DE UKUENE 10 NUWMBEK. I<)2S VOOR VROUWEN: DE RUSTTIJD ? door Emmy J. Belinfante >Iej. Berghuis, directrice der Haagsclic Vakschool voor meisjes D H laatste dag' in de school, na 2(> jaar van onvermoeide leiding ! Wc zouden het niet gezegd hebben, toen we zoo rustig met haar zaten te praten, juist als zoo v 'Ie ."malen, a!s we haar bezochten in haar keurige. ibehagelijke zitkamer. om een of andere inlichting te vragen en ze ons te woord stond met een opge wekte voorkomenheid, die niet zou doen ver moeden dat er in de school velen op haar wachtten ?vii dat daarbuiten eveneens haar hulp werd ver langd. Totdat een telefoontje plotseling herinnerde ? aan het drukke leven van de directrice der Vak school voor Meisjes. Ook ditmaal zagen we geen bijzondere gejaagdheid in haar optreden, terwijl we wisten, dat dien middag nog levendige emoties liaar wachtten, n.l. het afscheid in intiemen kring van bestuur en personeel en leerlingen. Slechts het aspect der kamer, waar steeds een weelde van bloemen een indruk liet van echte vrouwelijkheid was anders. Een bijna geheel ontxuimd vertrek, zonder bloemen of planten, waar het portret van den vader der bewoonster nog het eenig -overblijvende was, dat iets persoonlijks gaf aan de bijna leege ruimte, die toch weer niet leeg scheen. ?y.oo vervulde rnej. Berghuis haar met haar per soonlijkheid, zoo verstond zij de kunst een atmos feer te scheppen. /ij vertelde van het nieuwe home, dat zij dacht "te vormen met de vriendin en van haar motieven ? ;mi rust te gaan zoeken, terwijl anderen meenden, ./.lat die tijd voor haar nog niet was gekomen. Spreekt het niet van buitengewone kracht het «.«ogenblik te kiezen, als men nog gemist zal worden, .als niets nog wijst op verslapping van energie en werklust? Want dat het haar moeite zal hebben .?jfekost haar besluit te nemen, zullen zij begrijpen. ??die weten hoe de directrice van de Haagsehe Vak school voor Meisjes van haar arbeid hield, welke haar /.DO geheel in beslag nam. Degeheele omvangrijke organisatie der school was haar schepping en nog het vorig jaar hebben wc haar in ruimen kring hartelijk zien huldigen bij het 25-jarig; bestaan der vakschool, toen ook /.ij haar zilveren jubileum als directrice vierde, en niets deed vermoeden, dat zij plan had haar taak op te geven. ..Als ze mij nu nog noodig hebbon, kunnen zij mij vinden", verklaarde zij de lichtzijde in het heengaan van eene, die moeilijk vervangen kan worden en toch altijd eens had moeten scheiden. .Zij had zelf haar oogenblik gekozen, nu anderen "Jiaar nog konden bereiken in hun moeilijkheden. welke altijd eerst blijken, als de persoon, onder wiens leiding alles glad van stapel liep , niet meer liet stuur in handen heeft en overal vraagteekeris verrijzen: Hoe zou hij of zij het hebben gedaan? Kr werd getikt: Daar stonden kleine meisjes aan <le deur met manteltjes ter keuring. . . . De leer lingen hadden op extra uren gewerkt om toch d" -directrice het werk nog ,,af" te kunnen toonen en tloen keuren. . . . liet klonk ontroerend, maar zij hield zich goed en keurde glimlachend met een vriendelijk woord voor ieder. Toen hervatte zij weer het gesprek mot dezelfde xelfbeheersching. Zij vertelde van de nieuwe woning waar alles electrisch zou worden en van haar veilangen nu eens wat meer vrijheid te hebben om van. het leven te genieten, van kunst en natuur. van reizen en van sport.... De rusttijd, nog voor dat de tijd van pensioen was gekomen, toch op het oogenblik. dat de werk ster, die zou veel tot stand bracht, behoefte voelde .aan. het einde van een loopbaan, die haar geen oogenblik tijd voor zichzelf liet, waarbij de vaoanties haar maar net in staat stelden, even bij (?? komen, niet om te genieten van de rust van oen mooi plekje. De /'M.sft.ijd. . . . toch geen sprake van do rust. die roost, geen sprake van oen verwisseling van do .? drukke loopbaan met oen leven van oude dame. « :lie zien laat bedienen eu voornemens is in do toe| Als de winter nadert Teekening voor *?de Groene Amster\ [dammer" door Netty Heyligers Najaarsmantel van beige stof met beige bont komst zich op oen stil plekje buit ent enig t et ivkkei i. We zaten tegenover oen vrouw niet veelzijdige belangstelling, die zich bereid toonde, als het ver.?enigingsleven haar riep haar krachten te geven. die nog haar volle belangstelling kan geven aan de maatschappij mot haar vele vraagstukken, die op oplossing wachten. Nooit in de dagen, dat ze van do school en het nijverheidsonderwijs en haai- wenseheii voor dit onderwijs sprak, had /.ij ons zoo /.eer moderne vrouw geschenen nis op dit oogonblik. nu zij ging scheiden van de school, die haar lief was. waar .'illes haar stempel droog, en haar gevoel gelr-ol meester was. in geen enkel opzicht bewijs gat', dat zij rust lichamelijk of geestelijk noodig had. Wij hoorden van fiets en gymnastiek 011 /.wemmen. . . . De vriendin met wie zij ging .samenwonen kwam binnen, nog met sporen van aandoening op het gelaat na de laatste los.... De jongere schoen thans de oudere, terwijl zij tezamen spraken over haai illusies van de nieuwe huishouding, waarvan we vermoeden, dat ze wel vlot zal loopen : zijn de beide leden van het gezin niet volleerde huishoud sters al zullen zij zich nu moeten gewennen .aan do kunst een kleine huishouding te bestieren. O!' zij gelijk heeft do vrouw, die- meende haar taak thans te moeten opgeven, nu /.ij nog jong genoeg is, om van h "t leven iets anders 1 ? zien dan de muren van eoti groot c schor)!, iets anders te hoorcn dan do bc.langen van de leerlingen en onder wijzeressen, voor wie zij zeker veel kon zijn on is geweest, maar rlie haar dwongen zich tot zekeren kring in haar denken te bepalen. Kr /.uilen er zijn. die tot het laatst, van hun loven wensehen te werken on anderen, die l,et goed vindon eerder plaats voor anderen te maken. Het is geen qnaestie van gelijk of ongelijk, maar van aanlog on aard. Of liet gemakkelijk zal zijn haar op te volgen. valt te betwijfelen, maar deze moeilijkheid /.a! even groot zijn mi als over vijf of tien jaar. Dus was liet wellicht verkieslijk, dat /.ij ging n p" liet oogonblik. da.t zij "nog kon radon en holpen. J Het Herfsttuintje door Tine Gooi ~VT t" is het begin November en herfst. -i. ' De herfst die bijna voorbij is. In vele lanen is het al winter, omdat de boomen er kaal zijn en de wegen schoongemaakt en het blad weggenomen. '«**Maar in het tuintje is het volop herfst en vochtig alles van wat regengedrup. Men weet niet waar liet licht vandaan komt, want de zon schuilt achter de wolken die aaneengesloten zijn. maar er is veel licht in het tuintje. En daarom kan men niet laten, er naar te kijken en blijft het werk liggen dat toch gedaan moot worden. Het licht is overal, behalve achteraan bij de schutting, daar is het donker eu zwart. Ja. het licht is overal, maar toch hot meest ,«bij de Iris .Siberica-bos. die uiteen is gevallen en bijdc late. te late zoiinebloempjes. tiet tuintje is niet meer netjes, verre van dat: maar wie durft er nu te beginnen die Irisplant op te binden of af te snijd,'n. die zooveel licht vangt:' Wie durft nu de Phloxen afsnijden die fleurig groen blad hebben, on al de bladeren wegharken en oprapen die het paadje belangwekkend maken en anders als anders er uit doen zien? Wie zal er nu do zaadbollen wegnemen waar een meesje op af komt. dat even zijn tevredenheid betuigt? Wie zal er nu flink aan de Philadelphusstruik schudden, opdat hij morgen niet weer te harken heeft? S'een. men doet dat alles niet, want men. wil zoo'n blad, dat niet meer kan blijven, aarzelend vallen zien. Men wil ook afscheid nemen, zeker, men wil het omdat het moet, omdat de winter meet komen, maar men wij even nog naar dat licht in het tuintje y.ion, dat wordt vastgeVonden door al dat goed dat y.ich niet beweegt, al dat vochtige, glanzende, stil kleurende goed dat nog wat leven heeft. En dan morgen maar, nietwaar, morgen maar alles wegmaken, neen niet vandaag; morgen dan. is er misschien niet dit bijzondere licht en zal het gemakkelijker gaan. Morgen zullen wij de bollen planten, morgen '/.uilen wij het voorjaar voorbereiden. PROJECTIE. D« ideale projectie-lantaarn zoowel voor huis- als schoolgebruik (voor doorschijnende en ondoorschijnende voorwerpen) is: een JANUS EPIDIASCOOP Prospectus op aanvrage. JOS. HARTOG. Hoofdsteeg 17 _ Nobelstraat 28 Rotterdam. Utrecht. Het Joodsche bruidje. \\ ij zenden onze wliattcn n<uu' den rreentde. t n nimmer teet'd een \e<ter{(ntdxe/i ifczitnt met z<mreel crein/d en eerbetoon ontvangen, «/.s- llembrundl'x .loodxche, Jiruidje. onr/efiditgeii rooi' d'oor/eit r«» 't rerHtomde Knyelaitd. Ecu enkete /cniexoor mot/e tetfenieerj;en dat 't l,'«nf<H>e~it niet ambulant m/iij zijn. i'ii Nc/icrmen met liet rixico i'an acliddi', iiHHir irtuironi hebben ir i j d<in \'un Oslade, /?'»?<(/(N lltilv, \'ei'itifer. Don. Itui/mlavl e>i Van Rijn..'i t Of denkt men dut \'a>i Sti-inderen en Van Rftppard, \'dn. Ruilen. Henijers. Muller, l'idifst en. Brilt. : I»IH land tezamen meerder eer rericen-en dun eenc )itodxelte rrontc, die voor futttr en'e.n i/een ntn<itKi>enn!oen, en zelf n/ee/itti. . . . han</en tri/. . ? liet st(i(dnbudr/el t'dn linitenland^ette '/ï((l\en lievut een vrucht run lusten, voor diners. let/attex. ,s////<V en reftrexentidie, terti'ijl dut .ite brnidie ,,rait de, natie'' on* fy/Y///.y en (ji'tdienx dien dienxl beieec*. . . . .M KL f S TOKE Wie YOGHURT van OUD-BUSSEM eet, wordt oud» maar blijft jong. KERKSTRAAT 67 _ TELEFOON37344