Historisch Archief 1877-1940
DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 5 NOVEMBER 1927
r No. 2631
De enting tegen de pokken
door Prof. Dr. H. ALDERSHOFF
Directeur van het Rijks-Serologisch Instituut te Utrecht
VÏ^OSSEHV
rte»*
DEBESTEVARIhAS
n
C^|E enting tegen de pokken is in ons land
ge" > regeld Mj de wet van 4 December 1872, St. 134,
j houdende voorzieningen tegen besmettelijke ziekten.
Ait. 17 dier wet b»paalt,. dat onderwijzers,
onderwijzeressen .en leerlingen in de scholen slechts
Jrarden toegelaten, indien wordt overgelegd eene
verklaring van een geneeskundige, dat zij met goed
gev*ólg of meer dan eens de inenting tegen de
~ pokken hebben ondergaan of aan de natuurlijke
khtderpokken .(variolae) hebben geleden. Onder
wijzers, onderwijzeressen en leerlingen evenwel, die
feea onderteekende en gedagteekende verklaring
overleggen van een geneeskundige, dat zij zonder
goed gevolg nmaal de inenting hebben ondergaan,
*orden gedxirende n jaar, te rekenen van den dag
waarop de inenting geschied is, in de scholen toe
gelaten.
Art. 17J> bepaalt, dat met afwijking van het
. bepaalde in art. 17, een onderwijzer, eene
onderrajzeres of een leerling in eene school mede wordt
" toegelaten, "indien wordt overgelegd eene
onderteftkende gedagteekende en met redenen omkleede
L verklaring van twee geneeskundigen, dat van de
- Inenting tegen de pokken voor de gezondheid van
den persoon, te wiens behoeve de verklaring wordt
?overgelegd, bijzonder gevaar te duchten is. Zoo
danige verklaring blijft gedurende drie jaren na
afgifte van kracht.
De wijze waarop de enting moet geschieden uit
sluitend met ontstof^ bereid in koepokinrichtingen,
door den Minister van Arbeid, Handel en Nijverheid
goedgekeurd is geregeld bij K.B. van 29 Fe
bruari 1912 St. 97, waarin werd bepaald dat bij
elke inenting 10 schrapjes of prikjes moesten
worden aangebracht, welk aantal bij K.B. van
24 Februari 1921 St. 91 is veranderd in vijf.
Een rechtstreekschen" dwang tot ondergaan
der koepokenting legt dus .deze wet niet op en zulk
eien dwang heeft in ons land nooit bestaan. Men
kent dien in Duitschland, waar ieder kind vóór den
afloop van het op zijn geboortejaar volgend.
kalenderjaar moet worden geënt, terwijl bovendien
iedere leerling van «en openbare onderwijsinrich
ting of van een bijzondere schooi binnen het jaar,
waarin de leerling het 12de levensjaar voleindigt,
opnieuw moet worden geënt. Men kent dus in
Duitschland behalve de gedwongen vaccinatie, de
gedwongen revaccinatie.
j Ook Frankrijk kent de gedwongen enting en wel
in het eerste levensjaar, de gedwongen revaccinatie
ajelfs in het llde en in het 21ste levensjaar.
! Verplichte enting kennen verder nog Denemarken
(isróór het 7de levensjaar) en Bulgarije, terwijl in
^sjecho-Slowakije de verplichte enting bestaat
ajlleen voor spoorweg- en postpersoneel.
J In Zwitserland was tot voor kort de enting
tegen de pokken een zaak der kantons, zoodat in
sjmmige kantons wel, in andere geen dwang
qestaat; bij besluit van 23 April 1923 heeft echter
de Bondsraad, onder invloed van hoofdzakelijk in de
kantons, die geen dwang kenden, voorgekomen
pokkengevallen, bepaald, dat bij het optreden van
pokken personen, die met pokkenlijders in
aanrkking zijn geweest of in hunne omgeving hebben
verkeerd, moeten worden geënt, indien ze in de
laatste 10 jaren niet geënt zijn.
In Belgiëis deze aangelegenheid zeer gebrekkig
geregeld bij een K.B. van 18 April 1818, waarbij is
bepaald 'dat de kinderen van hen, die eenige
onder<DE BEREIDINGSWIJZE STAAT OP IEDERE FLESCH
steuning ontvangen, of kinderen, die in een lief
dadigheidsinstelling zijn gehuisvest, moeten worden
geënt, terwijl sedert 1895 is bepaald, dat zij, die in
lompenmagazijnen, papierfabrieken en spinnerijen
werken, vooraf moeten worden geënt.
In Engeland bepaalt de wet betreffende de
vaccinatie van 1898, dat een kind binnen 6
maanden na de geboorte moet worden gevacci
neerd, tenzij de ouders of verzorgers van het kind,
ten genoegen van 2 rechters of een aangewezen
politiemagistraat, verklaren, dat zij in geweten
gelooven, dat de vaccinatie nadeelig zal zijn voor de
gezondheid van het kind. Deze bepaling is in 1907
nog aanmerkelijk verzwakt; nu is het voldoende
indien deze verklaring per post wordt toegezonden
aan den vaccinateur van het district. Deze regeling
heeft ertoe bijgedragen, dat de vaccinatietoestand
van het Engelsche volk allesbehalve goed is;
zooals bekend is, komen in Engeland in de laatste
jaren zeer vale pokkengevallen voor.
De indirecte" entingsdwang, d.w.z. gebonden
aan bepaalde voorwaarden, zooals wij dien kennen
met betrekking tot schoolbezoek, bestaat in den
zelfden vorm in enkele staten der Vereenigde
Staten van Noord-Amerika, terwijl in Noorwegen
niemand kan worden aangenomen of getrouwd in
de Nationale Luthersche Kerk of toegang kan
krijgen tot een hoogere school zonder in het bezit
te zijn van een vaccinatiebewijs. Tegen een ziekte,
die men gaarne bestempelt met den naam
kinder"pokken, nu niet bepaald een meest voor de hand
liggende maatregel.
Uit dit allesbehalve volledige overzicht der
desbetreffende bepalingen in verschillende landen
blijkt, dat behalve in Duitschland, Frankrijk,
Bulgarije en Denemarken, de algemeene directe
dwang nergens bestaat, terwijl slechts Duitschland
en Frankrijk de gedwongen revaccinatie kennen.
Of deze laatste in Frankrijk echter geregeld wordt
verricht, weet ik niet; ik vermoed, dat dit niet het
geval is. In Duitschland daarentegen is dit wel het
geval en zonder twijfel mag men dan ook zeggen,
dat het Duitsche volk wel het meest algemeen en
het best is geënt. Treffend is, dat de enkele in de
laatste jaren in Duitschland voorgekomen pokken
gevallen zich alle hebben voorgedaan bij personen
boven 40 jaar, waaruit mag worden afgeleid, dat
de onvatbaarheid in de meeste gevallen wel langer
duurt dan de zoo dikwijls aangenomen 7 jaren.
De indirecte dwang heeft in ons land, vooral na
het invoeren van den leerplicht, ertoe geleid, dat
verreweg het meerendeel van ons volk nmaal is
ingeënt; maar daarom mogen we den entings
toestand, waarin ons volk zich bevindt, nog geens
zins een bijzonder goeden noemen. Hoe is toch de
feitelijke toestand 'i
Beneden den schoolplichtigen leeftijd zijn verre
weg de meeste kinderen niet geënt. Slechts in de
kringen der intellectueelen worden vele kinderen
jong, dikwijls reeds in het eerste levensjaar geënt,
en dit betrekkelijk kleine aantal wordt iets ver
meerderd met die kinderen, die door werkende
moeders in kinderbewaarplaatsen worden onder
gebracht en daarvoor geënt moeten zijn. De over
wegende meerderheid der kinderen wordt pas
geënt in het 5de of 6de levensjaar. Revaccinatie is
in ons land, uitgezonderd indien zich een geval van
pokken voordoet, in hooge mate impopulair; ja
zelfs in het leger gaat ze tot de uitzonderingen
behooren. Als men aanneemt, dat het nut der enting
niet langer dan 7 jaren duurt, zijn dus feitelijk
slechts de kinderen van O?13 jaar beschermd,
verminderd met diegenen, die ingevolge aitikel
17& niet zijn geënt.
Deze laatste, gedurende H jaren vrijgesteld op
verklaring van 2 geneeskundigen (roode
pokkenbriefje), warentot voor kort slechts gering in
aantal, wel een bewijs, dat de geneeskundigen niet
dikwijls van de enting gevaar duchtten voor de
gezondheid van het kind. Helaas is dit -door het
voorkomen der gevallen van encephalitis ver
anderd; vele geneeskundigen geven nu deze ver
klaring af, hoewel ze zich bewust zijn, dat ze daar
mede tegen de bedoeling der wet handelen. Maai
zoolang de noodzaak tot het kunnen vertoonen
van een der voorgeschreven vaccinatiebewijzen
voor kinderen, die de school moeten bezoeken,
bestaat en het gevaar aan de enting verbonden niet
denkbeeldig is, bestaat er geen andere uitweg voor
die geneeskundigen, die het allereerst niet scha
den", het primum ni! nocere, als eisch beschouwen,
ook voor de enting tegen de pokken.
En juist ten opzichte van iedere kunstbewerking
die beoogt menschen onvatbaar te maken tegen een
besmettelijke ziekte, dient allereerst de vraag te
worden gesteld: is ze onschadelijk?" En in het
bijzonder is dat het geval, waar het een besmette
lijke ziekte geldt, die op het oogenblik althans niet
dreigend is. De redeneering, dat het aantal door de
enting ziek geworden of gestorven kinderen niet
opweegt tegen de schade aan leven, gezondheid en
geld, die een pokkenepidemie zou veroorzaken, mag
hier niet gelden. In de diergeneeskunde, waar de
finan"ieele factor de eenige is, die onze houding
bepaalt, moge ze opgaan; waar het het leven en de
gezondheid van menschen geldt, zeker niet zoolang
er geen direct gevaar dreigt. En zelfs wanneer
direct gevaar dreigde, zou, indjen de enting gevaar
blijft opleveren, dwang van de zijde der overheid
om deze kunstbewerking te ondergaan niet zonder
bedenking zijn. Men vergete niet, dat ieder voor
zich of voor de aan zijn zorg toevertrouwde per
sonen bescherming kan vinden door zich te laten
enten; in het willen van dwang heb ik steeds een
gemis aan vertrouwen in de enting gezien, tenzij
men den dwang wenscht op grond van de over
weging, dat de overheid ervoor heeft te waken,
dat de gemeenschap geen schade lijdt door ziekte
en dood, ontstaan door kortzichtigheid of tegen het
algemeen belang indruischende opvattingen
deislachtoffers.
Hoe het zij, zoolang de enting niet zonder
nadeelige gevolgen kan geschieden, moet zij slechts
vrijwillig worden toegepast, moet de dwang worden
opgeheven. Hoe dat het best zal geschieden, is een
kwestie van wetgeving, indien daarbij slechts
worde bedacht, dat de tijd wel eens kan aan
breken, dat het zonder dwang niet gaat. Er
moet dus worden omgezien naar een middel, dat
aan de wederinvoering van den indirecten
vaccinatiedwang niet den pas afsnijdt. Een directen
dwang acht ik voor ons land wel uitgesloten.
En moeten we ons nu gedurende den tijd, dat de
indirecte dwang is afgeschaft, erg bezorgd maken?
Ik geloof het niet. Niettegenstaande een groot deel
van ons volk niet of onvoldoende is geënt, hebbei)
sporadisch voorgekomen pokkengevallen (Amster
dam, Arnhem, Maastricht) niet tot epidemieën
geleid, dank zij isolatie en andere maatregelen,
waaronder vooral de vrijwillige enting. Ons volk
heeft voldoende vertrouwen in het nut der enting
al zou men soms het tegendeel denken om er
zich, als er gevaar dreigt, vrijwillig aan te onder
werpen. PJn hierin heb ik meer vertrouwen, dan
in de betere organisatie van den gezondheidszorg
en de betere algemeen hygiënische verhoudingen,
die ter bestrijding van ziekten als typhus en cholera
met hare bekende ziektekiemen zeker groot nut
hebben opgeleverd, maar die bij pokken met haar
nog onbekend, zeer vluchtig virus wel eens konden
falen, zooals toch blijkbaar ook in Engeland het
geval is. Mochten in dit laatste geval ook de vrij
willige entingen onvoldoende in aantal blijken, dan
komt zeker het overwegen van dwang in tijden van
direct dreigend pokkengevaar in aanmerking; zon
der twijfel althans, wanneer de enting dan weer
ongevaarlijk is.
Voorloopig moeten we liet erop wagen; maar in
dien tijd is het plicht te zoeken naar de oorzaak der
encephalitis postvaccinalis en naar middelen om
haar te voorkomen. Moge het werk der daartoe
ingestelde commissie tot dit doel leiden !
Kon. Meubeltransport-Maatschappij
DE GRUYTER 6 Co.
*« ess ev» DEN HAAG ** "^ "^
AMSTERDAM - ARNHEM
Verhuizingen per Auto-Trein