i8 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 26 MEI 1928 No. 2660 FEUILLETON: De Kleermaker en de Prijsvraag DEN heelen avond was dokter Jaroslawski met een artikel voor een geneeskundig tijdschrift bezig geweest, en. nu hij het, na grondige correctie, hardop overlas, bevredigde het hem zoo weinig, dat hij het mis moedig terzijde schoof. Zou het dan niet meer mogelijk zijn, om na een dag van vermoeiende praktijk zich nog aan wetenschappe lijk werk te wijden? Moest hij, nu hij ouder werd. gaan kiezen? Hij ploot een oogenblik zijn vermoeide oogen, liet zich achteruit glijden in zijn bureaustoel, ontstemd door een gevoel van onmacht dat hij niet van zich af kon zetten. Maar dan, om zijn gedachten in een andere richting te dwingen, veerde hij weer op, greep naar de krant, die naast hem lag, en begon op vrouwenmanier die door te zien. Hij keek de gemengde berichten na, stond even stil bij de kunstrubriek, las aandachtig de familie-advertenties, en volgde het feuilleton, dat hij in avonden niet gelezen had. Voor het ernstiger gedeel te had hij geen hoofd meer. Totdat zijn oog viel op een Prijs vraag, uitgeschreven door een firma. die er vijftig zloti voor over had. om in een achtregelig akrostikon de deug den van haar fabrikaat verheerlijkt te zien. Ken Prijsvraag ! Je nam tegenwoordig geen da,gof weekblad meer op, of het spook grijnsde je tegen. Kn de eone over troefde de andere in eigenaardigheid van vinding, in originaliteit van voi-m. Toch. . . . ondanks zijn bedenkingen tegen de/.e opdringerige manier van reclame maken, had liet onderwerp hem ineens te pakken. Kr lag iets fascineerends in de opgave. Hn hij begon. Naeenige bladzijden uit zijn receptenboekje volgekrabbeld te hebben, las hij het goed geslaagde gedichtje hardop over en voor het eerst dien avond was hij tevreden over zich zelf. Net nog goed genoeg voor dat prulwerk" dacht hij bitter. ,.maar. . . . ik zal wel zoo wijs zijn om liet niet onder mijn naam in te sturen. Ken dokter maakt nu eenmaal geen re clame v oor behangoelpapier of puddingpoeders, voor scheermessen, "t' schrijf machines." Een bescheiden tikje aan zijn deur stoorde hem in zijn overpeinzingen. Iemand om u te spreken, dokter". kondigde do meid aan. Maar je weet toch wel, dat ik nu geen spreekuur meer heb, Loise '. Laat hem morgen lusschen een en twee uur terugkomen !" Dat heb ik hem al gezegd, dokter. maar de ma,n houdt niet op met zeuren of ik het u toch niet even vragen wil. Hij zei dat hij voor u ge werkt heeft en dat hij u goed kent." Gewerkt" herhaalde dokter .Iaroslawski. Hoe heet hij?" (iolombek." Dokter Jaroslawski dacht even na. trachtte naam en persoon te identi ficeren. Heel vaag meende, hij zich iets van een kleermaker te herinneren. Laat dan maai' binnen, Loise." Even later liet de, meid een klein tenger manneke in. wiens smal. wit gezicht, verlengd dooi' een langen zwarten baard, duidelijk demonstreer de, dat hij zijn werk binnenshuis uitoefende. ,./oo laat nog? Waarom kom je niet op mijn spreekuur?" door H. van Raalte-Simons Met teekeningen voor de Groene Amsterdammer' door B. van Vlijmen Dat kan ik niet. meneer dokter. l)e zaken gaan zoo slecht." klaagde het mannetje. ,.lk heb mijn beide knechts al moeten wegslureii en daarom moet ik nu al het werk alleen doen. Nu kan ik bij dag niet meer uit. Alleen om te passen korn ik nog buiten. Mijn vrouw doet al het loopwerk. Al die groot-e eonfectie-magazijnen nemen een fat soenlijk kleermaker het brood uit den mond. Ze zijn de pest voor ons soort menschen. Ik werk van 's mor gens vroeg tot 's avonds laat en nog kan ik er niet komen !" Het bleeke. vermoeide gezicht van (iolombek "in zijn naa.m onder liet gedichtje te zetten. ..Weet jij wel wat een prijsvraag is. (iolombek". vroeg de dokter, lachend om de haast, waarmee het kleermakertje aan zijn verzoek voldaan had. ..Neen, meneer dokter. dat weel ik heelemaal niet." Dus je ondertcekeiit iets. waarvan. je niets begrijpt?" .,(Kh" zei de ander heel gemoedelijk. ..als u me iets vraagt zal het wel iets goeds zijn. Kn waarom zou ik het dan niet doen?" Dank voor je vertrouwen, (iolombek. f ia nu maar gauw naai- huis en het prutskleermakertjc. illustreerde zóó duidelijk zijn betoog, dat dokter .laroslawski geen verdere uitlegging noodig had om den inbreuk op zijn vrijen tijd verontschuldigd te zien. Zakelijk begon hij dan te onder vragen, onderzocht en diagnostiseerde en wilde juist den patiënt laten weg gaan, toen hem nog iets inviel. ../eg eens, (iolombek. ik heb een prijsvraag opgelost voor de ..Avond bode". Mag ik die onder jouw naam insturen? Als ik er een prijs op krijg. is-tie natuurlijk voor jou !" ..Meneer dokter mag niet mijn naam doen wat hij wil", zei het mannetje onderdanig. ..Nou. onderteeken dit dan maar even, dan stuur ik het vanavond nog weg." Met een hand. die beter de dan de pen hanteerde, haastt laai je vrouw voor je klaar maken wat ik hier allemaal opgeschreven heb. Dan ben je binnen een week weer beier". ..God zal liet, geven, meneer dokter. Wij mensclien hebben geen tijd om ziek Ie zijn. Dat- is goed voor de ar beiders bij een grooteii baa,s of voor de eigenaars van die groote confectie magazijnen, u weel wel, waar je heele pakken voor half geld achter de ru'ten ziel, ilgg"!!. Die magazijnen met al die pracht als in paleizen! De pest, zijn ze voor ons, arme. eerlijke kleer makers. Moest er niet een wet. zijn i,l Polen, die verbiedt. dat er meel' dan twee in elke groote stad mogen be st aan ?'' Het bedaarde mannetje ha,d zich zóó opgewonden, bij de gedachte aan een cont'ectie-magazijn. dat- zijn bleeke wangen er van bloosden, en de dokter. glimlachend om die radikale en af doende oplossing van een vraagstuk. dat dieper ging dan het, kleermaker! je wel vermoedde, belde de meid om hem uit te laten. .Meewarig keek hij (iolombek dan na. toen die met doorgezakte knieën en gebogen nek de kamer uit sloft e. Hij moest toch eens iets voor dien man doen! 11 ij kemïe hem toch al ver scheidene jaren en herinnerde zich den tijd dat hel kleermakertje al het verstelwerk voor de heele familie had opgeknapt. Waarom hadden ze hem eigenlijk zoo aan zijn lol overgelaten ? Hij had loch altijd goed zijn be«l gedaan ! .Maar heel lang dacht hij er toch niel meer over na. Want. te juister lijd afgeleid, door de Prijsvraag en hel onverwachte bezoek van den laten patiënt, hervatte dokter .laros lawski zijn onderbroken artikel voor hel tijdschrift en verdiepte zich op nieuw in zijn werk. Veertien dagen later was er feest in (iolombeks woning. De ..Avondbode" had hem voorliet bekroonde gedichtje vijftig zloti ge stuurd. Vijf tig zloti! Het was een heele scha t! Maar dat was lang niel het voor naamste. Dat. zijn naam nu met vette letters gedrukt stond, in de ..Avondbode", dat zijn naam nu door alle groote heeren gelezen werd. en natuurlijk ook dooi de eigenaren van die confcclie-paleizen . ilnl was zijn glorie ! Met, pracht i ge groote letters stond el' ./. <itilinithi'l,'. 11 et leek hem een \V( mder ! De heele buurt, liep te hoop. Nog nooit had hij zijn naam zoo nu»oi gev<uiden ! De' heele familie was samengekomen in het bedompte kamertje, dat acht,eihel atelier lag en zijn licht door een paar altijd beslagen ruitjes gefiltreerd naar binnen kreeg. Kn iedereen, die binnen kwam. bracht de krant mee. ledereen had die krant gekocht om iets Vfn de glorie mee te beleven, die nu op allemaal lenigst raulde. Als met, een vaandel da.l ze voor zich uit droegen, kwa-men VA', er mee binnen. Kn geen IJembrandt had in dat overvolle kamertje meer bewondering kunnen opwekken, dan die bedui melde krantenpagina met liet be kroonde gedichtje. Wie van de buren of kennissen had liet ooit zoo stol't gedroomd:1 ..Hoe heb je het toch in je kop gekre gen?" vroeg zijn oudste broer, mei w ie n hij al jaren op voet van oorlog stond. maar die nu. lei-wille van de eer (wa.nt was het ook niet ~ijn na.ain. die hi T plotseling beroemd geworden was?) san avond bij hem binnen gekomen was. alsof er nooit iets lusscheii hen heiden geweest wa<. (?? ..Hoe heb je de brutaliteit gehad om zoo maai- iets in een krant- (e laten zetten '!" ...la,, ja." deed (iolombek geheim zinnig. ..da-cht jij soms dat een meiisch zoo onder het werk door niet eens aan wat anders denkt? Hel zijn toch zeker de grootste schreeuwers niet. oie de beste koppen hebben?" /ijn vrouw, wie hij dien avond van zijn bezoek bij den dokter niets van de l'rijsvra.ag verteld luid. omdat toen die ollbedliidet.de ll;l lldt eekelii lig dadelijk o]i den acht,et-grond gedrongen wa-s