flo. 2645 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 11 FEBRUARI 1928 Aanteekeningen V Dank zij de onbescheidenheid van een lid van het .Huis van Afgevaardigden te Washington heeft men au de afgeloopen week vernomen, hoe de AmeriJcaansche Minister van Buitenlandsche Zaken over het duikbootwapen denkt. Als er een algemeen .internationaal verdrag tot stand te brengen ware, ^waarbij alle staten zouden overeenkomen dit wapen -af te schaffen, zou de Heer Kellogg bijzonder in :zijn nopjes zijn. Dat zou ook het geval wezen met ?zijn collega te Londen, maar hiermee houdt voorsjhands de rij van geestdriftige aanhangers van een «dergelijken maatregel op. En vermoedelijk moet iet aan de niet bepaald vriendelijke ontvangst, «die Kellogg's gevoelens elders ontmoet hebben, ^worden toegeschreven, dat hij nu achteraf klaagt over de indiscretie, die er begaan is door zijn ant woord op een hem over deze kwestie gestelde vraag 'te publiceeren. De Secretaris van Staat is zelfa a-eeds zoover gegaan, dat hij ons wijs heeft willen axiaken, dat men zijn brief niet goed begrepen heeft ?en zoo geef t hij zich, niet bepaald prijzenswaardige, anooite om thans wit te heeten, wat toch over«duidelijk zwart was. Typischis deze gang van zaken ?Koker, zooals het trouwens eveneens bijzonder merkwaardig mag heeten, dat in 1921 op de Washingtonsche conferentie Engeland, dat bij monde van Balfour geprobeerd had de duikboot op den .militairen en volkenrechtelijken index geplaatst te krijgen, toen geen medewerking van Ameriiaansche zijde ontmoette. Het Britsche Eijk had zelf in den wereldoorlog aan den lijve de narigheden ?van dit oorlogsinstrument zoozeer gevoeld, het shad daardoor in zulk een benarde positie verkeerd, ?dat het zich gaarne in de toekomst tegen een nieuwe «duikbootbedreiging gevrijwaard had willen zien. John Buil kreeg echter zijn zin niet. Het eenige, en dat was zeker al iets, wat hij bereikte, was een ?overeenkomst omtrent de verplichting voor duikifcootcommandanten zich aan de regels van de ?oorlogvoering ter zee te houden, zoodat herhaling ~va,n de door de Duitschers toegepaste methode, «m door middel van onderzeeërs onschuldige handelsschepen spoorloos te laten verdwijnen, voortaan achterwege diende te blijven op straffe ?van behandeling der duikbootcommandanten, die ?zich toch niet aan die regels zouden houden, als aeeroovers. Wanneer nu de Regeering der Vereenigde Staten, aeven jaar na Balfour's mislukte poging, bereid blijkt thans wel het Engelsche standpunt te onder schrijven, is dat voor een niet gering gedeelte een voudig toe te schrijven aan de praktische over weging, dat het momenteel voor Amerika voor?deeliger uit zou komen, een einde aan de duikibooten te maken. * * * 'Op 6 Februari was het juist anderhalve «euw geleden, dat het eerste Fransch-Amerikaansche vriendschapsverdrag bezegeld werd, een over eenkomst, waarin men elkaar over en weer beJoofde geen afzonderlijken vrede met Engeland te sluiten, zonder dat de Amerikaansche ge~westen, die een jaar te voren hun onafhankelijkheid «door den Franschen Koning erkend hadden gezien, <lie erkenning ook van de Britten verkregen zouden liebben. Het jubileum werd eenigszins feestelijk rgevierd. in Parijs ging het daarbij natuurlijk minder droog dan in Washington toe, en de pare lende champagne maakte de tongen los voor warme speeches. Als straks de Amerikaansche Senaat het jawoord zal geven, op het arbitrage-tractaat, dat Amerika en Frankrijk sloot, zal men precies .Tcunnen weten wat er in het nieuwe verdrag staat, -want de tekst is thans nog niet volledig bekend. Toch weet men er reeds genoeg van, om te kunnen «onstateeren dat er heel wat reserves zijn opge nomen, die toepassing van de arbitrage buiten ^verking moeten laten. * * * Met de gebruikelijke schittering en pompa is de nieuwe zitting van het Engelsche Parlement ge opend en de even gebruikelijke, doch minder schitterende discussies over het adres van antwoord op de Troonrede, zijn hierop gevolgd. Dat adres kon kort zijn, waar de woorden, die het staatshoofd op voorslag van zijn Gouvernement heeft moeten uitspreken om de plannen voor deze parlementsperiode aan te kondigen, ook weinig in getal, en het zij met alle respect voor Koning George ge?zegd zijn schuld ia het trouwens niet; the King -oan do no wrong ! even gering in beteekenis waren. De leider van de Arbeiderspartij vond het ?een mager soepje. wat Baldwin had lieten opdienen ?en ook Lloyd George liet namens de liberalen Jcritiek hooren over het vele, dat in de Troonrede Amerika's voorstel tot afschaffing van de duikbooten BOBERT (JONATHAN): BERTRAM (JOHN BULL IK STEL VOOR DIT MOORDTUIG IN HET BELANG DER MENSCHIIEID AF TE HgiIAFFEX!" WAT 'N KUNST! JE HEBT ER IMMERS OOK NIKS AN!" niet voorkwam, en het weinige, dat zij wel bevatte. * * _ * \ In Noorwegen heeft het roode Kabinet dusdanig radicale plannen aangekondigd, dat onmiddellijk alle niet-socialistische partijen te hoop zijn geloopen. Met het gevolg, dat de Regeering na nauwelijks twee weken de ministerieele zetels te hebben ingenomen, reeds een motie van wan trouwen naar het hoofd geslingerd kreeg. Had het er eerst nog naar uitgezien, dat de groep der burgerlijke democraten zich welwillend neutraal zou gedragen, toen de mannen van het Arbeiders bewind niet geneigd bleken ook maar een klein Kcheutje water in hun socialistischen wijn te doen, heeft men juist van democratische zijde het initiatief genomen om een einde te maken aan het leven van een Ministerie, dat te zeer op eenzijdige klassestandpunt wenschte te staan. Wel is het dua voor de Noorsche nieuwe hoeren een heel korte vreugd geweest. TENTOONSTELLING KALVERSTRAAT AMSTERDAM SFEER MEDEWERKERS FA. L. & S. MULLER E. J. F. v. DISSSEL & ZN. ? N. V. C. H O Y N G K O N l N K L. BEGEER KRISTAL TAFELLINNEN FAYENCE ZILVER ZONEN