Historisch Archief 1877-1940
18
DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 23 JUNI 1928
No. 2664
Het echtscheidingsfuifje
door Melis Stoke
IN het jaar 1930 zal te Antwerpen
een groote wereldtentoonstelling
-worden gehouden. Wie dan leeft....
?zult U wellicht zeggen.
Tentoonstellingen zijn epidemisch
geworden en het internationalisme is
de leuze van dezen tijd. Eene interna
tionale tentoonstelling mag dan ook
gelden als de meest -volmaakte uit
drukking van de gevoelens der
menschheid. Men ziet er, precies zooals bij de
Olympische spelen, negers en wilden
in actie naast inboorlingen van alle
Westersche nationaliteiten. Indianen
leeren er Charlestonnen en Tyrolers
bestudeeren er de zeevaart....
altemaal factoren die eene algemeene
verbroedering der menschen in de
.hand zullen werken en den oorlog
voorgoed zullen doen vergeten.
In dat opzicht nu heeft de a.s. ten
toonstelling te Antwerpen nog een
veel grooter beteekenis dan alle
.anderen.
Deze zal namelijk dienen tot het
feestelijk herdenken van de
100jarige onafhankelijkheid van België.
Wat lag nu mér voor de hand dan
dat Nederland zou worden
uitgenoodigd tot deelneming aan die feest
vreugde .. .. ?
Er is eene officieele en deftige com
missie verschenen van gouverneurs
en generaals in ruste die het broeder
volk is komen uitnoodigen tot deel
nemen aan de tentoonstelling.
De pers heeft zich bepaald tot het
vermelden van het feit, maar mijne
Mathilde, die geen genoegen neemt
met de oppervlakkige beschouwing
der gebeurtenissen, zooals die hare
uitdrukking vindt in de plaatjes met
onderschriften die tegenwoordig onze
dagbladen vormen, heeft mij uit het
?Geldersche, waar zij momenteel ver
toeft, hare opvatting van deze aan
gelegenheid geschreven.
.. .. Stel je voor zoo schreef ze
, mij dat wij sedert geruimen tijd
gescheiden waren. Op zekeren dag
heb ik, bij het bijwonen van eene
opvoerirg van de Muette de Portici,
het besluit opgevat voortaan mijn
eigen weg te gaan. Uit den schouw
burg ben ik rechtstreeks naar mijne
moeder gereden en heb je laten weten
dat ik niets meer met je te maken
wilde hebben. Je feent toen, tot aan
de tanden gewapend voor mijn ouder
lijk huis verschenen en hebt in de
vestibule een korte schermutseling
met mij gevoerd waarbij wij elkander
eenige krabben hebben gegeven.
. .Verontrust door dit rumoer zijn
eenige ooms en tantes uit de buurt
toegesneld met het doel om ons te
scheiden. Door jouw koppigheid heeft
de contractueele vastlegging onzer
verhouding negen jaren getraineerd,
maar tenslotte ben ik te Brussel gaan
wonen en zijn onze wegen ui
teengegaan.
Vele jaren later heb ik tezamen
met een deel van mijne familie, en
tegen een ander deel dat aan de tot
standkoming van onze
scheidingsvoorwaarden had medegt werkt, een
heftigen strijd gevoerd. Jij hebt je
daar wijselijk buiten gehouden. Maar
toen ik met mijn kennissen de over
winning behaald had, heb ik hun
ridderlijkheid ten opzichte van mij,
die in dien strijd onverhoeds was aan
gevallen en leelijk toegetakeld, uit
gebuit om eene verbetering te krijgen
van de voorwaarden waarop wij des
tijds gescheiden waren. . ..
Jij hebt je daartegen verzet, en
zoo kwam al het oude zeer van onze
scheiding weer boven.... de heele
herrie over een half-verstopt riool, en
over je manier om nooit de deur op
het nachtslot te doen.... en allerlei
dingen meer. .
,,. .Stel je nu voor dat ik midden in
dat gedoe ontdek dat onze scheiding
'precies een afgerond aantal jaren ge
leden is, en van mijn kant het denk
beeld opvat om dat nu eens te
befuiven.... Ik stel me daarbij voor te
toonen dat ik mij in al die jaren heb
ontwikkeld tot een kranige op eigen
beenen staande vrouw En nu kom
ik op het koppige denktxeld om jou
in die vreugde te laten deelen . . Maar
dat niet alleen, jij moet er aan mee
doen om de ooms en tantes te laten
zien dat we het best zonder elkaar
kunnen stellen, en ik verzoek je door
middel van eene deputatie, bestaande
uit mijn familieleden, om voor dat
doel het een en ander te sturen: mooie
pakken, alles wat je zoo in den loop
van den tijd hebt geknutseld, een paar
van je kinderen enz enz
,,. .Nu vraag ik je, Melis, wat zou je
dan denken..? ?"
Vrouwen stellen ons moeilijke vra
gen. De situatie, zooals Mathilde mij
die afschilderde leek yiij niets minder
dan benauwend, en het kostte mij
veel nadenken vóór ik het volgende
antwoord geschreven had:
,.Mathilde.. .. ik zou zeggen: la&t
alles vergeven en vergeten zijn. De
ooms en tantes hebben geen voorkeur
voor jouw persoon of voor de mijne. .
behalve de voorkeur die hun eigen
belang hun oplegt. De een zal je Hol
landsen willen leeren opdat je hem
dan beter kunt verstaan, en de ander
zal je Fransen willen laten leeren om
dat hij dan beter met je praten kan. .
De eene zal je gelijk geven in die
kwestie met dat nachtslot, omdat een
dief door jouw tuin zijn huis zou
kunnen bereiken, en de ander zal mij
helpen in die ouwe geschiedenis met
dat verstopte riool, omdat hij anders
in zijn eigen huis last zou krijgen ....
Zoo zijn we dus toch feitelijk op elkaar
aangewezen. En nu dan toch gebleken
is dat jij het stellen kunt zonder mij,
en ik zonder jou, moesten we dat
scheidingsjubileum samen met de
ooms en tantes vroolijk vieren. ..."
Ik meende aldus schrijvend voldaan
te hebben aan den internationalen
geest van dezen tijd.
Hoe groot was mijne ontsteltenis
toen ik per keerende post het volgend
briefje van Mathilde ontving:
..Melis . . je hebt mij niet lief, anders
zou je me zóó niet geschreven hebben.
Ik haat je .. . ."
Het heeft mij moeite gekost haar
uit te leggen dat het huwelijk tusschen
Belgiëen Nederland een mariage de
raison was, geforceerd door de ooms
en tantes, en ook weer ontbonden met
de hulp van diezelfde ooms en tantes.
Dat een paar dozijn huwelijksjaren
wegvallen tegenover een echtscheiding
van een eeuw. . en tenslotte heb ik
haar hart weer moeten winnen door de
belofte van een gezamenlijke herhaling
van onze huwelijksreis naar Ant
werpen, in 1930 ....
Geschiedenis des Vaderlands
NEGENTIENDE ZANG
GRANVELLE AF
,,Ten laatste zullen u-ij, mijn vriend, de aterksten wezen,"
Had eens de Prins, die in de toekomst placht te lezen,
Tot Montigny geboeid. Dit was alvast geslaagd:
De felgehatu vreemdeling werd weggejaagd.
Om te verbergen dat de koning was gedwongen,
Werd nu de waarheid tot een mal verhaal verwrongen,
In vijftigduizend brieven bij mekaar geflanst,
Waarachter zich het noble tweetal heeft verschanst.
't Archief heeft 't weer verklapt, 't (iaat mijn verstand te boven,
Hoe Philips meenen kon, dat iemand 't zou gelooven.
Granvelle's moeder in Bourgonje was de vrouw.
Die in d'onnoozle klucht de hoofdrol spelen zou.
Ken jaar of twintig had zij rustig daar gezeten,
En door zijn drukke werk had zoonlief haa.r vergeten.
Nu komt de klucht. Mama wordt op den tocht gezet.
i5ij krijgt een drogen kuch, en moet subiet naar bed.
Men schrijft den Kardinaal: ,.Mevrouw is zwaar verkouden."
De trouwe zoon verbleekt. Hij is niet meer te houden.
En kermt: Mijn moede moeder moederziel alleen !
Pak gauw mijn city-bag. Ik moet er daadlijk heen !"
Zoo is hij weggegaan. Voor tijdlijk? Misgeraden.
Voor goed. En met den vloek van gansch een volk beladen.
Wel nimmer trof n man zoo algemeen een haat,
Waarbij zelfs vorstengunst verlossing bracht noch baat;
Hij heeft niet meer misdaan dan andere despoten,
Maar haat, en haat alleen, die heeft hem uitgestooten.
En toen de tijd voor zijn vertrek gekomen was,
Zat hij in zijn ontruimd paleis alleen, en las.
Hij zag de brieven in, door Philips zelf geschreven,
Die hem, zijn trouwsten slaaf, den doodsteek had gegeven.
Tk heb," zoo las hij, ,,atles rustig overdacht,
Hetgeen mij tot de overtuït/iny heeft gebracht,
Dat u gevaar bedreigt. Hei loert in alle hoeken
Als f/ij uic oude moeder nu eens ijimjt bezoeken. ..."
Dat stond er. Woordelijk. De lezer loosd' een zucht,
Streek peinzend langs zijn baard, en keek eens in de lucht. . . .
Wij willen aan dit wrak geen woord van weemoed wijden,
Maar voelen even iets, dat zweemt naar medelijden.
Den dag van zijn vertrek schreef iemand op zijn muur.
In groote roode letters: HUIS M KT TUIN TE IIUUH.
Den geest van deze grap bewonder ik met mate,
Maar treffend was cl e plaats: vlak bij het beeld Durate."
Die klucht, intusschen, heeft den vorst geen goed gedaan:
De Liga bleef en anders was z' uiteerigegaan.
Haar dool was slechts geweest (iranveile te verdrijven.
Dat doel was nu bereikt. Wat zou men samenblijven;1
Maar Philips zocht het liefst in veinzerij zijn kracht.
Cïranvelle eveneens. Dat had ze saam gebracht.
De laatste liet met vaart het jokkeritje verspreiden,
Dat hij naar Moesje ging uit zuiver medelijden.
Dat Philips thans een tocht naar Brussel overwoog.
En hij, Granvelle, in 't gevolg zou zijn. Hij loog
Maar 't kon toch, meende men. Hoewel 't gevaar niet groot is,
Vertrouw dien booswicht nooit, voordat hij deeglij k dood is.
Wanneer de duivel pas je deur is uitgegaan,
Dan laat je toch je raam niet daadlijk open staand
Lalaing en Bredero, op n paard met z'n beiden,
Verschaften zich de pret hem achterna te rijden.
Daar in de vert verdween de lamgeslageri reus....
Het tweetal keek hem na. en trok een langen neus.
CM I AH I VA H l U S
GEORGE H. LAGAS
AMSTERDAM - Telefoon 24611 - Andreas Bonnstraat 40
ELECTRISCHE LUXE BROODBAKKERIJ
Specialiteit in alle Broodsoorten
Abonneert U op QNZE AARDE
Rijk geïllustreerd maandblad
Prijs per jaargang f 10, fr. p.p. f 10.75, Zeepost f 12, Buitenl. f13.50
Proef No. gratis, Uitg. van v. Holkema & Warendorf 's U.-M., Amsterdam
Koldewey 6 Corbière
Leidschestraat 30 * Amsterdam
Specialiteit in: Wiegen en Kinderledikanten