2(553 "DrTIRÜENE~AMSTERDAMMER~VAN 7 APRIL!928 Aanteekeningen y ' De Berlijnscne Droschke-Kutschers hebben altijd groote vermaardheid bezeten op grond van den grooten rijkdom aaa. geaoegelijkheid ea: aaa gezond verstand, die hun eigen placht te zijn. Jammer genoeg sterft dat nobele gilde zoo-lang zamerhand uit. Een der laatste vertegenwoordigers er vaa, een in het vale vergrijsde aapjeskoetsier gaat zijn loopbaan besluiten met een rit naar Parijs. Teekenend voor zijn politieke gezindheid is, dat hij zijn vehikel met de zwart-rood-gouden kleuren zal versieren, terwijl hij op Franschen bodem aange land, Fraakrijk's vlag naast de Duitsche zal pooten. In een en ander zal men zeker het symbool moeten zien van de toenadering tusschen de beide vroegere vijanden! En ten bewijze van 's mans gezonde neiging tot het symboliseeren van de hedendaagsche politiek, die blijkbaar zijn volle belangstelling heeft wat trouwens niet anders verwacht mocht worden van een goeden Droschke-Kutscher strekt verder nog, dat hij ook de Berlijnsche stadsvlag meevoert, dat wil dus zeggea een vlag, waarin een beer het hoofdmotief vormt. Dat beestje toch trekt meer dan ooit in politieke kringen in Frankrijk en in Duitschland de belang stelling. Niemand minder dan Poincaréheeft zich, in zijn jongste verkiezingsrede, op hoogst merk waardige wijze over het vraagstuk uitgelaten, dat ten nauwste met een heel grooten beer, wat zeg ik, met een reeks vaa beren samenhangt. De Fransche Premier heeft immers te kennen gegeven, dat er met hem over een herziening van de Dawesregeling, over een eventueele vermindering dus van Duitschland's herstelschuld te praten zou zijn en nu weet een ieder, dat hieraan nog heel wat meer kan komen vast te zitten, met name een bevredigende oplossing van het probleem der geallieerde schulden, vervroegde ontruiming van het Rijnland, bevor dering van verdere toenadering tusschen Duitsch land en Frankrijk. . Marianne heeft dus, in den persoon van den op het verkiezingspad zijnden Poincaré, Germania een liefelijk lonkje toegeworpen. Dat beteekent niet veel, is wellicht alleen maar als een oppervlakkige uiting van een niet serieuse flirtation te beschou wen. Zoo zal misschien deze en gene opmerken, gedachtig aan zekere Zondagsche redevoeringen, die Poincaréin een vroeger tijdperk, gedurende en vlak voor de Roerbezetting placht te houden. Wie zoo redeneeren, vergissen zich, geloof ik. Dat was n.l. ook een Poincaréin een vorige politieke incar natie. Thans is hij, dank zij allerlei omstandigheden en allicht ook dank zij de nuchtere eischen van de praktijk van het hedendaagsche staatkundig leven, tot andere denkbeelden gekomen. Neen, hij is er de man niet naar om, juist na al wat hij vroeger gezegd heeft, nu dergelijke uitingen ten beste te geven zonder het ook werkelijk te meenen. Ten slotte is hij er toch allerminst de man naar om er toe mee te werken, dat Marianne zou handelen in strijd met het on ne badine pas avec l'amour, dat toch zeer zeker ook voor internationale politieke verhoudingen geldt. Dictator spelen is veelal toch heel wat minder makkelijk dan Jiet er soms uit zit t Daar heeft men nu PUsudski, die in menig oplicht neiging vertoont het voorbeeld van Mussolini na te volgen. De verkiezingen voor de Sejm den Landdag?hadden hem geen zelfstandige meerder heid in het Parlement geschonken, maar in zijn land wel ecu sterken aanhang. Zijn lastigste tegenstanders waren zwaar gehavend uit den verkiezingsstrijd voor den dag gekomen en nu zijn groep in de volks vertegenwoordiging verreweg het talrijkst was, zou hij het met dat Parlement wel klaar spelen. Het kwam er alleen maar op aan, dat de heeren afgevaardigden goed moesten begrijpen, dat zij zich naar Pilsudski's wenschen te schikken hadden. Gehoorzamen was nummer een, de rest liep dan vanzelf. Als zij echter niet naar 's Premiers pijpen zouden dansen, dan was het ook voor goed uit, dan zou hij dergelijke eigenwijze volksvertegen woordigers wel dictatoriale mores leeren. Ziet daar ongeveer de krachtige toon, waarin Pilsudski zijn voornemens aankondigde. Blijkbaar ging hij er van uit, dat men meer p irlem3ntaire vliegen met azijn dan met honing vangt, zulks in tegenstelling met de veel meer gangbare opvatting, dat het omgekeerde het geval is. Hij heeft zich hiermede echter schromelijk ver gist. Zijn verre van vriendelijk optreden heeft er tenminste niet toe geleid, dat zich terstond een gedweeëmeerderheid in de Sejm vormde. Al den eersten dag, toen de voorzitterskeuze moest plaats Mengelberg en de operaplannen DE TROUWE WACHTER vinden, werd het hommeles. In Pilsudski's staats leer" behoort een Parlementspresident feitelijk een zetbaas van de Regeering te zijn, die aldus haar wil aan het Parlement kan opleggen. Vandaar, dat de Machtige te Warschau te kennen gaf, dat men tot voorzitter van den Landdag een van zijn luite nants moest kiezen, Nog voordat de afgevaardigden tot het kiezen van een Maarschalk overgingen deze militaire benaming voor de functie van voorzitter dateert al van het oude Polen kwam het tot een botsing. Een paar heeren van uiterst links gaven te verstaan, dat zij niet zoo buitengewoon met Pilsudski's regime waren ingenomen, wat zij deden in eenige minder vriendelijke bewoordingen. Pilsudski frons te de wenkbrauwen, keek zijn Minister van Binnenlandsche Zaken even aan en deze begreep in een oogwenk wat er van hem verlangd werd. Hij stapte manmoedig in de richting van de banken, waar de onvriendelijke interrupties geuit waren en toen hij zag, wie de zondaren waren, liet hij ze door de politie oppakken en geboeid wegvoeren. Dit voor spel maakte op de vergadering geen prettigen in druk. En zoo was dan het resultaat van de stem ming voor het praesidium, dat de Regeeringscandidaat met een niet twijfelachtige meerderheid verslagen werd, waarop de Ministers en hun volge lingen zonder verwijl de zittingzaal verlieten. Aanvankelijk scheen deze Polonaise tot ernsiige moeilijkheden te zullen leiden, maar tot dusverre is het verder tussehen het nieuwe Parlement en den Premier goed gegaan. Het kan dua best wezen, dat de Poolsche Landdag voorloopig nog in eere wordt gehouden, wat misschien ook wel samenhangt met het feit, dat momenteel de Regeering te Warschau andere zorgen aan haar hoofd heeft. De onderhandelingen met Litauen zijn immers eindelijk begonnen en nu ziet het er voorloopig niet naar uit, dat men het gemakkelijk met Woldemaras over heel de linie eens zal worden. Daar is nog zoo iets als het oud zeer van Wilna. Al ligt het in de bedoeling daarover voorloopig te zwijgen, indirekt brengt Litauen het toch telkens weer op het verlies van deze stad. Met dat al is men reeds een stap vooruit gekomen, nu het verkeer aan de grens tusschen Polen en Litauen hervat zal worden. * * * Vooruitgang valt er nog niet bepaald te merken in de betrekkingen tuaschen Engeland en Egypte. Het foreign office was in de onlangs door hen gedane voorstellen omtrent een te sluiten overeenkomst zoover gegaan als volgens het inzicht van Chamberlain maar eenigszins mogelijkwas, wildemenniet de groote belangen die er voor Engeland op het spel stonden zonder meerprijs geven. Maar jong-Egypt was daar niet van gediend. Volledige onafhankelijk heidis daar de leuze, vandaar de afkeer van het aan_ geboden ontwerp-verdrag. Best, zei Engeland, als jullie dit niet willen, dan wensch ik jullie even te herinneren aan het feit, dat onder den bestaanden toestand, zooals hij eenzijdig in 1922 in het leven is geroepen, de Engelsche Regeering Egypte onder zekere voorbehouden onafhankelijk verklaarde. Deze voorbehouden, die o.m. de be scherming van de vreemdelingen betreffen geven ons aanleiding te kennen te geven, dat bepaalde 9 wetswijzigingen, die gij in Cairo thans wilt door.3 Betten, niet toelaatbaar zijn. >.l Hierop nu is een duidelijk antwoord los gekomen, ! Duidende: gij hebt u niet niet onze zaken te bemoeien. Dat is even korte als krachtige taal, die echter begrijpelijkerwijze bij het Britsche kabinet allerminst waardeerins; ontmoet, zulks te minder nu Egypte meteen ook den knoop in zake het condominium over den Soedan wenscht door te hakken, waar het dat gebied geheel en al alleen voor zichzelf opeischt. Een laitig geval voor Chamberlain en zijn collega's. Maar hoezeer hem deze kwestie momenteel ook moge puzzlen, hij is zoo verstandig er zijn Paaschvacantie niet door te laten bederven. Deze zal hij gebruiken om zijn hart op te halen aan het genot, dat onze bloemen velden landgenoot en vreemdeling plegen te ver schaffen. De vroolijke aanblik van do tulpenpracht zal hom ongetwijfeld een tijdje de sombere ge voelens, die Egypte's optreden bij hem verwekt moeten hebben, doen vergeten. En wie weet, of hij dan niet opgefrischt door de vacantie, alsnog een lumineuzen inval krijgt, die een uitweg zal aan geven uit de geweldige moeilijkheden, waarin zijn land thans is komen te verkeeren. DEN HAAG S T T T R D A R D A VERMIJDT KLACHTEN KOOPT FABRIKAAT PERMANENTE GARANTIE