De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1928 7 januari pagina 6

7 januari 1928 – pagina 6

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 7 JANUARI 1928 No. 2640 B1JKOMST1GHEDEN door ANNIE SALOMONS Voor Frederic Lamond |~\ B haard brandt snorrend, de gordijnen zijn gesloten. Br zijn thee en koekjes, en we zitten ieder bij onze eigen lamp. Er is een geur van lelietjes en seringen in de kamer, de poëzie der welgesteldheid, en de wind, die in den schoorsteen huilt, doet ons de weelde van onze warme voeten des te dieper beseffen. Opeens, uit de verte, snerpend, het geluid ,van een ijle viool, een snijdend f el" klagen, een dringend lied.' Voordat ik het weet, ben ik opgestaan en heb ik de gordijnen opengeslagen: buiten ligt de sneeuw, de weg is verlaten; ik zie geen eenzamen man, die, met de sneeuwvlokken om zijn hoofd, sipeelt in het leege duister, alsof zijn strijkstok zijn zieke hart zelf aan raakte en tot zingen dwong. Ik hoor alleen de klacht, ijler nu, onwezen lijker .... Is hij een zijstraat inge slagen en staat hij nu daar tusschen de gesloten huizen? Of is het niets dan mijn eigen heimweh, de wilde trek van mijn jeugd, die op dit veiligste, vredigste uur opeens te klagen begon, omdat hij zich ver raden voelde .... Ik kijk de kamer rond: de seringen zijn wonderen van blanke pracht tegen het donkere behangsel, op tafel staan roode rozen; er zijn bonbons; er is Chineesche thee; er is een feeste lijke, vertrouwelijke kerststemming; er liggen hartelijke brieven van lieve vrienden, die ik straks even hartelijk beantwoorden zal; .. .. is dat alles dan minderwaardig, vergeleken bij het lot van een muzikant, die met natte schoenen door de sneeuw moet bag geren, die waarschijnlijk rheumatiek zal krijgen of tenminste buikpijn; die zal ruiken naar slecht gedroogde kleeren en niet eiken dag een bad en een friction zal krijgen? Minder waardig? Maar het gevaar is juist, dat het allemaal waardevolle dingen zijn, die ons aan het rustige leven van den goeden dagelijkschen dag vast binden: zuivere genegenheid; eenvoudige be reidheid ons aan te passen aan het leven van anderen; hang naar een klaar bestaan, naar zorgen voor 't kleine, naar het scheppen van een sfeer van rust en harmonie. En dan komt er een beetje moeheid bij, een afkeer om je telkens weer uit kleinen, veiligen kring los te maken, om iets te probeeren, dat nooit worden zal, wat je zelf bedoelde, en waar niemand echt blij om zal zijn; een afkeer, om altijd weer je geestelijke wapenrusting, die je zoo graag eens zou laten rusten, opnieuw aan te trekken, tot een nieuwen, hopeloozen strijd .... Is het _de moeite waard? Is een normaal ge lukkig mensch niet beter dan een verbeten artistje, worstelend om wat ONTWERP WPENAAT !N EIKENHOUT. IN ELKE GEWEN3CHTE HOUTXLEUR LANG 7OX. HEELE HOOGTE COX. DIEPTE 7OX. » hem altijd ontgaat? Is een geslaagde werkelijkheid niet meer dan een onbe reikbare droom? In drommen staan ze om ons heen, die dit late, wijze inzicht zullen be amen: onze liefdevolle familie, onze vrienden, die ons nu pas echt n der hunnen voelen; de meneeren en me vrouwen, die eens zelf hebben ge meend iets bizonders te kunnen be reiken; die geleidelijk door het leven overwonnen zijn; die zich hebben aan gepast en carrière hebben gemaakt; die welgedaan en geacht zijn geworden en die nu: bravo" roepen bij eiken nieuwen afvallige. En in ons zelf, als we niet meer zoo heel jong zijn, is die hang naar eens gezindheid met onze omgeving en lichamelijke en geestelijke rust zóó alles overheerschend geworden, dat de haard met de pantoffels, de appreciatie door onze kennissen van gerangeerd" te zijn, alle andere belangstellingen overstemt. Als we ons dan ook maar houden aan boodschappen doen en uit eten gaan; als we ons dan ook maar beperken tot de courant en een boek over letterkunde. Als onze hand dan in de boekenkast maar voor zichtig de plank met verzenbundels voorbij schuift .... Maar bij het ge regelde, geslaagde leven behoort mirabile dictu ook het bezoek aan con certen: een lichte zaal, modieuse menschen, veel parfum, netjes groeten, netjes lachen .... Ik begrijp het niet; ik begrijp het niet, want als het orkest losbreekt in zijn geweldig klank volumen zegt het niet anders dan: sla kapot al die onechtheid, al die ge makzucht. Zelfs het lieve, veilige, ver trouwde kan niet bestaan, voor wie ernst maakt met zijn leven en met zijn kunst, 't Leven is niet iets pleizierigs van welverzorgde geurigheid; wie bang is zijn handen vuil te maken zal het nooit kunnen benaderen. We moeten er mee worstelen, tot het zweet ons van het gezicht druipt. Het zal ons pijn doen; we zullen gewond raken; we zullen ons in vertwijfeling op den grond laten vallen, maar we zullen opnieuw beginnen; we zullen het opnieuw om den nek grijpen, onder den strijdkreet: Quand incme!" Wie altijd wel gehumeurd en beschaafd wil blijven, hoeft hier niet te komen luisteren ! Het gaat hier om een heroiek, die maar n ding bestreeft: de schoonheid te veroveren, voor de schoonheid te strijden, en alles weg te trappen wat haar in den weg kan komen .... Dit ne gevoel, deze hartstocht is het waarachtigste, dat de aarde ons geven kan .... Nu is het merkwaardigste, dat de heele zaal vol fashionable dames en heeren dit revolutionaire evangelie met een luid applaus begroet; maar wie in zijn levensopgang ditzelfde sentiment, zij het met minder grootschheid, heeft beleden, kruipt beschaamd in haar bonten mantel weg en ziet met een soort benijden naar de jeugd, die van de galerij komt gestormd, de jeugd met magere wangen en extatische oogen, die de groote aanmoediging van een der grootsten misschien niet eens gehoord heeft, misschien niet eens bewondert, omdat ze te vol zijn van eigen plannen en idealen; maar die de werkelijke voortzetters zijn van zijn traditie, omdat ze al het stoffelijke: succes, welstand, warmte, rust, eigen kring, gering tellen bij dit ne: de strijd om de schoone uiting van hun innerlijkst wezen .... Zóó gaan ze den barren buiten in; de sneeuw slaat tegen hun lange haren, maar de brand Hier is de Kachel! l! een vulkachel, U kent toch het nieuwe systeem CENTRALE VERWARMING. Zoo niet, vraagt oog heden onze brochure: IN DEN WINTER.... DE ZOMER IN UW HUIS HERINGA & WUTHRICH, HAARLEM. Tel. 11968 Voor den Haag: C. OLDENBURO .Ir.. RItewUk. Tel. Den Haag 18970 N. V. Meubelmagazijn Eden'' MOLSTEEG AMSTERDAM BOEKENKASTEN A. F. Z U R C H CARTONNAGEFABRIEK en DRUKKERIJ LOOIERSGRACHT 64-66-68-70-72. AMSTERDAM < VOOR BETERE MEUBELEN ARNOLD HOUTSCHILT AMSTERDAM INfPNWOONINUnilISj GEVOELT GE l THUI5 GEN VERSTREKT DE DIRECTIE Lee/3/' JaLen hij ST\ f ? H * 457 b, j hel- Konri$sp!e,n. %/. 43286 0e/°///z Sc/200/ of Lanóuaóes. OVERHEMDEN NAAR MAAT FR. SINEMUS 20 Lridachertraat 22 - AjutemUm MET OPSTAAN DEM BUITEN KAN O MERSTELT DE/PLATVOET \\ O.A.MASSING. ^v O.Z.VOOR6URGWAL 334-. P " MHCT BINNENGASTHUIS/ Berner Oberland, * Zwitserland - Cholet Meta - gezellig HOLLANDSCH Modern ingericht. uitste kende lucht. Inlichtingen ver strekt Mevr. TROMP, Van Aerssens.traat 72, den Haag. Prospectus gratis. Mevr. SM1SSAERT-SCHOUTEN. van hun hart behoedt hen misschien beter voor de koude, dan de veilig gesloten auto, die ons naar het goed verwarmde huis brengt .... En dan ineens, nog geen uur later, uit de verte, do klank van een ijle viool, een snijdend fel klagen, een dringend lied; is het een eenzame man, die het leed van zijn hart voor luttele centen aan de menschen uitjammert? Of is het niets dan een naklank van het oproer en den uittartenden over winningsjubel, waarmee, over een af stand van eeuwen, de grootste kun stenaar ons hart weer wakker heeft geklaroend, zoodat het zich, met wee moed en schaamte, op zijn oude rusteloosheid en zijn hang om testrijden in den dienst der schoonheid. bezint ....

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl