2663 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 16JUNI 1928 VROUWEN: Een beroep voor jonge meisjes door H. van Raalte-Simons ,A beau mentir qui vieht de loin !" gewaagde veronderstelling, maar daarom, berust nog lang niet alles, wat uit de verte verhaald wordt. ?op fantasie, en heel vaak kan er met ervaringen, in ?den vreemde opgedaan, thuis nog wat voordeel behaald worden. /oo heb ik in Turkije, het land, dat toch zeker r-geen eerste plaats bekleedt in onze tegenwoordige beschaving en cultuur, iets gezien dat mij trof en ?dat de moeite van het oververtellen zeker en van het navolgen misschien loont. Ik heb daar dan voor het eerst een jong meisje Als wetenschappelijke gids in de musea, de paleizen en de moskeeën aangetroffen. Ook heeft ze mij in de itypische half-ondergrondsche bazaars rondgeleid, ?waaruit je, zonder wegkundig gezelschap, niet gemakkelijk meer boven zoudt komen. En omdat "mij dit zeer beschaafde vrouwelijke ?gidsje-interesseerde, heb ik lang met haar gesproken ?en wil hier iets van "haar vertellen. Eigenlijk is ze jour naliste van haar vak. ,? Tout comme chez " nous," geeft ze inter views van bekende 'Turksche persoon lijkheden of van in teressante vreemde.lingen in haar blad. Maar omdat er (ge lukkig voor de arme lezers) niet altijd vol ?doende materiaal te j ?vinden is en ze op ?eigen onderhoud is aangewezen, heeft ze wat .anders verzonnen. Ze werd gids. Ze ging naar Frankrijk om zich de op school :niet voldoende aangeleerde taal volkomen eigen te :maken (ze spreekt nu correct Fransch met een zeer goeden uitspraak) en begon met een cultuur historische studie van'Constantinopel to maken,bet;geen van deze, door het Noodlot zoo vaak getroffen, ?stad zeker geen kleinigheid is. Daarna legde ze zich ;toe op kunstgeschiedenis, voor zoover ze die noodig .had in verband met de tallooze moskeeën, musea en paleizen en werd daarna door de stedelijke autori teiten tot officieele gids aangesteld. Kleine, slanke, donkeroogige Turksche, met- de flevendigheid van een Farisienne en toch nog iets van de reserve, die een eeuwenlange slavernij den .vrouwen uit dit land is bijgebleven, he«l eenvoudig :gekleed en met een zachte maar melodieuse stem, ?die tot luisteren dwingt, verdient ze nu als gids Jiaar kost. Ze leidt dus nu, buiten haar journalistieken sarbéid om, de vele vreemdelingen rond die Contstantinopel bezoeken, en geeft hun een goed over:zicht van wat er in haar vaderstad te bewonderen valt. Maar meer dan drie maal per week kan ze het ?niet doen, omdat het werk haar lichamelijk en ^geestelijk te veel aanpakt. Ze is trouwens al niet meer de eenige. Het is mij opgevallen, dat dit jonge meisje, in tegenstelling met haar meeste mannelijke ?collega's, die ik helaas al heb moeten aanhooren, iets zeer persoonlijks in haar verklaringen en mede?deelingen legt. Ze somt ook maar niet botweg op, wst juist voldoende is om de aan haar toevertrouwde kudde gedurende de musea- of moskeeënjacht zoet te houden, maar ze geeft op de zeer uitcenloopende vragen, die haar soms gesteld worden, een duidelijk ?en klaar antwoord, en er tintelt iets warms in haar .sprekende oogen, als ze merkt dat er oprecht be wonderd wordt en werkelijk genoten van het vele ?dat ze laat zien. Constantinopel. ... de stad is in vele opzichten -een groote desillusie voor me geweest en heeft .pijnlijke herinneringen bij me achtergelaten. Want als je bedenkt, dat een klein deel der sinds -eeuwen en eeuwen opgespaarde,.schatten, die men 'na den oorlog in de paleizen, 4ei-fsijfttans.gevoml,èn ?, heeft inde onderaardsehe kelders, al voldoende zou iszijn, om de gedeeltelijk tot puin geschoten, gedeeltelijk verbrande stad tot iets te hervormen, dat in eenige redelijke verhouding zou staan tot haar onvergelijkelijk-schoone ligging aan den (.Jouden Hoorn, dan stolt je eerste enthousiaste bewondering voor al dat moois tot wrevel. En dan loop je ontstemd door die tallooze zalen met kostbare tapijten, 7net muren vol blauvv-engoudkleurig porselein, met vitrines vol eetserviezen, die met juweelen ingelegd zijn, met kasten vol statiekleeden van de glanzendste zijden stoffen, die waarschijnlijk hun weerga niet hebben in de wereld. Kn je raakt de obsessie; niet kwijt van die vele kerkhoven vervuild e7i vervallen, waar de met een tulband of fez gekroonde zerken verbrokkeld over elkaar liggen, kerkhoven, die tusschen de bewoonde huizen ingekneld. een aanklacht vormen tegen de bewoners van een stad. die zóó haar dooden ver waarloost. Constantinopel, de stad van de Ajn Sofia e7i de Blauwe Moskee, de stad van waar je Aziëen Europa met n blik aanschouwen kunt, de stad. die je als je den haven binnenstoomt, sprakeloos maakt van ontroering, de stad van de unieke ondergrondsche bazaars, je verlaat haar met een gevoel van op luchting ! Maar nu alle herinneringen langzamerhand tot hun gewone proporties terugkeeren en ik de overweldigend-mooie naast de bekleinmend-leelijke kan vastleggen, denk ik ook weer aan het jonge meisje, dat, groote moeilijkheden ten spijt, zich zoo'n eigenaardige positie wist te verwerven in een land, waar de vrouwen tot voor korten tijd nog maaiwaardeloos speelgoed of bijkomstig genot beteekend hebben. Achterlijke en begaafde kinderen (Inyezonde») ALS schoolman zou ik wel een paar opmer kingen willen 7iiake7i 7iaar aanleiding van het artikeltje va7i Ida lleyermans ..Achterlijke en begaafde kinderen". Vooral over het slot: .,Zij zijn Hiel meer passief (ouders van. schoolgaande kinderen, mul.), (lelukkiy, <il zijn hel noi/ nutur enkelen die zieh loten hooren en oimltiniliii zijn en een volkomen samenirerkimj run h u in en m-hool eiscltr»." De geachte schrijfster weet ongetwijfeld beter dan menig ander belangstellende in dit onderwerp hoe juist in de laatste tien, twintig jaren steeds mér rekening wordt gehouden. met den per soonlijken aanleg van de7i leerling. De eeuw vaii het kind nietwaar? Montessori maar neen, natuurlijk behoeven we geen na77ie7i te noemen. tot verder bewijs. Kn wat de achterlijken betreft, er is haast geen stad van eenige beteekenis, of er is een school. er zijn scholen voor achterlijken, waar juist indi vidueel onderwijs gegeven wordt (dat ki'ui 7iiet die kleinere klassen) en waar de opvoeding tot practi sche b7-uikbaarheid in de maatschappij als het allervoornaamste wordt beschouwd. .Bovendien, laten we eens denken aaii de ouder commissies ! De leden daarvan behoeven noch opstandig te worden, noch eischen te stellen: hun rechten zijii bij de wet geregeld en zij hebben gelegenheid tot samenwerking van huis en school in overvloed. Voor zooverre-het de bedoeling va.n Mej. lleyer mans is geweest.,nog eens de aandacht te vestigen op het al te intellectualistische van het onderwijs, ga ik er gaarne mee acoord. Kn evenzeer, dat in onze overmatig bezette klassen helaas 7Üet genoeg gedaan kan worden voor de zeer begaafden, noch voor de sukkelaars afzonderlijk. Daarom juich ik de oprichting van het ..Comit voor opvoeding tot dje gezinstaak" toe. Hotel Duin en Daal" - Bloemendaal Str. koud en warm water op alle kamers PRIVÉBADKAMERS - Telefoon 22223 De eetlust van onze kiemen door M. van der Oord-Zanstra EN bedenkelijk product van onze hedendaag-LJ schc paedagogiek hebben we Maandagmiddag 1<> April j.l. loeren kennen op het ..Kinderuurtje" van Hilversum, n.l. het maken van een Klsebeeslaatje voor en door onze kleintjes. Als het goed bevalt, Bullen er meerdere recepten gegeven worden en we wachten al met ongeduld op de hors d'oeuv: e van Janniehannie en de oesters, met champagne van lietekee. Laten we toch een beetje pracrisch Wijven en onze kostbare tijd on die van onze kinde ren met verknoeien met dergelijke futiliteiten. Onze kleinen te laten helpen bij ons werk en ze spelenderwijs dingen te leeren die ze later zelf moeten doen is sinds lang een erkend goede methode van groote opvoedkundige! waarde: om kleine kinderen te laten knoeien met drie bananen, een ileschje room enz., daarvoor waren onze voorouders gelukkig te economisch aangelegd. Ze lieten hun kinderen moedertje spelen met boomblaadjes, steentjes en dergelijke; bij hooge uitzondering mochten ze op hun fornuisje kleine pannekoekjes bakken en kregen wat melk, bloem en een stukje boter, en ze bereikten dat de kinderen gelukkig werden met een kleinigheid en veel tevredener dan het jonge geslacht van nu. Het doel van de les van Mevrouw Sijpkens-Van Andel was om de eetlust van onze kleinen te bevor deren door ze zelf allerlei lekkere hapjes te laten klaarmaken, en nu is het wel merkwaardig, dat de eetlust van kinderen van gegoede ouders in het algemeen zoo bijzondei- slecht is, terwijl de kleinen van arme merischen of die uit groote gezinnen niet te verzadigen zijn. Als m'n buurjongen naar school stapt met een zak vol brood en ik zeg dat hij nogal wat van plan is, krijg ik ten antwoord: oh Mevrouw ik lust nog wel veel meer", en als ik de vriendjes van mijn kinderen tracteer op oliebollen, eten ze net zooveel als wij in onze jonge jaren. Wanneer wij vroeger hongerig van het spelen thuis kwamen en we vroegen tusscheii de maaltijden een boter ham, dan mochten we die wel hebben, 7naar zonder boter. Lustten we die zoo niet, dan hadden we zoo bet heette lekkere honger" en kregen we niets. Onlangs hoorde ik een aardig verhaal van een. dokter, wiens zoontje niet wou eten en door z'n moeder met allerlei lekkers werd achtervolgd. Ten slot te greep de vader in en vroeg aan Piet wat hij liever had, een cent of een boterham. Piet verkoos de cent. Om twaalf uur werd hij weer voor de keus gesteld en weer nam Piet, de cent. 's Avonds echter kon de cent hem niets schelen, maar wou hij graag een boterham; een Elsebeeslaatje was daarbij niet noodig. Dat ouders hunne zwakke, kleinen, die sterk ge voed moeten worden, verwermen met lekkers is te vergeven, maar niet verstandig. Laat echter uwe gezonde kinderen niet in huis blijven om te luisteren naar de heerlijkheden die men kan maken om de eetlust te bevorderen. Kleedt ze niet lederen dag alsof ze naar een feest gaan en voer ze niet met biscuits of chocola. Geef den jongens hun manches ter pak waarmee ze kunnen ravotteii en aan de meisjes practische jurken en kousen, geef ze een stuk van uw tuin en uw huis en laat ze door speli-n en lichaamsbeweging een eclite gezonde honger krijgen. Tracteer 'M', dan niet op lekkere hapjes. maar alleen op /on.- en. feestdagen een koekje of een stukje chocola, (ie hebt. dan de kans. dat ze 7iiet reeds heel jong blasézijn. maar dat ze kunrieii genieten van de vele kleine vreugden, die het leven zoo mooi maken en die geen cent kosten. Dit is de eenige weg 0711 een meer economisch en gelukkiger geslacht te kweeken. Utrecht. Fr. VI SS K11 De voeding van een zuigeling met KARNEMELK van OUD BUSSEM -i' kost 30 cent per dag -?Kerkstraat 67 Telefoon 37344