DE GROENE AMSTERDAMMER VAN 18 AUGUSTUS 1928 No. 2672 (Slot) DE slag duurde verscheidene dagen met de bij behoore ude nachten, vol gens het verhaal van senor Vicente. Er kwamen steeds nieuwe zendingen Mooren, maar de Valenciërs, vroom en moedig .... hakten alles in de pau ! En zij begonnen, al een beetje moe te worden van zooveel origeloovigeii om zeep brengen, toen er iets vreemds gebeurde. Van een nabij zij nden berg kwam een leeuw afdalen, op zijn achterpooten loopend als elk fatsoen lijk mensch, en met veel eerbied in zijn voorpooten dragend. , . - de veelbegeerde monstrans, de monstrans, die in Torreblanca geroofd was. liet wilde beest gaf hem heel hool'sch aan een van de leerlooiers over, zeker een voorvader van senor Vicente. en 7.00 verklaarde deze, dat zijn familie dooi de eeuwen de eer genoten had om het beminnelijke beest in de processies van Valencia te vertegenwoordigen. De leeuw dan schudde vervolgens zijn manen, brulde eens, en daarmee en door het houwen met zijn poot en happen van zijn muil wist hij in een oagenblik het slagveld van Mooren te zuiveren. De Valcnciarien gingen zich weer inschepen, eu voerden de monstrans als een trofee met zich mee. De Voor zitter van de leerlooiers groette den. leeuw en bood hem heel hoffelijk het gildenhuis als verblijfplaats aan. liet was vlak bij de poorten van Serranos, en de leeuw kon het als zijn eigen huis beschouwen ! Vriendelijk bedankt; het wilde beest was gewend aan de Afrikaarische zon en was bang voor temperatuurwisseling. Maar het stadsbestuur was niet ondankbaar, en om de herinnering in stand te houden aan den vriend met manen, dien men aan den overkant van de zee bezat., liep er steeds, als d.e banier van de looiers op een ot' ander Valericiaaiisch feest werd uitgedragen, een van de voorvaders van senor Vicente daar achter, stappend op den maat van de trommels, in ecu beestenvel gehuld en met. een masker voor, dat het ,.sprekende portret" van den waardigen leeuw moest voorstellen. dragend in de handen een monstrans van hout, klein en armzalig, welke sterke twijfel opriep aan de wezenlijke waarde van die uit Torreblanca. Slechte Heden durfden heel orieoibiediglijk beweren, dat alles van dat voorval verzonnen was, tot groote verontwaardiging van senor Vicente. Allemaal jaloezie ! Kwaadwilligheid van de andere beroepen, die niet op zoo'n schitterend verleden konden wijzen! Daar was als bewijs om te beginnen: de gilde-kapel, en daarin de. groote scheepslantaren, waarvan geweterilooze schurken beweerden, dat die uit veel later eeuwen stamde, en de Moorsche ketolpauken van het gilde, en het glorie-rijke vaandel, en de door mot geteisterde huid van den leeuw der leerlooiers, waar al zijn voorouders zich ingestoken hadden, en die nu vergeten achter het altaar lag. onder stof en spitmewebben, maar die daarom niet minder wezenlijk en eerbiedwaardig w:as ! En zijn vertrouwen was boven alles verheven, hij duldde in zijn vurigheid niet de geringste tegen spraak, en de minste oneerbierlighoid jegens den Afrika.atischen leeuw Jen illusteren vriend van liet gilde, vatte hij als een beloediging tegenover zijn familie op. De processie had plaats op een achtermiddag in Juni. I)e zonen, schoondochters en kleinkinderen van senor Vicente hielpen hun om zich in het ,,pak" van den leeuw te steken, FEUILLETON: De laatste leeuw Vicente Blasco Ibaries (Uit het Spaansch door Anna Benavente) en waren al benauwd van. het transpireeren alleer, door het aanraken van die rood-ge.vlekte. wol. ..Vader, 1.' zult daar binnen in braden." .,Grootvader. 17 zult smelten in die uniform." Maar de oude man was ongevoelig voor de raadgevingen van zijn familie, schudde trotsch de motdoor vreten ma nen, denkend aan zijn voorgeslacht, on paste het schrikaanjagetide masker voor, een trechter van bordpapier. dat met een vage gelijkenis de woeste trekken van het wilde dier nabootste. Het was een dag van triomfen ! De straten waren vol ruenschen; de balcons versierd met tapijten, en daarboven rijen veelkleurige parasols. die de schoone vrouwen-gelaten tegen de zou moesten beschermen; de giond was met mvrthe bedekt, een groen. welriekend tapijt, welks parfum de longen scheen te doen /.wellen. I )e stoet werd geopend door de vHarideldragers, mot baarden MUI hennep, muur-kransen en gestreepte misgewaden, hoog de Yaleneiaansche vlag dragend, waarop enorme vleer muizen en hoofdletters L L naast het wapen; daarna- kwamen, stappend op den klank va»n schalmeien, figuranten, die dappere Indianen moesten voor stellen, herdertjes van Bolhlehe.ui, in werkelijkheid Catalanen en bewoners van Majorea; daarna kwamen dwergen met monsterachtige ivatorhoofdeii, die op den maat van oenMoorsehon marsch met de kastanjetteu klepperden; op hen volgden de bordpapieren reuzen die de hostie begeleidden, en tot slot, de vaandels van de gilden; een oindoloozo rij van roode vaandels, die dooi de jaren donker waren geworden, en zoo hoog, dat de kleine hoiligenbeeldjes op hun spits boven de eerste verdiepingen uitstaken. J'lau ! Hataplan ! gromden 'Je trommels van de leerlooiers, instru menten van ceu barbaarsche sonori teit, zoo groot, dat zij, die er op sloegen door het gewicht gebogen liepen, l'lan! Hataplan ! klonken ze dol', dreigend, als bij een heidensche plechtigheid. Het leek wel of zo nog den pas mar keerden der revolutionaire regimenten van het koninkrijk Valencia. die uit trokken om den jeugdigen aanvoerder van den Keizer tegemoet te gaat), dien don Juari de Aragón. hertog van Sogorbo. welke Victor .11 ugo tot model diende voor de romantische figuur van Jleriiani. l Man ! Hataplan! Do rnenschen liepen hard en verdrongen zich om de looiers beter t r; kunnen zien voorbijgaan. Dan. barstten zij ir. lachen uil. Wat was dat? Ken aap? .... Kou wildeman? .... Och. arme ! Wat vroegere geslachten eerbied ingeboezemd had, deed nu lachen. De leerjongens, in hun hemdsmou wen en mot ontbloote horst, droegen om beurten hel zware vaandel, daarbij staaltjes van evenwicht kunst ver toonend, dooi- liet op do p.'ilm van de hand te dragen of op de tanden. balanceerend op don. maal van do trommels. De rijke fabrikanten drogen do oore-koordon. de wimpels van het vaandel. 011 achter hen stapte de leeuw, de glorieuze leeuw van. de looiers, dien nioiQcUid moor kende: en hij liep niet zoo maar, gewoon, maar waardig, /.ooals do traditie dat voorschreei, zooals seiior Yiconte zijn \ ader had zien. loopen. on die weer den groot vader: op don maat van de trommels maakte hij een buiging bij iederen stap. zoowel naar links als naar rechts, en hij bewoog daarbij de monstrans als oen waaier, zooals dat oen hoffelijk en welopgevoed wild beest betaamt, dat woel, welk respect hot aan hol publiek verschuldigd is. Do boeren, die voor het feest waren overgekomen, sperden verbaasd hun oogen open ; do moeders we/on t1'.- inot den vingor naar. om do kindertjes er attent op te maken; manr dezen gingen onwillig aan haar hals hangen, 011 verborgen daar liet hoofd om iu angstig schreien uit to baiston. Toon hot vaandel even stil bloei staan, moest do j-oemrijko leeuw xi<:h mot do itchtorpooton tegen oen bende straatjongens verdedigen, die bru taalweg om hom hecndrongen. on hen; hol pone\-haar uit zijn motdoorvreten muilen wildon ( rokken. Op oen anderen keer kook bel vor.srhetirendo dier naar boven, naar de balcons om mot de monstrans do mooie meisjes to groeten. die zich v rooi ij k maakten over do maskerade. Senor Vicente deed /.ooals het behoorde: men kon nog zooveel leeuw zijn als men wilde, moii moest zich toch altijd galant tegenover de sohooiie soxe botoonen. Hot publiek waaide zich koelie toe om oeu oogenblik \orlYissching Ie vinden iu de glooiende atmosl'e"]-; de ijs v erkoopors gingen luid schreeuwende tusschen do menigte rond, en worden overal tegelijk geroepen, wisten niet waar zo hot eerst heen moesten gaan: do vaandoldra,gers on de trominelslagors \visclifen zich op den drempel van olk café-ijo liet zweet van het gezicht on eindigden met zich in ÓL-II er van neer te zetten om zich (e verfrisschon. Maar do leeuw.... altijd op zijn plaats! Hot- carton van hot masker was doorweekt: liii stapte mot oen zekere traagheid, steunde do mon strans in liet haar van de buik. zonder vorhuiL'eii om nog buigingen (e m;iken naar het publiek. /ijn boroopsgonootoii tradon op hem toe en vroegen spollend: ..ll.ie gaal het er mee. senor \ icenlo?' Kil senor Viconto brulde veront waardigd van uit het binnenste van zijn cartonnen treehter. Hoe moest liet gaan? Heel goed: bij zou. als bel noodig was, drie dagen in /ijn vacht kunnen blijven, zonder uit zijn rol te vallen. .Moe worden was goed voor de jongeren. Kn in een opwelling van trots richlle hij zich hoog op. en ging voort mol buigen, en den pas te mai-keeren n)"t y.iin houten monstrans. Do optocht duurde drie uren. Toen hol vaandi l weer naar do Kathedraal terugging, beu-on het al donker te \\or-d--n. . 4 l'laii ! IJataplari ! .De glorieuze banier van de leerlooiers ging weoinaar zijn gilde-huis terug, achter de tamboers aan. De myrthe, waarmee do straat bestrooid was geweest, was verdwenen onder de voetstappen van de processie. Nu was do grond bedekt met was-druppols, rozonblaadjes en kalkspatton. Het liturgische parfum van wierook dreef in de lucht, l'lan ! Hataplan ! De trommelslagers waren vermoeid; de jonge maatjes, die zulke krachtige dragers van het vaandel, waren geweest, zwoegden nu verder.. zonder'denminsten lust om evenw ichtskunstjes te vortooiien ; de respectabele meesters van hot gilde grepen zich aan do koorden van hot vaandel vasl. alsof dit zo moest voortsleepen. onderwij! zich beklagend over hun nieuwe schoenen on hun likdoorns; maar de leeuw, do vermoeide ]oou\v (ach, pralend verscheurend dier dat hel was), die somtijds op het punt scheen om plat op don grond Ie gaan liggen, nog steigerde hij om in het voorbijgaan brullend de brave burgers aan het schrikken to maken, als ;-.e mol een sloep verblufte kinderen de processie stonden aan to gapen. Alles bedrog! Opschepperij ! SenoiYieento wist best hoe hij zich binnen m zijn vacht gevoelde. .Maar niemand word verplicht om voor wild beest to spelen, on hij. die er zich voor leende om leeuw te zijn. moest liet ook tot hot laatste toe vol houden. Thuisgekomen viel hij als een pak vollen o|> de sofa neer. en zijn /oliën on schoondochters omringden hem. om hem gauw van /.ijn masker (e ver lossen, /ij herkendeüzijn gezicht ternauwernood, rood en opgezwollen als het was. en bet scheen uit a! do voegen van zijn-rimpels water af te scheiden. /ij \\ilden hom do vacht af doen: maar hel beest had moor behoefte aan iets ander-;, waarom hef mot verstikte s(em smeekte. 11 ij vilde drinken; hij stikte yan de \\armle. Hef was nutteloos, dal do familie prot estee:-de. zeurende, da', lih zich een ziekte op den hals /.oi: halen. Verdraaid ! Hij moest dadelijk wat te drinken hebben. .Kn wie durfde een woedenden leouw te weeï-st r' -ven".' .... Yan een diehl bij/.ijm] eate brachten ze hem een portie room-ijs in een blauw glaasje: een Yalenei;>ansehe porlio room-ijs. honing/oei en ueuri^. en druipend van het vruchtensap. Maai- room-ijs \ooi- oen leeuw! Haaap ! IMj slikte hot in e-, n slok in alsof het niels «"as ! De warmte en «Ie dorst deilen hem opnieuw zich krommoii. on hij vroeg brullend om nieiive vorvorschingen. Toen dacht de familie, uit zuinig heid, aan het liinonade-slallelje van een naburig kroegje. Toe dan maar: /." moesten maar een vollen oinmor brengen. Kn senor \ice:ite dronk en dronk totdat liet onnoodig «'as om hem de vacht at' (e doen. Waarom? Kon dubbele long-ontsteking velde hem in een paar uur. De roemrijke eil hai-iue uniform \au de lamihe diende hem als doodskleed. Xo'i stierf de leeuw van de looiers: de laatste leeuw van Valcnoia. Kn hieruit blijkt tevens, dat limo nade doodclijk is voor wilde hoest PD .... l'imr \ orgil' ! CADILLAC Het feit, dat de Cadillac dikwijls voor veel duurder wordt gehouden, dan ze in werkelijkheid is, pleit wel zeer sterk voor de hooge plaats,die de CADILLAC in de algemeene achting inneemt K. LANDEWEER UTRECHT AMSTERDAM Biltstraat 74 Singel 430-432