QROENËAMSTERDAMMER VAN 5'NOVEMBER 1927 UIT DEN GEMEENTERAAD DOOR BARBAROSSA MET TEEKENINGEN VOOR DE GROENE AMSTERDAMMER" DOOR B. VAN VLIJMEN ;Wél eens gezellig wegzakken in zqn S~ «boel, maar overigens is het de algeindruk: zij zijn deftiger dan het Vorige stel. Aan Monne de Miranda was heelemaal geen decorum. Die kon U\A7 IJ hebben toch niet voor niets - V de Drie" weggejaagd. Er is ?chter de tafel van B. en W. iets ver: «nderd. Het is er plechtiger geworden, ; vooral op een dag als vandaag als in.de Kamer zit. Die kan ' 1T»£o1<Ln.t> Kitten wippen als een kanariepietje op l zijn waterfonteintje; Eitje Polak had ?Been wat kapitalistisch als Hare Majesteit in de stad was en hij een "aous-vest van den Burgemeester te leen had, dat hem iets te wijd om de armsgaten zat en de Machtige?.... Die kon er bij loopen dat je hem zoo uit de gemeentekas een dubbeltje zou -gegeven hebben. f. Maar nu is het anders! Recht als de uitstraaltoren van een christelijk Mklio-zendstation zit Walrave op den als ware hij de kop van de die de politiek van het college aether inzendt. De eersteklasjas om.de gevulde lendenen hfit wethouderlijk hoofd met een ? ongekende plooi van het denken ?er-de nooden van het proletariaat ...En dan eindelijk weer eens volbloed Amsterdammer achter tafel met een naam, dieAmster? "-damsch klinkt als een klok, vooral als £itz en Jansen van Vossewijn" ^spreken. En'naast hem Vosje nu niet meer met het verkleinwoord. Hij is al gegroeid in de schaduw van zijn grooten partijgenoot en leider en hij vergeve het mij: maar hij ziet er beter geschoren uit dan onder het bewind Jflr Drie". Toen had hij blijkbaar .geen tijd voor zijn toilet, opgejaagd ;, {rit hq dag en 'nacht werd door de ["?«goede stroopers. En hij fluisterde mij verheugd toe: sinds September ben ik vijftien pond aangekomen !" Wat zei Shakespeare ook weer van dikke mannen? Dat ze geen haar kwaad in den zin hebben l Zoo zij het. ? Naitót Boissevain Vos? Ja, want -Abrahams steekt net zijn kopje uit boven dezen kant van de tafel waar de Vrijheidsbond de toon aangeeft. Een schuchter uitgebloeid paardebloempje, zoo ziet hij er uit, met zjjn grijze haren en dan nog een waarop een verliefde sociaal-democraat ge blazen heeft: hij mint mij hij mint mij niet". Heel de zitting zit hij achter dikke mappen met stukken en teekeningen, hij, de dokter, die wel den bouw van ons menschelijk lichaam kent maar niet die van een gemeente woning en die misschien straks in een bouwkundig debat met meneer Peters, den bouwer, hem beantwoorden zal met medische termen. Vandaag had hij iets te zeggen en het was alsof de dokter met een clisteerspuit bezig was de kalk nit een kalkbak op te zuigen. Het gaat hem nog niet af maar daarom niet getreurd. Heeft een collega van hem, dr. Blooker, niet jaren lang met groote toewijding en talent ook Pu blieke «Werken" voor zijn rekening gehad en zou hij er de mindere zijn van een Vliegen, die wel het onder scheid wist tusschen ,,non-pareu"' en dessendiaan" maar niet tusschen een dwarsbalk en een spouwmuur? Rechts van den Voorzitter, die gelukkig dezelfde gebleven is onder den storm, troont Jan. Dit is het ware woord: troont". De roem van vijf en twintig jaar raadslidmaatschap ligt om zijn slapen en er zijn oogenblikken dat hij en Walrave elkaar verduisteren, vooral als ze beiden tegelijk gapen. Wat nog al eens gebeurd. Maar er is verschil van gaap. Jan gaapt be scheiden, correct, netjes, met zijn hand voor zijn mond, zooals zijn eerste kinderjuffrouw het hem geleerd heeft toen hij nog in het ouderlijk huis op de Stadhouderskade woonde. Walrave doet het als een sportsman. Die rekt er alles bij xiit en als je het op een afstand ziet, wil je een golfstick nemen en er een bal in slaan, zoo'n mooi putje lijkt het. Naast Jan zit Drabbe. In eere gezegd: de mooiste aanwinst van het college. Toen hij voor het eerst in den Raad kwam, lag het waas van een vastenden en biddenden monnik over heel zijn wezen. Dat is een fanatieke", zeiden wij tegen elkaar op de pers tribune. Maar het viel mee. Nu is hij heelemaal wereldsch, en het zou mij niet verwonderen als hij rook naar Houbigant. Hij is zeer tevreden met zijn baan en met zichzelf en is de enige achter de tafel die de Raads leden staande beantwoordt, En hij doet het met gloed en spreekt vlot uit zijn hoofd en behoeft geen oogenblik zijn paperassen te raadplegen, zoo Een rozen-sonnet - met doornen door AMBER Mijn lieveling, 'k breng TJ een roode roos, Neem deze aan, versta haar zoete taal, Haar geurentaal van liefde en .... (Herhaal Het rijm, en eindig dus met:) .... boos. Ik vond haar, lachend door haar tranen heen Van morgendauw .... (Waarna ik even pas, Om verder te verzinnen.) .... in het gras. Neem ze, en denk daarbij aan mij alleen. Want tusschen ons is alles nu toch goed Na onze kort' oneenigheid .... ('k Betreur 't, Dat 'k weer moet overstaan tot 'k kom aan:) .. bloed. Neem deze roos dus, die zoo lieflijk geurt, Bewaar ze als een teeken .... (Ik vermoed, Dat 'k hier moet eindigen: Meer is er niet gebeurd). goed heeft hij de cijfers al in zijn bol. Hebben wij niet eens een minister van Financiën gehad die heel de Millioenennota uit zijn hoofd voordroeg? Ik geloof, dat het slecht met hem is afgeloopen Drabbe moet oppassen anders maken ze hem in de aanstaand rood-zwarte-coalitie schatkistbewaar der. Hij heeft er alle allures voor. Tusschen haakjes: juffrouw Crielaers heeft het me verklapt hij ruikt naar Quelques Fleurs". Het is dus Houbigant, net wat ik dacht. De jongeheer Rutgers, die ook uit ziet of hij Tweede-Kamer-aspiraties heeft je kunt je in de gelaatsuit drukking van die heeren nooit ver gissen en het schijnt dat zij den stem pel der politieke misdaad al op het aangelaat dragen was het in een ietwat verwarde discussie over de herziening van de opcenten op de Personeele Belasting" niet eens met van den Tempel, die het niet eens was met Sam the Great, die het niet eens was met Kitz, die het niet eens was met Seegers en het meest niet eens van allemaal was natuurlijk Wijnkoop, die iedereen toeriep, dat zij den ver keerden kolom te pakken hadden en toen hij, na lange bestudeering van de voordracht ??hij doet dat werkje meestal tijdens de debatten?eindelijk zijn bezwaren uiteenzette, riepen men van vijf, zes kanten tegelijk: jij hebt den verkeerden kolom te pakken!'' Wat ook werkelijk het geval bleek. Zooals bij het onbewoonbaarverklaren Walrave onder het spreken steeds meer op de Miranda ging lijken, zoo veranderde onder de rede voering die Samuel Pothuis hield, zijn aangelaat steeds meer tot het Olympische en het duurde niet lang of hij leek als twee druppels water op den Machtige, wiens woord hij hier scheen te spreken. Het was een middag als een zwak aanloopje tot de Begrooting die de volgende week begint en nu reeds werd er telkenmale gelachen als het heilige woord Begrooting" iemand van de lippen vloeide. Geen wonder vol gens matige schatting worden het er dit jaar honderd drie en vijftig zit tingen dat wordt per man en vrouw een vacantie-reis naar de Dolemieten en twee avondtoiletten voor mevrouw op den koop toe !.. ..