Sinds meer dan vijftig jaar aan de spits der ?weekbladen . . . ." ONDER HOOFDREDACTIE VAN G. W. KERNRAMP Redacteuren) H. BRUGMANS, M. KANN EN TOP NAEFP Secretari* der Redactie: C F. VAN DAM Uitg.i N.V. DE GROENE AMSTERDAMMER KEIZERSGRACHT 333 AMSTERDAM. C Niet te overtreffen OPGERICHT IN 1877 No. 2652 ZATERDAG 31 MAART 1928 De vrijspraak der Indische studenten de S. D. A. P. en T~\ B vrijspraak van de Indische studenten heeft aan de^leiders der sociaaldemocratie de gele genheid geboden weer eens te getuigen van de revolutionaire gezindheid hunner partij. Aan dit in den laatsten tijd merkbaar geworden streven om zich te vrijwaren tegen de beschuldiging, dat de S.D.A.P. niet veel meer verschilt van de ..bur gerlijke" radicalen, zal eensdeels de noodzakelijk heid niet vreemd zijn om op te bieden tegen de communisten en tevens aan de oppositie in eigen boezem den wind uit de zeilen te nemen; maar men zal vermoedelijk niet dwalen, zoo men deze neiging voor een ander deel toeschrijft aan de veld win nende overtuiging, dat de zoo vurig begeerde kans om deel te nemen aan 's lands regeering voorloopig als verkeken moet worden beschouwd. , Aan de vervolging van de Indische studenten zal de politiek niet onschuldig wezen. Er bestaat eenige reden voor de veronderstelling, dat men gemeend heeft hen van samenwerking met Moskou te kunnen beschuldigen en de hoop heeft gekoesterd, de be wijzen daarvan te zullen vinden; toen deze ver wachting werd verijdeld, hetzij omdat die samen werking niet heeft bestaan, hetzij omdat de sporen ervan bijtijds vernietigd waren, moest men de acte ,van aanklacht beperken tot ..opruiing tot geweld dadig optreden", blijkende uit hetgeen de verdach ten in verschillende artikels hadden geschreven. Maar welke dan ook de motieven voor de inge stelde vervolging zijn geweest, de Haagsche recht bank heeft, zooals men mocht verwachten, alleen op zuiver juridische redenen haar vonnis gefun deerd. Naar men mocht verwachten. Daarom mag uit het vonnis ook geen politieke munt worden gesla gen. Op den avond van de vrijspraak kon men in Het Volk lezen, dat de Haagsche rechters niet alleen het aanzien onzer justitie hadden verhoogd, maar tevens ertoe hadden bijgedragen om in Indi het besef levendig te maken, dat het Nederlaiidsche volk niet slechts is een horde van exploitanten en slachters, maar dat het ook groepen bevat, die oog hebben voor de rechten van de beste elementen «ener natie die komt vragen om haar eigen plaats in de zon." Wij vermoeden, dat de inlanders, aan wie de overtuiging is opgedrongen, dat het Xederlandsche volk voor een goed deel uit ..exploitanten en slachters" bestaat en aan wie tevens wel zal zijn ingeprent, dat onze rechtspraak de belangen dezer Idasse behartigt, het vrijsprekend vonnis eerder als een bewijs van lafheid dan als een uiting van medegevoel voor hunne i-echten zullen beschou wen. Maar zoowel het een als het ander zou onjuist zijn. Het vonnis van de Haagsche rechtbank is nèch een bewijs van sympathie voor de nationalis tische beweging in Indië. noch een teeken van vrees daarvoor. De politiek is er vreemd aan. Alleen zij, die verondersteld mochten hebben dat de Haagsche rechters, op bevel van hoogerhand, tegen hun juri dische overtuiging in. de verdachten veroordeeld zouden hebben, kunnen zich over hunne zelfstandig heid verheugd hebben; voor wie zulk een vermoe den niet gekoesterd hebben, bestaat ook niet een dergelijke reden tot vreugde. Op zuiver formeel e gronden het moge hier herinnerd worden - berustte de vrijspraak. De verdachten waren beschuldigd van opruiing tot gewelddadig optreden. Xulk een opruiing nu. zoo overwoog de rechtbank, bestaat in het spreken en schrijven op zoodanige wijze, dat zij, die het hooren of lezen, redelijkerwijze bewogen kunnen worden tot gewelddadig optreden. De bedoelde artikels waren op zich zelf niet ,.geëigend" dit leelijke woord is van de rechtbank om geweld te ver oorzaken; hunne bewoordingen hadden daartoe ook niet de uitgedrukte strekking. Aan den anderen kant waren de artikelen niet van zoodanig beschouwenden aard", dat ze geen geweld zouden kunnen veroorzaken; men zou kunnen vermoeden dat zij de bedoeling hadden tot geweld aan te sporen; deze bedoeling moet dan echter op andere wijze blijken: de rechtbank meen de, dat dit hier niet het geval was en achtte zulk een oogmerk bovendien ook niet zeer aannemelijk, nu kort geleden onlusten op groote schaal waren mislukt. Ten slotte overwoog zij nog, dat overtreding van art. 181 van het Wetboek van Strafrecht niet ten laste kan worden gelegd, omdat dit artikel alleen geldt voor handhaving van het gezag binnenslands, en de koloniën hier gelijk moeten worden gesteld met het buitenland. Op al deze overwegingen sprak zij de verdach ten vrij. Of, en zoo ja, in hoeverre, dit vonnis met juri dische argumenten kan worden bestreden, valt buiten onze beoordeeling. Op dit oogenblik is het nog niet zekei', of de officier van justitie in beroep zal gaan; de mogelijkheid bestaat dus, dat de zaak op nieuw in behandeling zal komen en dat andere rechters anders zullen oordeelen. Maar de formeele rechtskwestie kunnen wij hier verder laten rusten. Deze zal, zoo zij aanhangig blijft, alleen de vraag betreffen, of de rechters uit wettige bewijsmiddelen de overtuiging kunnen putten, dat er opruiing heeft plaats gehad tot gewelddadig optreden. Daarnaast, on geheel afgescheiden van de vraag, of de schrijvers van de bedoelde artikelen al of niet strafbaar zijn. blijft echter het veel belangrijker vraagstiik bestaan van de politieke gezindheid. die eruit blijkt. Voor een ..gezindheid" kan men gelukkig niet vervolgd worden. Wij leven ook niet in het .Pruisen van de eerste jaren van het régime-Bismarek, toen tijdschriften en dagbladen verboden konden wor den, niet om bepaalde artikelen, of bepaalde; be woordingen daarvan, maar om de ,,algemeene strekking". Om de algemeono strekking" van, hun tijd schrift kunnen de Indische studenten niet worden gestraft. .Maar die algemoono strekking" is onmiskenbaar revolutionair, /ulk een gezindheid krijgt politieke boteo.ken.is, wanneer /.ij als de uiting moet worden beschouwd van hetgeen er omgaat bij de jonge, intellectueele inlanders. Die beteekeiiis wordt nog onderstreept, wanneer de bedoelde gezindheid dooi' een staatkundige partij in ons eigen land wordt verheerlijkt. Hoe die gezindheid is. moge uit de volgende zinsneden blijken. ..liet Indonesische volk kent slechts (''én ware verdediging, ii.l. zijn verdediging als aangerande en overweldigde, natie. de verdediging der gewapende revolutie tegenover de Ncderlandsrhe overheersching." Moge de Hollandsche overheersching steeds ruwer on bruter worden; de afrekening zal des te spoedige!' en grondiger plaats hebben." ..Niet langs d<j wegen, der geleidelijkheid wil het Indonesische volk zich ontslaan van de hem eeuwen "Jang opgelegde voogdij". 7oo dachten vroeger wel de leiders van het riidionaal-politiekeleven in Indië, en ook thans zijn nog enkele, verblinden door dezen waan bevangen, maar de meerderheid is tot ander en beter inzicht geraakt. ..\\ ij stellen er prijs INHOUD: i. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 9. 10. 11. 13. 15. 17. 18. 19. 20. Prof. Dr. G. W. Kernkamp, De vrijspraak der ln~ dische studenten en de S. D. A. P. Min. Mr. J. B. Kan en Dr. M. de Hartogh, De Drentsclie tentoonstelling. Joh. Braakensiek, Ontwapeningsconferentie Aanteekeningen, Top Naeff, Dramatische kroniek. Mr. M. Kann, Gedoofde kraters. C. M. van Hille-Gaerthé, Het huis en de mensch van de toekomst. Dr. P. van Olst, Astronautica Mr. F. Coenen, Kroniek. Elis. M. Rogge, Voor Vrouwen. C. van Wessem, Muziek L. J. Jordaan, Bioscopy. A. Plasschaert, Schilderkunst^?JL. J. Jordaan, Der Tod und das Madchen. J. W. F. Werumeus Buning, 'Kroniek van den Dans A. Plasschaert, Schilderkunst. J. A. Berger, Eenstaatslevensverzekeringsbedrijf. Chariyarius, Rijm Alida's Croquante croquetjes. H. Middendorp, A. C, Nieuwe uitgaven. Uit het kladschrift van Jantje Melis Stoke, De film-hydrat Parkeeren. Cel 2, Telefoon Charivarius, Charivaria Bijvoegsel: Joh. Braakensiek, Paus Pius XI en Mussolini. Bonbons £et~ op den naam op te verklaren, dat ook bij ons volk en zijn leiders de laatste jaren elke gedachte aan samenwerking met den ovorheerscher als- versleten is afgedankt en plaats heeft moeten maken voor een reëelcr en vaster overtuiging. Revolutie alleen kan den overheersclite uitkomst bieden, uitkomst voor een voorspoedig en gelukkig leven na eeuwenlang zuchten in smart en lijden. Met de jaren heeft dus bij onze leiders de innige overtuiging post gevat, dat de koloniale maatschappij niet de minste plaats biedt voor recht en rechtvaardigheid voor den overheerschte. Revolutie werd en wordt alom het parool". Als men van deze zinnen het schuim der rhetorica afblaast, blijft toch dit over. als kenmerk van. de gezindheid der nationalistische partij in Indië: geen samenwerking; geen geleidelijke ver betering, die de kansen op bevrijding slechts zou verminderen; integendeel, hoc brutaler het gezag optreedt, des te beter, des te eerder zal de revolutie uitbreken, die alloen uitkomst kan brengen. Wanneer de sociaaldeniocratcn ton. onzent deel kregen aan 's lands rogoering, zouden zij, ik zeg niet: de uiting van zulke denkbeelden, moeten straffen, maar een koloniale politiek moeten voor staan, die juist streefde naar samenwerking, naar geleidelijke verbetering, zij liet dan in een sneller tempo dan zij, die deze geleidelijkheid nouit tot het doel willen laten geleiden. Kn ook /.ij zouden verplicht zijn elke poging tot revolutie in Indiëte fnuiken, omdat' die ook naar hunne overtuiging alleen onheil zou baren, ook voor heil. die in opstand kwamen. Dat zij Mr. Duys bejubelen om zijn succes met zijn pleidooi, is tot daar aan toe; maar de verheer lijking van do doeleinden der Indische nationalisten is een nieuw bewijs van do halfslachtigheid der soeiaaldemoeratie ton. onzent', wier leiders een diepe kniebuighig maken voor de idee der revo lutie" on ondortussehen in stilte den hemel danken, dat het met de revolutie" vooreerst nog zoo'n vaart riiot zal loopoii. KERN KAMP.