Historisch Archief 1877-1940
No. 2658
DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 12 MEI 1928
13
Kroniek van den Dans
door J. W. F. WERUMEUS BUNING
Yvonne Oeorgi
LI. Yvonne Georgi en Harald
Krenzberg. De weegschaal
van Terpsicbore
W;
' ANNEER wij ons eenige_ vrij
heden veroorloven mogen met
symbolische en mythologische attri
buten en Terpslchore de weegschaal
ter hand stellen, dan is dat alleen om
te betoogeni dat niets ons meer belang
stelling in zake danskunst inboezemt
dan het sinds jaren wankelbaar even
wicht tusschen de moderne Duitsche
groepen en den balletdans.
Immers meer en meer blijkt het,
dat de moderne danskunst behoefte
heeft aan versterking van techniek en
reeds achter de coulissen een oogje
Werpt op de gehelpien van den ballet
dans en dat het ballet machtig in
fcijn oude ambachtelijke bekwaamheid
behoefte heeft aan nieuwe dans
vormen en alreeds uit een donkere loge
kijken komt wat de moderne dans in
die richting ten tooneele brengt.
Maar sedert Isadora Duncan en
Pawlowa elkaar's dans zagen, is men
wederzijdsch wantrouwend: de ware
uitwisseling van gedachten en erva
ringen vordert langzaam.
* *
*
Ze vordert des te zekerder. Keeds
jaren geleden, beoefenden vele dansers
uit het andere kamp min of meer in
stilte ballettechniek, mettertijd wordt
die beoefening openlijker en men
erkent haar onmisbaarheid. Het is
vooral het en dehors", de essentieele
grondslag van het ballet, die onmis
baar blijkt in al haar gewraakte
onnatuurlijkheid"; men knoopt als
het ware aan bij de groote traditie vóór
het romantisch ballet dat In zijn
wereldontvluchting de pointe" idea
liseerde ??de pointe", de enkele
centimeters die den danser op den
voetspits in een ijler, onwezenlijker
sfeer doen reiken, maar die men, hoe
schoon haar point d'orgue-effect ook
is, m.i. toch niet tot de essentieele
balletgrondslagen rekenen kan.
ADVERTEERT in
DE GROENE AMSTERDAMMER"
??is een zin die ge dikwijls leest.
Waarom juist in de
GROENE AMSTERDAMMER..?
OMDAT het advertentietarief buiten
gewoon billijk is. De GROENE wordt
immers bij uitstek gelezen door Het beste
publiek door het publiek dat iets te
besteden beeft.
Ge BETAALT DUS NIET voor een
verspreiding, die drukkosten, porto en
papier kost en waarmee ge tienduizenden
lezers bereikt, die niet in de eerste plaats
tot bet koopkrachtige publiek betiooren.
MAAR HET BETAALT U in dit blad
te adverteeren waarvan ge weet dat uw
onkosten direkt worden aangewend om U
in contact te brengen met het koopkrachtige
publiek.
Zonder in technische afdwalingen
te vervallen kan men toch die ont
wikkeling van de laatste jaren niet
belangrijk genoeg achten; immers hier
staat men voor het uiterste levens
belang van de huidige danskunst: de
mogelijkheid dat de sedert Isadora
Duncan ontstane noodlottige splitsing
mettertijd wordt opgeheven en een
overeenstemming bereikt wordt om
trent algemeen geldige grondslagen
waarop hecht en duurzaam gebouwd
kan worden, grondslagen die niet zoo
uiterst verschillend zijn en waren voor
klassieke, oostersche en moderne
danskunst. Hoe die toenadering ge
schiedt, in hoeverre het ballet de
modernen en deze het ballet zullen
naderen, dat blijft de open vraag,
maar dat er toenadering aan te wijzen
is: dat is de groote wending van de
huidige ontwikkeling.
* *
*
Onze kennis van Duitsche danskunst
is, sedert jaren, gering, al zagen wij
Mary Wigman en haar groep, de
Labanschool, de Wy Magito-groep: de
ontwikkeling was altijd al verder dan
wat wij zagen.
Nu dan Yvonne Georgi en Harald
Kreuzberg zijn opgetreden en Palucca
beweging; zij past toe: zij werkt aan
dramatischen tooneeldans. In Yvonne
Georgi's Tijuca, in haar Salomé, in
haar Mazurka, is een onzichtbare
partner aanwezig, zoo is het in
Kreuzberg's dans van de ceremoniemeesters
uit Gozzi's Turandot, zoo is het in hun
prachtige Persisches Lied", een bal
lade, een reeds naar het dramatische
neigende dansvorm.
In Baby in der Bar" kan zulk een
dans zijn karakter nog slechts ten
doele toonen, dit ietwat kinderlijk
dansspel met tragischen ondertoon
typisch modern sentiment dat ver
stoppertje speelt en groteske grimassen
trekt om zijn gevoel te verbergen
heeft weinig openlijk dramatische
spanning, maai' men weet dat het
repertoire van deze Hannoversche
groep een Petruchka". een
Barabau", een Pulcinella" omvat en men
hoopt er in Amsterdam meer van te
zien te krijgen.
In ieder geval lijkt deze jongere
Uuitsche groep, voortgekomen uit en
voortgaande op de ervaring van
Wigman en Laban, door haar aan
vaarding van balletelementen en haar
dramatische dans-idealen, een belang
rijke schrede verder te z-ijn gegaan.
bij het verschijnen van deze kroniek
reeds gedanst zal hebben, raken wij
eindelijk bij, en de beste verwach
tingen worden vervuld: tenminste bij
Yvonne Georgi en Harald Kreuzberg
heeft men te doen met moderne
dansers, die op eigen wijze, maar
ruiterlijk en welbewust, de ballet
techniek als deel van hun ambacht
beschouwen.
Er is hier niets meer van de
experimenteele overspanning die ten deele
karakteristiek was voor vroegere
Duitsche pogingen: deze dansers too
nen niets dat niet gesloten van vorm
en weldoorwrocht, af is, als idee en
als vorm. Men ziet het den mannelijken
en snellen danser, die Kreuzberg is,
aan dat hij die vaardige lichte voeten
aan de oude balletschool dankt, men
bespeurt het in Yvonne Georgi's
dansen: hier is men zeker van den
ingeslagen weg waarop, in vormen
van modern gehalte, oude kennis
valt toe te passen.
Waar Palucca andere wegen gaat,
is een overzicht eerst na haar optreden
te geven, maar een ding valt reeds
vast te stellen: deze danskunst van
Yvonne Georgi en Harald Kreuzberg
zoekt niet meer naar absolute, lyrische
Men vreesde voor de ontwikkeling
deimoderne danskunst: men heeft hier
weder alle hoop gekregen op haar
groei. En wanneer thans de avonden
van Palucua en het ballet-ensemble
Nemchinova?Dolin achter den rug
zijn, heeft onze kennis van den stand
van zaken belangrijke vermeerdering
ondergaan; het zal wellicht mogelijk
zijn duidelijker te zien hoe het met den
stand van Terpsichore's weegschalen
staat, en haar dat onwaardig attribuut
weer uit de hand te nemen. Ja, het is
mogelijk dat er, ver aan den horizon,
een tijd zal dagen, waarin de danser
niet anders heeft te doen dan zijn
schoenriem te binden om te dansen,
zekerder van zijn kunst dan sedert
jaren; het is mogelijk dat binnen
af zienbaron tijd de onvruchtbare twee
spalt der scholen zal worden opge
heven en dat men niet meer over
theorie, maar enkel over hoedanigheid
zal behoeven te redekavelen, over
de grootte van de groene laurier
kransen, en niet meer over den stand
der weegschalen.
Het is mogelijk dat met Isadora
Duncan's dood een tijdperk van strijd
is afgesloten, en dat er een van nieuwe
eenheid aa.nvangt ....
Harald Kreuzberg
Nieuwe Verzen
Van Licht en Liefde door A,
Voorzanger-De Graaf bij H.
D. Tjeenk Willink. Haarlem,
1927.
In zeer zeldzame gevallen kan men
mijns inziens over volkomen, maar
dan ook volkomen nietswaardige ver
zen toch terecht een waardeerendo
kritiek schrijven. Het is toch zeer
goed mogelijk, dat gedichten, die uit
hoofde hunner lomgheid niets t«
maken hebben met bewustwording en
Hchoonheidsontroering laten wij,
hoewel ik, edele dichters, tot- deba-i
bereid ben, even aannemen, dat
eun»dergelijke ontroering inderdaad be
staat dat zulke verzen eeiie zeker»;
nuttigheid hebben, l'it dit
utiliteitsboginsel bezien dienen zij dan
echter aan twee eischen te voldoen,
te weten: zij mogen niet voortge
komen zijn uit eene voor di-n lezer
nchadelijke en dus
afkeurenswaardig»geestesgesteldheid als daar zijn ijdel
heid, seiitiineiitaliti-it »'.d. en ten
tweede dienen zij eeiie bepaald»-.
vooral niet te groote. hoeveelheid
lezers voldoening t»- geven. Het is
toch aan te nemen dat er eene zekere
categorie menschen bestaat, ik vrees
y.elfs eeiie vrij groot-e, die wel behoefte
hebben aan eeno Iiurtsverstci-king of
zielsverheffing zoo bij tijd en wijle.
maar voor wie een waarlijk goed vers
of onbegrijpelijk en ongenietbaar fe
of al te zwaar op den geestelijken maag
liggen zou. Van dit .standpunt- be
schouwd heeft de onderhavige dich
teres vers/heiden volmaakte verzen ge
schreven, niet name In Memoriam''
van Ons vriendje L.K. welp bij de
Bloemeiidaalscb e padvim l ers",.. B i j het
25-jarig ambtsjubileum van l)r. A. H.
Haentjens, Kern. Pred. te Haarlem".
.,Klokkestem, bij de inwijding van de
klok van de Hem. Kerk op 21 Oet.
1921".
Echter: er zijn ook verscheiden ge
dichten in. dit bundeltje, die uit het
nuttigheidsstandpunt beoordeeld, af
keuring verdienen. Ken groot gedeelte
der verzen is geschreven uit een»; zeer
schadelijke geestesgesteldheid,
na.inelijk sentimentaliteit.
Indien de dichteres dit- euvel zou
willen smoren, zou er geen kwaad
meer van hare dichtwerken te zeg
gen zijn. A. PEKKKSNE
Ruwe Schrale Huid