De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1928 14 januari pagina 9

14 januari 1928 – pagina 9

Dit is een ingescande tekst.

Wo. 2641 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 14 JANUARI 1928 Moderne Vrouwen en Moderne Vraagstukken door EMMY J. BELINFANTE XXL Dansles ? OETEN onze kinderen dansen?" vroeg in ")) Het Kind" mevrouw van Nes-Verster en getuigde, dat zij zelf geen kwaad erin zag, maar haar man voelde niets ervoor. P En in een volgend nummer van hetzelfde paedajgodische blad, antwoordde haar een ander lezer, J. Benders. o.a.: Als er n ding is, dat de omgang ?tusschen jongens en meisjes radicaal kan bederven, ?dan is het wel dit". Het is een krasse uitspraak. Schrijver beroept zich op eigen ervaring en die van anderen en ver klaart: Als u weet, hoe men danst, wat men erbij ?denkt, wat ervan komt, dan zult u niet meer aeggen, dat er geen kwaad in steekt". Wie is die men? De mannelijke helft of de -vrouweUjke? En zou nu werkelijk die men" zoo -algemeen zijn, als het door dezen strengen raadsman ?werd voorgesteld? Wij hebben leeren dansen in den tijd, dat er nog niet werd gestept, dat lanciers, polka mazurka en ?wals nog een groot deel van het programma in beslag namen en de cotillon op elk bal nog vele .gelukkigen maakte. En wij hebben nooit in onze ?vrouwehj'ke omgeving iets gemerkt, dat ons thans reden zou geven het dansen op zichzelf verkeerd te vinden. Toen wij later eens lazen, dat de wals, toen ?deze pas in de mode kwam, aanstoot wekte, be grepen wij niet waarom. Misschien was het heel naif, maar is het niet gezonder dan het onmiddellijk zoeken van het verkeerde in elk woord en elke beweging? En ook Tragen wij ons af of het beweerde prikkelende in liet dansen, ligt in het dansen zelf of in de omgeving, ?waarin wordt gedanst. Of het avondtoilet niet gevaarlijker werkt dan het dansen? Wij geven onmiddellijk toe, dat het steppen, de ?charleston en latere negerdansen minder onschuldig ssijn, dan de pas de quatre, Washingtonpost, pas des patineurs en Kreuzpolka, die onze volgende inwijding in de danskunst werden, maar zelfs in het steppen maken wij onderscheid tusschen hen, ?die dansen om het dansen, om de rhytme, om de kunst.... en hen, die dansen om zichzelf te ont vluchten in den roes van het rhytme. Wij begrijpen volkomen, dat er verzet is tegen de moderne danswoede, zooals tegen alle moderne buitensporigheden, maar om de overdrijving be hoeft men niet alles af te keuren. Wij juichen het toe, dat als reactie op het onge zonde in deze dansmanie, waaraan alles wordt opgeofferd, beproefd wordt terug te keeren tot de reidansen en oude volksdansen. Het verheugt ons ?zeer, dat het Congres dansleeraren heeft besloten in het aanstaand seizoen de oude volksdansen te gaan onderwijzen. En wij zouden het nog meer waardeeren, als de welmeenende ouders zelve invloed oefenden op de dansleeraren en zorgden, ?dat hun kinderen geen les kregen in charleston, iblackbottom en dergelijke. Maar behalve in eenige uitzonderingsgevallen, waar werkelijk zeer bijzon dere maatregelen noodig zijn, zouden wij altijd en ?overal opvoeding tot matigheid verkiezen boven ?opvoeding tot geheelonthouding. Als de jeugd op een eenzaam eiland kon'leven, ?waar geen enkele verzoeking tot haar kwam, zouden wjj haar wellicht verre kunnen houden van ?alle wereldsche gevaren, en het kunnen beproeven met de geheelonthouding. Nu zij gedwongen is te leven in een maatschappij, ?waar goed en kwaad zoo dicht naast elkaar voorkomen, dat het haast onmogelijk is naar het eene ?te grijpen, zonder ook het andere aan te raken, :moet de opvoeding haar sterk maken, zoodat zij het leven aandurft en in zichzelf voldoende weer standsvermogen heeft om sommige giften te drinien, zonder ervan ziek te worden. Er zijn natuurlijk giften, waarop het woordje Paviljoen Vondelpark" Tel. 24190-27595 Oroote en kleine Zalen voor Déjeuners, Diners, Soupers, Bals en Recepties Huize ZOMERDIJK BUSSINK. doodelijk" beteekent afblijven". Maar er zijn er andere, waartegen wij immuum moeten zijn. Wij gelooven, dat dansen tot deze laatste behoort. De algemeene opvoeding moet ervoor zorgen, dat de jongens en meisjes gezond eu rein rijn, en dan. hebben de ouders te waken, dat de danslessen gegeven worden door een leeraar, die de danskunst niet enkel opvat als geldwinning en eerbied heeft voor de jeugd en onbedorvenheid zijner leerlingen. In de dansles moeten geen elementen worden toe gelaten, die de atmosfeer bederven. Een andere vraag is het, hoe men denkt over bals en wat daarbij komt. Men kan zijn tegen bals, maar behoeft daarom niet te zijn tegen dansen in de open lucht, niet tegen de dansles. Dansen is een natuurlijke uiting van vroolijkheid, die alle volken kennen en die bij hen oorspronkelijk in overeenstemming was met hun aard en bet peil hunner beschaving. Als volken, die in andere op zichten het peil der negerbeschaving te boven zijn, hun heil zoeken in negerdansen, kan dit enkel wijzen op ontaarding hunner beschaving. De omgang tusschen de geslachten zal altijd moeilijkheden opleveren, welke de beste opvoeder niet kan voorzien. De meting van geestelijke kracht in het vernuftig woordenspel kan leiden tot een flirtation, waarbij een der partijen gewond wordt, en toch is scherpen van het vernuft op zichzelf geen kwaad. ? Men moet voorzichtig zijn met oordeelen en veroordeelen. Heel dikwijls schuilt het kwaad bij hen, die overal het kwade zien en er blijft nog altijd waarheid in het woord: Den reinen is alles rein". Van alles wat Madame Mère Eenige maanden gelden vierde Marianne Mainisch te Weenen haar 88ste verjaardag. Deze hoogstaande vrouw, aan vele Nederlandsche vrouwen bekend, die zij ter gelegenheid van Congressen van den Internationalen Vrouwenraad of van den Wereld bond voor Vrouwenkiesrecht ten haren huize ontving, bekleedt een hooge plaats in de harten harer landgenooten. Toen zij in 1871 voor het eerst in het openbaar optrad om voor een betere opleiding van vrouwen en meisjes een lans te breken, heeft zij dadelijk de sympathie gewonnen, door haar echt vrouwelijke natuur, die zich in niets verloochende, gesteund door een gelukkig familieleven, een bevallig uiterlijk een mooie, heldere stem, en de overtuiging dat zij voor anderen moest opkomen, Steeds heeft zij de medewerking der mannen gezocht. Wij hebben de mannen noodig zooals zij óns ook noodig hebben, zoo sprak zij. Daarom moeten wij trachten ge meenschappelijk te arbeiden, ook voor de emanci patie van de vrouw. Er is geen sociale vereeniging, waarin zij niet de leidende hand heeft gehad. Overal, in Volks ontwikkeling, Volkshuisvesting, vrouwen-arbeidvereeniging, Vereeniging voor verbetering van het Meisjesonderwijs, de Vrouwenclub, in ontelbare weldadige en sociale ondernemingen nam zij aan deel in het werk. Haar organisatorisch talent hielp haar, om den Bond van Oostenrijksche Vrouwenvereenigingen te stichten, die zich bij den Inter nationalen Vrouwenraad aansloot. Jarenlang is zij Vice-Presidente van. dien I. V. R. geweest, totdat zij in 1918, wegens haar hoogen leeftijd aftrad. Toch is zij altijd nog vol aandacht voor alles wat den I. V. B. betreft, die haar in 1925 tot Eere presidente benoemde. Zij bezit het geheim der eeuwige jeugd, zij heeft haar psyche jong en frisch weten te houden door haar arbeid voor anderen. Al heeft zij veel van haar werk in jongere handen gelegd, toch zijn er nog een paar vereenigingen, die van haar speciale zorgen genieten, zooals die voor de oorlogsslacht offers, de behoeftige moeders envandeVerceniging, die jongelieden tot sociale werkers opleidt. Van deze laatste, het Jeugd-Roode-Kruis" geheeten, is zij Eerepresidente. Dat haar zoon, dr. Michaël Hainiach als presi dent van de Republiek Oostenrijk is gekozen, ver vult "haar met blijdschap en trots en als men haar Madame Mère" noemt, aanvaardt zij dit met een begrijpenden glimlach, omdat zij wel weet dat hiermede niet op haar politieken invloed ge doeld wordt, maar op haar humanitair leven en streven, waardoor zij zich zelve geadeld en in dat opzicht haar zoon beïnvloed heeft en waardoor zij ten allen tijde een schitterend voorbeeld voor de komende geslachten x;al blij/en NELLY D. G. SANTEE LANDWEER Heerengracht 396 Amsterdam Permanente TENTOONSTELLING van Schilderijen en Preciosa. Geopend 9?12 en IJ?5. Sneeuw door TINE COOL T_T ET kleine, verdiepte tuintje bevindt zich voor het tuinhuis, waar de zon zoo warm in schijnt, dat men er lui liggen gaat in een rieten dekstoel, terwijl het toch overal elders buiten zaak is niet te blijven staan en men zich hoedt voor den Noord-oostenwind. Het tuinhuis heeft een zwaar, rieten dak, dat ver over den breeden, open voorwand steekt; lange ijskegels hangen daar als een glinsterende ver siering aan en op de steenen van den vloer vallen de druppels die de zon er voor de lijsters en andere vogels af doet smelten. De steenen vloer zet zich wet in het tuintje, maar dat is nu niet te zien, want er ligt sneeuw buiten het tuinhuis. Hoe verschillend is de wijze waarop de sneeuw op de planten is blijven liggen. De Juniperus Phizeriana's, die in het witte, glanzende veld staan dat het gazon geworden is eu waarover men ver heen ziet tot waar het frissche, blijde, in de zon pralende lichte groen van een Bambusa het oog vasthoudt, de Juniperus Phi zeriana's, die ten deele het tuintje begrenzen, dragen een zware vacht op de horizontaal gegroei de, ruige armen. Hun eigenaardige bouw is verstild en nog meer verstrakt door de sneeuwruggen die zij gekregen hebben, toch zijn ze in staat ons, in hun vreemd verschijnen, zeer te boeien. De Ephedra en de heide in het verdiepte tuintje gaven de sneeuw geen gelegenheid om zich onge stoord, aaneen, neer te vlijen. De bezemachtige groei was daartoe een hinder en een beletsel en nu is in het eigenlijke hart van de planten wel de sneeuw gekomen, maar overal sprieten de schrale takjes er boven uit. Bij de Veronica's, lager bij den grond in hun groei gebleven, rijst het ne blanke bergje naast het andere, opgehouden door de donkere, bijna zwarte plantjes. Het Acertje op het lage stammetje, is n schit tering; het mooie boompje dat zomers met de fijne, ingesneden blaadjes weet te pronken, heeft zich nu versierd met sneeuw en met stukjes ijs en het is verwonderlijk hoe iets, wat eenmaal sierlijk is, dit altijd, onder alle omstandigheden, weet te blijven. Dit boompje en de Juniperus Phizeriana hebben onze aandacht, maar ook de Prunus Lusitanica die maar weinig sneeuw bewaarde in 't warme hoekje bij het tuinhuis, maar opvalt door de op gewekte kleur van de wat toegespitste bladeren. In de verte staan de oude beuken aan de groote laan. De wind ontlokt aan de dooreengegroeide takken en twijgen van de kronen een geluid dat doet denken aan de branding langs de kust. En zoo is het geen stille sneeuwdag, maar het is een stralende sneeuwdag vol zon en waar die niet kan komen, liggen de kleurrijke, soms blauwe schaduwen. In het tuinhuis is 't zomer gelijk, want de klimroos draagt nog haar bladeren onder de beschutting van het dak. Noode scheiden wij, maar in huis schijnt ook de zon in de kamer en doorstraalt het wit van de Cyclame, die er op het midden van de tafel te bloeien staat. Wij vinden echter niet het wit van de sneeuw dat ten leste onze oogen moe maakte en verblindde, wij vinden er een warmer wit. Zoo gaf ons de sneeuw vreugde, want zij ver nieuwde onze omgeving. DRINK WEINIG MELK maar goede melk, van betrouwbaar GEZOND VEE. HOFSTEDE OUD-BUSSEM KERKSTRAAT 67 TELEFOON 37344

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl