rocne eekblad voor Nederland TRIANON 15 tóch gezelliger en gedistingeerder ONDER HOOFDREDACTIE VAN G. W. KERNRAMP Redacteuren: R BRUGMANS. M. KANN EN TOP NABFP Secretarta der Redactie: C. F. VAN DAM Uitg.i N.V. DE GROENE AMSTERDAMMER KEIZERSGRACHT 333 AMSTERDAM. C Niet te overtreffen OPGERICHT~IN 1877 No. 2634 ZATERDAG 26 NOVEMBER 1927 Dictatuur en broedertwist in de Frausche revolutie het besef, "dat een nieuwe periode voor de menschheid was aangebroken, zich uitte door de invoering van «en nieuwe tijdrekening, zoo beschouwen ook de fascisten zich dermate als hervormers van de geheele orde der zaken in staat en maatschappij, dat zij de christelijke tijdrekening hebben ver vangen door eene, die dagteekent van de vestiging ?van Mussolini's dictatuur (October 1922). Nu het eerste lustrum van het fascisme is ver streken, verkeert men in Italiëdus in het jaar VI", en de onlangs uitgegeven Partij orders, waarin de besluiten der jongste vergadering van het fascistische hoofdbestuur worden samengevat en toegelicht, spreken dan ook van die vergadering als de eerste zitting van het hoofdbestuur in het jaar VI". Dit jaar blijkt onder de beste voorteekenen te zijn aangebroken. Immers, ten aanzien van parle ment, school, pers en vakvereeniging heeft het opperste orgaan van de revolutie der zwarthemden", alias het fascistische hoofdbestuur, besluiten ?van buitengewone beteekenis genomen. Het parlement, in den traditioneelen zin des "woords", d.w.z. een door het volk gekozen ver tegenwoordiging, die wetten en begrooting goed keurt, heeft opgehouden te bestaan. Daarmede is afgesloten de reeks van waandenkbeelden en leugens, waarvan de democratische leer en practijk 2ich een eeuwlang bediend heeft". De school en de pers zullen voortaan de machtige ?werktuigen van het fascistische regime zijn. De organisatie van de vakvereenigingen heeft zich eveneens aan moeten passen aan de fascisti sche doeleinden en zal de algeheele verwezenlijking daarvan moeten bevorderen. In Italiëblijkt dus volledig vernietigd te zijn wat wij tot dusverre onder vrijheid" verstonden. Het parlement heeft niet de minste beteekenis meer; de school, in al hare geledingen, moet de beginselen van het fascisme dienen; de onderwijzers en leeraren en hoogleeraren, die zich hiertoe niet wülen leenen, worden van hun post ontzet; de pers heeft zich te onthouden van alle kritiek en mag alleen verkondigen, wat in de kraam van het fascisme past: nog dezer dagen kon men lezen, dat haar was voorgeschreven zorgvuldig alle berichten te verzamelen en te publiceeren. die gewaagden van vijandelijke uitingen tegen Italiëin Zuid-Slavië. Wie kennis heeft genomen van den inhoud der bovenbedoelde Partijorders", zal aan het einde daarvan even hebben opgekeken, bij de passage waar gesproken wordt van de tegenstelling tusschen Home en Moskou". Want al weet ieder, dat fascisme en bolsjewisme ?niet hetzelfde doel nastreven, de middelen, waar mede zij dit trachten te bereiken, gelijken zoozeer -op elkaar en de geestelijke atmosfeer, die zoowel ?door de eene als door de andere dictatuur wordt geschapen, is zoo volmaakt dezelfde, dat men met -evenveel recht van een overeenkomst" als van een tegenstelling" tusschen Rome en Moskou .kan spreken. De Partijorders" roemen, dat het fascisme de Tiohtsnoeren trekt voor zijn verderen opmarsch, dien het met stelselmatige hardnekkigheid zal "voortzetten", terwijl in Rusland het bolsjewisme ?zijn onherstelbare crisis bloot legt, waarbij het reeds tot scheuring en treurspel is gekomen". Maar de Sovjet-republiek herdacht onlangs iaar tienjarig bestaan, en het fascisme heeft nog slechts zijn eerste lustrum gevierd. Vijf jaren geleden was er te Moskou nog geen scheuring en treurspel", was althans naar buiten nog niet ge bleken van de tweedracht, die zich thans heeft geopenbaard. Misschien zijn er op dit oogenblik in Italiëreeds krachten werkzaam, die straks, over vijf jaren, of later, de kunstmatige eenheid van het fascisme zullen splijten. Want elke dictatuur baart kinderen, die de moeder eenmaal verslinden. Of de uitbanning van Trotsky en Zinowjew reeds het voorspel beduidt van den ondergang der dictatuur, die thans in Sovjet-Rusland heerscht, zal de tijd moeten leeren. Het blijft nog steeds moeilijk, zich een juiste voorstelling te vormen van de motieven, die zich achter de uiterlijk waarneembare gebeurtenissen in Rusland verschuilen. Dr.van Ravesteyn heeft eenige weken geleden in dit blad betoogd, dat Trotsky de Russische revolutie tot een wereldrevolutie wil maken, dat hij althans het uitbreken van een revolutie in een of meer der groote Kuropeesche landen wil verhaasten en aan dit doel desnoods het belang der boeren zou willen opofferen; dat hij met name een oorlog tegen Engeland, dien hij als onvermijdelijk beschouwt, wenscht te bespoedigen en uit te lokken, omdat daardoor de kans op het uitbreken van een wereldrevolutie zou worden verhoogd. Het is mogelijk, dat het verzet van Trotsky tegen Stalin en de meerderheid der Russische communisten zijn oorsprong vindt in de overtui ging, dat de politiek der tegenwoordige macht hebbers te opportunistisch", te weinig revo lutionair" is al blijkt daar niet veel van in wat men over Trotsky's uitbanning te hooren krijgt. Maar van Stalin kan toch kwalijk worden gezegd, dat hij alles in het werk heeft gesteld om een botsing met Engeland te vermijden; indien bij de regeering van dat rijk werkelijk de bedoeling bestond om oorlog met Sovjet-Rusland te zoeken, zou zij reeds verscheiden malen gebruik hebben kunnen maken van een daartoe door Moskou geboden gelegenheid. Welk verschil van meening overigens de twee spalt onder de Russische communisten moge kunnen verklaren, ook persoonlijke motieven zullen zich hebben doen gelden; spreekt Dr. van Ravesteyn zelf niet van den door eigen hoogmoed en eerzucht ten val gebrachten" Zinowjew? Onder een dictatuur pleegt bovendien elke afwijking van de meening der machthebbers niet alleen als een vergrijp tegen het staatsbelang, maar ook als een uiting van persoonlijke vijandschap te worden beschouwd. Een Nederlander is misschien te eerder geneigd, den broedertwist in Rusland ook op rekening van gekwetste ijdelheid en onbevredigde ambitie te stellen, omdat de communistische partij ten onzent gedurende de nog korte periode van haar bestaan een allerjammerlijkst schouwspel heeft opgeleverd van persoonlijke ruzies.Wie het meeste in hun mars voerden, werden uit de partij gezet of wendden, zooals mevr. Roland Holst, zich in arren moede ervan af. Indien het communisme in Nederland zich had vertoond als een eendrachtige, door hooge idealen bezielde partij, die de leiding volgde van door karakter en bekwaamheid daartoe geroepen aanvoerders, zou het zeer zeker op vinnige, en vermoedelijk niet altijd rechtvaardige wijze be streden zijn geworden, maar ook bij sommigen zijner tegenstanders eerbied hebben gewekt; thans gevoelt men er alleen minachting voor, niet voor de leer. maar voor de personen, die zich van de leiding hebben meester gemaakt, en voor de wijze, waarop zij strijden, niet alleen tegen anderen, maar ook onder elkaar. DE GROENE AMSTERDAMMER Prijs 'per"" jaargan g ?10. bij vooruitbetaling. Per No. '35 Cent. Advertentiën ?0.75 per regel. Postgiro 72880, Oem.-Giro O 1000. INHOUD: 1. Prof. Dr. O. W. Kernkamp, Dictatuur en broedertwist. 2. Dr. B. Raptschinsky, Trotsky en Zinowjew H. Scholte, Comoedia. 3. Dr. H. Huber Noodt, Het jonge Frankrijk Joh. Braakensiek. De vierde postbestelling. 4. Top Naeff, Dramatische Kroniek. 5. C. van Wessem, Muziek L. J. Jordaan, De optimist. 6. Annie Salomons, Bijkomstigheden. 1. Dr. Jac. P. Thljsse, Uit de Natuur Mr. Frans Coenen, Kroniek. 9. Red. Elis. M. Rogge, Voor Vrouwen. 11. H. Middendorp en H. Salomonson, Nieuwe Uit gaven. 12. L. J. Jordaan, Bioscopy Tegenstellingen. 13. J. W. F. Werumeus Buning, Kroniek van den Dans A. Defresne, Nederl. verzen. 15. C. A. Kiaasse, Suiker-restrictie C. K., Beurs spiegel. 17. Barbarossa, Uit den Gemeenteraad, met teeken. door B. van Vlijmen. 18. Dr. R. Feenstra, Tikblaadjes S. Kalff, Amsterdamsche bijnamen. 19. Uit het Kladschrift van Jantje Melis Stoke, Dis tinctieven op burgerkleding Rijm. 20. Cel 2, Telefoon Charivaria, Bijvoegsel : Joh. Braakensiek, De ruzie bij communislen en sociaal-democraten. De vulling van fijn/ geroostsMe d&at Bonbon. aroma. "W////////'' NGERS Zoo ergens, dan tiert de splijtzwam bij het communisme; de neiging om verdeeldheid te kweeken schijnt er zoozeer eigen aan te zijn, dat het ook bij zijn naaste geestverwanten dat wil dus tegelijk zeggen: bij zijn vinnigste bestokers, de sociaaldemocraten, aanleiding tot scheuring dreigt te geven. Sinds eenigen tijd wordt er in Het Volk" een vrij heftige polemiek gevoerd tusschen den leider der sociaaldemocratische Kamerfractie, den heer Albarda, en den heer Fimmen. De laatste heeft herhaaldelijk doen blijken van zijn groote bewondering voor Sovjet-Rusland en ging, zoowel daarbij als bij andere uitingen, zoover buiten de grens, die naar Albarda's meening aan een lid der S.D.A.P. moet worden gesteld, dat hij, Albarda, den tijd gekomen acht voor krasse maatregelen" van verweer tegen Fimmen en wie er in de S.D.A.P. dezelfde gezindheid koesteren. Geheel onbeduidend is hun aantal niet, al zal de groote meerderheid der partij zich wel achter Albarda stellen. Proletariërs van alle landen, vereenigt u!" zoo luidt de laatste zin van het door Marx en Engels in 1848 opgestelde Communistische Manifest. En vlak daarvóór leest men: Mogen de heerschende klassen voor een communistische revolutie sidderen l" Die wensch zal zeker niet vervuld worden zoolang communisten en sociaaldemocraten, zoo wel onder als tegen elkaar, strijd blijven voeren, in plaats van een eenheidsfront te vormen. KERNKAMP.