De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1928 11 februari pagina 10

11 februari 1928 – pagina 10

Dit is een ingescande tekst.

DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 11 FEBRUARI 1928 No. 2645 NIEUWE UITGAVEN ??)., Verzen Verzen door Marie van K. N.V. Van Loghum Slaterus' Uiiff. Mij., Arnhem 1927. i Het is volkomen onmogelijk, dat iemand wiens gemoed in wanhoop dermate verstrikt is, dat hij den dood alleen nog maar als uitkomst ziet, dat zoo iemand tien seconden later in wijs inzicht de deemoedige berusting aanvaarden zou. Even onmogelijk is het, dat Marie Van K. den hie ? beneden gefonnuleerden gemoedstoestand echt en inderdaad gevoeld zou hebben: Zou soms de dood Mij redden uit deez' nood? Dat dan mijn levensdagen enden magen.' En mijne ziel Dit domme lijf ontvluchte Den klaren doodsnacht ingevlogen.' In de volgende strophe heeft de berusting haar toch reeds te pakken en is alle vuil weer van de lucht. Met de .veilige oplossing zoo vlak bij de hand als een perronkaartje uit een automaat is het gemakkelijk met den dood coqueteeren. Alleen, de dichteres heeft vergeten, dat geen mensen aan een dergelijk contrast van gemoeds toestanden in een dergelijk kort tijds bestek gelooft. Trouwens de heele bundel maakt den indruk van onecht te zijn, al is er geen vers aan te halen, dat in zijn geheel dien indruk be vestigen zou. De echt- en onechtheid der gevoelens wisselen even snel als hun aard, bij den regel, ja, soms bij het woord. Talent is deze dichteres niet te ontzeggen, wel, en dit is de grondoorzaak van de mislukking, mist zij iedere zelfkennis, iedere toets over imitatie of innerlijke waarheid. Inzicht in eigen waarde en wezen is hier de eerste eisch. De Vreemde Wereld door Hen drik Kroon bij Scheltema en Holkema's Boekhandel 1027. Amsterdam. Voor iemand, wiens beste aandacht en waarachtige genegenheid ingesteld is-op de voortbrengselen der nobelste geesteswerking, die wij overeenge komen zijn kunst te noemen, voor zoo iemand zijn verzen als die van Hendrik Kroon eene persoonlijke beleediging, om warm in het gezicht te worden van haat, zoo fel, en dit, omdat zij door hunne allures het opperste bedrijf des kunstenaars gelijk stellen met het volmaakt wezenlooze, met het absoluut nietswaardige. Het zijn vooral de allures van verzen als onderstaande, waarmede het slechtste zich identiek tracht te stellen met het beste. Wijl gij u zélf zoo min kent als me schijn, Heb ik het masker, dat U dekt, ontstrikt. ? 't Geen niet uw wezen scheen bijeen geschikt, En onderwierp uw oordeel momenzijn. Zoo"n strophe prikkelt om uit de bladzijde het zieltje los te peuteren, tusschen de regels uit te schulpen, bij ragjos en beetjes uit te strijken en er den nietswaardigen en ij delen aard van bloot te leggen of zoo'n vers jaagt tot den vennorzelenden pantservuist slag, dat de spatten van het gemoedje in den vorm van brieven aan redactie of persoonlijk adres terecht komen. Per slot is noch het een noch het ander de moeite waard en deelen wij zondjr meer mede, dat Hendrik Kroon uitermate slechte verzen schrijft. A. EFRESNE Romans Guido da Verona. Een hel op aarde. Vert. v. Chr. MorescoBrants. Amsterdam z. j. Van Holkema en Warendorf's Uit geversmij. De zwoele erotiek, die we kennen uit de vorige werken van Da Verona, vinden we ook in dit werk. De atmos feer wordt zelfs zoo broeierig, dat de lezer zich eenigszins opgelucht voelt, als het verhaal zich verplaatst naar het zuiden van Zuid-Amerika, waar te midden van sneeuw en ijs, in een afgrijselijk klimaat, een groepje ver dwaasde avonturiers op zoek gaat naar goud. De nuchtere Noorderling is gauw, misschien te gauw, geneigd om een bedenkelijk gezicht te trekken bij het lichte ontvlammen van de harts tochten onzer zuidelijke broeders en zusters, maar het eigenaardig-suggestieve in het werk van een schrijver als Da Verona mist ook in dezen roman zijn uitwerking niet. De be schrijvingen van het winterlandschap aan de Straat van Magelhaen zijn werkelijk mooi een compliment aan de vertaalster voor haar plastisch Nederlandsch is hier zeker op z'n plaats ??? en al wordt er in het boek wat veel gewerkt met onwaarschijn lijke toevalligheden (zoo ontmoet een vader in het Zuidpool-gebied zijn aan genomen zoon, die tevens de minnaar is geweest van zijn vrouw), toch weet de schrijver alles zoo voor elkaar te brengen, dat zijn boek zich aller aangenaamst laat lezen. Runa. Het licht zijner oogen. Vert. uit het Zweedsch d. A. Lukkien. 's-Gravenhage z.j. D. A. Daamen's Uitge ver smij. De boomen hadden hun bladeren nog, maar ze prijkten in alle schakee ringen van geel en rood. Geen zonne schijn deed de kleuren gloeien; 't was een gedempt licht onder een effene grijsblauwe wolk, die den geheelen hemelkoepel bedekte. Zachtjes vielen de bladeren af, en een scherp gehoor zou hun licht geritsel hebben gehoord als een lied der vergankelijkheid, geaccompagneerd door het verre, on bepaalde geraas van de stad". Deze volzinnen schrijf ik af van de eerste bladzijde. Het is volstrekt geen slechte taal, maar iedereen voelt het ouderwetsche. Het -prijken van alle schakeeringen, de ontkenning waar de tweede volzin mee begint, het woord hemelkoepel, en vooral de vergelijking tusschen het ritselen van de bladeren en het verre, onbepaalde geraas van de stad" dat zijn allemaal epitheta, die het een vijftig jaar geleden deden, maar nu? En zoo is eigenlijk het heele boek. De vertaling is goed en het boek zelf is heelemaal niet slecht; alleen ??laat ik hier voorzichtigheids halve maar van mijn eigen stand punt uit spreken het conflict waar het hier om gaat, een buitenechtelijke verbintenis, vind ik niet belangrijk. En de roman is geschreven met een kennelijk vooropgeschoven bedoeling; het onderwerp mag dus een rol spelen bij de waardebepaling van het werk. En dit werk is overigens waarlijk niet zonder verdienste; het beweegt wat traag (ook al ouderwetsch), maar de verhouding van den blinden graaf en zijn typiste (de beide hoofdpersonen) heeft menig goed, ontroerend moment. HERMAN MIDDENDORP. N. V. Meubelmagazijn Eden" MOLSTEEG - AMSTERDAM BOEKENKASTEN A. R Z R C H E R CARTONNAGEFABRIEK en D R UKKERIJ LOOIERSGRACHT 64-66-68-70-72, AMSTERDAM l VOOR BETERE MEUBELEN ARNOLD HOUTSCHILT AMSTERDAM STAND No. 4054 4e ETAGE Jaarbeurs te Utrecht van 21 Februari t/m l Maart 192& DEMONSTRATIE van de Gepatenteerde Papierrollen Standers RUF Roteerend grondvlak met kogellagers ^_ Beveiligd roteerend mes Meetinrichting voor Teekenpapier voor Golfcarton voor Pakpapier Technisch Bureau - B, J. COUVEE Jr, - Heemstede. (ynder den jf. V/taarten C/7 ? / / ? /? Q? r jpeciale aanbieding Jlaaptiamers. (Jimsferdam - den ^fiaaa - (Jiaarlern. VICTORIA-WATER Uitstekend te vermengen OBERIANHSTEIH met wijn of vruchtensappen

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl