No. 2664 DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 23 JUNI 1928 AANTEEKENINGEN V Cnder onzen werkelijk populairen vaderlandschen volkszang komt een verheffend lied voor, ?dat begint niet de schoone woorden: de kermis komt maar eens in het jaar. Met een kleinen variant is dat lied volkomen toepasselijk op de z.g.n. natio nale partij-conventies, die eens in de vier jaar in de Vereenigde Staten gehouden worden voor de aanwijzing van den partij-candidaat voor het Presidentschap der republiek. Het is waarlijk niet te veel gezegd, als men zulk een nationale conventie, ?onverschillig of het die der Republikeinen dan wel die der Democraten betreft, een kermis zou willen noemen. Waar het nog steeds tusschen deze twee ? partijen gaat bij den strijd om de baantjes de socialisten zijn kansloos en waar de leden van het in November aan te wijzen kiescollege, dat volgens de Grondwet met de verkiezing van het staatshoofd belast is, zich gedwee, bij het invullen van het stem biljet, richten naar het bevel, dat de partij, die ze vertegenwoordigen, heeft uitgevaardigd in den vorm van de candidaatstelling ter nationale con ventie (wij zouden zeggen partij vergadering), ligt het voor de hand, dat aller oogen op de besluiten van die conventies gevestigd zijn. Voor een vreemdeling is het verre van gemakke lijk een belangrijk principieel verschil tusschen Republikeinen en Democraten te ontdekken. Mis schien zou men kunnen zeggen, dat laatstgenoem den over het algemeen wat meer vooruitstrevend zijn, dat zij minder dan hun tegenstanders van protectie gediend zijn, doch in menig opzicht is «en diepgaande tegenstelling dikwijls verre te zoeken. Maar men is nu eenmaal Democraat of Republi kein, schaart zich onder den banier van de eene of andere organisatie, tengevolge van allerlei factoren, welke veelal met ernstige staatkundige overwegin gen weinig of niets hebben uit te staan ! Gemeenlijk kunnen de Republikeinen wel op een meerderheid rekenen. Een enkelen keer alleen, als zich heel bij zondere omstandigheden te hunnen nadeele voor doen, als hun grootste concurrenten er in geslaagd ^ijn met een uiterst populaire figuur voor den dag te komen, of in eigen kamp om bepaalde redenen bij invloed- en stemmenrijke groepen ontevreden heid is gewekt, kan het gebeuren, dat overloopers te samen met de anders van den stembus wegblij vende onverschilligen den schaal ten gunste van de democraten doen overslaan. Het ergst van al is natuurlijk, als de ontevredenheid zulke afmetingen aanneemt, dat zij de stichting van een afzonder lijke groep ten gevolge heeft, die met een eigen candidaat in zee gaat, zooals b.v. in 1912 geschied is, toen de vorming van de progressieve partij onder aanvoering van Roosevelt tot een Republikeinsche nederlaag en een zegepraal van de Democraten leidde, die aldus Wilson in het Witte Huis brachten. Het komt er dus voor een nationale conventie op aan, dat zij een partijprogramma, een platform, in elkaar zet, dat er goed uitziet en in zoo groot mogelijken kring bevrediging kan ontmoeten en voorts, dat zij een candidaat aanwijst, die voor de kiezers een attractie belooft te zijn. Het een noch liet ander is als een eenvoudig werkje te beschou wen en zulks te minder, omdat de beslissingen nu niet bepaald in een rustige sfeer genomen worden, ?want heusch, een nationale conventie, waar over de duizend afgevaardigden aan deelnemen, vergezeld door evenzooveel plaatsvervangende deputaten, en bovendien door een regiment van partij-functiona rissen, benevens talrijke troepen supporters, heeft heel veel van een kermis. Het lieve leventje begint al voor de vergadering geopend wordt. Ter verhooging van de kansen van den uitverkorene, dien een-delegatie in het vuur wil brengen óf om den man werkelijk tot candidaat der conventie gekozen te krijgen, of om een anderen aspirant in de wielen te rijden worden er optochten georganiseerd, waarbij het allerminst aan vlagvertoon, aan het meevoeren van groote protretten en schilden met aanbevelingen ten behoeve van den favoriet, en last not least aan muziek ontbreekt. Dat alles komt vooral ook in de vergaderzaal op de proppen, ?waar het organiseeren van ovaties, die de overige gedelegeerden moeten meesleepen, een zeer belang rijk werk is. Hoe langer zulk een ovatie duurt, hoe mooier: heb ik het wel, dan staat het record nog steeds op naam van .limmy Br van, te wiens eere en aanbeveling eens in een Democratische conventie l uur en 27 minuten achtereen gejuicht, geblazen en gebruld is. Het spreekt vanzelf, dat het presideeren van dergelijke bijeenkomsten verre van ge makkelijk is, maar gelukkig voor den man, beschikt de voorzitter meestal over het officieele muziek corps der conventie, dat hij in actie brengt, als de muzikanten van bepaalde delegaties uit iederen staat komt nl. óén dele gatie zich al te zeer weren. Intusschen, voor men tot de bespreking der verschillende candidaten overgaat, moet eerst het partijprogram worden vastgesteld. Daarbij gaat het er om planks" aan te dragen die men als populair kan beschouwen, terwijl omge keerd vermeden dient te worden, dat men punten opneemt, die de tegenstanders misschien in hun vuist zullen doen lachen. Aan intrigues is hierbij geen gebrek, even min als later bij de personenkwestie. Delegaties, wier man toch geen kans heeft, plegen door afvaardigingen wieri het er veel aan gelegen is die stemmen voor hun favoriet te winnen, op allerlei wijzen tot medewerking verleid te worden en soms wil het wel eens voorkomen, dat de onderlinge concurrentiestrijd tusschen twee favorieten aan een betrekkelijken outsider, een z.g.n. ,,dark horse" ten goede komt: twee honden vechten om een been en een derde loopt er fluks mee heen. Op de jongste Republikeinsche partij vergadering is dat het geval niet geweest. Hoover, die inderdaad een zeer populaire figuur is in zijn voordeel spreekt ook, dat hij van niets tot iets is opgeklom men; dat is nu eenmaal een adelstitel in het Yankeeland won het met vlag en wimpel. Of hij ook zoo gelukkig zal zijn in den strijd tegen den nog aan te wijzen Democratischen candidaat? Zeker is dat nog niet, want de Democraten kon den na het vaststellen van het republikeinsche partijprogramma den vreugde zang aanheffen: en de boeren hebben het verloren". Immers deze geenszins on belangrijke groep is allesbehalve tevreden over het feit, dat de Republikeinen niet voldoende tegemoet wilden komen aan hun verlangen, dat er nu ook eens vergaande beschermende maatregelen te hunnen behoeve, en niet alleen ten voordecle van de groot-industrieelen, getroffen zouden wor den. De tegenwoordige President, Coolidge, heeft door middel van zijn vetorecht een stokje gestoken voor protectie ten bate van den landbouw, gelijk een door het Congres (Huis van Afgevaardigden en Senaat) aangenomen wetsontwerp beoogde, waarna het Congres in gebreke bleef om door mid del van een versterkte meerderheid (2 13) het presidentieele veto krachteloos te maken. Hoover nu is van plan zich in dit en ook in andere opzichten aan Coolidge's politiek te houden, gelijk men trouwens bij het vaststellen van het partijprogram gedaan heeft. Vandaar b.v. dat al wat Democraat is mag hopen, dat de door velen op de handen ge dragen ,,A1" Smith, de Gouverneur van den staat New-York, het ter democratische conventie zal halen, aangezien vele boeren en tal van natten al licht uit wrevel over de republikeinsche programma punten waaronder ook handhaving van het be staande drankverbod hun stem aan Smith zullen geven. Toch is men het hierover in de; ge lederen der democraten nog geenszins eens. Nog nooit heeft een Katholiek in het Witte Huis ge troond en de befaamde anti-papistische Ku Klus; Klan zet erthans alles op om te verhinderen, dat Al Smith de eerste zou zijn, wien deze eer te beurt zou vallen. Begrijpelijkerwijze gaat deze actie ook alweer met het noodige lawaai gepaard, want in Amerika doet men nu eenmaal alles in sterke mate. In alle opzichten zijn de Yankees nummer een. Dat willen ze ons tenminste doen gelooven. Zeer zeker is het een vrouwelijke Yankee geweest, die inderdaad weer nummer een is geweest, met een succesvolle vlucht over den Oceaan. Daarmee heeft a ij haar niet-Aineiikaanscheri zusteren den loef afgestoken. Doch vol trotsch kunnen op haar beult de Kngelsche vrouwen thans aan haar sexe-genooten in het overigens toch zoo moderne Amerika voor houden, dat daar niet bereikt is. wat nu in het land van Koning George wet is geworden: vrouwenkies recht op gelijken voet met de mannen, die daardoor een minderheid in het electorale corps '/.uilen vor men. Amerikaansche reclame Teekening voor de Groene Amsterdammer" door Joh, Braakensiek Nu 'is de eerste Ameriknansche vrouw over den Oceaan gerlor/en, en straks komen de eerste Amerikaansche schoon moeder, de eerste Amerikatinsche baby. de eerste A kaansche neger, de, eerste Amerikaansche tandarts, Van modern'gesprokcn, zij tenslotte even een ge beurtenis in ons eigen land aangestipt, die zich op het gebied van de naamlooze vennootschappen heeft voorgedaan. Ik bedoel nu niet het belang wekkende proces, dat zich voor de Amsterdamsche rechtbank afspeelt, waaruit men heeft kun nen zien, dat de aandeelhouders van de Veendam mer hypotheekbank in het bezit waren van wel zeer ,.bijzondere" bestuurders. Neen, ik denk aan het feit, dat de Eerste Kamer zoo pas een herziening van ons vennootschapsrecht heeft aangenomen, die heftig' verzet in de klingen van groote zakenleiders had ontmoet. In hoeverre deze deskundigen belanghebbenden liet bij het rechte eind hadden, toen ze zich zoo opwonden over de nieuwe regeling, waardoor aandeelhouders misschien eens wat meer op de vingers van hoeren bestuurders zullen kunnen tikken, zal de praktijk nog moeten aantoonen. VERZOEKE ALLE STUKKEN VOOB DB REDACTIE IN TE ZENDEN AAN HET SECRETARIAAT VAN DB GROENE AMSTERDAMMER" KEIZERS GRACHT 333, AMSTERDAM. ONVERSCHIETBARE GEKLEURDE VITRAGE OEN HAAG AMSTERDAM ROTTERDAM 0.90 ZONEN