Kerstnummet 31 langens en zijn gedachten naar den werkelijken troep, waar hij zijnen weg droomde te maken naar het hoogste toe. Nog een jaarke, dan ben ik er zestien, niet-waar ?" zei hij. Ehwel! vandaag zestien, dan ben ik morgen geëngageerd als volontair, en laat mij dan maar los !" Maar ja, hoe gaat het, hij rekende een beetje zonder zijn vader en zijn moeder. En als 't zoo laat was dat het serieus moest worden, zeien die: halt! en staken er een dikken stok vóór. Gij, vrijwilliger bij den troep?" sprak Jan Barbier, terwijl de dikke moeder er met heur schort vóór 't gezicht stond bij te schreien. Geen sprake van, Flupke ! Geen zotte kuren, jongen ! Had ik geweten dat uw spellekes op zoo iets moesten uitloopen, ge waart er nooit mee begonnen ! Peinst gij da'k voor niet gewerkt heb om ons scheerderij op te werken tot wat ze nu is en ook dees stamineeke waar de beste vogelepikkers van heel de stad hun lo kaal hebben? Vrij williger ? Jamais, Flup ke !.... Ik ken den troep. 'k Ben er trommelaar bij geweest, 't Deugt daar niet, jongen! Blijft gij rnaar hier!" Al werd Filip zijnen schoenen droom van roem en van goud er zoo deerlijk door ingebeukt dat de tranen ervan in zijn oogen sprongen, en alwas hij dan nog zoo'nen feilen, kleinen Napoleon, hij maakte geen boeit, maar beet op zijn lippen en zweeg. ,,Uitgesteld is niet ver loren!" zei hij tegen zijn kameraden. Nog . een jaarke of drij dan loot ik en dan loot ik er top in. Dan moeten ze mij wel laten gaan !" En zonder te monken liet hij zich bij Piet Verrept in de Rechtestraat gast maken oom er den coiffeursstiel te leeren. Peinst eens, geboren zijn om generaal te worden, om misschien een stuk van de wereld te veroveren en standbeelden te krijgen nadien, en dan stoppelbaarden moeten afkrabben en vuil, vettig haar van jan-en-alleman moeten knippen ! Een stoot in den afgrond ! Om in opstand tegen te komen ! De menschen hadden compassie met den jongen. Jan Barbier is zot !" zegden ze. Zoo den avenier van zijnen jongen breken! 't Is wreed!" En ze lieten het hem hooren ook. Maar 't ventje haalde misprijzend zijn schouders op voor al die verwijten. Beter een vogel in uw hand, dan tien in de lucht!" schampte hij terug. Filip droeg zijnen tegenslag heldhaftig. De loting hield er de coeragie in. Hij leerde Fransch, kocht boeken over soldaterij en wat er bij te pas komt en zat tot 's avonds laat op zijn kamerke te blokken. Geenen tijd verliezen !" zei hij. ,,'k Haal later mijn scha ns zoo gemakkelijk in dan !" Hij bad, deed verstervingen en beeweegde mee naar Scherpenheuvel om er in Godsnaam! toch maar te mogen inloten, en op den dag van de loting zat hij een heel uur met opge heven handen vóór 't altaar van Sintniet. Hij klemde zijn tanden op elkaar, droeg zijn veldheeren-gezirht met de half-geloken oogen nog wat hooger dan vroeger. En waren al die plezante, joviale scheerkalanten en vogelepikkers er niet blijven komen om zijn moeder den penning te gunnen en boven bij den lammen Jan Barbier een woordeke te gaan klappen, hij had ze met zijn hoog hartigheid en zijn deftige manieren vast en zeker van zijnen vloer weggejaagd. Want niets leefde hij mee met de menschen, had voor niets geen belangstelling, tenzij zoo een beetje voor het tooneel waar hij in het seizoen af en toe wel eens ging naar kijken. En 't was dan ook daardoor dat hij terug tot het leven kwam, nadat hij zich door een kozijn had laten overhalen om lid te worden van de oude rederijkerskamer ,,De Jenettebloem" en in het spannende drama : De Geuzen te Lier" den rol van den Spaansche kapitein Rodriguez te spelen kreeg. 't Was voor iedereen in 't stadje een echte re velatie dien Don Rodri guez ! En niet het minst voor Filip zelf ! Hij stond daar een wijle beduusd te kijken tusschen al dat lofgeschetter rond zijn ooren ! Was dat dan zoo bui tengewoon geweest? Lag daar nog iets open voor hem? Zijn generaal-natuur schoot meteen weer wak ker. Hij lachte, gaf zijn ontslag bij de Jenette bloem" , schaarde in een handomdraai wat oude maatjes uit den tijd van zijn kinder-Iegerkc rond zich en stichtte een nieu wen tooneelkring ge naamd,, De Vrienden van Melpomene" waarvan hij president, tooneelmeester acteur alles te en rste samen was en waarmee Boter met Rijksmerk geleverd door OUD-BUSSEM" ia het beste van het beste. Verzending per postpakket door het geheele land. TELEFOON 139 Post-adres NAARDEN. Antonius, patroon der vinders, te bidden opdat deze zijn hand goed zon leiden bij den greep naar den fatalen nummero. Maar 't leek wel of de duvel er zich teen begon mee te moeien. Want in plaats van 't vurig begeerde klein nummeroke dat hem met nen slag de poorten van den soldatenhemel vierkant zou open-tooveren, haalde hij, och arme! no. 227 int den trommel, den hoogste op twee na. En als hij twee jaar later, op zijn -siste jaar, toch zijnen kop .meende te kunnen uitwerken, werd zijn vader dooi een geraaktheid lam geslagen en kon de jongen, in 't. oude vogelepikkers-stamineeke in 't Wijngaardstraatje, waard en barbier gaan spelen om in 't onderhoud van zijn ouders te voorzien. Ja, 't waren nogal kloppen, die een an deren mensch kapot oftewel zot hadden geslagen. Maar weer /.ei Filip niets, aan niemand hij sito aan 't werk viel. Zonder boeken of andere afgesnolde ge leerdheid, zoo maar naar eigen oordeel en eigen smaak, drilde hij zijnen kleinen kring en van 't eerste stuk waarmee hij op de planken van 't Vredenberg kwam 't heette Lodewijk XI" en Filip speelde den koningsrol ? was 't al een triomf buitengewoon. Dertig jaren lang, jaar op jaar was hij daar met twee, drie nieuwe stukken, allemaal dingen die speelden in den ouden tijd met graven, koningen en keizers erin en 't een