. En vandaar naar de Tweede Kamer was maar een klein sprongetje. ' Het diner van meneer Jan was allergezelligst, ik kan niet anders Keggen. Ik zat schuin over den Gene raal en twee stoelen van meneer Verkouteren af en wat de een niet wist, wist de ander. De Generaal tapte een paar.militaire moppen en meneer Verkouteren had er een paar dozijn uit de PraotizJjns-societeit'V en ik moet zeggen, dat ik een paarjkeer gepro beerd heb te blozen al moet ik zeggen dat er. toch meestal aan die moppen een historisch tintje was al was het christelijke dan soms wel heel ver te Koeken. Ik heb ook nog een kleine rede voering gehouden. Ik heb onzen Jan namelijk toegedrouken en ik meende, dat ik aaj die vrijheid permitteeren mocht omdat ik hem als Jongetje nog wel eens het broekje had opgebonden als bij hij was toen nog zoo'n 'klein ventje bij meneer Pierre op den zolder kwam spelen. Hij bad toen een aardige krullebol maar er zat toch al dat Napoleonachtige m hem, dat hij nog meer ontwikkeld heeft toen hij bij de Schutterij was. Ik moet u eerlijk zeggen, dat ik wel eens van hem gedroomd heb als hij aan het hoofd van de compagnie heet dat zoo niet?,?was langs gekomen. Geen een die zoo krijgshaftig voor de troep uitetapte en als ik hem dan Zondags morgens als ouderling in de Koepelkerk zag zitten onder het gehoor van dominéde Visser, dan zei ik wel eens bij nüj zelf: hoe kan een mensch zoo twee verschillende naturen hebben. In de week dag en nacht bereid voor het vaderland niet alleen te sneuvelen maar ook om zijn medemensch te dooden als die een andere uniform aan mocht hebben dan de onze en Zondags een en al vrede en lief elijkheid en u het kerkezakje onder den neus houdend, niet als een blanke sabel maar als een vreedzame hengelstok. Meneer Verkouteren heeft mij in een taxi naar huis gebracht en onderweg me nog een paar echt gebeurde anecdoten verteld nou ! Meer zeg ik niet. Toen ik thuis kwam, brandde er nog licht in de beneden-suite en ik zag dus dat mijn stille huurder terug was. Hij hoorde mij op de trap en deed de deur open en ik zag, dat hij scherp naar mijn kleur keek die nog al hoog was, niet van den wijn, al moet ik zeggen dat ze best was, maar van .het gesprek in de taxi en de genoegelijke stemming aan het diner. Gut, meneer, zei ik, is u onver wachts terug gekomen? Ja, eerder dan ik dacht. Even naar Genève, heen en terug. En ik moest u de groeten overbrengen van meneer Riekus. Hij maakt het best. En kan ie nog al goed met meneer Wibaut opschieten? vroeg ik, want ik had me zelf al afgevraagd: hoe ' zou het toch tusscheu die gaan als ze daar samen aan het Meer van Genève zitten en elkaar dagelijks ontmoeten. Mevrouw, zei mijn stille gast, het gaat perfect. Ik heb nog nooit twee mannen gezien die elkaar zoo met n enkel woord begrijpen. Ik heb met ze in caféBayeren" gezeten onder een potje bier dat ze allebei lusten, met mate, natuurlijk, en u kan zich geen gezelliger en gemoedelijker kerels voorstellen. Wat de een denkt, zegt de ander. Toen ik wegging, tutoyeerden ze mekaar al. Wiepie" noemt meneer Riekus hem en hu heeft het den heelen dag over Cooleke" en nu ze het over den vrijhandel zoo eens zijn, zal het niet lang meer duren of u zal zien dat ze samen een program van actie op maken waarmee ze bij de volgende verkiezingen voor de kiezers zullen komen. ' Maar meneer Riekus is toch niet rood? vroeg ik verschrikt, en Wiebie is toch nog niet christelijk? Wat komt dat er op aan, zei meneer. Als de een jaren lang in olie en de ander in hout gedaan heeft, dan is er niet veel toe noodig om een vlammetje te krijgen tusschen die twee en als de Standaard" onlangs nog al lief over het dictatorschap schreef, dan is dat niet anders dan een kleine voorbereiding op wat er komen zal. En daarom is het zoo jammer dat Monseigneur ook niet in Genève is op dit oogenblik. Nergens leeren de staatslieden elkaar beter waardeeren dan onder een potje bier. Dat is de groote kracht van Briand. Bereid u zich maar voor op een Ministerie van sterke mannen en als er nog eens een Olympiade" komt voor Regeeringskabinetten ik hoor dat minister Kan in die richting werkt dan zal Nederland geen slecht figuur maken, dat kan ik u nu al verzekeren. En als het u niet te veel moeite geeft dan had ik straks nog wel graag wat warm water voor een grocje. 's Nachts om twee uur nog sterke drank, je moet maar durven l.... Radio-Rubriek: De radio in dienst van de kunst De Weensche Radio Omroep stelt iedere week gedurende een uur jonge lieden in de gelegenheid voor de radio op ie treden als declamator, musicus of zanger. Verschillende ter zake kundige mannen en vrouwen hebben zich tot jurys gevormd, die, gezeten aan hun radiotoestel, het ten gehoor e gebrachte beoordeelen. Wanneer naar de meening van de jury bij de geëxamineerden" talent en aanleg voor het betreffende kunstvak aanwezig zijn, wordt hiervan een schriftelijke verklaring afgegeven, die een richtsnoer en steun kan zijn. Op deze wijze hoopt men jeugdige talenten tot ontwikkeling te brengen. Naar aanleiding van deze mededeeling, hebben wij ons gewend tot een aantal op het gebied der tooneelmuziek en zangkust in Neder land ter zake kundigen, met de vraag: of naar hunne meening een dergelijk instituut ook voor ons land van nut kan zijn. De ingekomen antwoorden beginnen wij thans te publiceeren. BALTHAZAB VERHAGEN, Direc teur van de Tooneelschool: ledere poging, om jeugdige 'talen ten tot ontwikkeling te brengen" kan door mij niet anders dan worden toegejuicht, zelfs wanneer dit per radio zou geschieden. Een plan, als door TT in bespreking wordt ge bracht, zal er echter meer op berekend zijn, hun eenige meerdere bekendheid te verschaffen: immers, gedurende dat ne uurtje, dat zij voor de radio zouden spreken, spelen of zingen n ook door het ontvangen van een certificaat zal de ontwikkeling" van hun talent weinig of niet gebaat zijn. Er zijn om op mijn terrein te blijven onder de jonge acteurs en actrices zeker verscheidene, die het ten volle verdienen, dat aan hun talent meer aandacht wordt besteed dan nu het geval is. Zij zitten bij de verschillende tooneelgezelschappen verscholen en vinden, door de phalanx van vóór hen staande, natuurlijk óók zeer talentvolle artisten, weinig of geen kans, door hun werk getuigenis van hun bekwaamheid af te leggen. Indien zij, die zich op het tooneel zelden of niet in hunne kracht kunnen toonen, ten minste eens de gelegen heid vinden, om, zij het dan onzicht baar, hun stem door het land te laten hooren, dan vindt elk plan, om dit denkbeeld te verwezenlijken, mijn volle sympathie. Intusschen zou ik U in overweging willen geven, aan een dergelijke onder neming elk karakter van een exa men" met certificaten" te ontnemen. Er wordt in Nederland toch al zoo wanhopig veel geëxamineerd, dat het mij beter schijnt, dit niet geheel te vermijden euvel tot het allernood zakelijkste te beperken. Aan een papiertje" heeft een artist in zijn carrière weinig of niets. Iets anders ware het, indien de jury, b.v. door een wekehjksch rapport in Uw blad, aan de namen van hen, die zich h.i. op bijzonder verdienstelijke wijze voor de radio hebben onderscheiden, algemeene bekendheid verschafte, zoo iioodig met een nadere toelichting of kritiek. DIRK VERBEEK, Directeur van het Vereenigd Tooneel: Er zijn drie soorten openbare vermakelijkheden", om in de euphemistische belastingtaal te spre ken, waaraan ik een hartgrondigen, mij overigens dierbaren hekel heb: films, gramofoons en radio-toestellen. Films bezorgen mij hoofdpijn en slaap, gramafoons pijn in mijn maag wat erger is; en radiotoestellen brengen mij, die naturelletnent" liefelijk en zachtmoedig ben, tot razernij. U voelt den climax. Hoe anderen op het ge luid, dat radiotoestellen van zich geven, reageeren, weet ik niet, maar dat zij er normaal onder blijven, weiger ik te geloove». Trouwens, het groote aantal radiotoestellen en de ontzaglijk vele abnormale menschen doen den nijveren onderzoeker wel anders denken. Dat iemand met zijn hoofd in een radio-storm goed en kwaad zou kun nen onderscheiden, ware, gezien de betreurenswaardige zwakte van dit onderscheidingsvermogen bij betrek kelijke geluidstilte, blijk geven van een optimisme, dat den ergsten pessi mist zou doen schateren. LOUIS DE VRIES, Directeur van het Amsterdamsch tooneel": Een instituut als dat van den Weenschen Radio-Omroep lijkt mij voor jonge kunstenaars een prachtige instelling en een groote steun. Hei. komt mij voor ons land zeer gewenscht voor. Mocht er tot oprichting eener dergelijke instelling in Nederland wor den over gegaan, dan zou ik dit ten zeerste toejuichen. COR VAN DER LUGT MELSERT, Directeur van het Rotterdamsch-Hofstadtooneel: Naar mijne meening geeft een radio-voordracht alleen geen gele genheid om de beteekenis van een declamator voldoende te waardeeren. Althans niet voor het begrip dat wij, Hollanders, aan declameeren verbin den. Voor ons zijn de enkele klank buigingen, zelfs op een zuivere intelli gentie afgestemd, niet alles. Hier moet het uiterlijk van den spreker, een goed gekozen niet-eentonig gebaar, gelaats-uitdrukking en meer nog hel pen om de voordracht te ondersteunen, te verlevendigen. Kortom: de per soonlijkheid van den declamator is een niet te verwaarloozen factor bij het uitreiken van een brevet. (Wordt vervolgd) Centraal Radio Huis Rokin 70, Tel. 32670 AMSTERDAM Ruime keuze prima ontvangtoestellen N.S.F., AIRVOICE, NORA, DUCRETET, dak- en raamantenne. BALTlC-bouwdoozen voor zelfbouw