Historisch Archief 1877-1940
. 2647
DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 25 FEBRUARI 1928
3
Aanteekeningen
V Wat doen er zich toch op dit ondermaansche
tal van moeilijke vragen voor, waarover het
denikend deel der naties zich de hoofden pleegt te
pij"mgen. Daar is het van ouds bekende, nog altijd
maar niet opgelost probleem, wat of er eerder was:
het ei of de kip. En daar is een hierop in menig
opzicht gelijkend vraagstuk, dat pas in de laatste
jaren op den voorgrond is getreden: hoe kan men
"het best waken voor handhaving van den
inter-nationalen vrede? Ontwapenen, zegt de een, dan
?aijt ge er zeker van dat oorlog uitgesloten is.
Neen, zoo komt een tweede beweren, gij moet voor
alles zorgen, dat er voldoende veiligheid bestaat
tegen mogelijke vergrijpen van een of anderen
staatsmisdadiger en dus geen ontwapening zonder
?dat er eerst behoorlijk voor de veiligheid zorg is
gedragen, door eventueel belaagden de garantie te
.geven, dat zij, in geval van een aanval op hun
lijf en goed tegen zulk een onverlaat
daadwerkelijken bijstand van de overige staten zullen genieten.
lEn tenslotte, last not least, is er de warm aange
prezen weg van arbitrage'om geschillen door middel
?van Vrouwe Jüstitia in stee van door het ruwe
ieerschap Mars te doen beslechten. Sedert 1924
ntusschen, toen het Protocol van Genève ter
Volkenbondstafel kwam, is men in breeden kring
^aan beseffen, dat we hier met een trits te doen
hebben, met een nauwen samenhang tusschen
.arbitrage-veiligheid-ontwapening. Het Protocol ont
moette tenslotte een tegenstand, die de daarin
?ontworpen aanvullingen van het Bonds-Handvest
niet in verwezenlijking deed komen, doch de jongste
Assemblee wilde opnieuw een poging in het werk
«tellen om het drietal in onderling verband te
laten bestudeeren.
Thans is men in de Volkenbondsstad bezig na te
gaan wat de resultaten van die studie, met name
ten aanzien van arbitrage en veiligheid, zijn om
?dan straks te zien in hoeverre de commissie, die
?de ontwapeningsconferentie moet voorbereiden,
haar plannen hierbij kan aansluiten. Een van de
.hooggeleerde studenten-rapporteurs, de internatio
nale jurist Politis heeft eens opgeteld hoeveel bij
zondere verdragen op het stuk van arbitrage, ver
zoening, garantie, bijstand enz. er in den loop der
jongste jaren gesloten zijn. Nu, dat aantal was,
ik zou haast durven zeggen, angstwekkend groot.
Want het zou wel eens kunnen wezen, dat inder
daad, zooals de heer Politis waarschuwend heeft
?opgemerkt, dit warnet van tractaten op den duur
«er den vrede in gevaar zou kunnen brengen dan
verzekeren. Menige overeenkomst zAet er op zich
zelf onschuldig uit, maar is dat niet, aangezien
in vele gevallen 'n min of meer uitdagend effect
niet achterwege is gebleven. Het zijn niet alle
?oprechte Locarnisten, die
pseudo-Locarno-verdragen sluiten ! Zoolang het bij arbitrage en verzoe
ningsprocedures blijft is het best, maar indien men
te doen krijgt met speciale garantieverdragen,
?dan kan het wezen, dat men op minder veilige
?zijpaden terecht komt. Wellicht zullen op den
?duur zij gelijk krijgen, die er op aandringen rustig
clen hoofdweg, dien van den Volkenbond, te blijven
bewandelen, en daarbij vooral heil zoeken in de
middelen om een geschil te voorkomen.
Prins Carnaval is de vroolijke bondgenoot van
President Hindenburg geweest. Dank zij de haat,
«lie de Rijksdagleden hadden om zich in het
narrenpak te steken en van een vroolijke
Carnavalsvacantie te gaan genieten, heeft men sneller dan
eerst mogelijk leek, de door het staatshoofd aan
bevolen overeenstemming kunnen bereiken om
trent het noodprogramma, dat het eermalige coali
tie-Kabinet nog zal afwerken. Eermalig, want al
?zijn de Ministers op hun post gebleven, zij maken
thans geen deel meer uit van een coalitie maar
van een zaken-Ministerie. De coalitie heeft het
loodje gelegd, en in de komende weken zal er nog
alleen een programma ter uitvoering worden
ge.bracht, wraarbij alle partijen getracht hebben zoo
veel mogelijk goede zaken te doen met
het oog op de komende verkiezingen.
De samensmelting van oorlog
* *
*
VAM
TABAK
IS 1-VOC/ZM.ITEIT
Sir John Simon,die aan het hoofd eener
Engelsche commissie, welke zal nagaan,
hoe de staatsregeling van Britsch-Indi
gewijzigd kan en moet worden, naar
het land van Brahmanen en Moham
medanen getrokken is, heeft tot dus
verre van die reis nog niet veel pleizier
gehad. Sir John, die een schitterende
en verre van onlucratieve
advocatenloopbaan achter zich heeft, moge voor
den Engelschen Bar een voortreffelijk
pleiter zijn geweest, een man, die heel
wat moeilijke processen met succes
gevoerd heeft, zijn aloude behendigheid
schijnt hem in het nationalistische Indi
nog niet veel te baten tegen het verzet
van de extreme Indische politici. Deze
heeren zijn nml. in het geheel niet ge
steld op de commissie, waarin zij zelf
geen zitting hebben. Ja, ze steken hun
verontwaardiging over het bezoek van
de commissie-Simon niet onder stoelen
of banken. Hun extremisme leidt er toe,
dat zij van Engeland en van Engelsche
pogingen om verbeteringen in de hui
dige staatsregeling aan te brengen
niets willen weten en zoo passen ze op
Sir John en zijn collega's het stelsel
toe, dat eens ongeveer een halve eeuw
geleden, de meest felle nationalistische
Ieren tegen de hen onderdrukkende
Britten en hun trawanten in werking
brachten waarvan Boycott het eerste
slachtoffer werd. Toen deze een boer
derij in pacht nam, waaruit een ander
(die zijn pacht niet had kunnen vol
doen) door den landheer verdreven was,
verbrak men elk sociaal en economisch
contact met Boycott en weldra werd
er systhematisch aldus gehandeld met
elkeen, die zich op die manier de woede
der bevolking op den hals haalde.
Welaan, de commissie-Simon, die juist
met de Indiërs in aanraking wil komen,
heeft het, als representante van een
bewind waarvan de radicale nationalis
ten geenszins gediend zijn, bij hen ver
korven en dus boycotteert men haar.
Soms ook bepaalt zich de aangenomen
gedragslijn niet alleen tot een lijdelijk
verzet, tot het sluiten van winkels enz.
als teeken van rouw, maar geeft men nog
duidelijker te kennen, dat er geen sprake is van
een minzaam Welkom vreemdeling." Zoo werd
de commissie in Calcutta begroet door een optocht,
waarin men vaandels droeg, die tot opschrift
hadden: Simon ga heen.
Dat is niet vriendelijk en allerminst in overeen
stemming met de aloude in het Oosten anders toch
zoo in eere zijnde begrippen van gastvrijheid. Wie
weet of Sir John dezer dagen niet als duidelijke
wenk van de nationalisten een reisbiljet naar
Engeland toegestuurd zal krijgen. Op politiek
gebied schijnt men tenminste in Engelsch-Indi
momenteel alles te kunnen verwachten. Zoo heeft
een vertegenwoordiger van de huidige machtheb
bers, gedurende de beraadslagingen over de door
de wetgevende vergadering aangenomen
boycottresolutie tegen de commissie-Simon, plotseling een
kleine leeren koffer op zijn hoofd gekregen, welke
vriendelijkheid hij te danken had aan een inlandsch
journalist, die daarmee op gevoeliger wijze dan
hij het blijkbaar in aan het papier toevertrouwde
woorden kon uitdrukken, zijn standpunt kenbaar
wilde maken ! In sommige Parlementen heeft
men wel, bij wijze van veiligheidsmaatregel,
vaste inktkokers geplaatst, opdat de afgevaardig
den niet in verleiding zouden komen elkaar deze
nuttige voorwerpen naar het hoofd te gooien, maar
voor zoover bekend, is het nog niet noodig geweest
ook nog rekening te houden met werplustig aange
legde dienaren van de Koningin der Aarde. Als mi
maar de man van do Hindustan Times elders geen
school gaat maken.
Hier te lande bestaat daarvoor geen gevaar.
want wij zijn veel te rustige lieden om ons xoo op
te winden, dat 's I.andsvergadery.aal van anderen
dan louter geestelijken strijd getuige zou zijn.
Meestal maakt men zich bij ons niet-heel druk over
en marine
Teekening voor de Groene Amsterdammer"
door Johan Braakensiek
BAKER LAMBOOY:
TJ1T PA-COLIJN ZIJN GEZICHTE
GESNEJEN!"
wat er op liet Binnenhof voorvalt, doch 'n enkele
keer is er wel eens bijzondere belangstelling.
Zoo zat onlangs onze heele vloot op de gereser
veerde tribune van de Eerste Kanier, toen daar
het in marinekringen weinig welkome voorstel tot
instelling van een Departement van Defensie
(fusie dus van Marine en Oorlog) aan de orde was.
De hoop, dat Minister Lambooy toch nog op het
laatst schipbreuk zou leiden, ging niet in vervul
ling. Rustig te midden der onstuimige baren wist
de bewindsman, die deksels goed manoeuvreerde
en er zich op kon beroepen, dat hij niemand minder
dan Colijn aan z'n zijde had, zijn scheepje in veilige
haven te brengen.
DEN HAAG
AMSTERDAM
ROTTERDAM
AXMINSTER
KARPETTEN
2x3
METER
2.20x3.30 55.5O
ZICHTZENDINGEN
FRANCO DOOR GEHEEL
NEDERLAND
'XKDER
£ZOHCN